ROZBICIE DZIELNICOWE część II.doc

(116 KB) Pobierz
ROZBICIE DZIELNICOWE część II

ROZBICIE DZIELNICOWE część II

 

W czasach rozbicia dzielnicowego pojawiły się monety beznapisowe. Można je było rozpoznać/przypisać władcy za pomocą:

§         Herbu – ale dopiero od XIII w

- linia Kujawska – pół orzeł/pół lew

- linia dolnośląska – półksiężyc lub półksiężyc z krzyżem na piersi orła

- reszta: orzeł

§         Analizy ikonografii (explozja ikonografii związana z renovatio monete)

ð      Mieszko Stary – aż 50 typów monet

§         Miejsca znalezienia monety (rozrzut znalezisk potencjalnie wskazuje na monetę danego regionu

§         Analizy parametrów metrologicznych i technicznych monety (próba, stopa, waga etc.)

 

Ikonografia:

§         przedstawienia władcy (głowa, popiersie, całopostaciowe, konne)

§         przedstawienia wielopostaciowe

ð      X + jego żona – ten typ pojawiał się tylko w czasie rozbicia dzielnicowego

§         samodzielne motywy roślinne lub zwierzęce (mogą być traktowane jako znaki władzy)

ð      motyw roślinny (gałązki) może być traktowany jako oznaka władzy: berło zwieńczone

motywem roślinnym ma pierwowzór w prostych laskach

§         kultura stołu

§         myślistwo – zarezerwowane dla elity, doskonalono wtedy umiejętności wojskowe. Przedstawiano sceny myśliwskie z sokołem oraz (poza granicami PL) polowanie na grubego zwierza (niedźwiedź, dzik).

ð      Typ myśliwski pojawia się często na pieczęciach księżnych

 

Źródło inspiracji:

- przedstawienie władcy oraz motywy sakralne z tradycji antycznej

- zwierzęta i rośliny na polecenie władcy? Mincerz raczej sam nie wymyślał motywów, był to raczej program ideowy władcy

 

Przy brakteatach ilość motywów ulegnie ograniczeniu (bo tylko 1 strona dla przedstawień)

 

Bolesław Kędzierzawy – ptak (orzeł?) z uniesionymi skrzydłami

 

Typ 73 – motyw roślinny + DUX MESCO

 

Typ 79, 85 – władca zasiadający na tronie, na ręce ma sokoła

ð      ten typ także na pieczęciach (ale najczęściej konno a nie na tronie)

 

pieczęć Leszka Białego – poluje konno na dużego zwierza (jest ona dość zniszczona, więc nie wiadomo dokładnie na jakiego)

 

MIESZKO STARY (panowanie z przerwą od 1173 do 1202) – mennictwo z napisami hebrajskimi:



Typ 109, 110 – X z gałązkami (atrybuty władzy X)

ð      używanie tego typu ikonografii jest potwierdzone na pieczęciach z XIII/XIV

 

Wyobrażenia zwierzęce:

Typ 124 – głowa władcy w koronie + lew

Typ 134 – lew

Typ 137 – centaur

Typ 140 – ptak

 

ð      jakie było źródło inspiracji w/w motywów? – hipoteza (=> artykuł Drzwi gnieźnieńskie i brakteaty), że mają one związek z Drzwiami gnieźnieńskimi (ufundowanymi w czasach Mieszka Starego) . Być może Drzwi były inspiracją dla niektórych motywów (obok scen figuralnych w bordiurach pojawiają się sceny ze zwierzętami, stworami fantastycznymi i roślinami)

§         hipocentaur – z rogiem w ręce. 3 typy monet

§         smok – na monecie uskrzydlony, a na drzwiach nie

§         2 ptaki – na monecie zwrócone ku sobie, na drzwiach w innym układzie

§         Ptak dziobiący kiść + postać (moneta)

ð      nawiązanie do św. Stanisława? Raczej nie, bo typ ikonografii św. Stanisława był ściśle ustalony a ten motyw do tego kanonu nie należał

§         ptak zasiadający na drzewku

§         zwłoki św Wojciecha złożone na marach, strzeżone przez orła (ale na monecie wygląda jak gołąb)

§         rycerz walczący ze lwem

§         kozioł kroczący + motyw roślinny

ð      kozioł, jak i lew czy smok nie zawsze musiały wiązać się z demonem. Treści pozytywne niósł zwłaszcza kozioł górski

 

Zapisy legend:

§         tradycyjnie wokół obrzeża (powinna się zacząć od h 12:00 i lecieć zgodnie z ruchem wskazówki zegara, ale dla okresu wczesnego są odstępstwa od tej reguły)

§         napis hebrajski w 4 wierszach

§         pas a na nim napis

§         napis w 4 łukach – typ 158, 159 (w środku przedstawienie X)

ð      jednak nie wiadomo, czy nie jest to falsyfikat. Pewne szczegóły są zbyt dobrze wykonane (np. orzeł na tarczy). Wątpliwości wzbudza szczególnie zapis imienia X (Przemysła I) – PREMISLAVS – jest to forma zapisu typowa dla XIX w, w średniowieczu zapisywano je PREMISL

 

2 rodzaje fałszerstw:

§         w przeszłości na szkodę pana menniczego. Za takie przewinienie groziła kara śmierci. Falsyfikaty były zwykle niedoskonałe technicznie i gorsze metrologicznie (mniej srebra)

§         na rzecz kolekcjonerów – trudne do wykrycia (fałszerze mają dużą wiedzę numizmatyczną). Pojawienie się nowych typów monet z tego okresu jest bardzo prawdopodobne, co jest na rękę fałszerzom, którzy mogą wyprodukować nowe, własne, unikatowe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin