Krytyka Literacka 2011.pdf

KRYTYKA LITERACKA: styczeń 2011

Page 1 of 64

Udostępnij Zgłoś nadużycie Następny blog»

Utwórz bloga Zaloguj się

KRYTYKA LITERACKA

pod redakcją Witolda Egertha i Tomasza Sobieraja ● ISSN 2084-1124

LITERATURA SZTUKA FILOZOFIA ESEJE RECENZJE FELIETONY WIERSZE OPOWIADANIA

______________________________________________________________________

Spis treści

► 2012 (8)

▼ 2011 (78)

► grudzień 7(

► listopad (9)

► październik (10)

► wrzesień 6(

► sierpień 3(

► lipiec (6)

► czerwiec (4)

► maj (4)

► kwiecień 6(

► marzec (7)

► luty (7)

▼ styczeń 9(

OD REDAKCJI (2)

Felieton: Tomasz

Sobieraj

NIEZNOŚNA

LEKKOŚĆ

TRWONI...

Recenzja: Andrzej

Sosnowski PO

TĘCZY

Poezja: Przemysław

Łośko I NIE

ZAMYKAJ OCZU

PATRZĄ...

Felieton: Igor

Wieczorek KTO

CZYTA, TEN

BŁĄDZI?

Felieton: Jan Siwmir

POWSTANIA,

REWOLUCJE I

REPUBL...

Felieton: W.A.

Grzeszczyk ZGODA

BUDUJE,

NIEZGODA R...

Felieton: Jaroslav

Hašek

NAJWIĘKSZY

PISARZ CZESKI ...

Dygresje: Julisz

Słowacki

BENIOWSKI

(fragmenty)

OD REDAKCJI (2)

Z powodu nieobecności Naczelnego Wodza na kilka dni przejąłem jego

obowiązki, co zaowocowało lekką, chwilową zmianą w profilu Krytyki

Literackiej – dlatego w styczniu, oprócz nowych autorów, pojawiają się

tematy mniej z literaturą związane i swobodniejsze felietony.

***

A teraz trochę prywaty. Bo czemu nie? To tylko taki krótki wstęp,

felietonik, literacka flintifluszka, ale nie mogłem inaczej podziękować za

przyjemność, jaką zrobili mi moi wierni druhowie - J. Dehnel i W.A.

Grzeszczyk w grudniowych Migotaniach Przejaśnieniach oraz w

bieżącym wydaniu Krytyki Literackiej :

Kiedy Fryderyk Nietzsche pisał swoje słynne, pozytywnie zweryfikowane

przez historię zdanie „skromność jest cechą miernot” z pewnością

uśmiechał się pod sumiastym wąsem. Autor Zmierzchu Bożyszcz

zapewne już wtedy przewidywał, że kiedyś, pośród trójmiejskich

portowych żurawi, mazowieckich nieużytków, budek z falistej blachy i

dziurawych dróg zakwili rumiane dziecię, przyszły interdyscyplinarny

geniusz, którego skromność stanie się legendarna i wręcz jakby żywcem

wykradziona z Sevres. Jak sądzę Szanowny Czytelnik już wie, kogo mam

na myśli: tak, to Jacek Dehnel, niekiedy zwany Denel, czasem zaś von

Dehnel. Ten posiadacz używanej pelisy i wielu talentów, kiedy odwali już

literacką szychtę, z upodobaniem tropi wszelkie przejawy nieskromności.

Czy to baraszkując na kanapie, czy odkurzając kolekcję meloników, czy

stymulując się intelektualnie zasobami internetu, ta literacka Matka

Teresa wyszukuje fanfaronów, po czym piętnuje ich z gorliwością

Roberta Bougre i humorem Hanki Bielickiej. Oczywiście, jako

indywiduum dobrze ułożone, p. Jacek nie zajmuje się pyszałkami

znanymi z historii, jakimś Słowackim, Whitmanem, Haškiem, Witkacym

czy Gombrowiczem, ale wyszukuje bufonów współczesnych, takich jak ja.

I dobrze, bo moja megalomania zaczynała być dla mnie samego

nieznośna, dlatego wysoko cenię sobie terapeutyczne właściwości p.

Jacka i służących mu wiernie anonimowych literatów. Dzielne zuchy!

To tyle koleżeńskich duserów i przyjacielskich kuksańców. Co zatem w

bieżącym wydaniu Krytyki Literackiej? Wiersze Przemysława Łośko ze

zbioru I nie zamykaj oczu patrząc na pepika , Marek Trojanowski

analizuje twórczość Andrzeja Sosnowskiego na przykładzie tomiku Po

tęczy , W.A. Grzeszczyk pisze o przyjaźni dwóch znanych pisarzy, a

panowie Wieczorek, Siwmir i Sobieraj w interesującym trójgłosie

poruszają temat Republiki Książki, finansowania bibliotek, i nie tylko.

Jako że tropienie zarozumialców przez J. Dehnela jest ściśle

ukierunkowane w stronę jednego tylko przypadku, KL pozwala sobie

wypełnić luki w wątłej edukacji p. Jacka i zacytować fragmenty dzieł

innych bufonów: Juliusza Słowackiego i Jarosława Haška. Ponadto

polecamy wizytę na stronie Internetowego Magazynu Kulturalnego

www.poezja-polska.pl/fusion/viewpage.php?page_id=146 gdzie Józef

Baran rozmawia z Karolem Maliszewskim o kondycji polskiej literatury.

***

Ostatniego dnia grudnia zakończył się plebiscyt na najlepszy tekst

http://krytykaliteracka.blogspot.com/2011_01_01_archive.html

2012-01-23

KRYTYKA LITERACKA: styczeń 2011

Page 2 of 64

Krytyki Literackiej . Czytelnicy głosowali następująco:

► 2010 (41)

► 2009 (4)

1. SAJGON (listopad 2009) - 97 głosów

2. UTWÓR O MATCE I OJCZYŹNIE (marzec 2010) - 86 głosów

3. LATAWCE, CZYLI SANACJA POWIEŚCI SATYRYCZNEJ... (styczeń

2010) - 85 głosów

4. PIOSENKA O ZALEŻNOŚCIACH I UZALEŻNIENIACH (listopad

2010) - 83 głosy

5. TYTAN Z PLASTIKU (wrzesień 2010) - 79 głosów

6. PROWADŹ SWÓJ PŁUG PRZEZ KOŚCI UMARŁYCH (marzec 2010) -

78 głosów

7. CHORE DZIECKO EUROPY (grudzień 2010) - 75 głosów

8. DZIEJE RODZIN POLSKICH (październik 2010) - 70 głosów

9. PRZERWA W PRACY (lipiec 2010) - 69 głosów

10. SOBIERAJ ODPOWIADA DEHNELOWI (grudzień 2009) - 65

głosów

____________________

Adres do korespondencji

t.sobieraj@wp.pl

AUTORZY TEKSTÓW

Józef Baran

Klaudia Bączyk

Mariusz Bober

Jan Z. Brudnicki

Maciej Cisło

Michał Dec-Budziszyński

Stanley Devine

Marek Doskocz

Witold Egerth

Stanisław Esden-Tempski

Piotr Grobliński

W.A. Grzeszczyk

Łukasz Jasiński

Zbigniew Joachimiak

Krzysztof Jurecki

Katarzyna Karczmarz

Roman Kaźmierski

Marcin Królik

Andrzej Jerzy Lech

Marek Ławrynowicz

Przemysław Łośko

Dariusz Magier

Roberto Michel

Joanna Mieszkowicz

Janusz Najder

Krzysztof Niemczycki

Stanisław Obirek

Edward Pasewicz

Dariusz Pawlicki

Robert Rutkowski

Jan Siwmir

Tomasz Sobieraj

Wioletta Sobieraj

Jan Stępień

Andrzej Tchórzewski

Janusz Termer

Marek Trojanowski

Joanna Turek

Igor Wieczorek

Bohdan Wrocławski

Adam A. Zych

Wśród ponad tysiąca czytelników biorących udział w plebiscycie

wylosowano nagrody - trzy czytniki książek elektronicznych iRiver Story.

Urządzenia otrzymują:

Łukasz Górnicki z Krakowa

Monika Czernek z Katowic

Adam Nowakowski z Grudziądza

Kłaniam się i zapraszam do lektury,

Tomasz Sobieraj

Poleć to w Google

Felieton: Tomasz Sobieraj NIEZNOŚNA LEKKOŚĆ

TRWONIENIA CUDZYCH PIENIĘDZY

Inwestowanie w biblioteki (a może raczej bibloteki , jak to często mówią

biblotekarze i ich wielbiciele) w dzisiejszych czasach można by porównać z

inwestowaniem przez kolej w parowozy lub przez linie lotnicze w balony.

Romantyczne to, efektowne, ale drogie, powolne, nieekonomiczne. Papierowe książki

prędzej czy później zostaną zastąpione elektronicznymi – to nieuchronne, jak

nieuchronne było wyparcie winylowej płyty przez CD, a CD już zastępują pliki

ściągane z internetu. Maszynę do pisania pokonał komputer. Przykłady można by

mnożyć. Są też zawody, które prawie całkowicie wyginęły – bednarze, kowale, zecerzy.

Podobny los zapewne czeka bibliotekarzy. Szkoda, że nie polityków i wojskowych.

Milton Friedman, laureat nagrody Nobla z ekonomii pisał, że najgorszym

gospodarzem jest państwo, bo roztrwoni każde pieniądze, dlatego

powinny one pozostać w rękach obywateli, a państwu należy się jedynie

to, co niezbędne do utrzymania porządku i bezpieczeństwa. Życie

dowiodło, że miał rację: im więcej państwowej ingerencji, czyli na

przykład socjalizmu, tym gorzej dla zwykłych obywateli, a lepiej dla

profitariatu, to znaczy grupy osiągającej korzyści z nicnierobienia,

pozorowania pracy lub wykonywania zajęć nieużytecznych. Niestety,

partyjni aparatczycy zarządzający Polską, niezależnie od głoszonych

poglądów, są socjalistami, co można poznać między innymi po tym, że

najlepiej ze wszystkiego potrafią łamać obietnice i podnosić podatki, a

wyszarpnięte z kieszeni ludzi pracy pieniądze przeznaczać na cele, które

można zrealizować nie wydając złotówki, lub bez szkody nie realizować

ich wcale.

ORAZ

J.W. Goethe

Jarosław Hašek

S.I. Witkiewicz

____________________

Bogdan Zdrojewski, laureat nagrody Bączkowskiego, były prezydent

Wrocławia, senator, poseł, oskarżony i skazany za niegospodarność na

czternaście miesięcy w zawieszeniu (później uniewinniony), specjalista

od budowy bloków na terenach zalewowych oraz niezgodnego z prawem i

etyką zasiadania jednym zadkiem na dwóch publicznych stołkach,

wybitny znawca problematyki obrony narodowej, obecnie minister

kultury, człowiek jak widać wszechstronnie uzdolniony, by nie rzec

geniusz, zapowiedział przeznaczenie w ciągu najbliższych trzech lat 150

mln zł na budowę i modernizację bibliotek gminnych, 15 mln na

http://krytykaliteracka.blogspot.com/2011_01_01_archive.html

2012-01-23

KRYTYKA LITERACKA: styczeń 2011

Page 3 of 64

zaopatrzenie tych bibliotek, 6 mln rocznie na wspieranie wydawców, 8,5

mln rocznie na rzecz poprawy społecznego wizerunku książki i aż 35 mln

na digitalizację zasobów bibliotecznych.

Nie są to prywatne pieniądze ministra Zdrojewskiego, tylko nasze,

podatników, mieszkańców biednego kraju, w którym zamyka się szkoły i

zabiera się ludziom oszczędności gromadzone na przyszłe emerytury,

dlatego wymienione w rządowych planach kwoty skłaniają do refleksji i

pytań. Skłaniają tym bardziej, że prywatnie minister jest chyba

człowiekiem bardzo oszczędnym, zwykle bowiem chodzi nieogolony, co

upodabnia go nieco do sympatycznych ministrów kultury Iranu i

Afganistanu. Nagębne usierścienie naszego sługi (minister to po łacinie

sługa) jest skromne w porównaniu z solidnymi brodami azjatyckich

kolegów, ale jako że Polska to kraj rzeczy i przedsięwzięć nieudanych,

poronionych i pozornych, więc w zasadzie ten nieurodzaj na twarzy nie

dziwi.

Przejdźmy jednak do konkretów.

150 mln na budowę i modernizację bibliotek gminnych – w

sytuacji, kiedy w każdej gminnej szkole jest komputer i biblioteka, a w

niej ziewająca z nudów bibliotekarka, tudzież druga ziewajaca niewiasta

(lub dwie i więcej) w zwykłej, skomputeryzowanej publicznej gminnej

bibliotece, zasadność wydania tej kwoty wydaje się wątpliwa i na

kilometr śmierdzi marnotrawstwem. Ciekawe, ile bibliotek za tę kwotę

zostanie wybudowanych, a ile zmodernizowanych, i co znaczy słowo

„modernizacja” w tym przypadku. Bo moja biblioteka rejonowa chyba

została już „zmodernizowana” – pomalowano ściany i wstawiono

komputer; teraz panie żądają 3 zł za godzinę korzystania z maszyny i

żebrzą o datki na zakup książek. Prowadzą też gazetkę ścienną. Wszyscy

aż się palą, żeby tam zaglądać.

15 mln na zaopatrzenie bibliotek – tylko w co? W trzeciorzędną

literaturę à la Masłowska o życiu półgłówków, w romanse, fantasy,

kryminały, czasopisma dla gospodyń czy inne ogłupiacze? Czy to aby

tylko nie sprytne posunięcie wymyślone po to, by przyssani do

państwowych dotacji prywatni wydawcy mogli zarobić jeszcze więcej na

kontyngentach zadrukowanego papieru dla bibliotek? A co z wartościową

literaturą, z klasyką, pismami popularnonaukowymi? Jaki odsetek w

tych niejasnych zakupach stanowić będą dzieła literatury, a jaki

makulatura? Którzy to pisarze znajdą się w bibliotekach, a którzy nie, i

dlaczego.

6 mln na wsparcie wydawców – w tym zepsutym, zbudowanym z

absurdów kraju niektórzy prywatni wydawcy dostają od państwa nasze,

publiczne pieniądze na wydawanie i promocję książek pisarzy, których

prawie nikt nie chce kupować i czytać bądź czyta wyłącznie dlatego, że

zafundowano im medialną reklamę. Dlaczego w takim razie państwo nie

wspiera producentów np. pacek na muchy czy jakichkolwiek innych

wytwórców rzeczy zbędnych lub mało pożądanych albo w ogóle

producentów czegokolwiek? Wszyscy powinni mieć równe szanse, w

końcu podobno jest demokracja. Ciekawe też, którzy wydawcy dostają

dotacje, a którzy nie, i, oczywiście, dlaczego.

8,5 mln na poprawę wizerunku książki – co to konkretnie znaczy?

Wizerunek książki można poprawić porządnie edukując dzieci i młodzież

a nawet dorosłych oraz promując prawdziwą literaturę. Dotychczasowa

polityka państwa, polegająca na promocji nudy, bełkotu i nieudolności

doprowadziła do tego, że w ciągu roku 62% obywateli nie miało w ręku

książki, a pozostałe 38% to głównie uczniowie, studenci, nauczyciele i

specjaliści różnych dziedzin, którzy muszą czytać podręczniki i literaturę

fachową. Większość ludzi czytać nie będzie – jedni, bo to niemodne,

niewidowiskowe i trudne zajęcie, inni, bo ich oszukano wmawiając, że

literacka pasztetowa to szynka parmeńska. Do tego ten wprowadzany

pięcioprocentowy VAT na i tak już zbyt drogie książki oraz podniesienie

VAT-u na papier, usługi, energię, paliwo itd., co spowoduje wzrost cen

książek o 10% – to, jak rozumiem, w ramach promocji czytelnictwa?

35 mln na digitalizację – czyli zwykłe skanowanie i ewentualnie

zamiana na pliki PDF. Tę banalnie prostą czynność mogą wykonywać

pracownicy bibliotek w ramach swoich obowiązków, posługując się

śmiesznie tanimi urządzeniami i łatwo dostępnym darmowym

oprogramowaniem. Zamiast zbijać bąki czy przysypiać między regałami,

wykonaliby pożyteczną pracę i nauczyli się czegoś. Trzeba im to tylko

zorganizować. Warto też przy tej okazji wspomnieć, że zaledwie 9%

http://krytykaliteracka.blogspot.com/2011_01_01_archive.html

2012-01-23

KRYTYKA LITERACKA: styczeń 2011

Page 4 of 64

bibliotek w Polsce ma witrynę internetową, co jest wynikiem mizernym

nawet jak na Środkowo-Wschodnią Europę i świadczy o dużej inercji

bibliotekarzy, wynikającej zapewne z nadmiernej feminizacji tego

zawodu.

Szarmanckie plany ministerstwa zdumiewają również dlatego, że nie

uwzględniają twardych faktów dotyczących nawet polskiego zaścianka,

mianowicie skomputeryzowania gospodarstw domowych, powszechnego

dostępu do internetu – nawet w telefonie, błyskawicznie rosnącej

popularności książek elektronicznych i liczby ich tytułów oraz

powstawania coraz liczniejszych cyfrowych bibliotek (tylko w ramach

polskiej platformy dLibra na koniec 2010 roku było ich 59 z 509 tys.

tytułów). Również księgarnie sprzedające e-booki i specjalizujące się w

nich wydawnictwa rozwijają się w szybkim tempie, podobnie jak

prywatne niekomercyjne biblioteki cyfrowe i strony www umożliwiające

nieodpłatne pobranie e-książki. Ba, niektórzy pisarze, szczególnie ci nie

żyjący z pisania, udostępniają swoje dzieła w postaci elektronicznej,

niekiedy za darmo, wychodząc z założenia, że lepiej pozyskać czytelnika,

sprawić ludziom przyjemność i nie mieć z tego pieniędzy, niż żebrać o

państwowy datek czy użerać się z wydawcą, który kręci i kombinuje, by

nie wypłacić i tak śmiesznie niskiej należności. Nie wolno też zapominać

o ekologii – naprawdę, szkoda drzew; tak powoli rosną, i piękniejsze są

od większości książek. I last, but not least : cała światowa i polska klasyka

dostępne są w internecie bez opłat. Na naszych oczach dokonuje się na

rynku książki rewolucja na miarę wynalezienia druku, czego urzędnicy, z

jakichś tajemniczych powodów, nie zauważają.

Utrzymanie małych, ospałych bibliotek dużo kosztuje – to są pensje,

ZUS, ogrzewanie, prąd, czynsz, naprawy i remonty. W sytuacji, kiedy

książkę można kupić w antykwariacie za cenę bochenka chleba, a

nowości (w postaci elektronicznej) wypożyczyć w internecie za kilka

złotych, utrzymywanie na dłuższą metę tych potrzebnych kiedyś

instytucji dzisiaj wydaje się rozrzutnością (fakt, jedną z wielu w tym

kraju i nie największą). Rozumiem lament i wściekłość bibliotekarzy, gdy

przeczytają te słowa. Rozumiem, jednak postępu nie da się zatrzymać,

nie da się też utrzymać przy życiu tego zawodu, tak jak nie udało się to z

innymi profesjami. Nie tak dawno przecież, bo pod koniec XX wieku, gdy

pojawił się elektroniczny skład tekstu, zniknęli zecerzy. Nikt nie ronił łez

nad losem kilkuset tysięcy szwaczek, gdy padał w Polsce przemysł

włókienniczy, czy nie przejmował się problemami kupców, gdy

powstawały hipermarkety. Panta rhei . Na początku rewolucji

przemysłowej robotnicy niszczyli maszyny, które zabierały im pracę, w

końcu jednak musieli się pogodzić z rozwojem techniki i szukać innych

zajęć. Teraz, w drugiej dekadzie XXI wieku nadszedł czas, by pomyśleć

nad przekwalifikowaniem bibliotekarzy i sensem utrzymywania

bibliotekoznawstwa jako osobnego kierunku na wyższych uczelniach.

Warto też zastanowić się nad ewentualnym przekształceniem dużych

bibliotek miejskich i dzielnicowych w nowoczesne multimedialne centra

biblioteczno-edukacyjno-informacyjne oraz przeniesieniem do nich

części księgozbiorów z bibliotek małych, niemrawych i martwych,

generujących jedynie koszty. Drugą część ich zasobów książkowych

powinny przejąć biblioteki szkolne, które w małych miejscowościach

mogłyby stać się podobnymi centrami, dostępnymi dla całej lokalnej

społeczności. Oczywiście, z takich rozwiązań nie byliby zadowoleni wielcy

wydawcy, dla których blisko 9000 bibliotek i ich filii to setki tysięcy

sprzedanych książek i milionowe dochody – ale o nich chyba nie trzeba

się martwić, w końcu są rzutkimi ludźmi biznesu, tworzą silne lobby,

dostają państwowe dotacje, więc sobie poradzą.

Jak nietrudno się domyślić, pieniądze od ministra Zdrojewskiego rozejdą

się na premie, nagrody, dodatki motywacyjne, plany, projekty analizy,

programy, szkolenia, drogie skanery, drogie komputery, drogie

oprogramowanie; trafią do kieszeni urzędników, i na konta prywatnych

wydawców, którzy nie muszą się starać o czytelnika, bo państwo im

zapłaci za wydrukowane książki. Spore ochłapy trafią do co bardziej

zaradnych pisarzy, czyli dobrze ustawionych cwaniaków wiedzących jak

wyciągnąć publiczną kasę, mozolnie piszących swoje nudne

stachanowskie produkcyjniaki (i pomyśleć, że kiedyś taki Gombrowicz,

Kafka, Schulz i inni wielcy twórcy wielkiej literatury nie utrzymywali się z

pisania, chodzili do prawdziwej pracy i pisali wiekopomne dzieła,

wydając je później na własny koszt).

http://krytykaliteracka.blogspot.com/2011_01_01_archive.html

2012-01-23

KRYTYKA LITERACKA: styczeń 2011

Page 5 of 64

Można by powiedzieć, że wymienione kwoty to niewiele w porównaniu

do rocznego budżetu Ministerstwa Kultury, przekraczającego 2,2

miliarda złotych. Biorąc pod uwagę sumy, jakie polskie karykaturalne

państwo przepuszcza na obrzydliwe wojny, zbrojenia, rozdętą

administrację, konferencje, zbędne zakupy, orliki, mistrzostwa w

kopaniu piłki oraz inne idiotyczne i/lub cyrkowe przedsięwzięcia, to

jeszcze mniej. Jednak każdy, kto żyje w realnym świecie, chodzi ulicami,

rozmawia z ludźmi, był w zwykłym szpitalu, załatwia sprawy w urzędzie,

każdy, kto myśli samodzielnie, wydaje własne ciężko zarobione pieniądze

na coraz droższe życie, ten wie, że najpierw trzeba sfinansować to, co

najważniejsze, bez czego trudno godnie żyć a nawet trudno godnie

umrzeć, bez czego jesteśmy bezzębnymi pariasami neofeudalnej Europy,

obywatelami polskiego smutnego pierdolnika. Dopiero później można się

bawić. Lecz nowa arystokracja – czyli ci, którzy poznają świat na

bankietach, sympozjach, posiedzeniach, zza szyb służbowych

samochodów i z usłużnych reżimowych mediów – bawi się już teraz. Za

tę zabawę płaci z zabranych nam pieniędzy. Nie martwi się o nic, bo

liczne przywileje, wysokie dochody, emerytury, opiekę medyczną ma

zapewnione, i pewnie dla jej rodzin i dziedziców też wystarczy. A gdy ci

gardzący swoim ludem władcy jeszcze bardziej obniżą poziom i tak już

nędznej edukacji, po cichu zamkną kolejne szkoły, gdy jeszcze głupsze

programy i filmy pojawią się w publicznej misyjnej telewizji, gdy

prawdziwe książki zostaną wyparte przez dzieła literackich

neandertalczyków oraz błahe dreszczowce, romanse i fantasy, gdy

poziom otumanienia narodu osiągnie apogeum, wtedy pracujący do

siedemdziesiątki bezwolny szczerbaty półanalfabeta na pewno nie

podniesie głowy. Wtedy też całkiem runie tekturowa fasada demokracji i

zacznie się zabawa na całego.

Tak, łatwo jest sięgać do kieszeni obywatela, szczególnie gdy ten trwa w

letargu przytruty miazmatami polityków i wiernych im dziennikarzy.

Łatwo jest też wydawać cudze pieniądze. Znacznie trudniej wydaje się te

zarobione własną porządną pracą – wie o tym każdy, kto naprawdę

pracuje.

Poleć to w Google

Recenzja: Andrzej Sosnowski PO TĘCZY

Autor: Marek Trojanowski

Na początek, zamiast wstępu ale za to w promocji i zupełnie za darmo

przepis na wiersz à la Andrzej Sosnowski.

Składniki:

I) 3 tom „Historii Filozofii”, Tatarkiewicza;

II) kilka słów po angielsku – może być też jakieś śmieszne zdanko: cat ,

pussy , doll , big chicken without wings ;

III) kilka słów po niemiecku – tu może być także jakieś zdanko – die

weltanschauungskritik hat heute gar nichts zu tun , zeit , sonne , blume ;

IV) literalny zapis pierwszego lepszego zdarzenia, którego było się

świadkiem tuż po przebudzeniu np. „Kiedy wstałem z łóżka, poszedłem

prosto do kuchni, by sobie przygotować kromkę chleba z pasztetem.

Obok lodówki na ścianie zobaczyłem karalucha. Chciałem go pacnąć

laczkiem, ale uciekł a mi się nie chciało przesuwać lodówki. O poranku

jestem jeszcze zaspany i jakoś brak mi sił. Od kiedy wprowadziłem się do

mieszkania obok zsypu mam ciagły problem z karaluchami. Muszę to

komuś zgłosić”.

Sposób przygotowania:

3 tom Tatarkiewicza – otwórz skorowidz rzeczowy (na końcu tomu).

Wybierz 2 dowolne uczone pojęcia (2 na 1 wiersz – nie więcej!). Ja dla

przykładu wezmę dwa pierwsze: absolut, abstrakcja (wyd. z 1978 r.).

Następnie weż literalny zapis pierwszego lepszego zdarzenia i wstaw do

niego, w dowolne miejsca wynotowane wcześniej uczone słowa. Ja

http://krytykaliteracka.blogspot.com/2011_01_01_archive.html

2012-01-23

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: