Wykład 3
15 marca 2007
1. Harmonizacja polskiego prawa o.ś. z prawem wspólnotowym
Traktat stowarzyszeniowy z UE wymagał dostosowania prawa krajowego do prawa wspólnotowego. Regulacje prawa o.ś. Dosyć różniły się między tymi ustawodawstwami. Polskie prawo charakteryzowało się uregulowaniem całej materi w jednym bądź kilku aktach generalnych. Prawo wspólnotowe oparte było na uregulowaniach o charakterze sektorowym (dyrektywy- powietrze, woda). Sektory te były dodatkowo podzielone na mniejsze fragmenty.
W prawie polskim nastąpiły 3 etapy harmonizacji:
1) I połowa lat 90 do ok. 1998 r.
Podstawowym celem regulacji była zgodność kierunkowa – obejmowano regulacją dziedziny które wcześniej nie były regulowane, w sposób zgodny z prawem wspólnotowym.
2) Przełom wieków
Proces harmonizacji prawa był w zaawansowanym etapie. Pojawiły się akty będące „kopią” aktów unijnych dostosowane jednak do polskich warunków. Z niektórych regulacji zrezygnowano, bądź wprowadzono w ograniczonym zakresie.
3) Etap ten charakteryzuje się przenoszeniem dyrektyw do prawa krajowego.
2. Pojęcia w prawie ochrony środowiska
Ustawa zawiera około 60 pojęć legalnych. Jest to język techniczny, specjalistyczny.
środowisko – rozumiane jest jako ogół elementów przyrodniczych. Są to takie elementy które zostały przekształcone przez człowieka. Ustawodawca w szczególności wymienia: powierzchnię ziemi, klimat, kopaliny, różnorodność biologiczną, a także wzajemne oddziaływania między tymi elementami.
ochrona środowiska – podejmowanie lub zaniechanie działań, które umożliwiają przywrócenie równowagi przyrodniczej
· działalność ta polega na racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniem jego zasobami z zasadami zrównoważonego rozwoju,
· przeciwdziałanie zanieczyszczeniom środowiska,
· przywracanie elementów środowiska do stanów właściwych
równowaga przyrodnicza – stan w którym na określonym obszarze istnieje równowaga we wzajemnym oddziaływaniu następujących elementów:
· człowieka – przyroda żywa,
· przyrody nieożywionej.
zanieczyszczenia – emisja, która jest rozumiana jako wprowadzanie bezpośrednio lub pośrednio w wyniku działalności człowieka do powietrza wody lub ziemi, substancji i energii (ciepło, hałas, wibracje, pola elektromagnetyczne). Emisja ma charakter antropocentryczny. Zanieczyszczenia powstałe w wyniku wybuchu wulkanu nie będzie emisją. Zanieczyszczenie nie może mieć charakteru naturalnego. Zanieczyszczeniem jest taka emisja, która jest szkodliwa dla zdrowia, stanu środowiska, powoduje szkodę materialną, pogarsza walory estetyczne, koliduje z innymi czynnikami.
zrównoważony rozwój – jest to rozwój społeczno-gospodarczy w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych, społecznych z zachowaniem równowagi przyrodniczej w celu zagwarantowania możliwości zaspokojenia potrzeb człowieka i obywatela, pokolenia współczesnego i przyszłych.
instalacja – pojęcie mające związek z emisją, jest to stacjonarne urządzenie techniczne lub zespół urządzeń technicznych (komóra, czajnik, elektrociepłownia).
chomixus