rach prawd przyp.docx

(362 KB) Pobierz

·         Współczynniki dwumianu Newtona
Dla Formulaokreślamy liczbę
           Formula (symbol Formulaczytamy ,,n nad k").
Jest to liczba Formulawyrazowych podzbiorów, jakie można utworzyć ze zbioru Formula-elementowego.
Z równości

Formula


wynika, że liczba wszystkich podzbiorów - włączając w to zbiór pusty i cały zbiór - jakie można utworzyć ze zbioru Formula-elementowego jest równa 2n.

·         Ciągi i zbiory elementów
(a,b) - para uporządkowana (ciąg) dwóch elementów, ważne jest to jakie elementy ją tworzą, ale także ich kolejność,
{a,b} - para nieuporządkowana (zbiór) dwóch elementów, kolejność nie jest ważna, {a,b} = {b,a}.
Podobnie dla trójek:
(a,b,c) - uporządkowana trójka, czyli ciąg z trzech elementów,
{a,b,c} - zbiór trójelementowy.

·         Liczbę elementów zbioru A nazywamy mocą tego zbioru i oznaczamy Formulalub |A|.

·         Jeżeli Formulato moc Formula 
zawsze, dla dowolnych A i B:   Formula 

Schematy wyboru
 
Niech A będzie zbiorem skończonym Formula-elementowym
                   Formula
Zajmiemy się losowym wybieraniem Formulaelementów spośród Formulaelementów tego zbioru.
Przed przystąpieniem do losowania trzeba ustalić:
1. czy istotna jest kolejność w jakiej wybieramy elementy. Inaczej - czy z wylosowanych elementów tworzymy ciąg czy zbiór,
2. czy wybrany element jest zwracany do zbioru A. Inaczej - czy losowanie jest ,,bez zwracania" czy ,,ze zwrotem".

Zasady przeliczania

Prawo (reguła) mnożenia
Jeżeli pewna procedura (pewien wybór) może być rozbita na Formulakolejnych kroków z Formulawynikami w pierwszym kroku, Formulawynikami w drugim kroku, ... , Formulawynikami w Formula-tym kroku, to cała procedura może być zrealizowana na Formulasposobów. 

Prawo dodawania
Jeżeli zbiory A i B są rozłączne, tzn. gdy Formulato 
                    Formula

Tak samo dla większej liczby rozłącznych zbiorów.

Przelicznie zbiorów (liczby wyborów) metodą pymitywną tzn. przez wypisanie wszystkich możliwości, ma sens wówczas, gdy liczba elementów zbioru jest mała. W przeciwnym razie trzeba znać wzór na liczbę wyborów lub metodę przeliczania. Są cztery podstawowe schematy zliczania - schematy kombinatoryczne.

1. Losujemy bez zwracania Formulaelementów Formulai ustawiamy je kolejno - tworzymy Formula-wyrazowy ciąg. Każdy z powstałych ciągów nazywa się wariacją bez powtórzeń z Formulaelementów po Formulaelementów.

Wszystkich wariacji bez powtórzeń z Formulaelementów po Formulaelementów Formula jest
       Formula  

2. Losujemy ze zwrotem Formulaelementów Formula i ustawiamy je kolejno - tworzymy Formula-wyrazowy ciąg. Każdy z takich ciągów nazywa się wariacją z powtórzeniami z Formulaelementów po Formulaelementów.

Wszystkich wariacji z powtórzeniami z Formulaelementów po Formulaelementów Formula jest
                                           Formula


3. Mamy zbiór Formulaelementowy. Elementy tego zbioru ustawiamy w ciąg Formulalub - co na jedno wychodzi - numerujemy je od 1 do FormulaKażdy z takich ciągów nazywa się permutacją Formulaelementów.

Liczba wszystkich możliwych sposobów ustawienia (permutacji) różnych Formulaelementów jest równa 
                        Formula   


4. Mamy zbiór Formulaelementowy. Wybieramy z niego Formulaelementów Formula bez zwrotu i tworzymy z nich zbiór, kolejność nie ma znaczenia. Każdy z takich zbiorów nazywamy kombinacją Formula-elementową ze zbiorów Formula-elementowego.

Wszystkich kombinacji z Formulaelementów po Formulaelementów Formula jest
               Formula

Dołączamy jeszcze: 

1. Wzór na liczbę podziałów niepustego zbioru. Niech A będzie zbiorem Formula-elementowym, który dzielimy na Formularozłącznych podzbiorów składających się z Formulaelementów FormulaLiczba różnych takich podziałów wyraża się wzorem:
                  Formula
Np. Liczba różnych rozdań 52 kart po 13 dla każdego z czterech grających w brydża jest równa
              Formula

2. Wzór na liczbę rozmieszczeń Formulanierozróżnialnych kul w Formulakomórkach - czyli kombinacji z powtórzeniami:
                                                 Formula
Np. Na ile sposobów Formulapasażerów może wysiąść z windy na Formulapiętrach?   
                             Formula

 

I. Doświadczenia losowe

 

 

 

Rachunek (teoria) prawdopodobieństwa zajmuje się zdarzeniami jakie zachodzą, gdy przeprowadzamy doświadczenia losowe.

Mówimy, że doświadczenie jest losowe, jeżeli:
- można je wielokrotnie powtarzać w tych samych warunkach,
- wyniku doświadczenia nie potrafimy z góry przewidzieć.

Jako przykłady takich doświadczeń podaje się zwykle rzuty monetą lub kostką do gry, kupno losu na loterii, karty jakie można otrzymać w rozdaniu pokera itp.

 

II. Przestrzeń zdarzeń elementarnych

 

 

 

Wyniku danego doświadczenia losowego nie potrafimy przewidzieć, ale możemy podać (lub opisać) zbiór, do którego należy. Zbiór ten tradycyjnie oznacza się literą Formula.

Formulanosi nazwę przestrzeni zdarzeń elementarnych, a jej elementy oznacza się literami Formulai nazywa zdarzeniami elementarnymi.

W szkolnym rachunku prawdopodobieństwa przestrzeń Formulajest zwykle zbiorem o skończonej liczbie elementów:

Formula

Przykłady

1. Jednokrotny rzut monetą. Możliwymi wynikami w tym doświadczeniu są dwa zdarzenia elementarne: wyrzucenie orła Formulalub wyrzucenie reszki Formula.
Opisując to doświadczenie przyjmujemy:

Formula

2. Jednokrotny rzut kostką. W tym doświadczeniu:

Formula

 gdzie Formula to liczba wyrzuconych oczek.

3. Dwukrotny rzut monetą lub równoczesny rzut dwiema różnymi monetami, np. złotówką i dwuzłotówką. Teraz każde Formula to uporządkowana para:

        (wynik pierwszego rzutu, wynik drugiego rzutu)
lub    (wynik na złotówce, wynik na dwuzłotówce)

Formula...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin