Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 38 - Wędrowny ptak.pdf - Pedersen Bente - SiwyMonia

BENTE PEDERSEN

W Ħ DROWNY PTAK

- Mo Ň na by pomy Ļ le ę , Ň e si ħ zakochałe Ļ w tej łajbie! - powiedziała Olga, opieraj Ģ c si ħ

o jedn Ģ z portowych szop. Spojrzała w kierunku statku, który kiedy Ļ nazywał si ħ „Raija”,

potem „Raisa”, a teraz znów „Raija”.

Michaił pod ĢŇ ył wzrokiem za jej spojrzeniem.

Miał na sobie proste, połatane w wielu miejscach samodziałowe spodnie i szerok Ģ ,

bł ħ kitn Ģ koszul ħ . W pasie przewi Ģ zany był kolorowym szalem. Tylko buty: skórzane, grubo

smarowane tłuszczem zdradzały, Ň e nie był zwykłym marynarzem. Olga wiedziała o tym, bo

sama o nie zadbała.

Michaił nie miał jeszcze szesnastu lat, ale został ju Ň pryncypałem. Armatorem.

- Niedługo popłyniemy na zachód - powiedział cicho chłopak. Nie udało mu si ħ

cofn Ģę szybko spojrzenia, cho ę mo Ň e powinien. Olga z pewno Ļ ci Ģ znów uzna, Ň e jest

dziecinny. Ale naprawd ħ kochał ten statek! Nic nie mógł na to poradzi ę . Miał by ę na nim

kapitanem!

To jego statek!

Te słowa Ļ piewały mu we krwi. Nie umiał jej tego wytłumaczy ę . Nawet nie próbował

opisywa ę uczu ę , jakie wywoływał w nim statek nosz Ģ cy imi ħ jego matki.

To była jego pie Ļı .

Muzyka jego krwi. Tylko jego. Tym nie umiał si ħ z nikim podzieli ę . Nawet z Olg Ģ .

Dziewczyna za Ļ miała si ħ . Zabrzmiało to tak smutno, Ň e Michaił spojrzał na ni Ģ . Jak Ň e

chciałby cofn Ģę czas! Znów co prawda byłby chłopcem, ale to byłoby warte nawet tego.

Wiele rzeczy powinno było omin Ģę Olg ħ .

Olga... Szesna Ļ cie lat, ciemne loki zwi Ģ zane tasiemk Ģ , br Ģ zowe oczy, którym nigdy

nic nie umkn ħ ło. Drobna twarz o zdecydowanym wyrazie. Ładna na swój sposób. Dumnie

wyprostowany kark. Podbródek zawsze uniesiony w gór ħ . Wstrz Ģ sała głow Ģ i trzymała j Ģ

prosto zupełnie jak Raija.

Olga nauczyła si ħ tych gestów wtedy, gdy wszyscy oprócz jego matki j Ģ opu Ļ cili.

W jej ruchach Michaił dostrzegł to samo dziecko, porzucone przez Olega i Tonie. Jego

matka stała si ħ na jaki Ļ czas matk Ģ i dla niej. Potem Toni Ģ i Oleg wrócili i znów wzi ħ li j Ģ do

siebie. Za ŇĢ dali miło Ļ ci, której wcze Ļ niej si ħ wyrzekli.

Te my Ļ li były nowe dla Michaiła. Odkrywał nowe Ļ cie Ň ki. Nie mógł teraz i Ļę ich

Ļ ladem, ale zapami ħ tywał je i obiecywał sobie, Ň e kiedy Ļ je zgł ħ bi.

Olga miała w oczach otchła ı . Zima zamroziła k Ģ ciki jej ust, luty pochylił jej ramiona.

On załatwił pieni Ģ dze na zabieg. Ona poło Ň yła si ħ na zniszczonym stole w n ħ dznej

lepiance.

Teraz wokół nich był maj. Pó Ņ ny maj. Lód schodził z Morza Białego.

Michaiłowi oczekiwanie Ļ ciskało gardło. Jego spojrzenie cz ħ sto pod ĢŇ ało na zachód.

Nie miał czasu na nic wi ħ cej poza przygotowaniami. Deptał Olegowi po pi ħ tach, chc Ģ c

nauczy ę si ħ jak najwi ħ cej. Nie po Ļ wi ħ cał ostatnio Oldze zbyt du Ň o czasu.

- Nie b ħ d ħ mogła mie ę dzieci. Wiedziałe Ļ o tym? - Br Ģ zowe oczy wpatrzyły si ħ w

jego, ŇĢ daj Ģ c uczciwej odpowiedzi.

Michaił pod ĢŇ ył wzrokiem za lec Ģ c Ģ mew Ģ . Zapragn Ģ ł, by te Ň mógł tak uciec.

- Tak.

- Mama powiedziała mi dopiero dzisiaj. Michaił uderzał pi ħ tami w beczk ħ , na której

siedział, wzbudzaj Ģ c w niej głuche echo.

- Mogłe Ļ mi powiedzie ę ! - Oskar Ň enie w jej głosie było niczym ostrze no Ň a. Ju Ň ona to

umiała. Tylko jego matka była w tym lepsza od Olgi. Kiedy Ļ podsłuchał matk ħ , gdy

rozmawiała z kupcami. Potrafiła wytargowa ę ceny, o jakich inni mogli tylko marzy ę ...

- Zabroniono mi - odparł Misza zgodnie z prawd Ģ . Tym razem ona spu Ļ ciła wzrok.

- Tak, pewnie nie mogłe Ļ - westchn ħ ła ledwie dosłyszalnie Olga.

Nadal ubierała si ħ w intensywne kolory. Bluzk ħ miała czerwon Ģ . Spódnic ħ

jaskrawoniebiesk Ģ , Ň e a Ň kłuła w oczy. W Ģ sk Ģ tali ħ Ļ cisn ħ ła br Ģ zowym paskiem tak mocno, Ň e

powinna mie ę kłopoty z oddychaniem. Miedziana klamra u paska stanowiła okaz niezłej ro-

boty rzemie Ļ lniczej.

Olga przyprawiała widza o szok. Była na swój sposób ładna, ale jej uroda uderzała

jakby nazbyt intensywnie, gwałtownie...

- Powiedziałam mamie, Ň e nie wyjd ħ za Nikołaja! Miał ochot ħ jej przyklasn Ģę . Dobrze

było znów usłysze ę jej pełen sprzeciwu ton głosu. Brakowało mu go. Ju Ň s Ģ dził, Ň e go nigdy

nie usłyszy. A przecie Ň Olga nie była Olg Ģ bez nagłych zmian humoru, bez błyskawic

bij Ģ cych z oczu.

- Nie musisz.

- Mama mówiła, Ň e niewielu chciałoby mał Ň onki, tak, tego słowa u Ň yła, mał Ň onki,

która nie mo Ň e mie ę dzieci. A dopiero teraz mi o tym powiedziała. I nawet płakała!

- Nie musisz o tym nikomu mówi ę - stwierdził Michaił. Nigdy nie podobała mu si ħ

propozycja Nikołaja, z któr Ģ wyst Ģ pił pewnej roz Ļ wietlonej zorz Ģ polarn Ģ lutowej nocy.

- Nikołaj nie dba o mnie bardziej ni Ň o swoj Ģ fajk ħ ! - Olga wstrz Ģ sn ħ ła głow Ģ i

odwróciła si ħ do chłopaka plecami. Stała, obj Ģ wszy si ħ ramionami jak tarcz Ģ .

Michaił nie mógł nie przyzna ę , Ň e Olga wygl Ģ dała w tym momencie wspaniale.

Niektórym kobietom było do twarzy z dum Ģ . Olga do nich nale Ň ała.

- On zawsze b ħ dzie czcił pami ħę Jelizawiety. Zawsze b ħ dzie w niej zakochany. Ona

nie Ň yje, ale on jest ci Ģ gle tak samo zakochany. S Ģ dz ħ , Ň e ma wyrzuty sumienia, gdy patrzy na

twoj Ģ matk ħ .

- Na mam ħ ? - spytał Michaił, oszołomiony. Olga odwróciła si ħ i z pobła Ň liwym

u Ļ miechem pogładziła go czule po policzku. Ju Ň nie osłaniała si ħ tarcz Ģ .

- Misza, mały Misza! Dostrzegasz tylko statki, prawda? Nie zauwa Ň yłe Ļ , Ň e Nikołaj

jest zadurzony w Raiji - Raisie? - Olga, zwłaszcza gdy była rozczulona, nadal u Ň ywała

imienia, które nadała opiekunce w dzieci ı stwie.

- Mama jest ze dwa razy starsza od Nikołaja! Chyba zwariowała Ļ !

Dziewczyna za Ļ miała si ħ . Gestem dała mu do zrozumienia, Ň e chce koło niego usi ĢĻę .

Michaił zeskoczył i podniósł j Ģ na beczk ħ . Olga była tak szczupła w talii, Ň e jego palce niemal

si ħ zetkn ħ ły na jej plecach. Potem sam wskoczył na beczk ħ . Oparli si ħ o Ļ cian ħ szopy.

- Nikołaj ma tak bezbronny wyraz twarzy, gdy patrzy na twoj Ģ star Ģ matk ħ -

u Ļ miechn ħ ła si ħ Olga. - Ma wyrzuty sumienia, jakby Jelizawieta stała tu Ň obok niego. Nikołaj

wcale nie uwa Ň a, Ň e Raija - Raisa jest stara. A na pewno nie jest od niego dwa razy starsza!

Nie mogłaby by ę jego matk Ģ !

Michaił poczuł si ħ głupio. Jego matka była ładna, nie mógł temu zaprzeczy ę . Zawsze

uwa Ň ał, Ň e jego matka jest najpi ħ kniejsza na Ļ wiecie.

Ale trudno mu było spojrze ę na ni Ģ oczami m ħŇ czyzny, który mógł jej po ŇĢ da ę .

Trudno i za Ň ycia ojca, i teraz. Raija to jego matka!

Na matki nie sposób patrze ę inaczej.

- Czy uwa Ň asz, Ň e to wa Ň ne mie ę dzieci? Synów? To niesprawiedliwe, Ň e ona zadaje

takie pytanie!

Michaił niemal zdr ħ twiał z zimna, mimo Ň e sło ı ce Ļ wieciło mocno jak na t ħ por ħ roku.

Przecie Ň on dopiero zaczynał si ħ zastanawia ę , w jaki sposób si ħ robi dzieci... A ona go

pyta, czy to wa Ň ne mie ę dzieci! On jeszcze o tym nie my Ļ lał!

Cz ħ sto sam czuł si ħ jak dziecko.

- Nie wiem - odparł szczerze.

- Mama mówi, Ň e wszyscy m ħŇ czy Ņ ni chc Ģ mie ę synów - stwierdziła Olga tonem

kobiecej m Ģ dro Ļ ci. Była dorosła na inny sposób ni Ň on. Do Ļ wiadczyła czego Ļ , czego on sobie

nawet nie wyobra Ň ał.

- Matki nie zawsze maj Ģ racj ħ - obwie Ļ cił Michaił z przekonaniem. Mimo to czuł si ħ

równie głupio jak przedtem. Rami ħ Olgi dotykało go mi ħ kko. Jego r ħ ce były kanciaste.

Ostatnio urósł jeszcze bardziej, podczas gdy Olga pozostała niewysoka. To budziło w nim

ciepło. - Nikołaj zapewniał, Ň e mo Ň e poczeka ę - dodał, gdy cisza pomi ħ dzy nimi stała si ħ

przytłaczaj Ģ ca.

- Tak - odparła cicho, nie patrz Ģ c na niego.

- Nie musisz jeszcze odpowiada ę - dorzucił. - Nie.

Cisza była niczym wielki, czarny ptak o ogromnych skrzydłach, które zasłaniały

sło ı ce i chłodziły Ļ wiat.

- Nie chc ħ wchodzi ę w t ħ okropna rodzin ħ ! Pami ħ tasz jego matk ħ ? T ħ lodowat Ģ bab ħ ?

Nawet nie chce mi si ħ nazywa ę jej kl ħ p Ģ , bo obraz ħ dla ka Ň dej szanuj Ģ cej si ħ klepy

stanowiłoby porównanie z madam Norkin Ģ .

- Mo Ň e ona umrze, zanim ty si ħ zdecydujesz?

- A mo Ň e Nikołaj zmieni zdanie? - W głosie Olgi zabrzmiała nadzieja.

Zsun ħ ła si ħ z beczki i znów obj ħ ła si ħ ramionami. Nagle Michaił u Ļ wiadomił sobie, Ň e

ona zawsze tak spała, gdy ju Ň - wtedy - zrozumiała, Ň e Toni Ģ i Oleg odeszli od niej. Nigdy

wcze Ļ niej tego nie skojarzył, dopiero teraz.

- Mo Ň esz ju Ň i Ļę z powrotem do tej swojej ukochanej! - u Ļ miechn ħ ła si ħ Olga blado i

odeszła bez słowa po Ň egnania. Skraj jej spódnicy przelotnie muskał ziemi ħ .

Michaił miał niejasne poczucie, Ň e Olga próbowała mu powiedzie ę co Ļ , czego on nie

umiał poj Ģę .

Bo on nic nie rozumiał! Sprawiało to, Ň e czul si ħ zdezorientowany i zły. Wydawało

mu si ħ , Ň e Olga zawiodła si ħ na nim.

Maj przeszedł w czerwiec. Michaił nie miał zbyt wiele czasu na my Ļ lenie o Oldze.

Zreszt Ģ o niczym, co nie miało zwi Ģ zku z jego podró ŇĢ na zachód.

Ju Ň tak długo podró Ň wydawała si ħ ułud Ģ . Czym Ļ , o czym si ħ mówiło: „latem” i

„wkrótce”.

A teraz Michaił niemal tego dotykał. Plany były gotowe. Oleg miał płyn Ģę z nim. Sam

siebie ze Ļ miechem mianował bosmanem. Powiedział, Ň e jest kapitanem tylko na „Antonii”.

Michaił wiedział, Ň e Oleg postanowił tak tylko po to, Ň eby mu pomóc. Był mu za to

wdzi ħ czny. I tak czuł si ħ mały i przera Ň ony.

Pedersen Bente - Raija ze śnieżnej krainy 38 - Wędrowny ptak.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: