ubezpieczenia spoleczne.pdf

Ubezpieczenia społeczne

Ubezpieczenie –gromadzenie unduzy przeznaczonych na wpieranie działao ludzkich w trudnych ytuacjach życiowych oraz wyrównanie

trat i zapokojenie potrzeb wywołanych zdarzeniami loowymi- klkami żywiołowymi i niezczliwymi wypadkami.

Ubezpieczenia połeczne, zdrowotne i gopodarcze

Ubezpieczenia połeczne to rozwiązania prawne, mające na celu zapewnienie rodków utrzymania ubezpieczonym i ich rodzinom w

przypadkach czaowej lub trwałej niezdolnoci do pracy, niemożnoci zarobkowania lub też ograniczenia tej zdolnoci

Ubezpieczenia połeczne , jedna z podstawowych dziedzin ubezpieczeń , która ma na celu prewencyjną i ubezpieczeniową ochronę zdrowia, zdolności do

wykonywania pracy oraz życia ludności. System ten ma zabezpieczać pracowników oraz ich rodzinę przed czasowym (macierzyństwo, choroba) lub stałym

(inwalidztwo, starość, śmierć, brak pracy) brakiem możliwości zarobkowania. Genezą ubezpieczeń społecznych były cechowe, a później pracownicze instytucje

oraz akcje wzajemnej pomocy i solidarności (w Polsce już w XVI w. istniały kasy brackie). Powstanie ubezpieczeń społecznych we współczesnym rozumieniu

zostało wymuszone przez proces industrializacji. Ubezpieczenia społeczne realizowane odgórnie przez państwo powstały w końcu XIX w. w Niemczech , a

następnie rozwinęły się w większości państw europejskich. W okresie międzywojennym ubezpieczenia te były realizowane w większości krajów europejskich

oraz w Stanach Zjednoczonych. Stopniowo rozszerzano krąg ludzi objętych ubezpieczeniami oraz listę sytuacji życiowych, w których one obowiązywały,

szczególną rolę w propagowaniu systemów ubezpieczeń odegrała Międzynarodowa Organizacja Pracy . W koncepcji państwa opiekuńczego rozbudowany system

ubezpieczeń społecznych pełnił bardzo ważną rolę. W Polsce pierwsze przepisy o obowiązkowym ubezpieczeniu chorobowym wydano tuż po odzyskaniu

niepodległości (1919 ). Ustawy z lat 1924–27 i 1933 rozszerzyły na cały kraj spójny system ubezpieczeń.

Współcześnie w Polsce:

wszyscy pracownicy (z wyjątkiem prokuratorów) zatrudnieni na terenie Rzeczpospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi

ubezpieczenia społecznego.

Przyznanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego, np. zasiłków, emerytur, rent z tytułu niezdolności do pracy, uzależnione jest od

opłacania składek na te ubezpieczenia. Tym też różnią się ubezpieczenia społeczne od pomocy społecznej.

Ubezpieczeniom połecznym nie podlegają

1. obywatele państw obcych, których pobyt na obszarze RP nie ma charakteru stałego

2. obywatele państw obcych, którzy są zatrudnieni w:

- obcych przedstawicielstwach dyplomatycznych,

- urzędach konsularnych,

- misjach,

- misjach specjalnych

- instytucjach międzynarodowych,

Stosunek pracowniczego ubezpieczenia społecznego powstaje z mocy prawa z chwilą zawarcia umowy o pracę

(wyjątkowo umowy zlecenia) niezależnie od faktu zgłoszenia do ubezpieczenia lub opłacania składek.

Generalnie ubezpieczenia społeczne są obowiązkowe. Dobrowolne dotyczą np. obywateli polskich wykonujących pracę

za granicą, rolników o obszarze użytków rolnych poniżej 1 ha przeliczeniowego.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi głównie przychód ubezpieczonego w rozumieniu ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla pracowników szerokim tego słowa znaczeniu jest to wynagrodzenie.

Ubezpieczenia polegają na gromadzeniu funduszu przeznaczonych na wspieranie działań ludzkich w różnych trudnych sytuacjach życiowych

oraz wyrównanie strat i zaspokojenie potrzeb wywołanych przez zdarzenia losowe to jest przez klęski żywiołowe i nieszczęśliwe wypadki.

Fundusze ubezpieczeniowe powstają ze składek ubezpieczeniowych wnoszonych do zakładów ubezpieczeń.

Składka ubezpieczeniowa musi być wyliczona w takiej wysokości, aby wpływy od wszystkich ubezpieczonych starczały na pokrycie

odszkodowań oraz kosztów działalności zakładów a także na prowadzenie przez zakłady ubezpieczeń działalności prewencyjnej.

Ubezpieczenia społeczne obejmują:

• Ubezpieczenie emerytalne polegające na dożywotniej miesięcznej wypłacie pieniężnej dla osób, które osiągnęły wiek emerytalny ( dla kobiet

60 lat, dla mężczyzn 65 lat)

• Ubezpieczenie rentowe polegające na wypłacie pieniężnej dla osób z tytułu niezdolności do pracy ich szkolenia i pielęgnacji oraz rodzin

zmarłych osób ubezpieczonych .

• Ubezpieczenia chorobowe polegające na wypłacie zasiłków w razie chorób wynagrodzeń oraz za urlopy macierzyńskie

• Ubezpieczenia wypadkowe polegające na wypłacie odszkodowań i zasiłków z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Ubezpieczenia te regulują m.in. następujące ustawy:

• Ustawa z 13.10.1998r. systemie ubezpieczeń społecznych (dz.U.Nr 137)

• Ustawa z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych (Dz.U. nr 162)

• Ustawa z 20.12 1990 r. o ubezpieczeniach społecznych rolników (Dz.U. nr 7 z 1998 r.)

• Ustawa z 28.08.1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (Dz.U. nr 139)

• Ustawa z 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. nr 60)

Prawo o ubezpieczeniach społecznym ustala zasady:

• Polegania ubezpieczeniom społecznym ustalania ich składek i podstawy ich wymiaru oraz opłacania

• Zgłoszeń do ubezpieczeń społecznych prowadzenia ewidencji ubezpieczeniowych ustalania składek

• Ustalenia świadczeń z ubezpieczeń społecznych towarzystw emerytalnych ich funduszy

Prawo odmiennie reguluje system ubezpieczeń społecznych dla

• Pracowników w szerokim tego słowa znaczeniu i innych osób oraz ich rodziny

• Rolników indywidualnych oraz ich rodzin

Stopy procentowe składek na ubezpieczenia społeczne dla pracowników innych osób wynoszą:

• 19,52 % podstawy wymiaru na ubezpieczenie emerytalne (pracownik 9,76 i pracownik 9,76%)

• 6 % podstawy wymiaru na ubezpieczenia rentowe (pracownik 1,50%, pracodawca 4,5%)

• 2,45 % podstawy wymiaru na ubezpieczenia chorobowe (tylko pracownik)

• od 0,67% do 3,33% podstawy wymiaru na ubezpieczenia wypadkowe (tylko pracodawca)

Najniższe emerytury i renty

Kwoty najniższych gwarantowanych świadczeń emerytalno-rentowych

od 1 marca 2009 r. :

emerytura, renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i renta rodzinna

675,10 zł

renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy

519,30 zł

renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową

i renta rodzinna wypadkowa

810,12 zł

renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową

623,16 zł

Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych ustala następujące zasady finansowania tych składek na ubezpieczenia społeczne pracowników:

• składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe finansują z własnych środków ubezpieczeni i pracodawcy

• składki na ubezpieczenia chorobowe finansują z własnych środków ubezpieczeni

• składki na ubezpieczenie wypadkowe finansują z własnych środków pracodawcy

Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe to w 2009 roku kwota 95 790,00 zł

Pracodawcy są tzw. Płatnikami składek, którzy są zobowiązani do obliczania składek ich potrącania z wynagrodzenia i przekazywania do ZUS-

u. Natomiast ubezpieczone osoby prowadzące działalności gospodarczą i ubezpieczeni rolnicy opłacają składki z własnych środków.

Główne zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych realizuje:

• dla ubezpieczonych pracowników innych osób ZUS-u, który jest państwową jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną

• dla ubezpieczonych rolników KRUS, która jest centralnym organem administracji rządowej

Instytucje te gromadzą z wpłaconych składek i dotacji z budżetu fundusze ubezpieczeń społecznych przeznaczone na wypłaty świadczeń z

ubezpieczeń społecznych w formie: emerytur, rent, dodatków i zasiłków wypłacanych systematycznie oraz jednorazowych odszkodowań z

tytułu uszczerbku na zdrowiu lub śmierci.

Emerytura przysługuje ubezpieczonym po osiągnięciu wieku emerytalnego. Wysokość jej jest uzależniona od okresów składkowych i

ewentualnie nieskładkowych zaliczanych przy ustalaniu prawa do emerytury i przeciętnej podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie

społeczne w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez ubezpieczonego z 20 lat płacenia składek.

Odrębne zasady przewidziane są dla dwóch grup wiekowych:

osób urodzonych przed dniem 1 stycznia 1949 r.,

osób urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r.

Osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1949 r. nabywają prawo do emerytury na dotychczasowych zasadach, tj. po

osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn , oraz po udowodnieniu okresu

składkowego i nieskładkowego, wynoszącego co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn .

Zachowana została także dla tej grupy wiekowej możliwość przejścia na emeryturę po osiągnięciu wymienionego wyżej wieku

emerytalnego, lecz przy skróceniu o 5 lat okresu składkowego i nieskładkowego (tj. po udowodnieniu 15 lat okresu

składkowego i nieskładkowego - w przypadku kobiet i 20 lat - w przypadku mężczyzn).

Emerytura ta, z uwagi na krótszy wymagany staż, nie jest objęta gwarancją podwyższenia jej wysokości do kwoty najniższego

świadczenia, w przypadku gdy po obliczeniu jej wysokość będzie niższa od najniższej emerytury.

EMERYTURA WEDŁUG NOWYCH ZASAD Z FUNDUSZU UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. nabywają prawo do emerytury według nowych zasad z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

niezależnie od faktu przystąpienia lub nieprzystąpienia do jednego z otwartych funduszy emerytalnych. Jedynym warunkiem jest osiągnięcie

minimalnego wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn. Prawo do emerytury według

nowych zasad nie jest uzależnione od udowodnienia określonego minimalnego okresu ubezpieczenia.

Nowy system emerytalny dla pracowników urodzonych po 31 grudnia 1968 r. ustala, że środki na emerytury pochodzą z trzech źródeł

stanowiący filaru systemu.

• Pierwszy filar to emerytura minimalna wypłacająca jak dotychczas z ZUS, finansowana z zebranego ze składek kapitału emerytalnego

• Drugi filar to emerytura z otwartych pracowniczych prywatnych funduszu emerytalnych, które powstają z części składek na ubezpieczenie

emerytalne, gromadzonych na indywidualnych kontach ubezpieczeniowych korzystnie i bezpiecznie lokowanych na różnych funduszach

inwestycyjnych

• Trzeci filar to emerytura z dobrowolnych składek wynikających z zakładowych i branżowych pracowniczych programów emerytalnych

organizowanych przez pracodawców lokowanych w towarzystwach ubezpieczeń wzajemnych lub dobrowolnych ubezpieczeń osobowych.

Środki na emerytury w pierwszym i drugim filarze powstają z obowiązujących składek na ubezpieczenie emerytalne w wysokości 19,52 %

podstawy wymiaru odprowadzanej przez płatników do ZUS na indywidualne konta ubezpieczonych.

Cześć tej składki wynosząca 7,3 % podstawy wymiaru odprowadzana jest przez ZUS do wybranego przez ubezpieczonego otwartego

funduszu emerytalnego prowadzonego przez różne powszechne lub pracownicze towarzystwa emerytalne organizowane w formie spółek

akcyjnych.

Systemy ubezpieczeń społecznych

Metoda gromadzenia kapitału na świadczenia społeczne jest determinowana przez system ubezpieczeń, wybrany w danej

instytucji. Wyróżnia się dwa podstawowe systemy:

Sytem kapitałowy - pracownik przez cały cza wojej aktywnoci zawodowej odkłada kładki, które ą lokowane na

oprocentowanych rachunkach bankowych Po przejciu na emerytur pracownik może dyponowad całym kapitałem

wraz z odetkami, lub tylko comieicznymi wiadczeniami pochodzącymi z odetek od kapitału, wypłacanymi

dożywotnio Po mierci kapitał może byd dziedziczony przez rodzin pracownika.

System redystrybutywny (repartycyjny) - kładki pracownika traiają do wpólnej puli, z której wypłacane ą na bieżące

wiadczenia dla oób, którym one przyługują w danym momencie Po przejciu na emerytur wiadczenia ą

wypłacane ze kładek oób płacących je w danym momencie Po mierci ubezpieczonego ich wypłacanie jet

wtrzymywane, za uma kładek wpłaconych przez pracownika kontynuuje cyrkulacj w ytemie

Przykładem systemu redystrybutywnego w Polsce jest I Filar emerytalny r ealizowany przez ZUS , przykładem systemu

redystrybutywno-kapitałowego - II Filar emerytalny realizowany przez OFE .

Renta przysługuje ubezpieczonym z tytułu niezdolności do pracy lub uprawnionym członkom rodziny ubezpieczonego w przypadku jego

śmierci. Rozróżnia się renty z tytułu niezdolności do pracy, inwalidzkie, rodzinne.

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

jest niezdolny do pracy,

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

niezdolność do pracy powstała w określonych ustawą okresach składkowych (okres zatrudnienia, okres ubezpieczenia) i

nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub opiekuńczego) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych

okresów

Za niezdolną do pracy uważa się osobę, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności

organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Za częściowo niezdolną do pracy

uważa się osobę, która utraciła - w znacznym stopniu - zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji.

W przypadku stwierdzenia naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy

innej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych orzeka się niezdolność do samodzielnej egzystencji .

Staż uprawniający do renty

Okres składkowy i nieskładkowy wymagany do przyznania renty uzależniony jest od wieku osoby, w jakim powstała niezdolność do pracy.

Okres ten wynosi:

1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat,

3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat,

4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat,

5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres wymaganych 5-ciu lat w odniesieniu do osób, u których niezdolność do pracy powstała po ukończeniu 30. roku życia, musi przypadać w

ciągu ostatniego dziesięciolecia przypadającego przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Do

tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty rodzinnej, renty szkoleniowej.

Jeżeli ubezpieczony nie osiągnął wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, warunek posiadania wymaganego okresu uważa się za

spełniony, gdy ubezpieczony został zgłoszony do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu 6 miesięcy po ukończeniu nauki w

szkole ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej lub w szkole wyższej oraz do dnia powstania niezdolności do pracy miał bez przerwy lub z

przerwami nieprzekraczającymi 6 miesięcy, okresy składkowe i nieskładkowe.

W razie choroby i macierzyństwa oraz śmierci przysługują ubezpieczonym następujące zasiłki: chorobowy, wyrównawczy, porodowy,

macierzyński, opiekuńczy.

Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy nie dłużej jednak niż przez 6 miesięcy. Wysokość zasiłku wynosi 80

% lub 100% (ciężarne i związane z chorobą zawodową i wypadkiem przy pracy)

Świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego

Pozostałe świadczenia z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych

Świadczenie przedemerytalne , Zasiłek pogrzebowy, Renta rodzinna

Prawo do zasiłku chorobowego

Ubezpieczony nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie okresu wyczekiwania .

Okres ten jest zróżnicowany w zależności od charakteru ubezpieczenia. Osoba podlegająca ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo ma

prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Od dnia 1 stycznia 2009 r. osoba podlegająca

ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie prawo do zasiłku chorobowego nabywa po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia.

Bez okresu wyczekiwania zasiłek chorobowy przysługuje:

absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia

chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

ubezpieczonym, których niezdolność do pracy spowodowana została chorobą zawodową lub wypadkiem w pracy (zasiłek z

ubezpieczenia wypadkowego) albo wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy (zasiłek z ubezpieczenia chorobowego),

ubezpieczonym obowiązkowo, którzy legitymują się co najmniej 10-letnim okresem obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego,

posłom i senatorom, którzy przystąpią do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Podstawa wymiaru

Podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych

poprzedzających powstanie niezdolności do pracy albo z faktycznego okresu zatrudnienia za pełne kalendarzowe miesiące, jeżeli niezdolność

do pracy powstała przed upływem tego okresu.

Wysokość zasiłku

Wysokość zasiłku chorobowego wynosi 80% wynagrodzenia lub przychodu stanowiącego podstawę jego wymiaru.

Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości 70% podstawy wymiaru.

Jeżeli przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy, w drodze do pracy lub z pracy albo choroba zawodowa lub też

przypada na okres ciąży, a także jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim

przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów albo zabiegowi pobrania komórek , tkanek i narządów - zasiłek

chorobowy przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru (także za okres pobytu w szpitalu).

Niezbędne dokumenty

Dokumentem stanowiącym podstawę do wypłaty zasiłku chorobowego jest zaświadczenie o czasowej niezdolności do pracy wystawione na

druku ZUS ZLA.

Do wypłaty zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy wymiaru wymagane jest dodatkowo:

odrębne zaświadczenie lekarskie potwierdzające stan ciąży, jeżeli w zaświadczeniu lekarskim ZUS ZLA nie został wpisany kod "B" -

w przypadku niezdolności do pracy przypadającej na okres ciąży,

karta wypadku w drodze do pracy lub z pracy - w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do pracy lub z

pracy,

zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku - w razie niemożności wykonywania pracy wskutek poddania się

niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do pracy wskutek

poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,

protokół powypadkowy - w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy ubezpieczonego będącego

pracownikiem,

karta wypadku przy pracy - w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy ubezpieczonego innego niż

pracownik,

decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej wydana przez inspektora sanitarnego oraz zaświadczenie lekarskie stwierdzające związek

niezdolności do pracy z istniejącą chorobą zawodową - w razie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą zawodową.

ŚWIADCZENIE REHABILITACYJNE

Prawo do świadczenia

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po okresie pobierania zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a

dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy,

nie dłużej niż przez 12 miesięcy.

Świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia chorobowego przysługuje objętym ubezpieczeniem chorobowym:

pracownikom,

osobom wykonującym pracę nakładczą,

członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych,

osobom wykonującym odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego

aresztowania,

osobom wykonującym pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy-zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z

Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, oraz osobom z nimi współpracującym,

osobom prowadzącym pozarolniczą działalność oraz osobom z nimi współpracującym,

duchownym,

osobom odbywającym służbę zastępczą.

Świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego - z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą

zawodową - przysługuje osobom podlegającym ubezpieczeniu wypadkowemu:

Świadczenie nie przysługuje:

W razie stwierdzenia zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne na kwotę przewyższającą 6,60 zł świadczenie

rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego należne:

Świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla

bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego albo urlopu dla poratowania zdrowia.

za okresy, w których ubezpieczony zachowuje prawo do wynagrodzenia na podstawie przepisów szczególnych,

w okresie urlopu bezpłatnego, lub urlopu wychowawczego,

w okresie tymczasowego aresztowania lub odbywania kary pozbawienia wolności, z wyjątkiem przypadków, w których prawo do

zasiłku wynika z ubezpieczenia chorobowego osób wykonujących odpłatnie pracę na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary

pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania,

za cały okres świadczenia rehabilitacyjnego, jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została w wyniku umyślnego przestępstwa lub

wykroczenia, co zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu,

za miesiąc kalendarzowy, w którym zostało stwierdzone wykonywanie pracy zarobkowej albo wykorzystywania okresu, na który

świadczenie zostało przyznane niezgodnie z jego celem.

Świadczenie rehabilitacyjne za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (wypadkowego) nie przysługuje, gdy osoba niezdolna do

pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia ubezpieczeniem chorobowym albo

zapewniającą prawo do świadczeń za okres choroby,

Świadczenie rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje ponadto w przypadku, gdy:

wyłączną przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia,

spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa,

ubezpieczony, będąc w stanie nietrzeźwości albo pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił

się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku,

ubezpieczony odmówił bez uzasadnionej przyczyny poddania się badaniu w celu ustalenie zawartości w organizmie alkoholu,

środków odurzających lub substancji psychotropowych albo przez swoje zachowanie uniemożliwił przeprowadzenie takiego badania.

Podstawa wymiaru i wysokość świadczenia

Świadczenie wypłacane jest w wysokości 90% wynagrodzenia lub przychodu, które stanowiło podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za

okres pierwszych 90. dni pobierania świadczenia, a jeśli niezdolność do pracy przypada na okres ciąży (świadczenie rehabilitacyjne z

ubezpieczenia chorobowego) oraz gdy niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową (świadczenie

rehabilitacyjne z ubezpieczenia wypadkowego) - w wysokości 100% tego wynagrodzenia; w pozostałych przypadkach 75%.

Dla celów obliczenia świadczenia rehabilitacyjnego podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przyjęta do obliczenia tego świadczenia podlega

waloryzacji od pierwszego dnia okresu, na który świadczenie zostało przyznane.

Niezbędne dokumenty

Dokumentem niezbędnym do ustalenia prawa do świadczenia jest wniosek o świadczenie rehabilitacyjne złożony na druku ZUS Np-7 w

oddziale ZUS właściwym według miejsca zamieszkania. Do wniosku o świadczenie powinno być dołączone:

zaświadczenie o stanie zdrowia (druk ZUS N-9) wypełnione przez lekarza leczącego,

wywiad zawodowy z miejsca pracy (druk ZUS N-10); wywiad zawodowy nie jest wymagany jeżeli niezdolność do pracy powstała po

ustaniu tytułu ubezpieczenia lub osoba niezdolna do pracy jest ubezpieczonym prowadzącym działalność pozarolniczą,

protokół powypadkowy - w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy ubezpieczonego będącego

pracownikiem,

karta wypadku przy pracy - w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy ubezpieczonego innego niż

pracownik,

decyzja o stwierdzeniu choroby zawodowej wydana przez inspektora sanitarnego - w razie niezdolności do pracy spowodowanej

chorobą zawodową.

O potrzebie przyznania świadczenia rehabilitacyjnego orzeka lekarz orzecznik ZUS. Jeżeli świadczenie jest wypłacanie przez ZUS, do jego

wypłaty niezbędne jest zaświadczenie płatnika składek wystawione na druku ZUS Z-3 - w przypadku pracowników alb o ZUS Z-3a - w

przypadku pozostałych ubezpieczonych. Dodatkowo do wypłaty przez ZUS świadczenia za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia osoba

ubiegająca się o świadczenie składa oświadczenie o zaprzestaniu i niepodjęciu działalności zarobkowej, o nieustaleniu prawa do emerytury lub

renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego oraz o

niepodleganiu obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu rolników.

ZASIŁEK WYRÓWNAWCZY

Prawo do zasiłku

Zasiłek wyrównawczy przysługuje ubezpieczonemu będącemu pracownikiem ze zmniejszoną sprawnością do pracy, którego wynagrodzenie

uległo obniżeniu wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej w celu adaptacji lub przyuczenia do określonej pracy.

Zasiłek wyrównawczy przysługuje wówczas przez okres rehabilitacji, nie dłużej jednak niż przez 24. miesiące.

Zasiłek nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Jeżeli konieczność poddania się rehabilitacji zawodowej spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, pracownikowi

przysługuje zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego, w pozostałych przypadkach przysługuje zasiłek wyrównawczy z

ubezpieczenia chorobowego.

Zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługuje w przypadku, gdy:

wyłączną przyczyną wypadku było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia,

spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa,

ubezpieczony, będąc w stanie nietrzeźwości albo pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił

się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku,

ubezpieczony odmówił bez uzasadnionej przyczyny poddania się badaniu w celu ustalenia zawartości w organizmie alkoholu,

środków odurzających lub substancji psychotropowych albo przez swoje zachowanie uniemożliwił przeprowadzenie takiego badania.

Wysokość zasiłku

Zasiłek wyrównawczy stanowi różnicę między przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniem za okres 12 miesięcy kalendarzowych

poprzedzających rehabilitację a wynagrodzeniem miesięcznym osiąganym podczas pracy z obniżonym wynagrodzeniem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: