[Sasza] Mechanika Teoretyczna.pdf

(3907 KB) Pobierz
SPIS TREŚCI
PRZEDMOWA
4
1. WIADOMOŚCI OGÓLNE
1.1. Cel i przedmiot mechaniki
5
1.2. Prawa Newtona
7
2. PODSTAWOWE WIADOMOŚCI Z RACHUNKU WEKTOROWEGO
2.1. Określenie i rodzaje wektorów. Mnożenie wektora przez skalar
10
2.2. Suma i różnica wektorów
14
2.3. Iloczyny wektorów
2.3.1 Iloczyn skalarny
17
2.3.2 Iloczyn wektorowy
20
2.3.3 Iloczyny złożone trzech wektorów
23
2.4. Moment wektora względem punktu
25
2.5. Moment wektora względem osi
28
2.6. Funkcje wektorowe
31
2.7. Pochodna funkcji wektorowej
33
3. STATYKA
3.1. Ogólne zasady statyki
3.1.1. Własności sił działających na ciało sztywne
35
3.1.2. Warunek konieczny równowagi dowolnego układu materialnego
37
3.2. Więzy i reakcje więzów
3.2.1. Określenie i podział więzów
39
3.2.2. Rodzaje więzów (podpór) idealnych i ich reakcje
41
3.3. Tarcie
3.3.1. Tarcie poślizgowe
44
3.3.2. Opór toczenia
47
3.4. Zbieżny układ sił
3.4.1. Wypadkowa zbieżnego układu sił
50
3.4.2. Warunki równowagi zbieżnego układu sił
53
3.4.3. Twierdzenie o trzech siłach
57
3.5. Twierdzenie o momencie wypadkowej
60
3.6. Para sił
61
3.7. Dowolny układ sił
3.7.1. Redukcja dowolnego układu sił do siły i pary sił
64
3.7.2. Twierdzenie o momencie głównym
67
3.7.3. Warunki równowagi dowolnego układu sił
69
3.7.4. Redukcja dowolnego układu sił do skrętnika
70
3.8. Płaski dowolny układ sił
3.8.1. Redukcja płaskiego układu sił
74
3.8.2. Szczególne przypadki płaskiego układu sił
76
3.8.3. Warunki równowagi płaskiego układu sił
80
3.9. Równoległy układ sił
3.9.1. Środek układu sił równoległych
87
3.9.2. Warunki równowagi układu sił równoległych
90
4. ŚRODKI CIĘŻKOŚCI
4.1. Środek ciężkości i środek masy
91
4.2. Środki ciężkości ciał jednorodnych
4.2.1. Środek ciężkości bryły jednorodnej
94
4.2.2. Środek ciężkości powierzchni jednorodnej
97
4.2.3. Środek ciężkości linii jednorodnej
98
4.3. Twierdzenie Pappusa-Guldina
99
4.4. Momenty statyczne mas
103
5. KINEMATYKA
5.1. Uwagi ogólne
106
5.2. Kinematyka punktu
5.2.1. Tor, prędkość i przyśpieszenie
5.2.2. Prędkość i przyśpieszenie punktu w naturalnym układzie współrzędnych
111
5.3. Kinematyka bryły
5.3.1. Zmiana układów odniesienia
121
5.3.2. Prędkość i przyśpieszenie dowolnego punktu bryły w ruchu ogólnym
124
5.3.3. Ruch postępowy
127
5.3.4. Ruch obrotowy
128
5.3.5. Ruch śrubowy
129
5.3.6. Chwilowe osie obrotu
136
5.3.7. Ruch kulisty
138
5.3.8. Ruch płaski bryły
140
5.4. Ruch złożony punktu
5.4.1. Ruch unoszenia, względny i bezwzględny
150
5.4.2. Prędkość i przyśpieszenie w ruchu złożonym punktu
151
6. MOMENTY BEZWŁADNOŚCI
6.1. Rodzaje momentów bezwładności
158
6.2. Momenty bezwładności układu punktów materialnych
159
6.3. Momenty bezwładności bryły
161
6.4. Transformacja równoległa momentów bezwładności
165
6.5. Momenty bezwładności względem osi obróconej
168
7. DYNAMIKA
7.1. Zagadnienia ogólne
7.1.1. Przedmiot dynamiki
179
7.1.2. Pierwsze podstawowe zagadnienie dynamiki
181
7.1.3. Drugie podstawowe zagadnienie dynamiki
183
7.1.4. Zasada d’Alemberta
188
7.1.5. Praca. Praca w zachowawczym polu sił . Energia potencjalna.
192
7.1.6. Przykłady sił potencjalnych
195
7.1.7. Moc i sprawność
199
7.1.8. Moc układu sił działających na bryłę sztywną
201
7.2. Pęd
7.2.1. Pęd układu materialnego i bryły
203
7.2.2. Zasada pędu i popędu. Zasada zachowania pędu.
205
7.2.3. Twierdzenie o ruchu środka masy
210
7.2.4. Ruch układu o zmiennej masie
212
7.3. Kręt
7.3.1. Definicja krętu i kręt układu materialnego
216
7.3.2. Redukcja krętu do środka masy
217
7.3.3. Kręt bryły
220
7.3.4. Zasada krętu i pokrętu. Zasada zachowania krętu.
225
7.3.5. Redukcja zasady krętu i pokrętu do środka masy
227
7.4. Energia kinetyczna
7.4.1. Energia kinetyczna układu punktów materialnych
231
7.4.2. Energia kinetyczna bryły
233
7.4.3. Zasada pracy i energii kinetycznej
237
7.4.4. Zasada zachowania energii
241
7.5. Równania ruchu bryły sztywnej
7.5.1. Ruch bryły swobodnej
244
7.5.2. Obrót bryły wokół stałej osi obrotu
247
7.5.3. Ruch płaski bryły
256
LITERATURA
260
PRZEDMOWA
Podstawą podręcznika są wykłady z mechaniki ogólnej prowadzone na
kierunku mechanika i budowa maszyn Politechniki Poznańskiej zarówno na
dziennych studiach magisterskich, jak i zaocznych inżynierskich. Podręcznik
może być również przydatny dla studentów studiujących mechanikę na innych
kierunkach studiów, takich jak transport, zarządzanie i marketing oraz
pokrewnych.
Materiał ujęto w siedmiu rozdziałach w takiej kolejności, aby był możliwie
łatwy do przyswojenia przez studentów pierwszego i drugiego roku studiów.
W rozdziale pierwszym przedstawiono cel przedmiotu i podano prawa
Newtona. Rozdział drugi jest poświęcony przypomnieniu podstawowych
wiadomości z matematyki dotyczących rachunku wektorowego. Należy tutaj
zwrócić uwagę, że studiowanie mechaniki bez znajomości rachunku wektorowego
jest trudne lub wręcz niemożliwe. Pozostałe rozdziały zawierają w kolejności
statykę, środki ciężkości, kinematykę, momenty bezwładności i dynamikę. Taka
kolejność jest podyktowana tym, aby statyka wyprzedzała zazębiającą się z
mechaniką ogólną wytrzymałość materiałów.
Autor zdaje sobie sprawę, że nie przedstawił całego materiału objętego
programem studiów z mechaniki ogólnej, zwłaszcza na studiach magisterskich, i
dlatego niektóre ważne działy pominięte w obecnym wydaniu lub przedstawione
skrótowo będą wymagały uzupełnienia z podręczników podanych w literaturze.
Studiowanie mechaniki polega nie tylko na opanowaniu zasadniczych
twierdzeń i ich dowodów, ale przede wszystkim na umiejętności zastosowania
nabytej wiedzy teoretycznej do rozwiązywania konkretnych zagadnień
technicznych, jakie stawia przed inżynierem współczesna technika. Dlatego aby
opanować przedmiot, równolegle ze studiowaniem teorii czytelnik powinien
samodzielnie rozwiązywać zadania zamieszczone w odpowiednich zbiorach.
Autor dziękuje mgr. Jackowi Pollakowi za cenne uwagi merytoryczne i
redakcyjne wniesione do podręcznika przed oddaniem go do druku.
Autor
Poznań, 1998 r.
1.1. Cel i przedmiot mechaniki
Mechanika ogólna jest wykładana na uczelniach technicznych na kierunku
mechanika i budowa maszyn oraz na innych kierunkach, takich jak transport,
zarządzanie i marketing, inżynieria materiałowa. Celem nauczania tego przedmiotu
jest z jednej strony pogłębienie ogólnego wykształcenia studenta z zakresu nauk
ścisłych, a z drugiej uzyskanie podstaw teoretycznych do studiowania
wytrzymałości materiałów, drgań mechanicznych czy teorii maszyn i
mechanizmów.
Mechanika jako nauka jest działem fizyki zajmującym się badaniem ruchu
mechanicznego ciał materialnych. Prawa mechaniki są prawami ogólnymi i
odnoszą się do wszystkich ciał materialnych. Jednak w wielu przypadkach ciała
rzeczywiste występujące w przyrodzie zastępujemy modelami uproszczonymi
(wyidealizowanymi) ze względu na posiadaną wiedzę matematyczną albo ze
względu na wymaganą dokładność do celów praktycznych. Ustalaniem ogólnych
praw ruchu takich uproszczonych modeli ciał rzeczywistych, zwanych modelami
mechanicznymi, zajmuje się mechanika ogólna . Modelami tymi są: punkt
materialny, układ punktów materialnych i bryła sztywna.
Punkt materialny jest to ciało materialne, którego wymiary geometryczne mogą
być zaniedbane w porównaniu z innymi wymiarami występującymi w danym
zagadnieniu. Innymi słowy jest to punkt geometryczny obdarzony masą.
Układ punktów materialnych jest to zbiór punktów materialnych.
Bryła sztywna jest to ciało materialne, którego kształt i wymiary nie ulegają
zmianie pod działaniem sił.
Tradycyjnie mechanikę ogólną dzielimy na statykę, kinematykę i dynamikę.
Statyka zajmuje się stanem spoczynku ciał materialnych. Stan taki występuje
wtedy, kiedy wszystkie siły działające na ciała materialne się równoważą albo gdy
istnieją przeszkody uniemożliwiające ruch tych ciał pod działaniem sił.
Kinematyka zajmuje się ruchem ciał materialnych bez uwzględniania przyczyn
wywołujących ten ruch. Wynika z tego, że kinematyka zajmuje się
matematycznym opisem ruchu bez uwzględniania praw fizycznych.
Dynamika zajmuje się ruchem ciał materialnych pod wpływem sił działających
na te ciała.
Statykę można rozpatrywać jako szczególny przypadek dynamiki, kiedy siły
działające na ciało materialne znajdują się w równowadze.
Jak już powiedziano, mechanika zajmuje się badaniem ruchu mechanicznego
ciał materialnych. O ruchu mechanicznym, tj. o zmianie położenia ciał
materialnych, możemy mówić, jeżeli przyjmiemy układ odniesienia, względem
którego będziemy określać zmianę ich położenia w czasie.
W mechanice klasycznej ruch odnosimy do nieruchomego (bezwzględnego)
układu odniesienia. Podstawą mechaniki klasycznej są prawa Newtona. Newton
sformułował je przy założeniu, że istnieje absolutnie nieruchomy układ
odniesienia. Można wykazać [2], że prawa Newtona są słuszne również w
Zgłoś jeśli naruszono regulamin