48.Brown_Sandra_Sniadanie_do_lozka.pdf

Sandra Brown ŚNIADANIE W ŁÓŻKU

W momencie, gdy ujrzała stojącego przed nią mężczyznę, zrozumiała,

że nie powinna była zgodzić się na prośbę Alicji. Przyjaciółka poprosiła,

aby Sloan zajęła się jej narzeczonym, który przybył do San Francisco w

celu ukończenia książki. Tak więc spodziewała się gościa, ale nie w

środku nocy.

W milczeniu spoglądała na elegancko ubranego, wysokiego szatyna z

walizką i podręczną maszyną do pisania. Nie przypuszczała, że okaże

się tak przystojny. Z nie ukrywanym zachwytem podziwiała wspaniałą

sylwetkę i regularne rysy twarzy nieznajomego. Zauważyła jego

taksujące spojrzenie i kurczowo zacisnęła dłonie na połach starego

granatowego szlafroka. Wydawało się jej, że okrycie to nie chroni przed

natrętnym wzrokiem mężczyzny.

- Czy pani Sloan Fairchild? - zapytał. - Nazywam się Carter Madison.

Wygląda na to, że wyciągnąłem panią z łóżka. - Spojrzał z uśmiechem

na jej potargane włosy i bose stopy. - Przepraszam.

Wyciągnęła rękę w powitalnym geście.

- Spodziewałam się pana wczoraj. Proszę wejść do domu. - Uchyliła

szerzej ciężkie, dębowe drzwi i przepuściła gościa.

- Obiecałem kibicować Dawidowi na jego pierwszym meczu, więc

odwołałem swój lot. Później poszliśmy do restauracji uczcić

zwycięstwo. Czy Alicja nie uprzedziła pani o moim spóźnieniu?

- Nie.

- Miała to zrobić. W takim razie przepraszam za kłopot. - Mężczyzna

postawił bagaż na podłodze.

Dopiero teraz Sloan miała okazję przyjrzeć się mu dokładniej. Jej

uwagę przyciągnęły skryte za okularami piękne, brązowe oczy, w

których czaiły się wesołe iskierki.

- Alicja powiedziała mi, że niechętnie zgodziła się pani przyjąć mnie

do pensjonatu. - Ton jego głosu wydał się Sloan zbyt poufały.

- Osobiście nie mam nic przeciwko panu, ale ponieważ jestem

niezamężna, przyjmuję głównie kobiety lub pary małżeńskie. Obecność

samotnych mężczyzn mogłaby rodzić niepotrzebne plotki.

- A pani musi dbać o dobrą markę pensjonatu? - Uśmiechnął się

filuternie.

- Waśnie. - Dziewczyna kurczowo zacisnęła dłonie na pasku od

szlafroka. Bezceremonialne spojrzenie Cartera spowodowało, że poczuła

się bezbronna.

- Tak zasada może panią narazić na straty!

- Dlatego czasami ją naruszam, tak jak w pana przypadku. Zwłaszcza

gdy potrzebuję pieniędzy. Alicja mówiła, że zamierza pan pozostać u

mnie przez miesiąc, aż do czasu ukończenia swojej książki.

- Tak, „Śpiąca kurtyzana przysparza mi wielu problemów.

- Kto?

- „Śpiąca kurtyzana. To tytuł mojej ostatniej książki. Czy czyta pani

moje powieści?

- Tak.

- Jak je pani ocenia?

- Niektóre nawet podobały mi się.

- To znaczy?

- Właściwie wszystkie. - Roześmiała się, widząc z jakim niepokojem

czeka na tę opinię.

Uśmiechnął się z zadowoleniem i spojrzał na nią z sympatią.

Dziewczyna jednak postanowiła szybko przywołać go do porządku.

- Bardzo się ucieszyłam na wiadomość o waszym ślubie. Alicja jest

taka szczęśliwa.

- To niezwykła kobieta, pełna ciepła i miłości.

- Tak, tylko... - urwała zmieszana.

- O czym pani myślała? - zapytał zaintrygowany.

- Wiem, jak bardzo Alicja kochała Jima. Po jego śmierci odchodziła od

zmysłów. A teraz tak szybko postanowiła wyjść za mąż za pana.

- Kiedy zdarzył się ten wypadek, byłem akurat w Chinach. Oczywiście,

natychmiast wróciłem. Jim Russel był moim najlepszym przyjacielem i

uważałem za swój obowiązek zajęcie się jego żoną. Oboje z Alicją bar-

dzo się lubimy i dobrze rozumiemy.

Korciło ją, aby zapytać, czy tylko poczucie obowiązku skłoniło Cartera

do ślubu z Alicją, czy było w tym coś więcej. Pamiętała zwierzenia

przyjaciółki podczas ostatniego spotkania.

Alicja, wyraźnie oczarowana Carterem, cieszyła się, że polubił jej

synków, ale nie wspominała nic o miłości.

- Ten ślub wiele dla mnie znaczy - wyznała Alicja. - Po śmierci Jima

sama wychowywałam dzieci i było mi bardzo ciężko. Carter zajął się

nami tak troskliwie, że nie wiem, co bym bez niego zrobiła.

- Alicjo, czy ty go kochasz? - zapytała nieśmiało Sloan.

Przez chwilę przyjaciółka wahała się.

- Ależ tak. Jeszcze za życia Jima bardzo go lubiłam i podziwiałam.

Myślę, że każda kobieta byłaby zadowolona z takiego męża.

- Rozumiem. - Sloan domyśliła się, że Alicja po prostu potrzebuje

opiekuńczego, męskiego ramienia. Co jednak się stanie, gdy później

spotka mężczyznę, którego obdarzy uczuciem?

- Wiem, że zawsze lubiłaś Cartera, ale czy to wystarczający powód,

aby za niego wychodzić? - próbowała przekonać przyjaciółkę.

- Nigdy nikogo nie pokocham tak jak Jima, ale Cartera kocham inaczej.

Nie rozumiesz tego, ponieważ nie ufasz mężczyznom. Zamykasz się w

swoim starym domu i stronisz od przyjaciół. Skończ z tym!

Sloan nie drążyła dalej tematu. Właściwie, co ją to obchodzi? Jeżeli

Alicja i Carter postanowili się pobrać - to wyłącznie ich sprawa.

Otrząsnęła się ze wspomnień i wróciła do rzeczywistości.

- Na pewno jest pan zmęczony po podróży, a ja trzymam pana na

korytarzu. Proszę, pokażę pokój.

- Nie mogę się uskarżać na brak gościnności. W końcu wyciągnąłem

panią z łóżka w środku nocy i naprzykrzam się.

Nagle uprzytomniła sobie, że jest sama w ciemnym domu z obcym

mężczyzną. Nerwowo zwilżyła usta koniuszkiem języka.

- Alicja prosiła, żebym przygotowała duży pokój z osobną łazienką. To

tam. - Wskazała drzwi po lewej stronie.

Carter najwyraźniej nie miał ochoty pożegnać się z gospodynią.

Uparcie sterczał w tym samym miejscu.

- Nie bała się pani wpuścić do domu obcego mężczyznę w środku

nocy?

- Alicja dokładnie mi pana opisała. Poza tym widziałam pana zdjęcie w

gazetach.

- O, nie! - skrzywił się zabawnie. - Mój agent dba, żebym do każdego

zdjęcia pozował elegancko ubrany, ogolony, uczesany i

wyperfumowany. Wychodzę nienaturalnie.

Rzeczywiście, w tej chwili wyglądał inaczej niż na wystudiowanych

fotografiach. Na zdjęciach twarz Cartera była poważna i surowa, stojący

przed nią oryginał uśmiechał się. Kilka kosmyków gęstych, ciemnych

włosów opadło niesfornie na czoło. Miał na sobie zieloną znoszoną,

kurtkę, wytarte dżinsy i adidasy.

Kiedy po raz pierwszy ujrzała fotografię pisarza, uznała, że Alicja

dobrze trafiła. Carter miał trzydzieści cztery lata, był wysoki, szczupły,

wspaniale zbudowany, bez grama zbędnego tłuszczu; emanowały od

niego siła i energia.

- Pokój jest przygotowany. Proszę, oto klucz. - Odetchnęła z ulgą.

- Nie chciałbym sprawiać kłopotu, ale wprost umieram z głodu. W

samolocie podawali tylko orzeszki. Czy mógłbym dostać coś do

zjedzenia? Cokolwiek.

- Mam pieczeń z wołowiny. Czy zadowoli się pan kanapką z mięsem?

- Kobieto! Mówi pani do mężczyzny, który gotów jest zjeść konia z

kopytami! - zawołał z udanym oburzeniem.

- Proszę usiąść przy stole, zaraz przyniosę posiłek - Mówiąc to, zapaliła

światło w jadalni. Kryształowy żyrandol rozbłysnął tysiącem lampek.

Pokój ten stanowił chlubę Sloan. Urządziła go z prawdziwym smakiem.

Wyściełane krzesła otaczały duży stół z przygotowaną już na jutrzejsze

śniadanie zastawą. Na porcelanowych talerzykach, srebrnych sztućcach i

kryształowych kieliszkach tańczyły refleksy światła. Świeże kwiaty

wypełniały ozdobny wazon.

- Widzę, że nakryła pani do śniadania. Może w takim razie zjem w

kuchni?

Wpatrywała się w mężczyznę w milczeniu, jego bliskość oszałamiała

ją. Przewyższał ją o głowę i, gdy zwracała się do niego, czuła się

przytłoczona jego wzrostem. Kurczowo ściągnęła szlafrok pod szyją,

- Proszę za mną.

Kiedy gość usiadł przy stole, Sloan zajęła się przyrządzaniem

spóźnionej kolacji. Zrobiła kanapki, sałatkę owocową, podała mleko i

ciasto. W czasie przygotowywania posiłku z zakłopotaniem zauważyła,

że Carter patrzy na nią.

- Alicja nie wspominała mi, że Dawid gra w piłkę nożną.

Mężczyzna wypił łyk mleka.

- Zaczął niedawno.

- Dawid na pewno się cieszył, że był pan na jego meczu? - Z

roztargnieniem bawiła się łyżeczką do cukru. Chciała jak najszybciej iść

do swojego pokoju.

- To miłe dzieciaki, ale potrzeba im ojca. Dziadkowie bardzo je

rozpieszczają, a Alicja sama nie daje rady.

- Śmierć Jima zaskoczyła wszystkich.

- Do diabła! Co Jimowi strzeliło do głowy, żeby brać udział w tych

wyścigach? Odradzałem mu, błagałem, żeby zrezygnował. Ostrzegałem,

ale nie słuchał mnie. Jeszcze teraz, gdy pomyślę... - Znowu napił się

mleka i spojrzał na Sloan. - To dziwne, ja byłem najlepszym

przyjacielem Jima, a pani Alicji, a nigdy dotąd nie spotkaliśmy się.

Dlaczego nie przyjechała pani na ich ślub?

- Byłam w tym czasie w Egipcie.

- Czy dlatego wyjechała pani tak daleko, aby uniknąć tego wesela? -

zażartował.

Roześmiała się.

- Ależ nie. Moi rodzice są archeologami i interesują się historią

starożytnego Egiptu. Namówili mnie na trzymiesięczną wyprawę.

Pomimo próśb ‘Alicji nie mogłam się wycofać z obietnicy danej

rodzicom.

- Czy podobała się pani ta wyprawa?

- Tak - potwierdziła. Ale tak naprawdę, to nienawidziła nawet

wspomnień dotyczących podróży do Egiptu. Jej ojciec, profesor historii,

i matka, jego była asystentka, namówili ją na wyjazd, zapewniając, że

rodzice potrzebowali osoby, która robiłaby im jedzenie, zajmowała się

bagażem i organizowała spotkania z prasą i z władzami lokalnymi.

Sloan idealnie nadawała się do tego. W domu traktowano ją jak

bezpłatną służącą. W Egipcie pełniła funkcję impresaria rodziców.

- Czym się pani zajmowała wcześniej?

Przypisała to pytanie jego zawodowej ciekawości. Jednak niedawne

przeżycia zbyt ją jeszcze raniły, aby mogła się nimi podzielić z obcym

mężczyzną. Rzuciła więc krótko:

- Pracowałam w firmie zaopatrzeniowej w Burbant.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: