Ś C I E G I W zależności od charakterystycznego sposobu przewlekania nici przez materiał rozróżnia się ściegi:
· ścieg przed igłą,
· ścieg za igłą,
· ścieg krzyżowany,
· haft właściwy,
· haft nakładany,
· aplikacje. Ścieg przed igłą (rys. 1) to najprostszy sposób wykonywania haftu. Nitkę przewleka się przez materiał od strony prawej do lewej, z reguły poziomo. Tym sposobem ściegi po prawej i po lewej stronie tkaniny są jednakowej długości. Tym ściegiem można wykonywać najprostsze elementy zdobnicze. Kiedy zmienimy odstępy pomiędzy ściegami to uzyskamy różne ich odmiany uzyskując ciekawe elementy zdobnicze. Najpopularniejszą odmianą ściegu przed igłą jest fastryga (rys. 2). Wykonuje się ją również od prawej do lewej strony, jednak odstępy pomiędzy ściegami są dość małe. Długość ściegów fastrygi jest dowolna, a ściegami o różnej długości ułożonymi w rzędzie można tworzyć ozdobne szlaki.
W haftach często spotykane są gwiazdki wieloramienne. Powstają one z pojedynczych ściegów przed igłą - każde ramię oddzielnie. Gwiazdkę wieloramienną można wykonać dwoma kolorami nici.
Ścieg zygzakowaty, zwany również piłeczką, składa się ze ściegów skośnych lub pionowych. Haftuje się ją w dwóch fazach: najpierw od strony lewej do prawej (rys. a), a następnie od strony prawej do lewej, wkłuwając igłę ukośnie zawsze w te same miejsca (rys. b). Rysunek "c" pokazuje inną możliwość wykonania piłeczki. Kolejność wkłuwania igły jest zaznaczona na fragmentach wzoru. Ścieg ten stanowi zabudowany ornament, prawie całkowicie pokrywający tło materiału.
Ściegi za igłą są zbliżone do ściegów przed igłą i wykonuje się je od strony prawej do lewej. Różnica widoczna jest jedynie po lewej stronie pracy gdyż ściegi zachodzą na siebie. Igłę z nitką wkłuwa się w odległości jednego ściegu, a wyjmuje w odległości dwóch ściegów od miejsca wkłucia. Następnie igłę wkłuwa się w odległości jednego ściegu, a wyjmuje w trzykrotnej odległości od pierwszego ściegu. Tym sposobem powstają ściegi 3 razy dłuższe niż po prawej. Rys. "a" pokazuje prawą, a rys. "b" lewą stronę pracy.
Stębnówka zaliczana jest do najczęściej używanego ściegu za igłą. Igłę wkłuwa się w miejsce zakończenia poprzedniego ściegu, a wyjmuje się w odległości dwóch ściegów. Między ściegami nie ma odstępów. Po lewej stronie są one dwa razy dłuższe niż po prawej. Ścieg ten służy do wypełniania środków motywów wzoru lub wykonywania konturów wzorów i może być krótki (rys. a), bądź długi (rys. b).
Sznureczki należą także do grupy ściegów za igłą (nazywane są także ściegiem wodnym. Wykonuje się je haftując od siebie w kierunku prostopadłym wkłuwając igłę w odległości pół ściegu nad lub pod poprzednim ściegiem, a wyjmuje igłę w miejscu, gdzie kończy się uprzednio wykonany ścieg. Służy on do haftowania łodyg kwiatowych, monogramów, konturów wzoru itp. Rodzaje sznureczków przedstawiają poniższe rysunki:
· a - skręt od dołu prawy,
· b - skręt od góry prawy,
· c - skręt od góry lewy,
· d - ścieg za igłą imitujący sznureczek
Ściegi zadziergiwane lub inaczej dziergane charakteryzyją siętym, iż nitki układają się równolegle wobec siebie, a przechodząc zawsze pod igłą wiążą ścieg poprzedni z kolejnym. Ściegi te dzielą się na: dziergane właściwe, łańcuszkowe i gałązkowe. Ścieg dziergany właściwy Igłę wkłuwa się w materiał w górnej części konturu, a wyjmuje w dole, ponad nitką, którą przytrzymać należy palcem lewej ręki. W ten sposób tworzy się pętelka, która poprzez lekkie naciągnięcie - zadzierguje się. Haftując tego typu ściegiem należy wykazać się szczególną dokładnością.
skohen