Udena Sutta
(Udena Sutta; Ud 7.10)
Słyszałem, że pewnego razu Błogosławiony przebywał w Kosambi, w klasztorze Ghosity. Nieco wcześniej pożar strawił wewnętrzne części parku króla Udeny i zginęło tam pięćset kobiet prowadzonych przez Samawati.
Wczesnym rankiem duża grupa mnichów odzianych w szaty, z miseczkami w rękach udała się do Kosambi po jałmużnę. Gdy ją zebrali i po posiłku wracali ze zbierania, poszli do Błogosławionego, pokłonili się mu i usiedli z boku. Gdy tak siedzieli, zwrócili się do Błogosławionego:
- Panie, pożar strawił wewnętrzne części parku króla Udeny i zginęło tam pięćset kobiet prowadzonych przez Samawati. Jakie jest przeznaczenie tych świeckich wyznawczyń? Jaki jest ich przyszły los?
- Mnisi, wśród tych wyznawczyń są te, które weszły do strumienia, powracające jeden raz i niepowracające. Z pewnością śmierć tych świeckich wyznawczyń zrodzi [szlachetne] owoce.
Wtedy, zdając sobie sprawę z wagi tego zdarzenia, Błogosławiony rzekł:
Gdy ułuda omota świat,Tylko wtedy zdaje się być kompletny.Spętany powstawaniem, głupi,Spowity ciemnościąZdaje się być wieczny.Lecz dla tego, który widziNie istnieje nic.
hanuman1