ODP 6.pdf

(80 KB) Pobierz
565120970 UNPDF
Zad. 1.
Rzut ukośny możemy traktować jako złożenie dwóch ruchów: ruchu jednostajnie zmiennego
względem osi poziomej x oraz jednostajnie zmiennego wzdłuż osi pionowej y. Gdy wyrzucamy
ciało z prędkością v 0 początkową pod kątem α:
v 0y
v 0
α
v 0x
Wektor prędkości początkowej możemy podzielić na składową poziomą i pionową, między którymi
zachodzi zależność:
v 0x = v 0 cos
v 0y = v 0 sin
v 0x
2
v 0y
= v 2
Energię kinetyczną możemy również podzielić na składowe, między którymi zachodzi:
v 0x
2
v 0y
= v 2
mv 0x
2
2 mv 0y
2 = mv 2
2
2
E kx E ky = E k
Składowa E kx ulegnie zamianie na energię potencjalną:
E kx = E p
E kx = E pmax
Zatem maksymalnej energii potencjalnej do maksymalnej energii kinetycznej wynosi:
mv 0x
2
E k = E kx
2
= v 0x
2
2 = v 2 sin 2
E kx E ky =
v 2 sin 2  v 2 cos 2 =sin 2
2
2 mv 0y
2
v 0x
v 0y
2
2
2
E pmax
mv 0x
2
565120970.003.png 565120970.004.png
Zad. 2.
Mamy tutaj do czynienia ze zderzeniem całkowicie niesprężystym. Masy ulegają połączeniu przy
spełnieniu zasady zachowania pędu:
p 1 p 2 = p 3
p1 i p2 oznaczają pędy ciał przed zderzeniem, natomiast p3 to pęd układu po zderzeniu. Po
podstawieniu:
m v M ⋅0= m M ⋅ v '
v = m M
M v '
gdzie v to prędkość pocisku przed zderzeniem, a v' to prędkość początkowa układu po zderzeniu.
Kosztem uzyskanej energii kinetycznej prędkości v' układ ciał wzniesie się na wysokość h, zyskując
energię potencjalną:
E k = E p
m v ' 2
2 = m g h max
v ' = 2⋅ g h max
Wysokość maksymalną wyznaczamy z warunków zadania, korzystając z rysunku.:
60 O
l
l
l
60 O
h max
h max = l cos 60 O
Prędkość pocisku przed zderzeniem wynosi zatem:
M v ' = m M
M 2⋅ g h max = m M
M 2⋅ g l cos 60 O
[ v ]= kg
kg
s 2 m = s
v = m M
565120970.005.png
Zad. 3.
Podczas zsuwania się każdego ciał energia potencjalna zamieniana jest na kinetyczną. U spodu
równi ciała będą mieć prędkości równe odpowiednio:
2 = m g R v 1 = 2gR
v 2 = 2gR
Po zderzeniu niesprężystym ciała ulegną połączeniu. Ich prędkość początkową można wyliczyć
korzystając z zasady zachowania pędu:
p 1 p 2 = p 3
m 1 v 1 m 2 v 2 = m 1 m 2 ⋅ v '
Ponieważ wartości v1 i v2 są identyczne (ich zwroty są przeciwne!!!), a do tego zakładamy, że ciało
2 jest k razy cięższe od ciała 1.
p 1 p 2 = p 3
m 1 ⋅− v 1  k m 1 v 1 = m 1 k m 1 ⋅ v '
v 1 ⋅ k −1= k 1⋅ v '
v ' = k −1
k 1 v 1 = k −1
k 1 2gR
Kosztem uzyskanej energii kinetycznej ciało wzniesie się na wysokość h:
m 1 m 2 gh = m 1 m 2 v ' 2
2
k −1 2
k 1 2 ⋅2gR
h = v ' 2
2g = k −1 2
k 1 2 R
[ h ]= m
m v 2
2g =
565120970.006.png
Zad. 4.
Tak jak w poprzednich zadaniach kulę się połączą, zatem prędkość po zderzeniu wyniesie:
p 1 p 2 = p 3
m v 1 M − v 2 = m M ⋅ v '
v ' = mv 1 Mv 2
m M
Niech Ek oznacza energię układu przed zderzeniem, natomiast Ek' po zderzeniu. Aby obliczyć, jaka
część energii ulegnie zamianie na ciepło i deformację znaleźć musimy wartość wyrażenia:
E k = E k E ' k
E k =1− E ' k
E k =1−
m M v ' 2
2
=1− m M v ' 2
mv 2 Mv 2
mv 2
2 M − v 2 2
2
po podstawieniu obliczonej wcześniej prędkości początkowej po zderzeniu:
E k =1−
m M ⋅ mv 1 Mv 2 2
m M 2
mv 2 Mv 2 =1− mv 1 Mv 2 2
m M ⋅ mv 2 Mv 2
Nie ma chyba sensu dalej tego upraszczać :-)
Po zderzeniu układ poruszać się będzie ruchem jednostajnie opóźnionym, hamowany będzie
wyłącznie siłą tarcia:
a = F T
m M = f m M g
m M =− fg
Czas, przez który ciała będą w ruchu wyliczyć można z zależności na prędkośc w ruchu
jednostajnie zmiennym:
v t = v ' at
0= mv 1 Mv 2
m M fgt
t = mv 1 Mv 2
fg m M
kg m
s
[ t ]=
= s
m
s 2 kg
E k
E k
565120970.001.png
Natomiast do obliczena drogi, jaką to ciało przebędzie, skorzystamy z faktu, że siła tarcia na drodze
s spowoduje spadek energii kinetycznej do zera:
2
f m M g s = m M ⋅ v ' 2
2
2fg = mv 1 Mv 2 2
2fg m M 2
kg m
2
s
[ s ]=
= m
kg 2 m
s 2
W FT = E k
F T s = m M ⋅ v ' 2
s = v ' 2
565120970.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin