Pajewski, Papiez Benedykt XVI potwierdza kapitulancka postawe kosciola katolickiego wobec ateistycznie zorientowanych uczonych.pdf

NAUKA A BIBLIA

MieczysĀaw Pajewski

PAPIEś BENEDYKT XVI POTWIERDZA KAPITULANCKĄ POSTAWĘ KOŚCIOŁA

KATOLICKIEGO WOBEC ROSZCZEŃ ATEISTYCZNIE ZORIENTOWANYCH UCZONYCH

W końcu października w Watykanie

odbyła się pięciodniowa konferen

cja na temat ewolucji. Uczestniczyli

w niej czołowi teologowie i uczeni. Głównymi mów

cami byli papieŜ Benedykt XVI i światowej sławy

kosmolog Stephen Hawking.

Zdaniem papieŜa między pojmowaniem

stworzenia przez religię a świadectwami nauki nie

ma konfliktu. „Aby się rozwijać i ewoluować, świat

musi najpierw istnieć, a więc przejść z nicości do

bytu. Musi być stworzony” – rzekł papieŜ. Ale na

tym według papieŜa nie skończyło się BoŜe dzieło

stwarzania. Stwórca stale wspiera i podtrzymuje w

istnieniu Wszechświat i to, co się w nim dzieje.

Stworzenie to nie zapoczątkowanie Ŝycia, ale stały

związek między Stwórcą i stworzeniem, poniewaŜ

Bóg jest przyczyną wszelkiego bytu i stawania się.

PapieŜ wyraźnie odciął się więc od interpre

tacji zarówno kreacjonistycznych, jak i

proponowanych przez teorię inteligentne

go projektu, kontynuując widoczne w

katolickiej myśli filozoficznoteologicznej

odchodzenie od empirycznego wymiaru

stworzenia.

Trzeba tu dodać, Ŝe rozumienie

stworzenia świata jako relacji podtrzymy

wania jego istnienia nie wymaga juŜ wiary

w początek stworzenia w czasie – tak rozumiane

stworzenie zachodzi ciągle i mogło nie mieć po

czątku. Zdaniem niŜej podpisanego był to ukłon w

stronę Hawkinga, który na podobnej konferencji,

zorganizowanej przez jezuitów w Watykanie w

1981 roku przedstawił koncepcję „czasoprzestrzeni

skończonej, lecz pozbawionej brzegów, czyli nie

mającej Ŝadnego początku i miejsca na akt Stwo

rzenia” (Stephen W. Hawking, Krótka historia

czasu , Wydawnictwo „Alfa”, Warszawa 1993, s.

113).

śmiertelna. Sprzeciwił się tym samym coraz czę

ściej wyraŜanym przez katolickich teologów poglą

dom, Ŝe tak jak ciało, tak i dusza ludzka są wytwo

rem ewolucji. Poglądy takie głosili m.in. Teilhard de

Chardin, Karl Rahner, Paul Chauchard, a w Polsce

– ks. Tadeusz Wojciechowski i ks. Adam ŚwieŜyń

ski (por. Tadeusz Wojciechowski, „Problem ewolu

cyjnej genezy ludzkiej duszy”, Roczniki Filozoficz

ne 1972, t. 20, z. 3, s. 149166; Adam ŚwieŜyński,

„Zagadnienie ewolucyjnej genezy duszy ludzkiej”,

w: Grzegorz Bugajak, Jacek Tomczyk (red.), Kon

trowersje wokół początków człowieka , Księgar

nia św. Jacka, Katowice 2007, s. 311323, gdzie

moŜna znaleźć dalszą bibliografię).

Wypowiedzi papieŜa trudno uznać za coś

więcej niŜ milczące uznanie priorytetu poznawcze

go współczesnej nauki nad teologią i filozofią oraz

próbę znalezienia dla tych ostatnich jakiejś niszy,

czyli takiego rozumienia poglądów religij

nych, które nie stałoby w sprzeczności z

poglądami wygłaszanymi przez przyrodni

ków. Benedykt XVI reprezentuje więc

postawę kapitulancką wobec roszczeń

zdominowanych przez myśl ateistyczną

współczesnej nauki.

Zwolennicy rozumienia stworzenia jako stałe

go podtrzymywania świata w istnieniu powołują się

na fakt, iŜ rozumienie to pochodzi od św. Tomasza

z Akwinu, czyli aŜ z XII wieku. To prawda, Ŝe św.

Tomasz tak w swojej filozofii rozumiał stworzenie.

Jednak św. Tomasz dodawał, Ŝe z Objawienia

wiemy, iŜ stworzenie miało początek w czasie.

Tego Tomaszowego dodatku dzisiejsi jego zwolen

nicy juŜ nie wygłaszają. Benedykt XVI równieŜ to

przemilczał. O poglądach świadczą słowa, ale

niekiedy i milczenie.

Prof. Stephen Hawking

PapieŜ Benedykt XVI

(Na podstawie: Mark Greaves, „Great

minds meet at science conference in Rome”, The

Catholic Herald 7 November 2008, http://

www.catholicherald.co.uk/articles/a0000410.shtml)

Benedykt XVI wzorem swego poprzednika

uznał jednak za naukę kościoła pogląd, Ŝe Bóg

stwarza bezpośrednio kaŜdą ludzką duszę, Ŝe nie

jest ona wytworem rodziców, a takŜe Ŝe jest nie

O TEORII EWOLUCJI W WATYKANIE Fragmenty wywiadu radiowego z prof. M.Giertychem

ła się sesja Papieskiej Akademii

Nauk poświęcona ewolucji

Wszechświata i Ŝycia. Jednym z jej uczestników

jako obserwator był europoseł prof. Maciej

Giertych. Dzień wcześniej odbyła się inna kon

ferencja o podobnej tematyce na świeckim

Uniwersytecie La Sapienza. Oto fragmenty

wywiadu z p. Profesorem z Radia Watykańskie

go (źródło: wierzejski.salon24.pl ):

Jakie wraŜenia na Panu Profesorze wywarło to

spotkanie?

Prof. M. Giertych: Przede wszystkim wyjąt

kowe uczucie znalezienia się w gronie naukowców

z najwyŜszej półki. Bardzo duŜo uczestników tej

konferencji to laureaci Nagrody Nobla, specjaliści w

swoich wąskich dziedzinach. Pierwsze moje wraŜe

nie jest takie, Ŝe wygłaszane referaty były niezwy

kle ciekawe. Drugie wraŜenie to pewna niespo

dzianka, Ŝe tak duŜa część uczestników sesji

czy członków Papieskiej Akademii Nauk to

ateiści . W dyskusji na temat ewolucji główną

płaszczyzną konfliktu była rola Boga w procesie

ukształtowania się świata. Właściwie moŜna było

wyróŜnić dwie strony, które tam się zwalczały i

polemizowały po kolejnych referatach. Z jednej

strony byli ateiści, domagający się traktowania

powstania świata jako naturalnego procesu podle

gającego naukowemu poznaniu, a z drugiej – teŜ

naukowcy, specjaliści duŜej klasy, którzy upierają

się, Ŝe jednak Pan Bóg z tym wszystkim miał coś

wspólnego. Obie strony akceptowały jednak teorię

ewolucji, tzn. paradygmat ewolucyjny był w załoŜe

niu wszystkich wystąpień. Pytanie było tylko, czy to

jest proces wyłącznie naturalny, czy teŜ proces,

nad którym czuwa Pan Bóg. To był główny temat

sporu. (…)

3 listopada odbyła się na La Sapienza konfe

rencja specjalnie poświęcona naukowej krytyce

teorii ewolucji. Obie sesje mają związek z trwają

cym obecnie tzw. Rokiem Darwinowskim, jednak

kontrast między nimi był ogromny. Konferencja na

uniwersytecie La Sapienza przedstawiała naukowe

dowody oraz wyniki badań przeczące teorii ewolu

cji.

cyjnej, robionej w terenie, jest nauką eksperymen

talną, gdzie „za szybą” obserwuje się, jak powstają

warstwy, jak materiały niesione przez wodę po

rządkują się w czasie transportu). Berthault stawia

tezę, Ŝe powstawanie warstw nie odbywa się na

zasadzie, Ŝe z nieba stale coś spada i mamy coraz

więcej nazbierane, tylko, Ŝe najpierw jest erozja,

potem transport i później osadzanie. I w trakcie

transportu następuje sortowanie, które skutkuje

poukładaniem warstw. Procesy te zachodzą równo

cześnie. Przykładem tego zjawiska jest potoczne

doświadczenie, jak w czasie burzy czy deszczu

między chodnikiem a jezdnią uzbiera się trochę

szlamu, brudu. Gdy się to przetnie pionowo np.

łopatą, moŜna wyróŜnić warstwy. Powstają one w

krótkim czasie, w trakcie tej jednej ulewy, gdzie

nazbierany materiał został przeniesiony, osadzony

i juŜ uporządkowany na warstwy. OtóŜ swoje bada

nia Berthault prowadzi w tej chwili na Uniwersyte

cie w Petersburgu. Kiedyś prowadził je na Uniwer

sytecie w Colorado w USA, gdzie jest największe

na świecie laboratorium hydrologiczne. Miał jednak

kłopoty z opublikowaniem wyników, bo one kwe

stionują całą stratygrafię, czyli datowanie

wszystkich warstw na miliony lat. Znalazł on

Jednym z ciekawszych referatów było wystą

pienie francuskiego inŜyniera Guy Berthaulta, który

zajmuje się sedymentologią (jest to doświadczalny

dział geologii, która w odróŜnieniu od tej obserwa

Myślę o człowieku z tarasu, z dnia wczoraj

szego. MoŜe dziś uda mi się znaleźć ową

znajomą postać, kimkolwiek jest, kimkolwiek chcę,

aby była. Sądzę, kaŜdy z nas ma skłonności do

sądzenia. Wśród gry pozorów, obłudy i kłamstwa

oni udają, Ŝe Ŝyją i Ŝe piszą naprawdę. Oni, te wilki,

które były i są. U kresu nie pozostanie po nich tak

wiele (o ile coś w ogóle), jak pozostało po poecie

osamotnionym, Zbigniewie Herbercie, którego

pamięci niniejsze słowa poświęcam, załączając teŜ

stosowne dla nich od Niego; „PoniewaŜ Ŝyli pra

wem wilka / historia o nich głucho milczy / pozostał

po nich w kopnym śniegu / Ŝółtawy mocz i ten ślad

wilczy (...) nie opłakała ich Elektra / nie pogrzebała

Antygona / i będą tak przez całą wieczność / w

głębokim śniegu wiecznie konać / przegrali dom

swój w białym borze / kędy zawiewa sypki śnieg /

nie nam Ŝałować gryzipiórkom / i gładzić ich

zmierzwioną sierść / poniewaŜ Ŝyli prawem wilka /

historia o nich głucho milczy / został na zawsze w

drobnym śniegu / Ŝółtawy mocz i ten trop wilczy".

POD PR ĄD” nr 11/52/listopad 2008

W Watykanie 4 listopada zakończy

„ „„ „ i d ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: