Węzły
Niby to tylko węzły.... co to jest związać sznurek...? Niestety sztuka ich wiązania nie jest taka banalna jak się zdaje. Węzły przydają się w wielu sytuacjach: budowanie szałasów, robienie najróżniejszych przedmiotów obozowych, wiązanie bagażu, podczas udzielania pierwszej pomocy. Oprócz znajomości wiązania węzłów istotna jest też znajomość rozwiązywania... (Jak byłem mały rozwiązywałem zaciśnięte węzły widelcem....) Jak widać ta umiejętność przydaje się również w życiu codziennym.
Liny
O tradycyjnych materiałów na liny i sznury należą pakuły konopne, włókno palmy kokosowej, manila i sizal, chociaż powrozy można sporządzać z dowolnych materiałów włóknistych, z których da się uzyskać pasma o wystarczającej długości i wytrzymałości.Nowoczesne liny wykonuje się z nylonu oraz innych materiałów syntetycznych .Linki te są mocne, a przy tym odporne na wodę, owady i butwienie. Jednakże mają one także pewne wady ; topią się wysokiej temperaturze, stają się zawilgocone i mogą ulec przecięciu, gdy naprężone spoczywają na krawędzi skały. Należy pamiętać o tym wszystkim przy wybieraniu odpowiedniej liny.Terminologia dotycząca lin i węzłów.
Zapoznaj się z niżej podanymi terminami, które bardzo się przydadzą przy nauce wiązania węzłów:WĘZEŁ: stosowany do połączenia ze sobą dwóch sznurów lub przymocowania sznura do pierścienia albo pętli.PÓŁPĘTLA: sznur ułożony w kształcie litery „U”.WĘZEŁ PALOWY: stosowany do wiązania liny wokół pnia drzewa lub słupa.WĘZEŁ ŁĄCZNIKOWY: do wiązania lin ze sobą lub do mocowania.LINA: o splocie pojedynczym szpagat lub sznur. PĘTLA: złożenie liny na pół - utworzenie oka, przez które można przełożyć utworzoną linę. tymczasową pętlę sporządza się przy użyciu węzła łącznikowego lub palowego. Pętlę stałą wykonuje się metodą wplecenia.PĘTLA Z PRZEŁOŻENIEM: ruchomy koniec liny przechodzi nad jej częścią nieruchomą.SZNUR zwany także liną/: wykonany z pasm włókien skręconych lub splecionych ze sobą.OWINIĘCIE PEŁNE : jak owinięcie zwykłe, przy czym wolny koniec wychodzi z koła zasadniczo w tym samym kierunku, co koniec nieruchomy. WOLNY KONIEC: swobodny lub pracujący koniec liny.KONIEC NIERUCHOMY/STAŁY: reszta liny oprócz wolnego końca.OWINIĘCIE ZWYKŁE: umieszczenie liny wokół określonego obiektu, przy czym wolny koniec biegnie w stronę przeciwległą do końca nieruchomego.PĘTLA Z PODŁOŻENIEM: pętla, w której wolny koniec przechodzi pod częścią nieruchomą.
Opis
Formalnie jest to węzeł choć w zasadzie nieskuteczny. Zaciska się, nie trzyma mocno.
Wiązanie
Powstaje gdy pomyli się wiązanie węzła prostego. Rozpoznaje się go po tym, że nie jest symetryczny
Jak widać nie musi służyć do wiązaia beczek - choć zapewne takie było jego najpopularniejsze zastosowanie.
W zasadzie jest to zwykły półwęzeł przez którego splot przełożono np. beczkę. Jest to najprostsza metoda, gdyż próba oplecenia przedmiotu zgodnie z kierunkiem linki jest dość niewygodna.
Zastosowanie
Wyciąganie przedmiotów w wolnym zwisie, zawieszenie najlepiej nie okrągłych przedmiotów.
Uwagi
Ponieważ jest to raczej oplecenie przemiotu niż jego zawiązanie węzeł łatwo spada. Lepiej działa przy przedmiotach cięższych i kwadratowych. Przy np. szklance - bardzo niestabilny z uwagi na śliskość i tendencję do zsuwania się linek
Jest to trochę poszerzona ósemka pionierska
Najłatwiej węzeł belkowy zawiązać przeplatając linkę według rysunku. Można też pokusić się choć trudniej niż w przypadku wyblinki o przygotowanie odpowiedniej ilości pętli i założenie na żerdkę.
Jest bardziej pewny niż wyblinka Może służyć do wiązania linki na belce, lub na doczepianiu belki do linek i tworzenia drabinki.
Gdy lina pracująca jest szarpana może się przetrzeć gdyż węzeł ma tendencję do poruszania się na przedmiocie.
Węzeł elitarny ustępujący chyba tylko węzłom gordyjskim
Na zdjęciu przedstawiono bosmankę trzykrotną. Można jednak wykonać podobnie większe bosmanki.Najpier należy wykonać trzy (lub więcej) pętle na dłoni. Zdjąć je z ręki zachowując ich kształt. Obwiązać je - można mocno w środku - tworzy się wówczas drugi obieg linki. Trzeci obieg wykonuje się w trzeciej płaszczyźnie oplatając obieg drugi ale przeplatając linkę pod obiegiem pierwszym. Na koniec należy węzeł zaciągnąć poczynając od pierwszego zwoju pierwszego obiegu.
Może posłużyć jako ciężarek rzutkowy, lub jako ozdoba. Jeśli jest duży, łatwo go schwytać i w ten sposób ciągnąć linę
W przypadku wiązania większych bosmanek do środka można włożyć kamień lub kulkę. Można też po prostu zaiązać w środku węzeł który zagwarantuje, że linka nie wysmyknie się ze środka.Należy uważać szczególnie w trakcie zmiany obiegów gdyż jeśli linkę zakręci się pod złym kątem w węźle powstanie brzydka skaza, zgrubienie, lub niepotrzebny skos
Węzeł pochodny węzła szotowego. Inaczej szotowy podwójny
Tak jak węzeł szotowy z tym że podczas oplatania pętli należy to wykonać dwa razy za każdym razem wsadzając końcówkę pod linkę wierzchnią.
Silne mocowanie dwóch lin lub linki na pętli. Linka może być cieńsza niż ta użyta do stworzenia pętli.
Oczywiście można stworzyć węzeł szotowy potrójny, poczwórny itd., ale nie ma to większego znaczenia dla siły tego węzła. Przy większej ilości okręceń pętla może się wykrzywiać.
Jest to kombinacja oplecenia pala z ósemką pionierską zawiązaną na linie
Obwiązujemy pal (żerdź) jeden raz po czym linkę przekładamy na liną. Okręcamy pal drugi raz po czym na linie wiążemy ósemkę pionierską (lub inny węzeł przytrzymujący np. wantowy)
Służy do przywiązywania liny do pala, żerdzi. Może służyć do cumowania jachtu do pala lub pierścienia.
Jest to w zasadzie węzeł szotowy z zawleczką
Przez pętlę przekładam linkę którą obwiązujemy pętlę dookoła. Następnie linkę przeplatamy pod wierzchnią linką ale tak, aby końcówka nie przeszła pod nią tylko została po tej samej stronie.
Przymocowanie linki lub cienkiego sznurka do liny lub pętli z możliwością szybkiego rozwiązania węzła.
Węzeł nie jest bardzo mocny ale tak jak w przypadku węzła bramszotowego można go wzmocnić przez dwukrotne oplecenie pętli. W przypadku sztywnej linki która nie pozostaje stale napięta istnieje możliwość samoczynnego rozwiązania się węzła.
Węzeł holowniczy
Węzeł holowniczy jest formą węzła krzyżowego i inaczej nazywany jest krzyżowy podwójny
Na jednej lince tworzymy pętlę ze skrzyżowanymi linkami. Drugą linę przeplatamy przez tą pętlę, 2 razy zawijamy za skrzyżowanie i spowrotem przeplatamy przez pętlę
Solidne połączenie dwóch li
Istnieją dlasze - bardziej skomplikowane formy tego węzła - czyli węzły krzyżowe wielokrotne
Choć nazwa pochodzi jakby prosto z filmu są to po prostu ładnie wykończone dwie niezależne pętle z dowolnie długą poprzeczką.
Najpierw należy wykonać jedną z pętli i opleść ją linką jak na rysunku.
Następnie przez powstałe luźne jeszcze koluszka przepleść drugą pętlę.
Węzeł uważnie zaciągnąć.
Jako dwie niezależne pętle z poprzeczką - dla mających wiele czasu może to być sposób na wykonanie półeczki - jednak bez zabezpieczenia pętle będą się rozciągać - dlatego np. nie nadaje się na drabinkę po której linach/belkach nośnych będzie się ślizgać.Można go wykorzystać przy zabawach w podchody i porywanie wartownika, należy jednak pamiętać, że harcerski wartownik złapany - pozostaje na słowo honoru, dlatego wiązanie jest formalnością - dla zabawy i nie wolno tego robić mocno. Węzeł dobrze dopasowuje się do rąk uniemożliwiając ześlizgnięcie mimo tego że nie blokuje dopływu krwi - dlatego (z ostrożnością) można się nim bawić pamiętając zawsze o bezpieczeństwie wiązanego !!!!Jako blokada wystarczy zawiązanie zwykłego węzła prostego.
Choć trzyma mocno w fazie zawiązywania może się nieco rozplątać ponieważ koluszka nie mają zabezpieczenia. Dlatego należy wiązać go ostrożnie.
Jest to zdwojona kluczka ruchoma. Obie pętle działają niezależnie.
Istnieją dwa główne sposoby wiązania tego węzła. Jeden to naśladując kształt węzła kierować koniec aż do zapętlenia. Drugi nie wymaga końców liny i może być zawiązany na środku długiego odcinka. W tym celu należy:
1. Utworzyć dwa kółka na linie zawinięte w dwie różne strony. Np. Po lewej stronie linka zawijana zachodzi za linkę główną a po prawej wychodzi na wierzch.
2. Skrzyżować pętle i nałożyć na siebie (ale nie do końca) - tak jak przy tworzeniu ósemki pionierskiej
3. Jednocześnie pociągnąć za wewnętrzne linki każdej z pętli przeciągając przez sąsiednie kółko tworząc pętle. Węzeł zaciska się.
Jako węzeł mający dwie pętle może służyć do przytrzymywania dwóch żerdek, łączenia beleczek itp. Ważne jest to, że pętle można wykonać w dowolnym miejscu na linie bez znajdowania jej końca. Węzeł jest także podstawą do skrótu kapitańskiego liny
Jest to węzeł pochodny od kluczki ruchomej
Są dwa sposoby zawiązania tego węzła. Można utworzyć kluczkę ruchomą i założyć na nią koluszko wykonane z luźnej linki wychodzącej z węzła. Drugi sposób to ułożenie dwóch pętli tak zawiniętych aby część linki łącząca je była na wierzchu. Pętle należy lekko na siebie nałożyć. Przez powstałe w ten sposób oczko należy przepleść dolną poprzeczną linkę tworząc pętlę i zaciągając węzeł
Zawieszenie liny na haku, gałęzi. Pętla utworzona zostaje w miejscu ściśle określonym na linie a do wiązania nie są potrzebne końcówki. Węzeł łatwo rozplątuje się.
Jeden z podstawowych węzłów - punkt wyjścia do innych. W Pewnych wypadkach zwany rożkowym.
Wykonać koluszko i przepleść przez niego linę tworząc pętlę.
Najszybszy sposób na tymczasowe przymocowanie linki do palika, utworzenie ruchomej pętli
Jeżeli się przez koluszko przełoży trzonek - powstaje kombinacja czyli węzeł rożkowy.
Węzeł pośredni między węzłem prostym i płaskim
Na jednej linie wykonać pętlę ze skrzyżowanymi linkami. Drugą linkę przepleść przez oczko następnie założyć za skrzyżowanie linki pierwszej i z powrotem przepleść przez oczko.
Można za jego pomocą łączyć dwie linki.
Węzeł nie jest bardzo wytrzymały. Przy silnych obciążeniach lepiej użyć węzła krzyżowego podwójnego - czyli holowniczego
Węzeł pochodny od węzła krzyżowego i holowniczego. Jest to cała rodzina węzłów.
Najprościej jest zawiązać węzeł krzyżowy następnie wyciągając jedną a potem drugą linkę oplatać dowolną ilość razy skrzyżowanie linki przeciwnej. Na końcu węzeł zaciągnąć
W przypadku jednej, ew. dwóch pętli węzeł dobrze pracuje. W przypadku większej ich ilości stanowi raczej element ozdobny
Kolejny, tym razem nie trwały węzeł mocujący linkę do poprzeczki. Jest to niedokończony węzeł wantowy z zawleczką
Linę obwiązujemy dokoła pala, deski, następnie przekładamy nad liną i obwiązujemy jeszcze raz. Tuż przez zapętleniem linkę wkładamy pod poprzednią pętlę ta...
vqv