Kompendium gramatyki rosyjskiej.pdf

(113 KB) Pobierz
Rus_pl_K_nove.qxd
KOMPENDIUM GRAMATYKI ROSYJSKIEJ
ORTOGRAFIA Œ–‘Œ√– Ï ‘»fl
RODZAJ NIJAKI odmiana twardotematowa œ– Ï ¬»ÀŒ, pozostałe – miękkotematowa
M. Ô ƒ ‚ËÎ Ó Ô ƒ ‚ËÎ Á‰ ƒ ÌË Â Á‰ ƒ ÌË ˇ
D. Ô ƒ ‚ËÎ Ô ƒ ‚ËÎ Á‰ ƒ ÌË ˇ Á‰ ƒ Ì Ë È
C. Ô ƒ ‚ËÎ Û Ô ƒ ‚ËÎ ‡Ï Á‰ ƒ ÌË ˛ Á‰ ƒ ÌË ˇÏ
B. Ô ƒ ‚ËÎ Ó Ô ƒ ‚ËÎ Á‰ ƒ ÌË Â Á‰ ƒ ÌË ˇ
N . Ô ƒ ‚ËÎ ÓÏ Ô ƒ ‚ËÎ ‡ÏË Á‰ ƒ ÌË ÂÏ Á‰ ƒ ÌË ˇÏË
Msc. o Ô ƒ ‚ËÎ Â o Ô ƒ ‚ËÎ ‡ı o Á‰ ƒ ÌË Ë o Á‰ ƒ ÌË ˇı
¬Œ— –≈— Ê Õ ≈ñ wszystkie końcówki oprócz Msc. l. p. o ‚ÓÒÍÂÒ ç ̸ i D. l. mn.
‚ÓÒÍÂÒ ç Ì Ë È tak samo jak Á‰ ƒ ÌË , ale zamiast Ë miękki znak.
”◊ À»Ÿ≈ – wszystkie końcówki jak Á‰ ƒ ÌË oprócz Msc. l. p. Ó· Û˜ Îˢ  a D. l. mn.
Û˜ Îˢ , wszędzie zamiast -ˇ, -˛ jest -‡ , .
ƒ Ê –≈¬Œ ñ l. p. jak Ô ƒ ‚ËÎÓ, l. mn. ‰Â ç ¸ ˇ , ·ÂÁ ‰Â ç ¸ ‚ .
Q Ãfl ñ l. p. D., C., Msc. przyp. ∫ Ï ÂÌ Ë , N. przyp. ∫ Ï ÂÌ ÂÏ , l. mn. ËÏ ÂÌ ƒ , ·ÂÁ ËÏ ∏Ì ,
ËÏ ÂÌ ƒ Ï – podobnie ç Ïˇ, ÁÌ ƒ Ïˇ .
RZECZOWNIKI Z TEMATEM NA ∆, ÿ, ◊, Ÿ, ÷
Rzeczowniki rodzaju męskiego i nijakiego mają w N. l. p. akcentowaną końcówkę - Ï
(‚‡˜ Ï, ÓÚˆ Ï, Ó„Ûˆ Ï, ͇‡Ì‰‡¯ Ï) lub nieakcentowaną końcówkę - ÂÏ é ÊÂÏ, Ì ç ψÂÏ,
Ô ƒ θˆÂÏ, ÒÚ ÓÊÂÏ) . Rzeczowniki rodzaju żeńskiego mają w N. l. p. akcentowaną końcówkę
-∆ È („ÓÒÔÓÊ È) lub nieakcentowaną końcówkę -ÂÈ (ÔÚ ˆÂÈ) . D. rodzaju męskiego w rzeczow-
nikach z rdzeniem na ˆ ma akcentowaną końcówkę - (ÔÓ‰‡‚ˆ ‚, ‰‚Óˆ ‚, Ó„Ûˆ ‚) lub
nieakcentowaną końcówkę -‚ (ËÌÓÒÚ ƒ ̈‚, ‡ÏÂËÍ ƒ ̈‚, ËÒÔ ƒ ̈‚) . D. liczby mnogiej
w rzeczownikach rodzaju męskiego z rdzeniem na Ê, ¯, ˜, ˘ ma końcówkę -ÂÈ lub - ç È
niezależnie od akcentu (˝Ú‡Ê ç È, ͇‡Ì‰‡¯ ç È, ‚‡˜ ç È, Ï ƒ Ú˜ÂÈ) .
RZECZOWNIKI ŻYWOTNE
W l. p. r. męskiego B. ma taką samą formę jak D .: ‰Ë ç ÍÚÓ‡, Û˜ ÚÂΡ .
W l. mn. wszystkich trzech rodzajów B. jest taki sam jak D.: Û˜ËÚÂÎ ç È, ÒÚÛ‰ ç ÌÚÓÍ, Îˈ .
RUCHOME o , e W RZECZOWNIKACH
ÔÓ‰ ƒ Ó Í ñ ·ÂÁ ÔÓ‰ ƒ ͇, ÏÓ ÔÓ‰ ƒ ÍË, ÔÎ‡Ú Í ñ ·ÂÁ Ô·ÚÍ ƒ , ÏÓ Ô·ÚÍ ; ÓÚÍ ß Ú͇ ñ
ÏÌ „Ó ÓÚÍ ß Ú Ó Í, Ï ƒ ͇ ñ ÔˇÚ¸ Ï ƒ Ó Í, ‰ ç ‚Û¯Í‡ ñ „ é ÔÔ‡ ‰ ç ‚Û¯  Í
RZECZOWNIKI NIEODMIENNE
Często stosowane są wyrazy samodzielne ·˛ , Í‡Í ƒ Ó, ÍËÎ , ÍËÌ , ÏÂÌ ÷ , ÏÂÚ ,
Ô‡Î¸Ú , ƒ ‰ËÓ, ÂÁ˛Ï ç , Ú‡ÍÒ , ¯ÓÒÒ ç
AKCENT Û‰‡ ç ÌË , ORTOGRAFIA ÓÙÓ„ ƒ Ùˡ – niektóre najważniejsze zasady
1. Akcent jest wyrażony siłą i długością sylaby. W różnych wyrazach może znajdować się
na różnych sylabach : Ï ƒ χ, oÚ çw , „ÓÎÓ‚ ƒ . W większości wyraz ó w akcent jest stały : Á‡‚ ‰,
¯Í · . Niektóre słowa posiadają akcent ruchomy : ÛÍ ƒ , é ÍÛ, ÏÓ é ÍË; ˇ Ô˯ é , Ú˚ Ô ¯Â¯¸ .
Uwaga: Akcent oznaczamy kreską nad samogłoską w sylabie akcentowanej. Jednakże w bieżących
tekstach w języku rosyjskim akcentu nie zaznacza się. Jedyna akcentowana zgłoska, na
której akcent jest zaznaczany, to głoska [jo].
2. Po „, Í, ı piszemy : ÛÌË‚ÂÏ ƒ Ë , Û Í Ë , ˜ ç ı Ë .
3. Po „, Í, ı, Ê, ¯, ˜, ˘, ˆ piszemy , Û , a nie ˇ, ˛ .
4. W końcówkach po ˆ piszemy : ÓÚˆ ß , Û˜ ÚÂθÌˈ ˚ .
5. Twardy znak ( ˙) pisze się przed Â, ∏, ˛, ˇ po przedrostku spólgłoskowym: Ó· ˙ ˇ‚Î ç ÌËÂ,
ÓÚ ˙ ç Á‰ . Oznacza to wymowę głoski j .
6. Miękki znak ( ¸ ) po spółgłosce parzystej oznacza jej zmiękczenie : ÒÎÓ‚ ƒ ¸ , Ì ç ÒÍÓÎ ¸ ÍÓ
·ÎÓÌ ¸ , ‡Ô ç Î ¸ ÒÍËÈ ‰ÂÌ ¸ .
7. Miękki znak ( ¸ ) przed Â, ∏, Ë, ˛, ˇ oznacza, że samogłoski te wymawiamy z j : ·ÂÎ ¸ ∏, ÒÚ‡Ú ¸ , ÒÂÏ ¸ .
8. Miękki znak ( ¸ ) w rzecz. r. ż. po samogłosce oznacza, że odmieniają się one według
wzoru ÚÂÚ ƒ ‰¸ , wymowa jednak nie musi być miękka : Ï˚¯ ¸ , ÓÊ ¸ , ÏÓÎÓ‰∏Ê ¸ .
9 . Miękki znak ( ¸ ) w formach czasownika oznacza a) bezokolicznik: ˜ËÚ ƒ Ú ¸ , ÏÓ˜ ¸ ,
b) 2. os. l. p. czasu teraźn : Ú˚ ˜ËÚ ƒ ¯ ¸ , Ú˚ Ï Ê¯ ¸ , c) tryb rozkazujący 2. os. l. p. i mn.:
‚ÒÚ‡Ì ¸ , ‚ÒÚ ƒ Ì ¸ Ú , d) pojawia się w części zwrotnej - Ò¸: ˇ ÍÛÔ ƒ ˛Ò ¸ , ‚ÂÌ ÚÂÒ ¸ .
10. Przeczenie Ì w formach czasownikowych piszemy oddzielnie: ˇ Ì ˝Ì ƒ ˛, Ì „Ó‚Ó ÚÂ.
11. Podwojone - ÌÌ - w przymiotnikach występuje : a) w miejscu szwu wyrazowego : Í ƒ ÏÂ Ì / Ì ˚È,
ÒÚÂ Ì / Ì È, b) w przyrostkach -ÂÌÌ- , -ÒÚ‚ÂÌÌ- , -ˆËÓÌÌ- : é Ú ÌÌ ËÈ, ÚÓÊ ç ÒÚ‚Â ÌÌ ˚È,
Ó„‡ÌËÁ‡-ˆË ÌÌ ˚È, c) w wyrazach ‰Â‚ ÌÌ˚È , ÓÎÓ‚ ÌÌ˚È (cynowy), ÒÚÂÍÎ ÌÌ˚È .
12. Podwojone - ÌÌ- występuje również w przymiotnikach odczasownikowych :
a) utworzonych od czas. w trybie dokonanym, tzn. z przedrostkiem: ÔÓ˜ Ú‡ ÌÌ ˚È,
Ì‡Ô Ò‡ ÌÌ ˚È, Ò‰ ç · ÌÌ ˚È, b) jeżeli przymiotnik odczas. zawiera grupę - Ó‚‡ - , - ‚‡ - w rdzeniu:
Ó„‡ÌËÁ ‚‡ ÌÌ ˚È, c) jeżeli przymiotnik odsłowny jest rozwinięty : Ê ƒ  ÌÌ ˚È Ì‡ Ï ƒ ÒΠˆ˚ÔÎ∏ÌÓÍ .
13. Ortografia przyrostków zakończonych na lub zależy w zasadzie od fonetyki, tzn.
piszemy je tak, jak słyszymy. Przed spółgłoskami bezdźwięcznymi piszemy : ·Â Ò ÔÓÎ ç ÁÌÓ,
‚Ó Ò ÔËÚ ƒ ÌË , przed dzwięcznymi : ·Â Á · ç ÊÌ˚È, Ë Á ·Â„ ƒ Ú¸ . Uwaga np. na ·ÂÁ‚Í é ÒÌ˚È.
14. Przedrostek ‡Á - // ‡Ò - jest nieakcentowany : ‡Á ƒ Ï, ‡Ò ÔËÒ ƒ ÌËÂ, przedrostek ÓÁ -
// ÓÒ- akcentowany : Á ‰‡Î // Ò ÔËÒ¸.
15. Samogłoska Ë po przedrostku z twardą spółgłoską parzystą zamienia się na ˚ : Ïˇ //
·ÂÁ ˚ Ï ÌÌ˚È, Ë„ ƒ Ú¸ // Ò ˚ ƒ Ú¸
16. Nazwy mieszkańców miast i obywateli różnych narodowości piszemy małą literą :
Ï ÓÒ͂˘ , é ÒÒÍËÂ, ˜ ç ıË, Ì ç ψ˚, Ì„Î˘ ƒ Ì .
męski ). Są to wyrazy pochodzenia obcego .
RODZAJ RZECZOWNIKÓW
Wiele rosyjskich i polskich rzeczowników, które są bliskie znaczeniowo i podobne pod
wyględem formalnym (często są zapożyczone), różni się rodzajem: R. męski ‡‚ÚÓËÚ ç Ú,
ƒ ‰ÂÒ, ‡Í‚ ƒ ËÛÏ, ‡Ì ƒ ÎËÁ, ·‡„ ƒ Ê, ·‡ÌÍ, „‡ ƒ Ê, ÍÓÌÚ Î¸, Ï ç ÚÓ‰, ÏÛÁ ç È, ÌÓθ (n. ÌÛθ), ÂÔÓÚ ƒ Ê,
ڇς ƒ È, ÛθÚËÏ ƒ ÚÛÏ, ÛÌË‚ÂÒËÚ ç Ú, Ù‡ÍÛÎ¸Ú ç Ú, ÙÓÌÚ ƒ Ì, ¯ÓÍÓÎ ƒ ‰, ÊË ƒ Ù (ale též ÊË ƒ Ù‡ r. ž.),
( Ê ƒ ÂÌ˚È) „ÛÒ¸, (‰ ÍËÈ) Á‚¸, (· ç Î˚È) Î ç ·Â‰¸, (‰‡Î∏ÍËÈ) ÔÛÚ¸, (‚˚Ò ÍËÈ) é Ó‚Â̸ . R. żeński
rzeczowniki zapożyczone na - χ (‰ ƒ χ, ÔÓ·Î ç χ, ÔÓ„ ƒ Ïχ, ÒËÒÚ ç χ, Òı ç χ, ÚÂ΄ ƒ Ïχ, Ú ç χ),
następnie ƒ Ú‡, ‰ÂÚ ƒ θ, z rodzimych Ì ƒ ‰ÔËÒ¸, Ô ‰ÔËÒ¸, é ÍÓÔËÒ¸, ÒÚ ç ÔÂ̸, ÒÚÛÔ ç ̸, ÚÂ̸, ˆÂθ .
LICZBA RZECZOWNIKÓW
Tylko w l. p. stosuje się nazwy zjawisk, rozumianych jako rzecz. materialne : Ï ÒÓ, ÏÓÎÓÍ ,
·ÛÏ ƒ „‡, ÔÂÒ Í, ·ÛÒÌ Í‡, ÂÊ‚ ͇, ÁÂÏÎˇÌ Í‡, ÍÎÛ·Ì Í‡, χΠ̇, ‚ËÌÓ„ ƒ ‰, Í˚Ê ‚ÌËÍ,
ÒÏÓ ‰Ë̇, Í‡Ú ÙÂθ (-Ρ), Í‡Ú ¯Í‡, ·ԯ ƒ , ÏË̉ ƒ θ (-Î Ω) , ÏÓÍ ‚¸ (-Í ‚Ë) i in. lub jako
zbiorowe ÏÓÎÓ‰∏ʸ, Ï ç ·Âθ, ·Âθ∏, ·‡„ ƒ Ê, ‰ÓÏ ƒ ¯Ìˇˇ ÔÚ ˆ‡, ß ·‡, ÓÎ ç ̸ i in.
Niektóre rzeczowniki mają tylko formę l. mnogiej formy l. mn. – plurale tantum to : ß ·Ó˚
(-Ó‚), ‰Ûı (- ‚), Ô„ӂ ˚ (-Ó‚), ˘ËÔˆ ß (- ‚), ˜‡Ò ß (- ‚), Ó˜Í (- ‚), Ù é ÍÚ˚ (-Ó‚), · ÷ ÍË (·˛Í),
ç ̸„Ë (‰ ç Ì„), ËÏÂÌ Ì˚ (-Ì Ì), Í‡Ì ÍÛÎ˚ (-ÍÛÎ), Ì ÊÌˈ˚ (-Ìˈ), Ô ıÓÓÌ˚ (- Ì), ÒÎ ‚ÍË (-‚ÓÍ),
Ò é ÚÍË (-ÚÓÍ), Ò é ÏÂÍË (-ÂÍ), Ò ƒ ÌÍË (-ÌÓÍ), Ò ƒ ÌË (- ç È), · é ‰ÌË (-ÂÈ), ‰Ê é Ì„ÎË (-ÂÈ), ‰ ÊÊË (- ç È), ˘Ë
(˘ÂÈ), ÍÎ ç ˘Ë (- ç È), Í é ‰Ë (- ç È), ‚Ó˘Ë (- ç È), ‚Ó Ú‡ (- Ú), Ô · (- Î), ‰Ó‚ ƒ (‰Ó‚), ˜ÂÌ Î‡
(-Ì Î), Ô ç Ìˡ (-ÌËÈ) .
Najważniejsze polsko-rosyjskie różnice w używaniu rodzaju: suknia – ÍÓÒÚ ÷ Ï (garnitur),
ÔÎ ƒ ڸ (suknia), Ó‰ ç ʉ‡ (odzie ż , ubranie), usta – ÓÚ , plecy – ÒÔËÌ ƒ, drzwi – ‰‚¸ , piec – Ô ç ˜Í‡ ,
skrzypce – ÒÍ Ô͇ , urodziny – ‰Â̸ Óʉ ç Ìˡ .
TYPOWE PRZYKŁADY RUCHOMEGO AKCENTU W RZECZOWNIKACH
Ò‡‰ , ·ÂÁ Ò ƒ ‰‡, Ò‡‰ ß , ·ÂÁ Ò‡‰ ‚Ö Ò‡‰ ƒ ÏË – podobnie np. ‚ÓÁ, ‰Ó΄, ‰Û·, ÍÛ„, ÌÓÒ, ÔÓÎ, ÔËÁ,
ˇ‰, ÒΉ, ÒÛÔ, ÛÒ, ˆ‚ÂÚ, ˜‡Ò ( ale D, C, B ˜‡Ò ƒ ), ¯‡„, ¯‡, ¯Í‡Ù, ·ÓÈ, ÒÎÓÈ, ÒÚÓÈ
ÁÛ· , ·ÂÁ Á é ·‡, Á é ·˚, ·ÂÁ ÁÛ· ‚Ö ÁÛ· ƒ ÏË – podobnie np. ·Ó„, ‚ÓÎÍ, ‚ ÎÓÒ, ‚Ó, „Ó‰, ˜∏Ú
ç ÚË, - ç È), „ ÎÛ·¸, „ÓÒÚ¸, „ÛÒ¸, Á‚¸, Í ƒ ÏÂ̸, Í Â̸, Î ÍÓÚ¸, Ì „ÓÚ¸, Ô ƒ Â̸
Á‚ÂÁ‰ ƒ , ·ÂÁ Á‚ÂÁ‰ ß , l. mn. Á‚∏Á‰˚, ·ÂÁ Á‚∏Á‰Ö Á‚∏Á‰‡ÏË – podobnie np. ‚ÓÈÌ ƒ , ‚˚ÒÓÚ ƒ
(‚˚Ò Ú˚), ÊÂÌ ƒ (Ê∏Ì˚), Ë„ ƒ , ÒÂÒÚ ƒ (Ò∏ÒÚ˚, ÒÂÒÚ∏, Ò∏ÒÚ‡Ï), ÒÚ‡Ì ƒ , ÒÛ‰¸· ƒ , Ú‡‚ ƒ , ÒÂϸ
ç ϸË, ÒÂÏ ç È, Ò ç ϸˇÏ) i in .
‚ÓÎÌ ƒ , ·ÂÁ ‚ÓÎÌ ß , l. mn. ÎÌ˚, ·ÂÁ ‚ÓÎÌ, ‚ÓÎÌ ƒ ÏÖ ‚ÓÎÌ ƒ ÏË – podobnie np. „Û· ƒ , ÔÓÎÓÒ ƒ
ÎÓÒ˚, ÔÓÎ Ò, ÔÓÎÓÒ ƒ Ï), ÒÎÂÁ ƒ (ÒÎ∏Á˚) i in .
ÍÓÒÚ¸ , ·ÂÁ Í ÒÚËÖ Í ÒÚ¸˛, l. mn. Í ÒÚË, ·ÂÁ ÍÓÒÚ ç ÈÖ ÍÓÒÚ ÏË ñ podobnie np. ‚¢¸, ‰‚¸,
Í ç ÔÓÒÚ¸, Î ¯‡‰¸, Ï ç ÎÓ˜¸, ÌÓ˜¸, ·Î‡ÒÚ¸ i in .
ÁÂÏÎ , ·ÂÁ ÁÂÏÎ Ö ÁÂÏÎ∏È, l. mn. Á ç ÏÎË, ·ÂÁ ÁÂÏ ç θ, Á ç ÏΡÏÖ Á ç ÏΡÏË – podobnie
np. ‚Ó‰ ƒ , ‰Û¯ ƒ ( ale ÔÓ„Ó‚Ó Ú¸ ÔÓ ‰Û¯ ƒ Ï), ÍÓÒ ƒ , ÒÔËÌ ƒ , ˆÂÌ ƒ i in .
„ÓÎÓ‚ ƒ , ·ÂÁ „ÓÎÓ‚ ß , „ÓÎÓ‚ ç , „ ÎÓ‚Û, „ÓÎÓ‚ ç , „ÓÎÓ‚ È, l. mn. ÎÓ‚˚, „ÓÎ ‚, „ÓÎÓ‚ ƒ Ï,
ÎÓ‚˚, „ÓÎÓ‚ ƒ ı, „ÓÎÓ‚ ƒ ÏË – podobnie np. ·ÓÓ‰ ƒ Ó‰˚, ·Ó ‰), „Ó ƒ , ‰ÓÒÍ ƒ (‰ ÒÍË, ‰ÓÒ Í),
ÌÓ„ ƒ , ÔÓ ƒ , ÂÍ ƒ , ÛÍ ƒ , Ò‰ ƒ , ÒÚÂÌ ƒ , ÒÚÓÓÌ ƒ (ÒÚ ÓÌ˚, ÒÚÓ Ì) i in .
ÒÎ ‚Ó , ·ÂÁ ÒÎ ‚‡, w l. mn. akcent na końcówkach – podobnie np. ç ÎÓ, Á ç ͇ÎÓ, Ï ç ÒÚÓ, Ô ƒ ‚Ó i in .
ÓÍÌ – w l. p. akcent na końcówkach, w l. mn. na rdzeniu np. ÔËÒ¸Ï ∆ – Ô Ò¸Ïa, ÔÓÎÓÚÌ
ÔÓÎ ÚÌa, ÂÏÂÒÎ ∆ – ÂÏ∏ÒÎa, ˜ËÒÎ ∆ – ˜ ÒÎa, Îˈ ∆ – Î ˆa i in .
Derywacja rzeczowników: -ÚÂθ (Û˜ ÚÂθ, ÔËÒ ƒ ÚÂθ), -ÌËÍ (Óı ÚÌËÍ, Á‡˘ ÚÌËÍ), - ÒÚ
(ÊÛ̇ΠÒÚ, ÔÓ„‡ÏÏ ÒÚ), -ËÍ ÁËÍ, ı ÏËÍ), -ÓÒÚ¸ ( ƒ ‰ÓÒÚ¸, „ ‰ÓÒÚ¸), -ÒÚ‚Ó (ÒÛ˘ÂÒÚ‚ ,
‚¢ÂÒÚ‚ ), -ÌË ç ÌËÂ, ËÒÓ‚ ƒ ÌËÂ).
(wszystkie rodzaju nijakiego), Í ÙÂ ( rodzaj
SŁOWOTWÓRSTWO (MORFOLOGIA) ÃŒ–‘ŒÀ Ô √»fl
RZECZOWNIKI »Ã≈Õ Ï
—”Ÿ≈—“¬ “≈À‹Õ¤≈
RODZAJ MĘSKI wzór twardy M ¿√¿« Õ, wzór miękki œŒ–“‘ Ê À
M. χ„‡Á Ì Ï‡„‡Á Ì ˚ ÔÓÚÙ ç Î ¸ ÔÓÚÙ ç Î Ë
D . χ„‡Á Ì Ï‡„‡Á Ì Ó‚ ÔÓÚÙ ç Î ˇ ÔÓÚÙ ç Î ÂÈ
C. χ„‡Á Ì Û Ï‡„‡Á Ì ‡Ï ÔÓÚÙ ç Î ˛ ÔÓÚÙ ç Î ˇÏ
B. χ„‡Á Ì Ï‡„‡Á Ì ˚ ÔÓÚÙ ç Î ¸ ÔÓÚÙ ç Î Ë
N. χ„‡Á Ì ÓÏ Ï‡„‡Á Ì ‡ÏË ÔÓÚÙ ç Î ÂÏ ÔÓÚÙ ç Î ˇÏË
Msc. o χ„‡Á Ì Â o χ„‡Á Ì ‡ı o ÔÓÚÙ ç Î Â o ÔÓÚÙ ç Î ˇı
“–¿Ã¬ Ï – l. p. jak ÔÓÚÙ ç θ; D . l. mn. ڇς ƒ ‚ , pozostałe przypadki również jak
ÔÓÚÙ ç θ.
—¿Õ¿“ Ô –»… ñ Msc. l . p. Ò‡Ì‡Ú Ë Ë , pozostałe jak ÔÓÚÙ ç θ; D. l. mn. Ò‡Ì‡Ú Ë Â‚ ,
pozostałe jak ÔÓÚÙ ç θ.
 Œ“®ÕŒ  – l. p. jak χ„‡Á Ì; M . l. mn. ÍÓÚ Ú‡ , D. l. mn. ÍÓÚ Ú , χ„‡Á Ì.
¿Õ√À»◊ Ï Õ»Õ – l. p. χ„‡Á Ì; M . l. mn. ‡Ì„΢ ƒ Ì , D. l. mn. ‡Ì„΢ ƒ Ì , dalej jak χ„‡Á Ì.
MIEJSCOWNIK L. P. RZECZOWNIKA R. MĘSKIEGO Z KOŃCÓWKĄ -‰ Ta końcówka,
która jest zawsze akcentowana, występuje tylko w niektórych rzeczownikach i tylko po
przyimkach lub ̇ . Często stosowane są wyrażenia ‚ ÎÂÒ é , ‚  ˚Ï é , ‚ Ò‡‰ é , ‚ ˇ‰ é ,
‚ ‡˝ÓÔÓÚ é , ‚ Û„Î é Ï̇Ú˚), ‚ ¯Í‡Ù é , ‚ ( ÚÓÏ, Ô ¯ÎÓÏ) „Ó‰ é , ̇ ÏÓÒÚ é , ̇ ÔÓÎ é , ̇ Û„Î é ( é Îˈ˚).
Po przyimku o również w tych rzeczownikach występuje .
RZECZOWNIKI r. m. zakończone w formie podst. l. mn. na j ( ¸ ˇ ) ñ ¡–¿“, ƒ–”√ //
-“ , -« ´ (l. p. odmienia się regularnie według wzoru χ„‡Á Ì)
M.
· ƒ Ú ¸ ˇ
‰ÛÁ ¸
Uwaga: W D. i B. l. mn. tych rzeczowników zależy
D.
· ƒ Ú ¸ ‚
‰ÛÁ ç È
od miejsca akcentu różna końcówka w akcencie:
C.
· ƒ Ú ¸ ˇÏ
‰ÛÁ ¸ Ï
akcent na temacie : · ƒ ڸ‚ , ÒÚ é θ‚
B.
· ƒ Ú ¸ ‚
‰ÛÁ ç È
akcent ruchomy : ‰ÛÁ ç È, Ò˚ÌÓ‚ ç ÈÖ
N.
· ƒ Ú ¸ ˇÏË
‰ÛÁ ¸ ÏË ( w takim przypadku nie mówimy o końcówce, ale
Msc. Ó · ƒ Ú ¸ ˇı
Ó ‰ÛÁ ¸ ı
o podstawie słowa ‰ÛÁÈì poszerzonej o wstawione e )
RZECZOWNIKI z formą supletywną
M. Î ÷ Ë (l. p. ˜ÂÎÓ‚ ç Í) ç Ú Ë (l. p. ·∏ÌÓÍ Liczba mnoga z końcówką na - ƒ , - :
D.
β‰ ç È
‰ÂÚ ç È ew. r. n. ‰ËÚ ) Często są stosowane wyrazy samodzielne
C.
Î ÷ ˇÏ
ç Ú ˇÏ
·Â„ ƒ , ‰ÓÏ ƒ , „ÓÓ‰ ƒ , ÎÂÒ ƒ , ͇ , ÔÓÂÁ‰ ƒ ,
B.
β‰ ç È
‰ÂÚ ç È
‚˜ ƒ , „·Á ƒ , ‡‰ÂÒ ƒ , ÌÓÏ ƒ , ÒÓÚ ƒ , Û˜ËÚÂÎ ,
N.
β‰ ¸ Ï
‰ÂÚ ¸ Ï
ÔÓÙÂÒÒÓ ƒ, ‰ËÂÍÚÓ ƒ , ‰ÓÍÚÓ ƒ, χÒÚ ƒ.
Msc. o Î ÷ ˇı o ç Ú ˇı
RODZAJ ż EŃSKI – odmiana twardotematowa ÿ  Ô À¿, pozostałe miękkotematowa
M. ¯Í Î a ¯Í Î ˚ ̉ ç Î ˇ ̉ ç Î Ë
D. ¯Í Î ˚ ¯ÍÓΠ̉ ç Î Ë Ì‰ ç Î ¸
C. ¯Í Î Â ¯Í Î ‡Ï ̉ ç Π ̉ ç Î ˇÏ
B. ¯Í Î Û ¯Í Î ˚ ̉ ç Î ˛ ̉ ç Î Ë
N. ¯Í Î ÓÈ ¯Í Î ‡ÏË Ì‰ ç Î ÂÈ Ì‰ ç Î ˇÏË
Msc. o ¯Í Î Â o ¯Í Î ‡ı o ̉ ç Î Â o ̉ ç Î ˇı
Według wzoru ¯Í ·/̉ ç Ρ odmieniają się też rzeczowniki r. męskiego zakończone na
-a /-ˇ, np. Ô ƒ Ô‡, ‰ ç ‰Û¯Í‡, ‰ ‰ˇ, ¬ ƒ Ìˇ itd. Według wzoru ¯Í · odmieniają się również
rzeczowniki wspólnorodzajowe , np. ÔÎ ƒ ÍÒ‡, ÒËÓÚ ƒ , ÁÛ· ·, Ó·Ê itp.
‘Œ“Œ√– Ï ‘»fl – D., C. i Msc. przyp. l. p. ÙÓÚÓ„ ƒ Ù ËË , B. i N. przyp. jak ̉ ç Ρ, l. mn.
jak ̉ ç Ρ
M.
PRZYMIOTNIKI »Ã≈Õ Ï
œ–»À¿√ Ï “≈À‹Õ¤≈
Przymiotniki dzielimy na
a) jakościowe , które tworzą krótkie formy rzeczownikowe ç ÒÂÎ, ÚÓÎÒÚ i podlegają
stopniowaniu : ‚˚Ò ÍËÈ, · ÎÂÂ ‚˚Ò ÍËÈ, Ò ƒ Ï˚È ‚˚Ò ÍËÈ (patrz dalej)
b) relacyjne ÏÓÒÍ È (Ï Â), ÔÂÒ ˜Ì˚È (ÔÂÒ Í), w ramach których znajdują się przymiotniki
dzierżawcze Ï ƒ ÏËÌ, œ ç ÚËÌ.
Uwaga: Granica między poszczególnymi typami nie jest zawsze wyraźna, np. ÁÓÎÓÚ Â ÍÓθˆ ∆ //
ÁÓÎÓÚ ß Â é ÍË .
l. p.: odmiana twarda miękka
r. m. r. m.
M. Ì ˚È Î ç ÚÌ ËÈ
D. Ì Ó„Ó Î ç ÚÌ Â„Ó
C. Ì ÓÏÛ Î ç ÚÌ ÂÏÛ
B. Ì ˚È ( żyw. Ì Ó„Ó ç ÚÌ ËÈ ( żyw. Î ç ÚÌ Â„Ó )
N. Ì ˚Ï Î ç ÚÌ ËÏ
Msc. o Ì ÓÏ o Î ç ÚÌ ÂÏ
l. mn.: odm. tw. odm. miękka
wszystkie rodzaje wszystkie rodzaje
ÚÂÚ ƒ ¸
ÚÂÚ ƒ Ë
ÒÚ‡Ú ¸
ÒÚ‡Ú ¸
W końcówkach -Ó„Ó, -Â„Ó wymowa
jak polskie w . R. ż. Ì ‚‡ˇ , D., C., N.,
Msc. Ì ‚ÓÈ , B. Ì ‚Û˛; r. n. M. i B.
Ì ‚ÓÂ , pozostałe przyp. jak r. m. R. ż.
ÚÌˇˇ , D., C., N., Msc. Î ç ÚÌÂÈ ,
B. Î ç ÚÌ˛˛; r. n. M. i B. kç ÚÌ ,
pozostałe przyp. jak r. męski.
D.
ÚÂÚ ƒ Ë
ÚÂÚ ƒ ÂÈ
ÒÚ‡Ú ¸
ÒÚ‡Ú ç È
C.
ÚÂÚ ƒ Ë
ÚÂÚ ƒ ˇÏ
ÒÚ‡Ú ¸ ç
ÒÚ‡Ú ¸ Ï
B.
ÚÂÚ ƒ ¸
ÚÂÚ ƒ Ë
ÒÚ‡Ú ¸ ÷
ÒÚ‡Ú ¸
N.
ÚÂÚ ƒ ¸ ˛
ÚÂÚ ƒ ˇÏË
ÒÚ‡Ú ¸ ∏È
ÒÚ‡Ú ¸ ÏË
o ÒÚ‡Ú ¸ ı
ÿ“‹, ƒŒ◊‹ ñ jak ÚÂÚ ƒ ‰¸, ich temat jest jednak poszerzony o afiks - Â- : Ï ƒ ÚÂË,
˜ÂË. Uwaga na N. l. p.: Ï ƒ Ú ¸ ˛, ‰ ˜Â ¸ ˛.
œ”“‹ ñ chociaż jest to r. męski, odmienia się jak ÚÂÚ ƒ ‰¸, oprócz N. l. p. ÔÛÚ∏Ï.
ZAWODY I FUNKCJE KOBIET
W j. rosyjskim często są wyrażone rzeczownikiem r. męskiego np.: ‚‡˜ Ò͇Á ƒ ·, Ì ƒ ¯‡ ‚‡˜
Ô˯Πƒ , ÚÓ Ì ƒ ¯‡ ‚‡˜, ÓÌ ƒ ÔÂÍ ƒ ÒÌ˚È n. ÔÂÍ ƒ Ò̇ˇ ‚‡˜. Często stosowane są wyrazy
główne ‚‡˜, ‰Ë ç ÍÚÓ, ‰ ÍÚÓ, ËÌÊÂÌ ç , Ï ƒ ÒÚÂ, ÏËÌ ÒÚ, ̇˜ ƒ θÌËÍ, ˜ÂÏÔË Ì, ˜ÎÂÌ.
W niektórych przypadkach pojawia forma pochodna: ÒÚÛ‰ ç ÌÚ ñ ÒÚÛ‰ ç ÌÚ͇, ÊÛ̇ΠÒÚ ñ
ÊÛ̇ΠÒÚ͇.
o ÚÂÚ ƒ ˇı
o ÒÚ‡Ú ¸ ç
Zauważcie, że czasem w porównaniu
twarde i miękkiem przymiotniki pol.
i ros. nie odpowiadają sobie: ƒ ‚Ì Ë È
– dawny, ÷ ÊÌ ˚ È ñ południowy,
Ò ç ‚eÌ ˚ È – północny, Á ƒ Ôa‰Ì ˚ È
zachodni, ‚ÓÒÚ ˜Ì ˚ È – wschodni
i in.
M.
Ì ˚Â
Î ç ÚÌ ËÂ
D.
Ì ˚ı
Î ç ÚÌ Ëı
C.
Ì ˚Ï
Î ç ÚÌ ËÏ
B.
Ì ˚Â ( żyw. Ì ˚ı ç ÚÌ ËÂ ( żyw. Î ç ÚÌ Ëı )
N.
Ì ˚ÏË
Î ç ÚÌ ËÏË
Msc. o Ì ˚ı
o Î ç ÚÌ Ëı
– 1 –
– 2 –
Msc. o ÚÂÚ ƒ Ë
7130943.002.png 7130943.003.png 7130943.004.png 7130943.005.png 7130943.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin