KONWENCJE I POROZUMIENIA PRZYRODNICZE RATYFIKOWANE PRZEZ POLSKĘ
- dotyczące ochrony środowiska, będące w strefie zainteresowania Polski
- ratyfikowane przez Polskę
KONWENCJA RAMSARSKA 1971
· Konwencja o obszarach wodno-błotnych, największe znaczenie – środowisko życia ptactwa wodnego.
KOMWENCJA WASZYNGTOŃSKA- CITES 1973
· Konwencja o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem
KONWENCJA BERNEŃSKA 01.01. 1996
· Ochrona dzikiej fauny i flory europejskiej oraz ich siedlisk naturalnych
KONWENCJA RIO DE JANERIO 1992
· O różnorodności biologicznej, weszła w życie 29.12.1993
POROZUMIENIE EUROBATS
· Porozumienie o ochronie nietoperzy w Europie, podpisane 04.12.1991, weszło w życie 16.01.1994
PORUZUMIENIE ASCOBANS
· O ochronie naturalnych walenie Bałtyku i morza Północnego17.03.1992. weszło w życie 1994
KONWENCJE I POROZUMIENIA Z ZAKRESU OCHRONY ŚRODOWISKA
1. Konwencja WIEDEŃSKA 1995- w sprawie ochrony warstwy ozonowej. Protokół Montrealski -1987 w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową. Poprawki londyńskie z 1990, poprawki kopenhadzkie 1992, montrealskie 1997 i peluniskie 1999.
2. Konwencja GENEWSKA 1979- w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza. Protokół do Konwencji Genewskiej dotyczący długofalowego finansowania wspólnego programu monitoringu i oceny przenoszenia zanieczyszczeń na dalekie odległości w Europie-1985 rok.
3. Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych- w sprawie zmian klimatu
4. Konwencja BAZYLEJSKA o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, 20.03.1992
5. Konwencja o ochronie użytkowania cieków transgranicznych i jezior międzynarodowych. 1992, reatyfikowana 27.02.2000
6. Konwencja RAMSARSKA 1971 o obszarach wodno-błotnych. Polska jest stroną konwencji od 1978. Nazwa pochodzi od miasta w Iranie- Ramsar, weszła w życie 1975 r.
TYPY OPBSZARÓW WODNO-BŁOTNYCH NA ŚWIECIE W MYSL KONWENCJI O OCHRONIE POWINNY BYĆ: jeziora , bagna, torfowiska, rzeki i inne wody płynące, wybrzeża i zatoki morskie, laguny, rafa koralowa, sztuczne zbiorniki wodne.
KRYTERIA KWALIFIKOWANIA OBSZARÓW WODNO-BŁOTNYCH DO SPISU KONWENCJI
- obszar stanowiący rzadki lub unikatowy typ naturalnego lub prawie naturalnego obszaru wodno-błotnego w danym regionie biogeograficznym.
- jest środowiskiem bytowania rzadkich, narażonych, zagrożonych wyginięciem gatunków lub zagrożonych zbiorowisk roślinnych lub zwierzęcych
- obszar, który zamieszkują populacje gatunków roślin i zwierząt istotnych dla zachowania różnorodności biologicznej danego regiony biogeograficznego
- obszar ma szczególne walory jako siedlisko gatunków roślin i zwierząt znajdujących się w krytycznej fazie swego cyklu biologicznego
- obszar stanowiący stałe miejsce gromadzenia się przynajmniej 20000 osobników ptaków wodnych
- obszar jest miejscem stałego gromadzenia się 1% osobników populacji jednego z gatunków lub podgatunków ptaków wodnych
- obszar stanowi środowisko bytowania znacznych ilości rodzimych podgatunków, gatunków lub rodzin ryb i ich stadiów rozwojowych oraz jest miejscem kształtowani się interakcji międzygatunkowej, międzypopulacyjnych, decydujących o walorach przyrody i gospodarczych obszarom i o jego wkładzie w globalny różnorodność biologiczna
- obszar stanowi ważną bazę pokarmową ryb, tarlisko, środowisko życia narybku lub drogę migracji, od których zależą zasoby ryb, zarówno w obrębie danego obszaru wodnego-błotnego jak i poza nim
POLSKIE OBSZARY WODNO-BŁOTNE W SPISIE RAMSAR
1. Biebrzański Park Narodowy
Największy obszar wodno-błotny w Polsce- 60.000ha, kompleks naturalnych bagien położonych w pradolinie rzeki Biebrzy, jeden z największych kompleksów torfowiskowych w Polsce i Europie ok. 130km.
Gatunki chronione i reliktowe: awifauna o wyjątkowym bogactwie- 235 gat., w tym 175 lęgowych.
Gatunki rzadkie: bąk, bączek, bocian czarny, gęś gęgawa, cyraneczka, świstus, rożeniec, bielik, orzeł przedni, orlik grubodzioby, orlik krzykliwy, gadożer, cietrzew, żuraw, batalion, puchacz, wodniczka i inne.
Znaczenie: ostoja gniazdowania wielu ptaków lęgowych i miejsce postoju w trakcie przelotu z Europy Środkowej i Północnej do Afryki, Azji. Miejsce występowania liczących po kilka tysięcy osobników stad kaczek, gęsi, ptaków siewkowatych.
2. Rezerwaty Stawy Milickie
Obszar wodno-błotny obejmujący 5 kompleksów stawów rybnych- ok. 5000ha leżących w dolinie Baryczy. Stawy powstały od XIII w, są pochodzenia antropogenicznego. Aktualnie są silnie znaturalizowane. Na terenie obszaru gniazduje ok. 150 gatunków ptaków wodno-błotnych i ok. 50 gatunków ptaków przelotowych, w tym 7 gat. rzadkich i 3 gat. zagrożone.
Znaczenie: ostoja lęgowa ptaków narażonych na wyginięcie. W okresie wędrówek wiosenno-jesiennych przebywa tu ponad 30.000 osobników kaczek i gęsi.
3. Jezioro Oświn (Rezerwat Jezioro Siedmiu Wysp)
Powierzchnia ok. 1.000ha, obszar tworzy położone przy granicy polsko-rosyjskiej eutroficzne, silnie wypłacone z daleko posuniętym procesem zarastania jezioro Oświn oraz otaczającą je pas lądu z fragmentami lasu liściastych. Awifauna- ok. 130 gat. Ostoja lęgowa wielu rzadkich gat. ptaków zagrożonych wyginięciem. Wśród drapieżnych: bielik, orlik krzykliwy, rybołów, kania czarna. Gatunki rzadkie i zagrożone: zielonka, kropiatka, podróżanecznik, wąsatka i inne.
Znaczenie: miejsce wypoczynku i żerowania w okresie wędrówek ptaków. W czasie przelotu koczują tu duże stada kaczek, gęsi, przede wszystkim gęsi zbożowej i białoczelnej oraz żurawi.
4. Rezerwat Słońsk
Obejmuje rozlewiska Warty w pobliżu jej ujścia od Odry oraz dolny odcinek biegu Postomin. Obecnie obszar rezerwatu znajduje się w granicach PN Ujście Warty. Jest jedna z najcenniejszych w Europie Ramsaraskich ostoi ptactwa wodnego i błotnego. Ogólna liczba występujących ………..gat. 128, w tym 108 to gatunki lęgowe. Najliczniejszą populację stanowią mewy śmieszki -3000 par, robotniczki 2000 par, potrzosy 1500 par, kormorany 500 par.
Znaczenie: obszar ma szczególne znaczenie dla wielu gatunków ptaków w czasie ich krytycznego okresu wędrówek, szczególnie w czasie letniego przemieszczania się, kiedy tracą lotność. Maksymalna pierzy się tu 2500 gęgaw, 23000 kaczorów kaczki krzyżówki, 400 kaczorów cyraneczki, 400 łabędzi niemych, 300 świstusów. Słońsk jest największym w Europie zimowiskiem dla ponad 100.000 ptaków, w tym 30-40 tysięcy gęsi zbożowej i 30 tys. kaczek.
5. Rezerwat Świdwie
Obszar położony na południowych obrzeżach Puszczy Wkrzańskiej, na zachód od ujścia Odry do Zalewu Szczecińskiego, przy granicy z Niemcami. Rezerwat obejmuje płytkie, londowiejące jezioro Świdwie oraz kompleks torfowisk niskich. Zasadniczą część pokrywają szuwary trzcinowe, łąki i bagienne lasy olszowe. Akwen jeziora zasiedlają różne gatunki i formacje ekologiczne hydrofitów. Rezerwat jest miejscem bytowania wielu gatunków ptaków rzadkich i zagrożonych wyginięciem, w tym: baka, zielonki, dubelta, kropiatki, wąsatki, podróżniczka, orlika krzykliwego= 260 gatunków a w okresie wiosennych i jesiennych wędrówek ptaków przebywa czasowo dalszych 50 gatunków.
Znaczenie: miejsce okresowego bytowania ptaków podczas przelotu a także miejsce lęgowe wielu osobliwych gatunków.
6. Rezerwat Jezioro Łuknajno
Obejmuje eutroficzne, płytkie polodowcowe jezioro wraz z szuwarami trzcinowymi, zaroslami wierzbowymi i lasami olszowymi łącznej powierzchni ok. 700ha. Jezioro jest miejscem gniazdowania 125 gat. ptaków, w tym wielu ptaków wodno-błotnych min.: kropiatki, gągoła, hełmiarek, bączka. Teren rezerwatu i obszary przyległe są miejscem łowów rzadkich, zagrożonych wyginięciem skali Europy ptaków drapieżnych: rybołów, bielik, orlik krzykliwy
Znaczenie: miejsce najliczniejszego gromadzenia się łabędzi niemych, rekordowa liczba= 2000.
7. Słowiński Park Narodowy
Powierzchnia obszaru wynosi 18,6000ha. Wschodnia część Pobrzeża Słowińskiego. Obszar Ramsar obejmuje urozmaicony krajobraz od wód przybrzeżnych i płaskich brzegów Bałtyku poprzez wydmy nadmorskiego dużym zróżnicowaniu i wysokościowych ekosystemach przymorskich jezior Łebsko, Gardno, Dołgie Wielkie i Dołgie Małe, raf, wrzosowych łąk poprzecinanych rzekami i kanałami. Gniazdują tutaj ptaki wodne, brodzące, drapieżne, blaszkodziobe, żurawiowate, szczecicowate. Najliczniejsze są : bąk, kania rdzawa, bielik, błotniak łąkowy, orlik krzykliwy, rybitwa białoczelna, puchacz czarny i zwyczajny oraz rybołów.
Znaczenie: park jest jednym z ……… obszarów wodno-błotnych na południu Pobrzeża Bałtyku.
8. Rezerwat Jezioro Karaś
Zajmuje 816ha powierzchni, w skład której wchodzą użytki jeziora typu morenowego oraz otaczające zbiorowiska szuwarowe i leśne. Wody jeziora na znacznej powierzchni zajmują zbiorowiska roślinne hydrofitów i helofitów. Akwen jeziora jest silnie przeobrażony przez bagniste wysepki. Ponad 80 gatunków lęgowych, w tym wiele gat. wodno-błotnych: bąk, baczek, kropiatka, podróżniczka, wąsatka, żuraw. Drapieżne gatunki: ….,rybołów orlik krzykliwy, kania czarna. Ponad to gniazdują kaczki, perkozy, kormorany, łyski, rybitwy, mewy. Jest to ważny obszar dla populacji stad kaczek i gęsi zbożowej, białoczelnej gęgawy podczas przelotów wiosenno-jesiennych.
3
ChomiczekRekultywant