1. Podstawy teoretyczne
Bioimpedancja to metoda badania diagnostycznego. Mierzy się nią zawartości wody w beztłuszczowej masie ciała, dzięki czemu uzyskuje się informację o zawartości tkanki tłuszczowej w całym organizmie.
Metoda ta może być stosowana u osób w różnym wieku, obu płci oraz niezależnie od stanu zdrowia pacjenta. Pozwala na dokładną analizę składu ciała, wykorzystuje zdolność tkanki mięśniowej do przewodnictwa elektrycznego. Jest to wielkość przeszkody, którą musi pokonać płynący prąd elektryczny, jaką jest ciało. Jego oporność i pojemność elektryczna są zmienne. Bioimpedancję oblicza się wzorem:
Z= y0SyRd / x0Sx Rd=2kΩ
Sx , Sy – odczytać z oscyloskopu.
Wartości Sx i Sy odczytuje się z tablicy czołowej oscyloskopu, natomiast x0 i y0 z ekranu tego urządzenia. Należy obliczyć wysokości i szerokości elipsy. Oscyloskop jest przyrządem elektronicznym służącym do obserwowania, obrazowania i badania przebiegów zależności pomiędzy dwiema wielkościami elektrycznymi.
Ważnym czynnikiem w badaniu metodą BIA jest użyta częstotliwość prądu ponieważ przy niskich częstotliwościach lub bliskich zeru prąd nie przechodzi przez barierę błony komórkowej, która działa jak izolator. Przy bardzo wysokich częstotliwościach błona komórkowa zachowuje się jak kondensator. Wynik pomiaru odzwierciedla zarówno objętość wody wewnątrzkomórkowej i zewnątrzkomórkowej.
2. 2. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia byłą pomiar impedancji tkanki przez zastosowanie metod impedancyjnych.
3. Przebieg ćwiczenia:
4. WYNIKI :
5. Omówienie wyników i wnioski (uwzględnić analizę popełnionych błędów).
Na podstawie doświadczenia możemy wyciągnąć następujące wnioski:Im większa częstotliwość tym impedancja ma coraz niższą wartość. Jednakże otrzymane przez nas wyniki mogą być niedokładne, ponieważ po raz pierwszy przeprowadzaliśmy tego typu ćwiczenie. Wyniki jakie otrzymaliśmy po wyliczeniu impedancji zaokrąglaliśmy, dlatego mogą wystąpić pewne uchybienia, co spowoduje zmianę w wyglądzie wykresu.
janiaj12