Technika drenażu opłucnowego.doc

Technika drenażu opłucnowego

dr med. Marcin Zieliński - Ordynator Oddziału Chirurgii Klatki Piersiowej
WSS Chorób Płuc w Zakopanem
Data utworzenia: 04.01.2002
Ostatnia modyfikacja: 30.04.2007

Wskazania do drenażu opłucnowego

Wskazaniami do drenażu opłucnowego są:

·         odma opłucnowa,

·         ropniak opłucnej,

·         krwiak opłucnej,

·         chylothorax,

·         operacje torakochirurgiczne,

·         niektóre operacje kardiochirurgiczne.

Miejsce wprowadzenia drenu

·  W zależności od wskazania dren wprowadza się przez:

·         II przestrzeń międzyżebrową w linii środkowo-obojczykowej (w niektórych przypadkach odmy opłucnowej),

·         V-VIII przestrzeń międzyżebrową w linii pachowej środkowej (w pozostałych przypadkach).

·  W przypadku ograniczonego zbiornika powietrza lub płynu miejsce wprowadzenia drenu wyznacza się w zależności od umiejscowienia zbiornika.

Rodzaj drenu

·  Preferuje się dreny sztywne, specjalnie przeznaczone do drenażu jamy opłucnej, o średnicy 28-36 F, na przykład dreny typu Thorax firmy Sherwood lub Mallinckrodt.

·  Stosuje się również dreny gumowe lub lateksowe z wyciętymi bocznymi otworami w ścianie (w niektórych przypadkach ropniaka opłucnej stosuje się dreny Pezzera z zachowaną główką).

Technika wprowadzania drenu

·  Na 20 minut przed zabiegiem należy choremu podać domięśniowo lub podskórnie 10 mg morfiny. Zapewnia to zmniejszenie bólu podczas wprowadzania drenu i - co jest bardzo ważne - podczas gimnastyki oddechowej bezpośrednio po zabiegu.

·  Koniecznie należy się upewnić, po której stronie ma być wprowadzony dren, mając w zasięgu wzroku właściwy radiogram klatki piersiowej.

·  Chorego układa się na wznak (w przypadku wprowadzenia drenu przez II przestrzeń międzyżebrową) lub z lekkim uniesieniem chorego boku (w przypadku wprowadzenia drenu w linii pachowej środkowej).

·  Zabieg wykonuje się w warunkach aseptyki, najlepiej na sali operacyjnej.

·  Stosuje się znieczulenie miejscowe, nasiękowe 1% lidokainą (10-20 ml): należy ostrzyknąć skórę i tkankę podskórną oraz okostną górnego brzegu żebra, nad którym będzie leżał dren. Igłę wprowadza się powoli ponad górnym brzegiem żebra, na przemian aspirując i wstrzykując lidokainę. Po wprowadzeniu końca igły do jamy opłucnej, co potwierdzi obecność zaaspirowanego powietrza lub płynu, igłę nieznacznie się wycofuje i wstrzykuje w to miejsce, odpowiadające opłucnej ściennej, kilka mililitrów lidokainy (rys. 1). Prawidłowe znieczulenie zapewnia prawie całkowitą bezbolesność zabiegu.

Rys. 1.

·  Następnie wykonuje się nacięcie skóry o długości 1-1,5 cm. Kolejnym etapem jest wypreparowanie na tępo, disektorem, kanału sięgającego do przestrzeni międzyżebrowej. Kanał powinien przebiegać skośnie, co oznacza, że skórę należy naciąć niżej niż planowany otwór w międzyżebrzu (rys. 2).

Rys. 2.

·  Delikatnie preparując, wprowadza się disektor do jamy opłucnej ponad górnym brzegiem żebra, a następnie wycofuje się go i zakłada przez środek rany pojedynczy szew materacowy, obejmujący szeroko brzegi rany wraz z tkanką podskórną i głębiej leżącymi mięśniami. Najlepiej zastosować szew niewchłanialny, monofilowy nr 1 lub 2. Szew ten zostanie zawiązany podczas usuwania drenu; w tym celu pozostawia się długie końce szwu. Podczas usuwania drenu szew ten ma szczelnie zamknąć kanał po drenie.

·  Przez wypreparowany kanał wprowadza się do jamy opłucnej pęsetę anatomiczną "wytyczającą drogę" drenu. Między rozwartymi ramionami pęsety wsuwa się do jamy opłucnej uchwycony disektorem koniec drenu, a następnie wycofuje pęsetę i disektor (rys. 3).

Rys. 3.

·  Alternatywne techniki drenażu polegają na wprowadzeniu drenów przez światło trokara oraz zastosowaniu drenów z mandrynem. Obydwie te metody wymagają zachowania dużej ostrożności, ponieważ ostry koniec trokara lub mandrynu może przebić płuco lub nawet uszkodzić narządy śródpiersia. W przypadku stosowania tych metod zasadnicze znaczenie ma wypreparowanie w opisany powyżej sposób kanału sięgającego do jamy opłucnej.

·  W przypadku odmy najlepiej wprowadzić dren aż do szczytu jamy opłucnej, natomiast w przypadku ropniaka lub krwiaka należy wprowadzać dren płycej, tak aby ostatni boczny otwór w drenie leżał tuż ponad opłucną ścienną blisko przepony.

·  Pojedynczy dren stosuje się w przypadku: odmy, ropniaka, krwiaka, chylothorax, po pneumonektomii lub torakotomii bez uszkodzenia płuca.

·  Dwa dreny stosuje się po resekcjach płucnych z zachowaniem części miąższu płuca (lobektomia, bilobektomia, segmentektomia, resekcja nieanatomiczna), urazowych uszkodzeniach płuca, oskrzeli i tchawicy oraz przełyku, w niektórych przypadkach odmy (gdy płuco - mimo prawidłowego drenażu - się nie rozpręża). W takim przypadku jeden z drenów wprowadza się do szczytu jamy opłucnej, drugi natomiast nad przeponę.

·  Dren przyszywa się do skóry szwem niewchłanialnym monofilowym Nr 0 lub 1, wytwarzając "stopkę" (rys. 4), po czym łączy się go z układem butli drenażowych za pomocą drenu łączącego (rys. 5); (p. także "Systemy drenażu opłucnowego", Med. Prakt., 1/95, s. 95-104 - przyp. red.).

Rys. 4.

Rys. 5.

·  Po zabiegu wykonuje się kontrolny radiogram klatki piersiowej.

·  Codziennie się mierzy objętość drenowanego płynu i odnotowuje ewentualną obecność przecieku powietrza.

Gimnastyka oddechowa po wprowadzeniu drenu

·  Gimnastyka oddechowa jest szczególnie ważna w przypadku odmy opłucnej.

·  Chorego układa się kolejno na zdrowym i chorym boku oraz w pozycji na wznak i na brzuchu, a także w pozycji Trendelenburga i w pozycji siedzącej. W ułożeniach tych pacjent wykonuje pogłębione oddechy oraz prowokuje intensywny kaszel.

·  Osłuchując, kontroluje się rozprężenie płuca i odnotowuje obecność przecieku powietrza przez dren.

·  Gimnastyka bezpośrednio po wprowadzeniu drenu powinna trwać około 15 minut.

·  W kolejnych dobach leczenia kontynuuje się ćwiczenia oddechowe.

Czas trwania drenażu

·  Odma opłucnowa - 3-5 dni od chwili całkowitego rozprężenia się płuca i ustania przecieku powietrza przez dren.

·  Ropniak opłucnej - 3 dni od chwili całkowitego ustąpienia wypływu treści ropnej, przy radiologicznym obrazie pełnego rozprężenia płuca.

·  Krwiak jamy opłucnej, stan po torakotomii - dren się usuwa, gdy dobowa objętość drenowanego płynu (nieropnego) wyniesie mniej niż 100 ml, nie ma przecieku powietrza i w obrazie radiologicznym płuco jest całkowicie rozprężone.

Usuwanie drenu

·  Na 30 minut przed zabiegiem można podać choremu 2,5 g pyralginy (i.v.) lub 10 mg morfiny (i.m. lub s.c.).

·  Należy przestrzegać zasad aseptyki (jałowe narzędzia i materiał chirurgiczny, odkażenie skóry w okolicy drenu, obłożenie okolicy drenu jałowymi serwetami).

·  Przecina się "stopkę" szwu mocującego dren i zawiązuje końce szwu materacowego założonego podczas wprowadzania drenu w węzeł chirurgiczny, ale bez jego zaciskania.

·  Choremu poleca się oddychać przez chwilę szybko i głęboko, a następnie wykonać próbę Valsalvy (nasilony wydech przy zamkniętej szparze głośni, po maksymalnym wdechu); w tym czasie asystent szybkim ruchem wysuwa dren, a jednocześnie operator zaciska węzeł szwu pozostawionego podczas zakładania drenu. Taka technika usuwania drenu zapobiega zassaniu powietrza do jamy opłucnej.