5 Ewangelia.pdf

W IMIĘ NAJŚWIĘTSZEGO, AMEN.

Tu zaczyna się Ewangelia Życia Doskonałego Jezusa-Marii, Chrystusa, potomka

Dawida przez Józefa i Marię według ciała, i Syna Bożego przez Boską Miłość

i Mądrość według Ducha.

Poprzez wszystkie czasy istnieje wieczna myśl, a ta myśl jest Słowem, a Słowo jest

czynem, a te trzy są jedno w wiecznym Prawie. A to Prawo jest u Boga, a Bogiem jest

to Prawo. Wszystkie rzeczy stworzone

zostały przez Prawo, a bez niego nic się nie stało, co się stało, w Słowie jest życie i

materia, ogień i światłość. Miłość i mądrość są jedno ku zbawieniu wszystkich. A

światłość świeci w ciemności, a ciemność jej nie skryła. Słowo jest życiodajnym

ogniem, a przez swoje świecenie staje się ogniem i światłością w każdej duszy,

przychodzącej na świat. Jestem na świecie, a świat jest we mnie i świat o tym nie wie.

Przychodzę do swego własnego domu, a przyjaciele moi nie przyjmują mnie. Ale

wszystkim, którzy przyjmują i słuchają, dana jest moc, stać się Dziećmi Bożymi, i tak

samo tym którzy w święte imię wierzą, którzy nie z woli ciała i krwi, ale z Boga się

narodzili. A Słowo ciałem się stało i mieszka między nami, a myśmy widzieli świętość

jego pełną łaski. Oglądajcie Dobroć i Prawdę i Piękność Boga!

Rozdział I

Pochodzenie i poczęcie Jana Chrzciciela

1 Za dni Heroda, króla judzkiego, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz ze zmiany

kapłańskiej Abiasza. Miał on za żonę jedną z córek Aarona, a na imię jej było Elżbieta.

2 Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga, postępując nienagannie według wszystkich

przykazań i ustaw Pańskich. Lecz nie mieli potomstwa, ponieważ Elżbieta była niepłodna,

a oboje byli już w podeszłym wieku.

3 I stało się, gdy sprawował służbę kapłańską przed Bogiem w kolejności przypadającej

nań zmiany, że według zwyczaju urzędu kapłańskiego na niego padł los, by wejść do

świątyni Pańskiej - Jovas i złożyć ofiarę z kadzidła. Cała zaś rzesza ludu modliła się na

dworze w godzinie ofiary.

4 Wtem ukazał się mu Anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzidlanego. I

zatrwożył się Zachariasz na jego widok, i lęk go ogarnął. Anioł zaś rzekł do niego: „Nie

bój się, Zachariaszu, bo wysłuchana została modlitwa twoja, i żona twoja, Elżbieta urodzi

ci syna, i nadasz mu imię Jan.

5 I będziesz miał radość i wesele, i wielu z jego narodzenia radować się będzie. Będzie

bowiem wielki przed Panem i nie będzie jeść mięsa ani pić napoju mocnego, a będzie

napełniony Duchem świętym już w łonie matki swojej.

6 I on nawróci wielu synów izraelskich do Pana, Boga ich. On to pójdzie przed nimi w

duchu i mocy Eliaszowej, aby nawrócić serca ojców ku dzieciom, a niewierzących ku

mądrości sprawiedliwych, przygotowując Panu lud prawy.

7 Wtedy rzekł Zachariasz do anioła: „Po czym to poznam? Jestem bowiem stary, a żona

moja w podeszłym wieku. A odpowiadając, anioł rzekł do niego: „Jam jest Gabriel,

stojący przed Bogiem, i zostałem wysłany, by do ciebie przemówić, i zwiastować ci tę

dobrą nowinę.

8 Otóż zaniemówisz, i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, kiedy się to stanie; wtedy

język twój będzie rozwiązany, bo nie uwierzyłeś słowom moim, które się wypełnią w

swoim czasie.

9 A lud oczekiwał Zachariasza, i dziwili się, że tak długo przebywa w świątyni. A gdy

wyszedł, nie mógł z nimi mówić, i oni poznali, że miał widzenie w świątyni; dawał im też

znaki, i pozostał niemym.

10 A gdy minęły dni jego służby, odszedł do domu swego. I po tych dniach była Elżbieta,

żona jego, poczęła, i ukrywała się przez pięć miesięcy, mówiąc: „Tak mi uczynił Pan w

dniach, kiedy wejrzał na mnie, by zdjąć ze mnie hańbę moją wśród ludzi.

Rozdział II

Niepokalane poczęcie Jezusa Chrystusa

1 A w szóstym miesiącu Bóg posłał Anioła Gabriela do miasta galilejskiego zwanego

Nazaret, do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego,

a pannie było na imię Maria.

2 A Józef był sprawiedliwym i rozumnym duchem, mężem, zdolnym w różnych pracach w

drewnie i pracach kamieniarskich. Maria zaś była delikatną i światłą duszą i tkała zasłony

dla świątyni. Oboje oni byli czyści przed Bogiem. Z nich obojga był Jezus-Maria, zwany

Chrystusem.

3 Anioł zaś przyszedłszy do niej, rzekł: „Bądź pozdrowiona, Mario, znalazłaś łaskę; boskie

bowiem macierzyństwo jest z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony

jest owoc twego ciała.

4 A gdy go ujrzała, zatrwożyła się przy jego słowach i rozważała w swojej myśli, co by

mogło znaczyć to pozdrowienie. I rzekł do niej anioł: „Nie bój się, Mario, znalazłaś

bowiem łaskę u Boga. I oto poczniesz w łonie i urodzisz Syna, który będzie wielki i będzie

nazwany Synem Najwyższego.

5 I Pan Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida, i będzie wiecznie królował nad domem Jakuba,

a królestwu Jego nie będzie końca.

6 Wtedy Maria rzekła do anioła: „Jak się to stanie, skoro nie znam męża? I odpowiadając,

anioł rzekł Jej: „Duch święty zstąpi na Józefa, twego zaufanego, i moc Najwyższego

zacieni cię, o Mario; dlatego też To, co się z ciebie narodzi, będzie święte i będzie

nazwane Synem Bożym, a imię Jego na Ziemi będzie Jezus Maria; On bowiem wybawi

ludzi od grzechów ich, jeśli zawsze okazywać będą skruchę i posłuszni będą prawu.

7 Przeto nie jedz także mięsa i nie pij mocnych napojów i ; albowiem Dziecko to będzie

poświęcone Bogu, już z łona matki swojej, i ani mięsa, ani silnych napojów nie przyjmie, i

nikt nie przyłoży nożyc do Jego głowy.*

8 A oto, Elżbieta, ciotka twoja, mimo swego wieku także jest brzemienną i już jest w

szóstym miesiącu, ona, którą zwano niepłodną, porodzi syna. A Maria rzekła: „Otom ja

służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. I odszedł od niej anioł.

9 Tegoż dnia ukazał się Anioł Gabriel Józefowi we śnie i rzekł do niego: „Bądź

pozdrowiony, Józefie, tyś jest wybrany; albowiem ojcostwo Boga jest z tobą.

Błogosławionyś ty między mężczyznami i błogosławiony jest owoc bioder twoich.

10 A gdy Józef zastanawiał się nad tymi słowami, był zmieszany; lecz Anioł Pański rzekł

do niego: „Nie bój się, Józefie, synu Dawida; albowiem łaskę znalazłeś u Boga, a oto

spłodzisz Syna i nadasz Mu imię Jezus-Maria; albowiem On zbawi lud swój od grzechów

jego.

11 A to się stało, aby się wypełniło, co Pan powiedział przez proroka mówiącego: „Oto

panna pocznie i porodzi Syna i nada Mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg w nas.

12 A gdy Józef zbudził się ze snu, uczynił, jak mu rozkazał anioł i poszedł do Marii,

zaślubionej sobie żony, i poczęła w łonie swoim Pana ii .

13 A Maria wybrała się w ornych dniach w drogę, i udała się śpiesznie do górskiej krainy,

do miasta judzkiego i weszła do domu Zachariasza, i pozdrowiła Elżbietę.

14 A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, i

Elżbieta napełniona została Duchem Świętym, i zawołała donośnym głosem:

„Błogosławionaś ty między niewiastami i błogosławiony owoc ciała twego.

I5 A skądże mi to, że matka Pana mego przychodzi do mnie? Oto, gdym usłyszała głos

pozdrowienia twego, podskoczyło z radości dzieciątko w łonie moim. I błogosławionaś ty,

żeś uwierzyła. Albowiem wypełni się to, co ci Pan wypowiedział.

16 I rzekła Maria: „Wielbi dusza moja Wiekuistego, i rozradował się duch mój w Bogu,

Zbawicielu moim, bo wejrzał na uniżoność służebnicy swojej; oto bowiem odtąd uwielbiać

mię będą wszystkie pokolenia.

17 Bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, i święte jest imię Jego. A miłosierdzie

Jego z pokolenia w pokolenie nad tymi, którzy się Go boją.

18 Dokazał mocy ramieniem swoim, i rozproszył pysznych w zamysłach ich serc.

19 Strącił władców z tronów, a wywyższył poniżonych, łaknących nasycił dobrami, a

bogaczów odprawił z niczym.

20 On pomaga w miłosierdziu słudze swemu Izraelowi, jak powiedział do ojców naszych,

Abrahama i potomstwa jego na wieki.

21 Pozostała tedy Maria u niej trzy miesiące; po czym powróciła do domu swego.

22 A te są słowa, które Józef powiedział i rzekł: „Błogosławionyś Ty, Boże naszych ojców

i naszych matek w Izraelu; albowiem we właściwym czasie wysłuchałeś mnie, a w dniu

zbawienia dopomogłeś mi.

23 Albowiem Tyś powiedział: Strzec cię będę i uczynię cię zbawcą ludu, aby odnowić

oblicze świata i opuszczone miejsca z rąk szkodników uwolnić.

24 Abyś mógł mówić do pojmanych: Idźcie stąd i bądźcie wolni, a do tych, którzy kroczą

w ciemności: Ukażcie się w światłości. I paść się będą na ścieżkach radości, i nie będą

nigdy polować ani zabijać stworzenia, które Ja stworzyłem, by radowało się przede Mną.

25 Ci nie będą cierpiały głodu ani pragnienia, ani gorąco nie będzie im szkodzić, ani zimno

ich nie zniszczy. I uczynię drogę dla pielgrzymów na wszystkich moich górach, a wyżyny

moje będą wspaniałe.

26 Śpiewajcie, niebiosa, i raduj się, ziemio, a wy pustynie, rozbrzmiewajcie śpiewem!

Albowiem Ty, o Boże, jesteś zbawcą ludu swego i pocieszasz tych, którzy cierpieli

nieprawość.

Rozdział III

Narodziny Jana Chrzciciela i nadanie mu imienia. Hymn Zachariasza

1 A gdy dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania, urodziła syna. I usłyszeli sąsiedzi i krewni

jej, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.

2 A dnia ósmego zeszli się, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu nadać imię ojca jego

Zachariasz. Na to odezwała się matka jego i rzekła: „Nie tak, lecz nazwany będzie Jan. I

rzekli do niej: „Nie ma nikogo w rodzinie twojej, który by miał to imię.

3 Więc skinęli na ojca jego, jak je chce nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest

imię jego. I zdziwili się wszyscy; zaraz też otworzyły się usta jego i język jego, i począł

mówić, chwaląc Boga.

4 I padł wielki lęk na wszystkich ich sąsiadów, a po całej górskiej krainie judzkiej

opowiadano o wszystkich tych wydarzeniach. Wszyscy zaś, którzy o tym słyszeli, wzięli to

do serca swego i mówili: „Czymże będzie to dziecię? Ręka Pańska (Jovas) bowiem była z

nim .

5 A Zachariasza, ojca jego, napełnił Duch Święty, więc prorokował tymi słowy:

„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela; że nawiedził lud swój, i dokonał zbawienia jego. I

wzniósł nam próg zbawienia w domu Dawida, sługi swego, Jak od wieków zapowiedział

przez usta świętych proroków swoich.

6 Abyśmy wybawieni zostali od wrogów naszych i z ręki wszystkich, którzy nas

nienawidzą. Okazał miłosierdzie ojcom naszym, pomny na przymierze swoje święte.

7 I na przysięgę, która złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, ze pozwoli nam, wybawionym z

ręki wrogów, bez bojaźni służyć Mu w swiętobliwości i sprawiedliwości po wszystkie dni

życia naszego.

8 A ty, dziecię, prorokiem Najwyższego nazwane będziesz; bo pójdziesz przed Panem, aby

przygotować drogę Jego i dać ludowi Jego poznanie zbawienia przez odpuszczenie

grzechów ich.

9 Przez wielkie zmiłowanie Boga naszego, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z

wysokości, by objawić się tym, którzy są w ciemności i siedzą w mrokach śmierci, aby

skierować nogi nasze na drogę pokoju.

10 A dziecię rosło i wzmacniało się na duchu, a posłannictwo jego było zakryte, aż do dnia

wystąpienia jego przed ludem izraelskim.

Rozdział IV

Narodzenie Jezusa Chrystusa

1 A narodzenie Jezusa Chrystusa takie było: I stało się w owym czasie, ze wyszedł dekret

cesarza Augusta, aby spisano cały świat. A każdy mieszkaniec Syrii szedł, aby dać się

zapisać w miejscu swego pochodzenia; było to w połowie zimy.

2 Poszedł tez i Józef z Galilei, z miasta Nazaretu, do Judei, do miasta Dawidowego, które

zowią Betlejem, (dlatego ze był z domu i z rodu Dawida), aby dać się zapisać wraz z

Maria, poślubiona sobie małżonka, która była brzemienna.

3 I gdy tam byli, nadszedł czas, aby porodziła. I porodziła swego pierwszego Syna w

grocie i owinęła Go w pieluszki i położyła Go w żłobie; gdyż nie było miejsca. w

gospodzie. A oto grota napełniona została światłością, święcącą jak słońce w swojej

wspaniałości.

4 A były w pieczarze wól, koń, osioł i owca., a pod żłobem leżała kotka ze swymi małymi;

i były tam również gołębie, a każde ze zwierząt miało swego towarzysza, męskiego albo

żeńskiego.

5 A stało się tak, ze narodził się On wśród zwierząt, które przez uwolnienie ludzi z

niewiedzy i samolubstwa przyszedł uwolnić od cierpień ich przez objawienie Synów i

Córek Bożych.

6 A byli w tej krainie pasterze w polu czuwający i trzymający straże nocne nad stadem

swoim. A oto Anioł Pański stanął przy nich, a Chwała Najwyższego oświeciła ich, i

ogarnęła ich bojaźń wielka.

7 I rzekł do nich anioł: „Nie bójcie się, bo oto zwiastuje wam radość wielka, która będzie

udziałem wszystkiego ludu: albowiem dziś się wam narodził Zbawiciel, którym jest

Chrystus Pan, w mieście Dawidowym. A to będzie dla was znakiem: Znajdziecie

Dzieciątko owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.

8 I zaraz z aniołami przybyło mnóstwo wojsk niebieskich, chwalących Boga i mówiących:

„Chwała na wysokościach Bogu i pokój na Ziemi wszystkim, którzy są dobrej woli.

9 A gdy odeszli aniołowie od nich do nieba, rzekli pasterze jedni do drugich: „Pójdźmy

wiec do Betlejem i zobaczmy, co się tam stało, i co nam Pan oznajmił.

10 I śpiesząc się, przybyli i znaleźli oboje, Marie i Józefa w grocie oraz Dzieciątko leżące

w żłobie. A ujrzawszy to, rozgłosili to, co im powiedziano o Tym Dzieciątku.

11 I wszyscy, którzy słyszeli, dziwili się temu, co pasterze im opowiedzieli. Maria zaś

zachowywała wszystkie te słowa w sercu swoim. I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc

Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli.

12 A gdy minęło osiem dni, aby obrzezano Dziecię, tedy nadano Mu imię Jezus-Maria, jak

Je nazwał anioł zanim się w żywocie matki poczęło. A gdy minęły dni oczyszczenia jej

według Zakonu

Mojżeszowego, przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je stawić Panu. (Jak napisano w

Zakonie Pańskim, iż każdy pierworodny syn będzie poświęcony Panu).

13 A był wtedy w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon, był on sprawiedliwy i

bogobojny i oczekiwał pociechy Izraela, a Duch święty był w nim. Temu Duch święty

objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanimby nie oglądał Chrystusa Pana.

14 Ten przyszedł z natchnienia Ducha do świątyni. A gdy rodzice Dzieciątka wnosili

Jezusa, by wypełnić przepisy Zakonu co do Niego, a gdy ujrzał Dzieciątko, jak gdyby to

był słup światła, wtedy wziął Je na ręce swoje, chwalił Boga, mówiąc:

15 „Teraz puszczasz sługę swego, Panie, w pokoju, jak powiedziałeś, według słowa

Twego. Gdyż oczy moje widziały Zbawiciela Twego, któremu przed wszystkimi ludami

dałeś światło, ku oświeceniu pogan i ku chwale ludu Twego izraelskiego. A rodzice

Jezusa dziwili się temu, co mówiono o Nim.

I6 I błogosławił Im Symeon i rzekł do Marii, matki Jego: „Oto, Ten położony jest na

upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciw któremu mówić będą (i

zaprawdę miecz przeniknie dusze twoja), aby myśli wielu serc objawione były.

17 I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Aser, która była w bardzo

podeszłym wieku i nie opuszczała świątyni, ale służyła Bogu w postach i modlitwach

dniem i nocą.

18 Ta też nadszedłszy tejże godziny, uwielbiała Pana, i o Nim mówiła wszystkim, którzy

oczekiwali wybawienia w Jerozolimie. A gdy wykonali wszystko według Zakonu

Pańskiego, wrócili do Galilei do miasta swego, Nazaretu.

Rozdział V

Hołd Mędrców ze Wschodu

1 Gdy się Jezus narodził w Betlejem judzkim za czasów króla Heroda, oto przybyli do

Jerozolimy Mędrcy Wschodu, którzy oczyścili się i nie jedli mięsa ani nie pili mocnych

napojów, aby znaleźć Chrystusa, którego szukali. I pytali się: „Gdzie jest nowo narodzony

Król żydowski? Widzieliśmy bowiem na Wschodzie gwiazdę Jego i przybyliśmy oddać

Mu pokłon.

2 A gdy to usłyszał król Herod, zatrwożył się, a z nim cala Jerozolima. I kazał zgromadzić

wszystkich kapłanów i uczonych w Piśmie i wypytywał ich, gdzie się miał Chrystus

narodzić.

3 A oni mu rzekli: „W Betlejem judzkim, bo tak napisali prorocy: „A ty Betlejem, ziemio

judzka, wcale nie jesteś najmniejszym miedzy książęcymi miastami judzkimi; z ciebie

bowiem wyjdzie wódz, który rządzić będzie ludem moim izraelskim.

4 Wówczas Herod wezwał potajemnie Mędrców i dowiedział się od nich dokładnie, kiedy

się gwiazda pojawiła. A posławszy ich do Betlejem, rzekł: „Idźcie i dokładnie się

dowiedzcie o Dzieciątku, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja poszedł też oddać

Mu pokłon.

5 Oni tedy wysłuchawszy króla, odeszli: A oto gwiazda, która ujrzeli na Wschodzie oraz

anioł tej gwiazdy - wskazywali im drogę, aż przyszła i stanęła nad miejscem, gdzie było

Dzieciątko, a gwiazda rozbłysła, jak gdyby to było sześć promieni.

6 I kiedy oni tak szli swoja droga ze swoimi wielbłądami i osłami, które były obładowane

ich darami, a gwiazda na niebie towarzyszyła im w poszukiwaniu Dziecięcia, zapomnieli

na chwile o swoich zmęczonych zwierzętach jucznych, które w spiekocie dnia niosły

skarby i cierpiały z pragnienia i upadały ze zmęczenia. A gwiazda znikła przed ich

wzrokiem.

7 Nadaremnie stali i spoglądali ku niebu i patrzyli jeden na drugiego z niepokojem. Wtedy

przypomnieli sobie o swoich wielbłądach i osłach i pospieszyli, aby ich od ciężaru

uwolnić, i znaleźć postój i odpoczynek.

8 A było w pobliżu Betlejem źródło. A gdy się nachylili, aby zaczerpnąć wody dla swoich

zwierząt, oto ukazał się im w ciszy wodnej obraz gwiazdy, która stracili.

9 A gdy obraz ten ujrzeli, niezmiernie się uradowali.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: