SŁOWO BOŻE do kobiet.pdf

SŁOWO BOŻE

KOBIETY

MATKI

ŻONY

Każdy werset Słowa Bożego zawiera głęboka treść. Jedynie dogłębne zastanawianie się nad treścią tekstu daje czytelnikowi duchową korzyść.

Najlepiej studiować Boże Prawdy na każdy temat posługując się całym Pismem Świętym.

„Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno: chwalić należy niewiastę tę, co boi się Pana”. Ks. Przysłów/Przyp. Sal. 31, 30

czytaj – zapamiętaj – stosuj

POWOŁANIE KOBIETY

„Potem Pan Bóg rzekł: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam; uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc”. Ks. Genesis/ I Moj. 2, 18

„Mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została

wzięta”. Ks. Genesis/ I Moj. 2, 23

„Do niewiasty powiedział: Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi

będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą”. Ks. Genesis/ I Moj. 3, 16

„Kobieta niechaj się uczy w cichości z całym poddaniem się. Nauczać zaś kobiecie nie pozwalam ani też przewodzić nad mężem lecz [chcę, by]

trwała w cichości. Albowiem Adam został pierwszy ukształtowany, potem - Ewa. I nie Adam został zwiedziony, lecz zwiedziona kobieta

popadła w przestępstwo. Zbawiona zaś zostanie przez rodzenie dzieci, jeśli wytrwa w wierze i miłości, i uświęceniu”. I Tym. 2, 11-15

WIZERUNEK ŻONY, KOBIETY, CHRZEŚCIJANKI

„Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły. Serce małżonka jej ufa, na zyskach mu nie zbywa; nie czyni mu źle, ale dobrze

przez wszystkie dni jego życia”. Ks. Przysłów/Przyp. Sal. 31, 10-12

”Najmędrsza z niewiast dom sobie buduje, własnoręcznie go niszczy głupota”. Ks. Przysłów/Przyp. Sal. 4, 1

„O len się stara i wełnę, pracuje starannie rękami. Podobnie jak okręt kupiecki żywność sprowadza z daleka. Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i

żywność rozdziela domowi, a obowiązki - swym dziewczętom. Myśli o roli - kupuje ją: z zarobku swych rąk zasadza winnicę. Przepasuje mocą

swe biodra, umacnia swoje ramiona. Już widzi pożytek z swej pracy: jej lampa wśród nocy nie gaśnie. Wyciąga ręce po kądziel, jej palce

chwytają wrzeciono. Otwiera dłoń ubogiemu, do nędzarza wyciąga swe ręce. Dla domu nie boi się śniegu, bo cały dom odziany na lata,

sporządza sobie okrycia, jej szaty z bisioru i z purpury. W bramie jej mąż szanowany, gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie. Płótno wyrabia,

sprzedaje, pasy dostarcza kupcowi. Strojem jej siła i godność, do dnia przyszłego się śmieje. Otwiera usta z mądrością, na języku jej miłe nauki.

Bada bieg spraw domowych, nie jada chleba lenistwa. Powstają synowie, by szczęście jej uznać, i mąż, ażeby ją sławić: Wiele niewiast pilnie

pracuje, lecz ty przewyższasz je wszystkie”. Ks. Przysłów/Przyp. Sal. 31, 10-29

„Koroną męża jest dzielna żona, a próchnicą jego kości – bezwstydna”. Ks. Przysłów/Przyp. Sal. 12, 4

OZDOBY NIEWIAST CHRZEŚCIJANEK

„Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon

zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki, gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu. Ich ozdobą niech

będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie, ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym

spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga. Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same

siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom. Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Stałyście się jej dziećmi, gdyż

dobrze czynicie i nie obawiacie się żadnego zastraszenia”. I Piotra. 3, 1-6

„Podobnie kobiety - w skromnie zdobnym odzieniu, niech się przyozdabiają ze wstydliwością i umiarem, nie przesadnie zaplatanymi włosami

albo złotem czy perłami, albo kosztownym strojem, lecz przez dobre uczynki, co przystoi kobietom, które się przyznają do pobożności” .I Tym.

2, 9-10

„Kobieta nie będzie nosiła ubioru mężczyzny ani mężczyzna ubioru kobiety; gdyż każdy, kto tak postępuje, obrzydły jest dla Pana, Boga

swego”. Ks. Powt. Prawa/ V Moj. 22, 5

PRZYKŁADY BŁOGOSŁAWIONYCH KOBIET

Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu”. Łuk. 2, 19

„Odpowiedziała Rut: Nie nalegaj na mnie, abym opuściła ciebie i abym odeszła od ciebie, gdyż: gdzie ty pójdziesz, tam ja pójdę, gdzie ty

zamieszkasz, tam ja zamieszkam, twój naród będzie moim narodem, a twój Bóg będzie moim Bogiem. Gdzie ty umrzesz, tam ja umrę i tam będę

pogrzebana. Niech mi Pan to uczyni i tamto dorzuci, jeśli coś innego niż śmierć oddzieli mnie od ciebie!”. Ks. Rut 1, 16-17

MĄŻ – ŻONA. ZALEŻNOŚĆ

„Chciałbym, żebyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, mężczyzna zaś jest głową kobiety, a głową Chrystusa - Bóg. I Kor.

11, 3

„…kobieta jest chwałą mężczyzny”. I Kor. 11, 7

„Podobnie też mężczyzna nie został stworzony dla kobiety, lecz kobieta dla mężczyzny”. I Kor. 11, 9

„Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus - Głową Kościoła: On - Zbawca Ciała”. Efez. 5, 22-

„Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon

zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki, gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu”. I Pio. 3, 1-2

„…żona niechaj się odnosi ze czcią do swojego męża!” Efez. 5, 33

„Mąż niech oddaje powinność żonie, podobnie też żona mężowi. żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie

rozporządza własnym ciałem, ale żona. Nie unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by oddać się modlitwie;

potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a

nie z nakazu”. I Kor. 7, 3-6

TRWAŁOŚĆ MAŁŻEŃSTWA

„Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża. Gdyby zaś odeszła,

niech pozostanie samotną albo niech się pojedna ze swym mężem. Mąż również niech nie oddala żony”. I Kor. 7, 10-11

„Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma żonę niewierzącą i ta chce razem z nim mieszkać, niech jej nie oddala. (13) Podobnie

jeśli jakaś żona ma niewierzącego męża i ten chce razem z nią mieszkać, niech się z nim nie rozstaje. (14) Uświęca się bowiem mąż niewierzący

dzięki swej żonie, podobnie jak świętość osiągnie niewierząca żona przez brata. W przeciwnym wypadku dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz

zaś są święte”. I Kor. 7, 12-14

„Żona związana jest tak długo, jak długo żyje jej mąż. Jeżeli mąż umrze, może poślubić kogo chce, byleby w Panu. Szczęśliwszą jednak będzie,

jeżeli pozostanie tak, jak jest, zgodnie z moją radą. A wydaje mi się, że ja też mam Ducha Bożego”. I Kor. 7, 39-40

„On odpowiedział: Czy nie czytaliście, że Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę? I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i

matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie

rozdziela. Odparli Mu: Czemu więc Mojżesz polecił dać jej list rozwodowy i odprawić ją?”. Mat. 19, 4-6

CECHY I ZADANIA STARSZYCH KOBIET

„Podobnie starsze kobiety winny być w zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsze, winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać się winem, a

uczyć innych dobrego. Niech pouczają młode kobiety, jak mają kochać mężów, dzieci, jak mają być rozumne, czyste, gospodarne, dobre,

poddane swym mężom - aby nie bluźniono słowu Bożemu”. Tyt. 2, 3-5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: