Danielle Steel - Radość przez łzy.pdf - DANIELLE STEEL - penn_y

Danielle Steel

Rado ść przez łzy

Nigdy nie rezygnuj z marze ń .

Gdzie ś , kiedy ś , wreszcie, jako ś wszystkie si ę spełni ą .

India Taylor trzymała w gotowo ś ci swój aparat fotograficzny kiedy w pogoni za

piłk ą futbolow ą po płycie boiska przygalopowała gromada dziewi ę cioletnich

chłopców.

Czterech z nich run ę ło na muraw ę , tworz ą c kł ę bowisko ciał, z którego wystawała

pl ą tanina r ą k i nóg: india przypuszczała, Ŝ e mo Ŝ e by ć w ś ród nich jej syn, ale

nie widziała Sama, zaj ę ta gor ą czkowym wypstrykiwaniem kliszy.

Jak zwykle obiecała, Ŝ e b ę dzie robi ć zdj ę cia dru Ŝ ynie piłkarskiej, i jak zwykle

z przyjemno ś ci ą spełniała w ten ciepły majowy dzie ń swój obowi ą zek.

Dzieciom towarzyszyła wsz ę dzie-na meczach piłkarskich, baseballowych i

tenisowych, na treningach pływackich i zaj ę ciach z baletu-czyni ą c to zreszt ą

zarówno z poczucia obowi ą zku, jak i dla przyjemno ś ci.

Jej Ŝ ycie, skoncentrowane wokół pozaszkolnych zaj ęć potomstwa, urozmaicały

niekiedy wizyty u weterynarza, ortodonty czy te Ŝ pediatry.

Maj ą c czwórk ę dzieciaków pomi ę dzy dziewi ą tym a czternastym rokiem Ŝ ycia, india

odnosiła czasem wra Ŝ enie, i Ŝ mieszka w samochodzie, a całe zimy sp ę dza na

od ś nie Ŝ aniu wjazdu do gara Ŝ u.

Kochała swoje dzieci, styl Ŝ ycia, m ęŜ a.

Los potraktował ich wszystkich dobrze a chocia Ŝ nie był taki, o jakim marzyła W

młodo ś ci okazał si ę znacznie łatwiejszy do zniesienia, ni Ŝ kiedy ś s ą dziła.

Marzenia dzielone dawniej z Dougiem przestały mie ć znaczenie dla Ŝ ycia, jakie

wiedli, ludzi, jakimi si ę otaczali, czy wreszcie punktu, do którego dobrn ę li w

ci ą gu owych szesnastu lat dziel ą cych chwil ę obecn ą od momentu, gdy poznali si ę w

Kostaryce, gdzie pracowali oboje dla Korpusu Pokoju.

Ich Ŝ ycie było teraz wypadkow ą pragnie ń Douga, jego wizji wspólnego losu,

znalazło si ę w punkcie, do którego to on chciał dotrze ć i o którym marzył-mieli

du Ŝ y wygodny dom w Connecticut, poczucie bezpiecze ń stwa, gromad ę dzieciaków i

psa rasy labrador.

Codziennie o tej samej porze Dougwyruszał z domu, by poci ą giem odje Ŝ d Ŝ aj ą cym o

siódmej pi ęć ze stacji Westport dotrze ć do pracy w Nowym Jorku.

Widywał te same twarze, rozmawiał z tymi samymi lud ź mi obsługiwał tych samych

klientów.

Zatrudniony przez jedn ą z najwi ę kszych firm marketingowych w kraju, zarabiał

całkiem przyzwoite pieni ą dze, podczas gdy w młodo ś ci nie przywi ą zywał do forsy

wielkiego znaczenia.

W istocie nie przywi ą zywał Ŝ adnego.

Był równie szcz ęś liwy jak teraz, kopi ą c rowy melioracyjne i mieszkaj ą c pod

namiotem gdzie ś w Nikaragui, peru czy Kostaryce.

India uwielbiała tamto Ŝ ycie, tamte emocje, wyzwania, wreszcie poczucie, Ŝ e

robi ą co ś u Ŝ ytecznego dla ludzko ś ci.

