Gaworski Henryk - Jelenie jedzą klejnoty.pdf - ebook - Filmy_Popularno-Naukowe

Henryk Gaworski

Jelenie jedzą klejnoty

ISKRY WARSZAWA 1978

Redaktor

ANNA KOWALIK

Redaktor techniczny

ANNA ŻOŁĄDKIEWICZ

Korektor

JOLANTA SPODAR

Warszawa 1978.

Printed In Poland

Państwowe Wydawnictwo „Iskry”,

Warszawa 1978 r.

Wydanie I.

Nakład 100000 + 300 egz.

Ark, wyd. 8,7. Ark, druk. 13.

Papier druk, mat, ki. VII 60 g, rola 93 cm.

Druk ukończono we wrześniu 1978 r.

Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego”

Zam, nr 1720/78 F-4

Cena zł28-

Rozdział 1

G ranica była jeszcze daleko, ale celnicy już przystąpili do

pracy. Przeglądali przedział po przedziale, zadając stereoty-

powe pytania na temat przewożonych dewiz, kosztowności,

alkoholu i innych dóbr materialnych podlegających przy wy-

wozie ocleniu. Tu i tam kazali sobie otworzyć jakąś walizkę,

tu i tam zwracali uwagę na niewłaściwe wypełnienie deklara-

cji, które pasażerowie gorliwie uzupełniali. Ludzie w zielo-

nych mundurach przystawiali pieczątki, podróżni otwierali i

zamykali walizki, koła wagonów miarowo stukotały po szy-

nach.

Witold Manicki, który w urzędzie ceł pracował kilka lat, a

na trasie wiedeńskiej zaledwie od kilku tygodni, stanął w

drzwiach ostatniego przedziału.

- Dzień dobry państwu. Kontrola celna. Zechcą państwo

usiąść na swoich miejscach.

Szybkim, ale uważnym spojrzeniem obrzucił szóstkę pasa-

żerów, potem przeniósł wzrok na bagaże. Pasażerowie

podawali przygotowane zawczasu papiery. Celnik wskazał

ręką na pękatą walizkę ledwie mieszczącą się na półce.

- Czyj to bagaż?

Sześć par niespokojnych oczu spojrzało do góry.

Manicki znał dobrze nastrój ludzi przekraczających grani-

cę, ich podekscytowanie, jakby mieli coś na sumieniu. Na

początku wprowadzało go to w błąd, wychodził bowiem z

przekonania, że nie mający nic do ukrycia, nie zachowywaliby

się w ten sposób. Sprawdzał więc skrupulatnie wszystkie

paczki, walizki i pakunki, nie pomijając nawet damskich tore-

bek i był bardzo zdziwiony, gdy wszystko okazywało się w

porządku. Dopiero doświadczenie nauczyło go, że spokój,

przynajmniej pozorny, zachowują przeważnie przestępcy,

uczciwi zaś podróżni na ogół nie mają pewności, czy wszystko

z ich strony jest zgodne z przepisami.

Mała, zasuszona kobiecina podniosła się od okna.

- A to moje, panie, moje - powiedziała drżącym głosem.

- Do córki jadę, do Salzburga, co jest od wojny za Austryja-

kiem. Wiozę trochę rzeczy z Polski, no bo jakże tak jechać z

pustymi rękami. Jeszcze by Austryjaki pomyśleli, że polska

dziadówka po prośbie do nich przyjechała, a ja, panie, nigdy

dziadówka nie byłam i nie będę. Swój honor mam i nie chcę

być na łasce u obcych. Bo chociaż to zięć, ale zawsze obcy.

Austryjak.

- Co pani wiezie? - zapytał Manicki oficjalnie, choć ar-

gumentacja kobieciny wydała mu się całkiem dorzeczna i

sympatyczna.

- Nic takiego, panie, nie wiozę. Parę lnianych szmatek,

trochę naszych słodyczy, podarki dla wnuków.

- Wódki pani nie ma?

- Jest i wódka, a jakże. Ale nawet nie powiem ile, bo to

mąż z synem pakowali. W deklaracji musi być wyszczegól-

nione, syn wszystko wypisał, bo to, panie, akuratny człowiek.

Gaworski Henryk - Jelenie jedzą klejnoty.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: