Taktyka antyterrorystyczna
PENETROWANIE POMIESZCZEŃ (wejście przez drzwi)
Rozpoczęcie treningów z penetrowania pomieszczeń jest możliwe dopiero po odpowiednim opanowaniu pozycji strzeleckich oraz sposobów poruszania się z bronią (są to tematy ze szkolenia podstawowego).
Podstawowa grupa bojowa to "Troops" - "dwójka" w skład której wchodzi dwóch operatorów, dobranych pod względem psycho-mentalnym.
Pododdział do penetrowania pomieszczeń to min. 5 osób tzn. dwa toopsy oraz dowódca (najczęściej jest to troops dowódcy) . Po odpowiednim zaplanowaniu akcji następuje podejście do budynku (drzwi lub okna). Podczas podchodzenia należy wykorzystywać naturalne ochrony takie jak np. ścianę budynku.
Podczas działania tylko pierwszy troops koncentruje się na celu podejścia, pozostali penetrują przestrzeń dzieląc ją na sektory. Działanie takie dotyczy oczywiście terenu niebezpiecznego, gdy określimy że teren przy budynku jest "czysty" lub dostatecznie ochraniany, cały oddział koncentruje się wyłącznie na drzwiach i oknach.
Po podejściu do celu przystępujemy do otwarcia drzwi. Najlepszym sposobem otwarcia jest odstrzelenie zawiasów i zamka, odbywa się to za pomocą specjalnych niewielkich ładunków wybuchowych. Następne sposoby to: wybicie drzwi kafarem, odstrzelenie zawiasów lub zamka shotgunem, wycięcie dużego otworu za pomocą naklejanego ładunku itp.
Kiedy otwór drzwiowy jest wolny przystępujemy do wejścia. Jest kilka sposobów wejść. Sposób jakiego użyjemy zależy od wielu czynników które ocenia dowódca i wydaje rozkazy o sposobie wejścia.
"Krojenie placka" - wejście stateczne, powinno być stosowane po cichu gdy przeciwnik nie spodziewa się ataku oraz mamy np. informacje o uwięzionych zakładnikach. Dzięki takiemu wejściu mamy czas na dokładną penetrację oraz właściwą ocenę sytuacji i poprawny wybór celów. Ważnym powodem stosowania tej techniki jest to, że jest najbardziej bezpieczna.
Rys.1 przestawia pozycje wyjściową (po podejściu) do rozpoczęcia techniki.
Grupa dociera na miejsce w szyku zwartym, plecami do ściany, na której znajduje się otwór. Podczas podchodzenia do celu "1" obraca się bokiem, a potem twarzą do ściany i w momencie, gdy zaczyna widać wnętrze pomieszczenia zaczyna się "krojenie placka" (odbywa się ono w pozycji niskiej).W tym czasie "2" znajduje się bezpośrednio przy nim (kontakt dotykowy), i w miarę przemieszczania, odwraca się do niego bokiem a potem plecami. Podczas powolnego penetrowania przestrzeni "2" przejmuje od "1" kolejne sektory pomieszczenia. Gdy "1" znajdzie się pod kontem prostym do otworu musi wykonać wychylenie ("kuknięcie"), tak aby w ułamku sekundy spenetrować przestrzeń na wprost. Należy pamiętać by wychylenie odbyło się nie po łuku, lecz bezpośrednio w bok co umożliwia błyskawiczne oddanie strzału do ewentualnego enpla. W miarę rozwoju sytuacji dowódca przejmuje część przestrzeni przeszukanej przez Troops 1. Podczas wykonywania techniki Troops 2 pełni role ubezpieczenia, "1" osłania przedpole natomiast "2" tyły.
Po wychyleniu "1"-ki, "2" błyskawicznie ustawia się do niego plecami i oboje wykonują "kuknięcie" (jednocześnie), w prawo i w lewo (statystyki mówią że to właśnie te sektory są najbardziej niebezpieczne). Po spenetrowaniu płaszczyzn wzdłuż ścian przechodzi do pozycji plecami do ściany już w środku pomieszczenia. Wtedy jeden z nich (jego zdaniem lepiej ustawiony) wydaje komendę "szukaj" , natomiast partner wykonuje polecenie, to znaczy dokładnie przeszukuje wszystkie miejsca zagrożone np. szafy itp.
Po pełnej kontroli pomieszczenia osoba przeszukująca wystawia jedną rękę poza drzwi i umówionym znakiem daje znać dowódcy o wykonaniu zadania (były wypadki gdy enpel po zneutralizowaniu grupy uderzeniowej zaskakiwał pozostałych, dlatego ustalamy znaki).
Musimy pamiętać o tym by kierować wzrok zawsze tam gdzie lufę i odwrotnie, pozwoli nam to zareagować natychmiast po kontakcie z enplem.
Pamiętajmy także o tym, że osobą praworęcznym łatwiej jest zająć pozycje podczas podejścia z lewej strony otworu.
Michtus