Niebezpiecze ń stwa za ś , z którymi si ę niekiedy spotykali, tylko dodawały jej

energii.

Zdj ę cia zacz ę ła robi ć znacznie wcze ś niej, ju Ŝ jako nastolatka wyuczona przez

ojca, który był korespondentem nowojorskiego, timesa"i wi ę kszo ść dzieci ę cych lat

Indii sp ę dzał w niebezpiecznych misjach wsz ę dzie tam, gdzie toczyły si ę wojny i

wybuchały konflikty.

India podziwiała fotografie ojca i przepadała za jego opowie ś ciami, marz ą c, Ŝ e

kiedy ś sama b ę dzie prowadzi ć podobne Ŝ ycie.

Marzenia te spełniły si ę , kiedy b ę d ą c w Korpusie Pokoju zacz ę ła jako wolny

strzelec współpracowa ć z ameryka ń sk ą pras ą .

Misje wiodły j ą w d Ŝ ungle i góry, pozwalały stan ąć oko w oko z bandytami i

partyzantami.

Nigdy nie my ś lała o podejmowanym przez siebie ryzyku, niebezpiecze ń stwo nic dla

niej nie znaczyło, w istocie potrzebowała dreszczyku emocji.

Zachwycała si ę lud ź mi, widokami, zapachami, rozkoszowała sw ą prac ą , delektowała

poczuciem wolno ś ci.

Gdy zako ń czyła si ę ich misja w Korpusie Pokoju, a Doug wrócił do Stanów, india

pozostała jeszcze przez kilka miesi ę cy w Ameryce Południowej i Ś rodkowej,

pó ź niej za ś w poszukiwaniu tematów odwiedziła Afryk ę i Azj ę .

I zdołała dotrze ć do wszystkich najgor ę tszych miejsc.

Gdziekolwiek pojawiały si ę problemy była tam India ze swym aparatem.

W duszy i we krwi miała co ś , czego nigdy tak naprawd ę nie miał Doug, który ich

kostaryka ń sk ą przygod ę uwa Ŝ ał jedynie za ekscytuj ą ce preludium do, prawdziwego

Ŝ ycia".

Dla Indii to wła ś nie było prawdziwe Ŝ ycie, co ś , czego rzeczywi ś cie pragn ę ła.

Po dwóch miesi ą cach towarzyszenia gwatemalskiej armii powsta ń czej miała wiele

fantastycznych zdj ęć dorównuj ą cych pracom ojca.

Przyniosły one Indii nie tylko mi ę dzynarodowe uznanie, lecz równie Ŝ kilka nagród

za tematyk ę , przenikliwo ść fotoreporterki i odwag ę .

Kiedy pó ź niej wspominała tamte czasy, u ś wiadamiała sobie, i Ŝ była zupełnie innym

człowiekiem, osob ą , o której niekiedy my ś l ą c, zadaje sobie pytanie, co si ę z ni ą

stało.

Gdzie podziała si ę tamta kobieta, ten pełen pasji wolny duch. Była teraz

zaledwie znajom ą , o której w gruncie rzeczy nic si ę nie wie.

Czasami, pó ź n ą noc ą , india zastanawiała si ę , jakim cudem mo Ŝ e j ą

satysfakcjonowa ć Ŝ ycie tak diametralnie odmienne od dawnego, bezgranicznie

uwielbianego.

Zarazem jednak pojmowała z całkowit ą jasno ś ci ą , i Ŝ teraz uwielbia Ŝ ycie, które

dzieli z Dougiem i dzie ć mi.

To, co robiła dzi ś , było dla Indi równie wa Ŝ ne jak to, co robiła kiedy ś , nie

miała poczucia, i Ŝ zło Ŝ yła w ofierze warto ść dla siebie najwy Ŝ sz ą - nie, skłonna

była raczej s ą dzi ć , i Ŝ po prostu zamieniła j ą na inn ą , odmienn ą pod ka Ŝ dym

wzgl ę dem, ale przynosz ą c ą równie cenne nagrody.

Powtarzała sobie, jak wiele znaczy po ś wi ę cenie dla Douga i dzieci.

Nie miała co do tego najmniejszych w ą tpliwo ś ci.

jednak, zwłaszcza przegl ą daj ą c stare zdj ę cia, nie próbowała przeczy ć , Ŝ e swoje

dawne Ŝ ycie i dawn ą prac ę traktowała z prawdziw ą pasj ą .

Niektóre wspomnienia były tak wyraziste..

Wci ąŜ pami ę tała tamto podniecenie, mdl ą c ą ś wiadomo ść , Ŝ e grozi jej

niebezpiecze ń stwo, dreszcz towarzysz ą cy wybraniu najwła ś ciwszego momentu, owej

decyduj ą cej cz ą stki sekundy, gdy obiektyw aparatu chwytał wszystko, co nale Ŝ ało

uchwyci ć .

Nic nie mogło si ę z tym równa ć .

Była zadowolona, Ŝ e przeszła przez ten etap, ale chwilami odczuwała ulg ę , Ŝ e

jest etapem zamkni ę tym.

Bo nie ulegało w ą tpliwo ś ci, Ŝ e zamiłowania, skłonno ść do takich a nie innych

emocji odziedziczyła po ojcu.

Zgin ą ł w Da Slang, rok po zdobyciu Nagrody Pulitzera.

India miała wówczas pi ę tna ś cie lat i ju Ŝ wiedziała, Ŝ e pójdzie w jego ś lady-był

to kurs, którego w owym czasie zmieni ć nie mogła i nie chciała.

Pragn ę ła i musiała nim pod ąŜ y ć .

Zmiany w jej Ŝ yciu nast ą piły szybko.

Wróciła do Nowego Jorku półtora roku po Dougu i to tylko dlatego, Ŝ e wystosował

ultimatum.

O ś wiadczył bez ogródek, Ŝ e je ś li zale Ŝ y jej na wspólnej przyszło ś ci, niech

lepiej przyci ą gnie zadek do domu"i przestanie ryzykowa ć Ŝ ycie w Pakistanie czy

Kenii.

Z podj ę ciem trudnej decyzji borykała si ę krótko.

Wiedziała, Ŝ e Ŝ ycie podobne do Ŝ ycia ojca, mo Ŝ e nawet Pulitzer, jest w zasi ę gu

r ę ki, lecz znała równie Ŝ niebezpiecze ń stwa.

Za karier ę ojciec zapłacił Ŝ yciem i-do pewnego stopnia-mał Ŝ e ń stwem.

Bo Ŝ ył tak naprawd ę tylko wtedy, kiedy stawiaj ą c wszystko na jedn ą kart ę , w ś ród

eksploduj ą cych wokoło bomb, czyhał na to wła ś ciwe, idealne uj ę cie.

Doug przypomniał Indii z naciskiem, Ŝ e je ś li chce mał Ŝ e ń stwa i jakiejkolwiek

stabilizacji, b ę dzie musiała wcze ś niej czy pó ź niej zrezygnowa ć ze swej pracy.

Miała dwadzie ś cia sze ść lat, kiedy wyszła za Douga, a potem jeszcze dwa lata

współpracowała z, timesem"przygotowuj ą c fotoreporta Ŝ e z wydarze ń krajowych,

kiedy jednak-zaczynała wtedy dwudziesty dziewi ą ty rok Ŝ ycia na ś wiat przyszła

Jessica, ostatecznie zrezygnowała z kariery, wraz z rodzin ą przeniosła si ę do

Connecticut i na zawsze zatrzasn ę ła drzwi za swoim dawnym Ŝ yciem.

Takie warunki jednoznacznie postawił Doug, ona za ś je przyj ę ła, s ą dz ą c, i Ŝ zdoła

przygotowa ć si ę psychicznie do stawienia czoła nowej sytuacji.

Było jednak, musiała to przyzna ć , gorzej ni Ŝ przewidywała: strasznie brakowało

jej pracy, kiedy po ś wi ę ciła si ę macierzy ń stwu.

Pó ź niej coraz rzadziej spogl ą dała za siebie z Ŝ alem, a wreszcie nawet na to nie

miała czasu: urodziwszy w ci ą gu pi ę ciu lat czworo dzieci, ledwie dawała sobie

rad ę z nadmiarem obowi ą zków i tylko cudem znajdowała wolne chwile, by wło Ŝ y ć do

aparatu now ą klisz ę .

Pieluchy, z ą bkowanie, piel ę gnacja, gor ą czki, grupy przedszkolne i jedna ci ąŜ a po

drugiej wypełniły jej Ŝ ycie bez reszty.

Jedynymi osobami, które widywała regularnie, był poło Ŝ nik, pediatra i inne

kobiety w jej sytuacji, których cały ś wiat obracał si ę wokół potomstwa.

Wiele całkowicie zrezygnowało z karier zawodowych, kilka zrobiło w nich przerw ę ,

czekaj ą c momentu gdy dzieci nieco podrosn ą .

ś ycie tych lekarek, prawniczek, pisarek, piel ę gniarek, malarek i architektek

uło Ŝ yło si ę identycznie.

Niektóre ci ą gle narzekały, india jednak-t ę skni ą c wprawdzie za prac ą -była

zadowolona.

Uwielbiała towarzystwo swoich dzieci i odczuwała rado ść nawet wtedy, gdy b ę d ą c w

kolejnej ci ąŜ y ko ń czyła dzie ń kompletnie wyczerpana.

a Doug wracał do domu zbyt pó ź no Ŝ eby jej w czymkolwiek pomóc.

Takie Ŝ ycie wybrała, tak ą decyzj ę podj ę ła, z takiej umowy musiała si ę wywi ą za ć .

Wcale zreszt ą nie miała ochoty pozostawia ć dzieci samym sobie w imi ę

kontynuowania kariery.

Nadal- zreszt ą bardzo rzadko, najwy Ŝ ej raz na kilka lat robiła w pobli Ŝ u domu

fotoreporta Ŝ na jaki ś temat ale ju Ŝ dawno o ś wiadczyła swojemu agentowi, Ŝ e to

wszystko, na co j ą sta ć .

Na wi ę cej po prostu nie miała czasu.

Przed urodzeniem jessiki nie wiedziała natomiast i nie potrafiła w pełni

zrozumie ć , jak bardzo raz podj ę ta decyzja oddali j ą od dawnego Ŝ ycia, od

fotografowania partyzantów w Nikaragui umieraj ą cych dzieci w Bangladeszu,

powodzi w Tanzanii-i jak bardzo odmieni j ą sam ą .

Wiedziała tylko, Ŝ e musi postawi ć kropk ę zamykaj ą c ą pierwsze rozdziały jej

autobiografii i postawiła j ą -zapominaj ą c o zdobytych wyró Ŝ nieniach, prze Ŝ ytych

przygodach, a Ŝ wreszcie o swoim talencie.

Podzielała, cho ć nie do ko ń ca, przekonanie Douga, i Ŝ rezygnacja z tego

wszystkiego jest cen ą , jak ą trzeba zapłaci ć za posiadanie dzieci.

Po prostu nie było alternatywy, Niektóre ze znajomych kobiet zdołały wcisn ąć

prac ę zawodow ą pomi ę dzy obowi ą zki domowe: dwie przyjaciółki Indii-prawniczki-

par ę razy w tygodniu je ź dziły do miasta- Ŝ eby nie straci ć kontaktu z zawodem,

pewna malarka tworzyła w domu, kilka pisz ą cych pa ń usiłowało boryka ć si ę ze

swoimi opowiadaniami i artykułami gdzie ś mi ę dzy północ ą a czwart ą nad ranem, by

jednak w ko ń cu podda ć si ę z powodu najzwyklejszego braku sił.

W przypadku Indii podobne rozwi ą zania nie wchodziły w gr ę : nie mogła Ŝ adnym

sposobem kontynuowa ć swej pracy w tej dawnej postaci.

Utrzymywała wprawdzie kontakt z agentem, ale okazjonalne robienie zdj ęć podczas

imprez charytatywnych w Greenwich było marn ą namiastk ą prawdziwej, wymarzonej

pracy.

Zreszt ą i to irytowało Douga.

Uczyniła wi ę c ze swego aparatu wa Ŝ ny instrument macierzy ń stwa, dokumentuj ą c

poszczególne etapy Ŝ ycia dzieci: portretuj ą c ich przyjaciół, uwieczniaj ą c

wydarzenia szkolne i- jak w tej chwili-sportowe, nie miała innego wyj ś cia.

Była skr ę powana, zakorzeniona w swym Ŝ yciu na tysi ą ce widocznych i niewidocznych

sposobów.

Taki był skutek umowy z Dougiem, a tak Ŝ e, jak powtarzali, ich wspólnych

pragnie ń .

India uczciwie wywi ą zywała si ę ze swych powinno ś ci, ale aparat fotograficzny-

trzymany w dłoni, przytkni ę ty do oka czy te Ŝ zawieszony na ramieniu towarzyszył

jej nieustannie.

India nie potrafiłaby wyobrazi ć sobie bez niego Ŝ ycia.

Chwilami rozmy ś lała niezobowi ą zuj ą co o powrocie do zawodu, kiedy dzieci

podrosn ą , mo Ŝ e za pi ęć lat, gdy Sam pójdzie do szkoły ś redniej.

Na razie nie wchodziło to w gr ę Sam miał zaledwie dziewi ęć lat, Aimee

jedena ś cie, jason dwana ś cie, Jessica czterna ś cie-a kolejne dni Indii

przypominały szale ń cz ą jazd ę na karuzeli, z której dostrzega si ę przemykaj ą ce

przed oczyma ci ą gle te same widoki: pozaszkolne imprezy sportowe, pikniki, mecze

Małej Ligi, lekcje gry na pianinie.

Aby sprosta ć temu wszystkiemu, India nie mogła my ś le ć o sobie czy usi ąść cho ć by

na pi ęć minut.

Odpoczywała jedynie latem, kiedy wyruszali na Cap ę Cod.

Doug corocznie sp ę dzał tam z nimi trzy tygodnie, doje Ŝ d Ŝ aj ą c na weekendy przez

cał ą reszt ę wakacji, które wszyscy uwielbiali w jednakowym stopniu.

India zawsze przywoziła z nich mnóstwo doskonałych zdj ęć , a poza tym nie była

tak zwi ą zana nadmiarem obowi ą zków.

Jak w Westport miała do dyspozycji ciemni ę , w której przesiadywała godzinami,

kiedy dzieci odwiedzały przyjaciół, były na pla Ŝ y czy te Ŝ grały w siatkówk ę albo

tenisa, a skoro prawie wsz ę dzie mogły dojecha ć na rowerach, Indii odpadało

równie Ŝ sporo pracy w charakterze szofera.

Sytuacja poprawiła si ę zwłaszcza w ci ą gu ostatnich dwóch lat, kiedy Sam troch ę

podrósł i dojrzał.

To sprawiało, Ŝ e czasem India zaczynała si ę zastanawia ć nad swoj ą własn ą

dojrzało ś ci ą .

Doznawała poczucia winy w zwi ą zku z ksi ąŜ kami, których nie miała czasu

przeczyta ć , czy te Ŝ z polityk ą , któr ą przestała si ę interesowa ć .

Odnosiła chwilami wra Ŝ enie, Ŝ e wprawdzie cały ś wiat idzie do przodu, ale ona

pozostała na uboczu.

Nie miała ju Ŝ ś wiadomo ś ci, Ŝ e dojrzewa czy ewoluuje. Wszystko sprowadzało si ę do

tego, Ŝ eby ugotowa ć obiad, odwie źć gdzie ś dzieci, dobrn ąć do nast ę pnego roku

szkolnego.

Brakło w tym miejsca na dojrzewanie, prac ę nad sob ą .

W ci ą gu minionych czternastu lat, od narodzin Jessiki, Ŝ ycie Indii nie uległo

dosłownie najmniejszym zmianom, Ŝ ycie wypełnione prac ą , ofiarami, po ś wi ę ceniem.

Ale rezultaty India widziała to jak na dłoni-były warte zapłaconej ceny.

Miała zdrowe szcz ęś liwe dzieci, które Ŝ yły w znajomym bezpiecznym ś wiecie, gdzie

wszystko kr ę ciło si ę wokół nich, gdzie nie miały wst ę pu rzeczy szpetne, gro ź ne

czy nieprzyjemne i gdzie powodem najwi ę kszych urazów bywały kłótnie z

dzieciakami s ą siadów albo zgubione prace domowe.

Nie znały- tak, jak znała je India-poczucia osamotnienia.

W ka Ŝ dej chwili mogły liczy ć na trosk ę i opiek ę .

Ich ojciec za ś ka Ŝ dego wieczora przychodził na kolacj ę , co z punktu widzenia

Indii miało szczególne znaczenie, poniewa Ŝ jej ojciec z reguły nie przychodził.

Potomstwo Indii Ŝ yło w zupełnie innej rzeczywisto ś ci ni Ŝ dzieci, które India

fotografowała dwadzie ś cia lat temu: głoduj ą ce, niewyobra Ŝ alnie udr ę czone dzieci

z pa ń stw Trzeciego ś wiata, dzieci tocz ą ce codzienn ą walk ę o przetrwanie,

uciekaj ą ce przed wrogami, a wreszcie padaj ą ce ofiar ą chorób, powodzi i głodu.

India dzi ę kowała Bogu, Ŝ e Jessica, Aimee, Jason i Sam nigdy nie zakosztuj ą

takiego losu. Najmłodszy syn, który przed chwil ą zdobył wła ś nie bramk ę ,

przecisn ą ł si ę przez g ę stw ę gratuluj ą cych mu kolegów i pomachał do matki.

India u ś miechn ę ła si ę , zrobiła jeszcze kilka zdj ęć , a potem Powoli podeszła do

ławki, na której siedziały matki innych chłopców.

Rozplotkowane nie zwracały na gr ę uwagi, po prostu były tam, jak ławka, pejza Ŝ ,

sprz ę t.

Jedna z nich, Gail Jones, u ś miechn ę ła si ę na widok podchodz ą cej Indii, a kiedy

ta wyci ą gała z kieszeni nast ę pn ą rolk ę filmu, zrobiła dla niej miejsce obok

siebie.

Drzewa były pokryte młod ą zieleni ą , wszystkim dopisywał humor.

Gailpodała Indii kartonowy kubeczek cappuccino: był to niemal rytualny

pocz ę stunek, mile widziany szczególnie zim ą , kiedy chłopcy grali w piłk ę na

ś niegu, a ich biedne matki Ŝ eby nie zmarzn ąć , przytupywały albo spacerowały

wokół boiska.

jeszcze tylko trzy tygodnie i chwilowo koniec ze szkoł ą stwierdziła z wyrazem

ulgi na twarzy Gail, upijaj ą c łyk paruj ą cej kawy.

-Bo Ŝ e, jak ja nienawidz ę tych meczów.

Strasznie Ŝ ałuj ę , Ŝ e nie mam córek, przynajmniej jednej.

To Ŝ ycie kr ę c ą ce si ę wokół suspensoriów i korków pewnego dnia doprowadzi mnie do

szale ń stwa.

India u ś miechn ę ła si ę w odpowiedzi, umie ś ciła film w aparacie i zatrzasn ę ła

wieczko.

Wysłuchiwanie narzeka ń Gail nie było dla niej niczym nowym-Gail narzekała od

dziewi ę ciu lat, szczególnie z powodu przerwanej kariery prawniczej.

Po jakim ś czasie miałaby ś po uszy równie Ŝ baletu, uwierz mi.

Ta sama koncepcja, odmienny strój, wi ę ksze naciski- odparła India z

przekonaniem.

Jessica zrezygnowała z baletu tej wiosny, po o ś miu latach nauki, India za ś nie

była pewna, czy decyzj ę córki przyj ę ła z ubolewaniem czy z ulg ą .

Zapewne b ę dzie jej brakowa ć pokazów, ale z pewno ś ci ą jako ś si ę obejdzie bez

wo Ŝ enia Jessiki na zaj ę cia trzy razy w tygodniu.

Ale przynajmniej baletki s ą ładniejsze ni Ŝ buty piłkarskie-stwierdziła Gail

przył ą czaj ą c si ę do Indii, która wstała i wolnym krokiem ruszyła wokół boiska,

chciała bowiem zrobi ć kilka uj ęć z innych pozycji.

Przyja ź niły si ę , odk ą d Taylorowie zamieszkali w Westport.

Gail miała trzech synów: najstarszy był rówie ś nikiem Jessiki, młodsi- bli ź niacy-

przyszli na ś wiat pi ęć lat pó ź niej.

W ci ą gu owych pi ę ciu lat Gail z zawodu prawnik procesowy, usiłowała wznowi ć

karier ę , lecz po urodzeniu bli ź niaków ostatecznie dała za wygran ą .

W tej chwili Ŝ ywiła prze ś wiadczenie, Ŝ e min ę ło zbyt wiele czasu, aby chocia Ŝ

rozwa Ŝ a ć my ś l o powrocie do macierzystej kancelarii adwokackiej.

Starsza od Indii o pi ęć lat-miała czterdzie ś ci osiem twierdziła, i Ŝ nie ma ju Ŝ

ochoty da ć si ę uwi ę zi ć na sali s ą dowej.

Powtarzała, Ŝ e tak naprawd ę brak jej tylko inteligentnych rozmów.

Mimo ci ą głego narzekania przyznawała czasem i Ŝ jej obecne Ŝ ycie jest łatwiejsze:

to m ąŜ musi toczy ć swe codzienne bitwy na Wall Street.

Mo Ŝ e istotnie to Ŝ ycie, tak samo jak Ŝ ycie Indii odmierzane datami meczów i

godzinami dy Ŝ urów samochodowych, było łatwiejsze, ale bezgranicznie Gail

nudziło, co- tym razem w przeciwie ń stwie do Indii oznajmiała cz ę sto i bez

owijania w bawełn ę .

Nieustannie nosiła w sobie jaki ś niepokój.

No i co tam ostatnio kombinujesz?-zapytała Gail Ŝ yczliwie, dopijaj ą c cappuccino.

-Jak stoj ą sprawy w raju Normalnie.

Roboty po uszy.

-India, zaj ę ta fotografowaniem, słuchała słów przyjaciółki półuchem.

Zrobiła jeszcze jedno zdj ę cie Samowi, a potem kilka nast ę pnych, kiedy dru Ŝ yna

przeciwna strzeliła gola.

-Za kilka tygodni ruszamy na Cap ę .

W tym roku Doug doł ą czy do nas pó ź niej ni Ŝ zwykle, dopiero w sierpniu.

A my w lipcu wyje Ŝ d Ŝ amy do Europy-powiedziała Gail bez entuzjazmu, budz ą c na

krótk ą chwil ę zazdro ść Indii, która od lat usiłowała namówi ć Douga na podobn ą

eskapad ę .

Doug zawsze odpowiadał Ŝ e powinni poczeka ć , a Ŝ dzieci nieco podrosn ą , na co

India ripostowała, Ŝ e je ś li poczekaj ą jeszcze troch ę , dzieci rozpoczn ą studia i

b ę d ą podró Ŝ owały na własn ą r ę k ę .

Na razie jej argumenty jako ś nie trafiały Dougowi do przekonania: nie lubił

zbytnio oddala ć si ę od domu.

Dni wielkiej przygody min ę ły dla ń bezpowrotnie. Brzmi to interesuj ą co-

stwierdziła India spogl ą daj ą c na przyjaciółk ę .

Pod wzgl ę dem fizycznym obie kobiety zupełnie si ę ró Ŝ niły.

Danielle Steel - Radość przez łzy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: