1. ROZMNAŻANIE SIĘ PŁAZÓW.
q rozdzielnopłciowość; dymorfizm płciowy silnie zaznaczony. Samiec jest mniejszy od samicy. Samice posiadają narządy głosowe – rezonatory – to worki po obu stronach ciała nadymujące się powietrzem. Na wewnętrznym palcu kończyn przednich są modzele którymi samiec przytrzymuje samicę w czasie kopulacji
q narządy rozrodcze męskie to: 2 jądra, kolejnie kanaliki wyprowadzające biegnące przez przez nerkę do moczowodu, następnie jest pęcherz nasienny. W nim są plemniki. On uchodzi do kloaki. W pobliżu jąder znajduje się ciało tłuszczowe ( pełni ono funkcje odżywcze )
q narządy rozrodcze żeńskie: 2 jajniki i ciała tłuszczowe, 2 jajowody, kolejnie odcinek maciczny uchodzący do kloaki
q okres godowy – maj; samica skłąda ok. 2 – 3 tyś jaj, które tworzą skupienie substancji. Ono pęcznieje i tworzy skrzep, który unosi się na powierzchni wody.
2. rozwój.
Jajo jest bogate w żółtko, które znajduje się w dolnum biegunie. Jest ono materiałem odżywczym dla rozwijającego się zarodka. Górny biegun ma ciemne zabarwienia, dlatego, że tam znajduje się pigment. Linia łącząca bieguny to oś jajka. Gdy plemnik wniknie do komórki jajowej, to pozbywa się ona małej ilości płynu, co powoduje zmniejszenie objętości. Między błoną żółtkową, a powierzchnią jajka powstaje szczelinowata przestrzeń. 3 –4 godz. po zapłodnieniu powstaje pierwsza bruzda podziałowa biegnąca południkowo. Trzecia tworzy się równoleznikowo i bliżej bieguna twórczego, czyli górnego. Następne bruzdy tworzą się południkowo. Początkowo dzielą się komórki leżące na biegunie twórczym ( górnym ) Zarodek zbudowany z 12 komórek to monula Następne podziały obejmują biegun dolny ( z żółtkiem ) i powstaje 16 komórek. Kolejne podziały przebiegają równoleżnikowo tworząc 32 komórkowy zarodek. Dalsze podziały prowadzą do powstanie blastuli Następnie zachodzi gastrulacja w jej wyniku rozwoja się larwa – kijanka. Z chwilą wyklucia się nie ma uformowanych wielu narządów. Larwa przyczepia się do roślin podwodnych i zurzytkowuje materiał zapasowy.
3. cechy larwy przystosowyjące do zycia w wodzie.
Ø ogon otoczony płetwą
Ø 2 – 3 pary zewnętrznie pierzastych skrzeli
Ø linia boczna
Ø przednercza
Ø serce skłądające się z 1 przedsionka i 1 komory
Ø 1 obieg krwi
Ø długie skręcone jelito
Przeobrażenie trwa przez wiosnę i lato. Skrzela wewnętrzne zanikają, powstaje 3 pary szczelinek, skrzela przebijają gardziel, w przełyku oddziela się kieszonka, wykształcają się płuca uzupełniające zapas powietrza, przebudowie ulega układ krwionośny, skrzela zostają otoczone fałdą skórną, przebijają się kończyny tylnie, w jamie gębowej pojawiają się rogowe ząbki, a w gardzieli aparat filtrujący, następuje skrócenie jelita, zanik aparatu filtracyjnego i skrzel wewnętrznych, powstaje pranerka, szkielet czaszki i kończyn, zmienia się aparat gębowy, zanika ogon – jest on wciągany do wewnatrz, kończy się przebudowa układyu krwionośnego, tworzy się drugi przedsionek i drugi mały obieg krwi. Przeobrażenie powoduje hormon tyropsyna
© Copyright by Marcin Radoń
- 1 -
stateofshock