tytuł: "USTAWA RZĄDOWA 3 maja 1791 r."
autor: Stanisław August
Oblatum (1) de 5 Mai 1791
USTAWA RZĄDOWA (3 maja 1791 r.)
W imię Boga w Trójcy Świętej jedynego. Stanisław
August z bożej łaski i woli narodu Król Polski, Wielki
Książę Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Podlaski, Inflancki, Smoleński, Siewierski i Czernichowski, wraz z Stanami Skonfederowanymi w liczbie podwójnej naród polski reprezentującymi.
Uznając, iż los nas wszystkich od ugruntowania i
wydoskonalenia konstytucji narodowej jedynie zawisł,
długim doświadczeniem poznawszy zadawnione rządu
naszego wady, a chcąc korzystać z pory, w jakiej się Europa znajduje i z tej dogorywającej chwili, która nas samym sobie wróciła, wolni od hańbiących obcej przemocy nakazów,
ceniąc drożej nad życie, nad szczęśliwość osobistą,
egzystencję polityczną, niepodległość zewnętrzną i wolność wewnętrzną narodu, którego los w ręce nasze jest powierzony, chcąc oraz na błogosławieństwo, na wdzięczność współczesnych i przyszłych pokoleń zasłużyć, mimo przeszkód, które w nas namiętności sprawować mogą, dla dobra powszechnego, dla
ugruntowania wolności, dla ocalenia Ojczyzny naszej i jej granic, z największą stałością ducha niniejszą konstytucję uchwalamy i tę całkowicie za świętą, za niewzruszoną deklarujemy, dopóki by naród w czasie prawem przepisanym
wyraźną wolą swoją nie uznał potrzeby odmienienia w
niej jakiego artykułu. Do której to konstytucji dalsze ustawy sejmu teraźniejszego we wszystkim stosować się
mają.
Część I.
Religia panująca.
Religią narodową panującą jest i będzie wiara święta
rzymska katolicka ze wszystkimi jej prawami; przejście od wiary panującej do jakiegokolwiek wyznania jest zabronione pod karami apostazji. Że zaś taż sama wiara święta
przykazuje nam kochać bliźnich naszych, przeto wszystkim
ludziom jakiegokolwiek bądź wyznania pokój w wierze i
opiekę rządową winniśmy. I dlatego wszelkich obrządków i
religii wolność w krajach polskich podług ustaw krajowych
warujemy.
Część II.
Szlachta i ziemianie
Szanując pamięć przodków naszych jako fundatorów
rządu wolnego, stanowi szlacheckiemu wszystkie swobody,
wolności, prerogatywy pierwszeństwa w życiu prywatnym i
publicznym najuroczyściej zapewniamy, szczególniej zaś prawa, statuta i przywileje temu stanowi od Kazimierza
Wielkiego, Ludwika Węgierskiego, Władysława Jagiełły i
Witolda brata jego, wielkiego książęcia litewskiego, nie
mniej od Władysława i Kazimierza Jagiellończyków, od
Jana Alberta, Aleksandra i Zygmunta Pierwszego braci, od
Zygmunta Augusta, ostatniego z linii jagiellońskiej,
sprawiedliwie i prawnie nadane, utwierdzamy, zapewniamy
i za niewzruszone uznajemy. Godność stanu szlacheckiego w Polszcze za równą wszelkim stopniom szlachectwa,
gdziekolwiek używanym, przyznajemy. Wszystką szlachtę
równymi być między sobą uznajemy, nie tylko co do
starania się o urzędy i o sprawowanie posług Ojczyźnie,
honor, sławę, pożytek przynoszących, ale oraz co do równego używania przywilejów i prerogatyw stanowi szlacheckiemu
służących.
Nade wszystko zaś prawa bezpieczeństwa osobistego,
wolności osobistej i własności gruntowej i ruchomej, tak jak od wieków każdemu służyły, świętobliwie nienaruszenie
zachowane mieć chcemy i zachowujemy; zaręczając najuroczyściej, iż przeciwko własności czyjejkolwiek żadnej odmiany
lub ekscepcji w prawie nie dopuścimy; owszem, najwyższa
władza krajowa i rząd przez nią ustanowiony żadnych
pretensji pod pretekstem iurium regalium (2) i jakimkolwiek innym pozorem do własności obywatelskich bądź w części,
bądź w całości rościć sobie nie będzie. Dla czego bezpieczeństwo osobiste i wszeiką własność komukolwiek z prawa przynależną jako prawdziwy społeczności węzeł, jako źrenicę wolności
obywatelskiej szanujemy, zabezpieczamy, utwierdzamy i aby na potomne czasy szanowane, ubezpieczone i nienaruszone zostawały, mieć chcemy. Szlachtę za najpierwszych obrońców wolności i niniejszej konstytucji uznajemy. Każdego szlachcica cnocie, obywatelstwu i honorowi jej świętość do szanowania, jej trwałość do strzeżenia poruczamy jako jedyną twierdzę Ojczyzny i
swobód naszych.
Część III.
Miasta i mieszczanie.
Prawo na teraźniejszym sejmie zapadłe pod tytułem
Miasta nasze królewskie wolne w państwach Rzeczypospolitej w zupełności utrzymane mieć chcemy i za część niniejszej
konstytucji deklarujemy, jako prawo wolnej szlachcie
polskiej dla bezpieczeństwa ich swobód i całości wspólnej Ojczyzny nową, prawdziwą i skuteczną dające siłę.
Część IV.
Chłopi włościanie.
Lud rolniczy, spod którego ręki płynie najobfitsze
bogactw krajowych źródło, który najliczniejszą w narodzie stanowi ludność, a zatem najdzielniejszą kraju siłę, tak przez sprawiedliwość, ludzkość i obowiązki chrześcijańskie, jako i przez własny nasz interes dobrze zrozumiany, pod opiekę
prawa i rządu krajowego przyjmujemy, stanowiąc: iż odtąd
jakiebykolwiek swobody, nadania lub umowy dziedzice z
włościanami dóbr swoich autentycznie ułożyli, czyli by te swobody, nadania i umowy były z gromadami, czyli też z
każdym osobno wsi mieszkańcem zrobione, będą stanowić
wspólny i wzajemny obowiązek podług rzetelnego znaczenia, warunków i opisu zawartego w takowych nadaniach i
umowach pod opiekę rządu krajowego podający. Układy
takowe i wynikające z nich obowiązki przez jednego
właściciela gruntu dobrowolnie przyjęte, nie tylko jego
samego, ale i następców jego lub prawa nabywców tak
wiązać będą, że ich nigdy samowolnie odmieniać nie będą
mocni. Nawzajem włościanie jakiejkolwiek bądź majętności
od dobrowolnych umów, przyjętych nadań i z nimi złączonych powinności usuwać się inaczej nie będą mogli, tylko w
takim sposobie i z takimi warunkami, jak w opisach tychże umów postanowione mieli, które czy na wieczność, czyli do czasu przyjęte, ściśle ich obowiązywać będą. Zawarowawszy tym sposobem dziedziców przy wszelkich pożytkach od
włościan im należących, a chcąc jak najskuteczniej zachęcić pomnożenie ludności krajowej, ogłaszamy wolność zupełną
dla wszystkich ludzi tak nowo przybywających, jako i tych, którzy by pierwej z kraju oddaliwszy się, teraz do Ojczyzny powrócić chcieli, tak dalece, iż każdy człowiek do państw Rzeczypospolitej nowo z którejkolwiek strony przybyły
lub powracający, jak tylko stanie nogą na ziemi polskiej, wolnym jest zupełnie użyć przemysłu swego jak i gdzie chce, wolny jest czynić umowy na osiadłość, robociznę lub
czynsze, jak i dopóki się umówi, wolny jest osiadać w
mieście lub na wsiach, wolny jest mieszkać w Polszcze lub do kraju, do którego zechce, powrócić, uczyniwszy zadosyć obowiązkom, które dobrowolnie na siebie przyjął.
Część V.
Rząd, czyli oznaczenie władz publicznych.
Wszelka władza społeczności ludzkiej początek swój
bierze z woli narodu. Aby więc całość państw, wolność
obywatelska i porządek społeczności w równej wadze na
zawsze zostawały, trzy władze rząd narodu polskiego
składać powinny i z woli prawa niniejszego na zawsze
składać będą, to jest: władza prawodawcza w Stanach
zgromadzonych, władza najwyższa wykonawcza w królu i
Straży, i władza sądownicza w jurysdykcjach na ten koniec ustanowionych lub ustanowić się mających.
Część VI
Sejm, czyli władza prawodawcza.
Sejm czyli Stany zgromadzone na dwie Izby dzielić się
będą: na Izbę Poselską i na Izbę Senatorską pod prezydencją króla.
Izba Poselska jako wyobrażenie i skład wszechwładztwa
narodowego będzie świątynią prawodawstwa. Przeto w
Izbie Poselskiej najpierwiej decydowane będą wszystkie
projekta.
1. Co do praw ogólnych, to jest konstytucyjnych,
cywilnych, kryminalnych i do ustanowienia wieczystych
podatków, w których to materiach propozycje od tronu
województwom, ziemiom i powiatom do roztrząśnienia
podane, a przez instrukcje do Izby przychodzące, najpierw-sze do decyzji wzięte być mają.
2. Co do uchwał sejmowych, to jest poborów doczesnych,
stopnia monety, zaciągania długu publicznego, nobilitacji i innych nadgród przypadkowych, rozkładu wydatków publicznych ordynaryjnych i ekstraordynaryjnych, wojny, pokoju,
ostatecznej ratyfikacji traktatów związkowych i handlowych, wszelkich dyplomatycznych aktów i umów do prawa narodów
ściągających się, kwitowanie magistratur wykonawczych
i tym podobnych zdarzeń, głównym narodowym potrzebom
odpowiadających, w których to materiach propozycje od tronu prosto do Izby Poselskiej przychodzić mające,
pierwszeństwo w prowadzeniu mieć będą.
Izby Senatorskiej, złożonej z biskupów, wojewodów,
kasztelanów i ministrów pod prezydencją króla, mającego
prawo raz dać votum (3) swoje, drugi raz paritatem (4) rozwiązywać osobiście lub nadesłaniem zdania swojego do tejże Izby,
obowiązkiem jest:
1. Każde prawo, które po przejściu normalnym w Izbie Poselskiej do Senatu natychmiast przesłane być powinno, przyjąć lub wstrzymać do dalszej narodu deliberacji opisaną w prawie większością głosów; przyjęcie moc i świętość prawa nadawać będzie; wstrzymanie zaś zawiesi tylko prawo do
przyszłego ordynaryjnego sejmu, na którym gdy powtórna
nastąpi zgoda, prawo zawieszone od Senatu przyjętym
być musi.
2. Każdą uchwałę sejmową w materiach wyżej wyliczonych, którą Izba Poselska Senatowi przesłać natychmiast powinna, wraz z tąż Izbą Poselską większością głosów decydować,
a złączona Izb obydwóch większość według prawa opisana
będzie wyrokiem i wolą Stanów.
Warujemy, iż senatorowie i ministrowie w obiektach
sprawowania się z urzędowania swego bądź w Straży, bądź
w komisji, votum decisivum (5) w sejmie nie będą mieli i tylko zasiadać wtenczas w Senacie mają dla dania eksplikacji na żądanie sejmu.
Sejm zawsze gotowym będzie. Prawodawczy i ordynaryjny
rozpoczynać się ma co dwa lata, trwać zaś będzie podług
opisu prawa o sejmach. (Gotowy, w potrzebach nagłych
zwołany, stanowić ma o tej tylko materii, do której zwołanym będzie lub o potrzebie po czasie zwołania przypadłej. Prawo żadne na tym ordynaryjnym sejmie, na
którym ustanowione było, znoszonym być nie może.
Komplet sejmu składać się będzie z liczby osób niższym
prawem opisanej, tak w Izbie Poselskiej, jako i w Izbie
Senatorskiej.
Prawo o sejmikach, na teraźniejszym sejmie ustanowione,
jako najistotniejszą zasadę wolności obywatelskiej
uroczyście zabezpieczamy.
Jak zaś prawodawstwo sprawowane być nie może przez
wszystkich i naród wyręcza się w tej mierze przez reprezen-tantów, czyli posłów swoich dobrowolnie wybranych,
przeto stanowimy, iż posłowie na sejmikach obrani w prawodawstwie i ogólnych narodu potrzebach podług
niniejszej konstytucji uważani być mają jako reprezentanci całego narodu, będąc składem ufności powszechnej.
Wszystko i wszędzie większością głosów udecydowane
być powinno. Przeto liberum veto, konfederacje wszelkiego gatunku i sejmy konfederackie jako duchowi niniejszej konstytucji przeciwne, rząd obalające, społeczność
niszczące, na zawsze znosimy.
Zapobiegając z jednej strony gwałtownym i częstym
odmianom konstytucji narodowej, z drugiej uznając potrze-
bę wydoskonalenia onej po doświadczeniu jej skutków co
do pomyślności publicznej, porę i czas rewizji i poprawy
konstytucji co lat dwadzieścia pięć naznaczamy, chcąc mieć takowy sejm konstytucyjny ekstraordynaryjnym podług
osobnego o nim prawa opisu.
Część VII.
Król, władza wykonawcza.
Żaden rząd najdoskonalszy bez dzielnej władzy wykonawczej ostać nie może. Szczęśliwość narodów od praw
sprawiedliwych, praw skutek od ich wykonania zależy.
Doświadczenie nauczyło, że zaniedbanie tej części rządu
nieszczęściami napełniło Polskę. Zawarowawszy przeto
wolnemu narodowi polskiemu władzę praw sobie stanowie-
nia i moc baczności nad wszelką wykonawczą władzą oraz
wybierania urzędników do magistratur, władzę najwyższego
wykonywania praw królowi w radzie jego oddajemy, która
to rada Strażą Praw zwać się będzie.
Władza wykonawcza do pilnowania praw i onych pełnie-
nia ściśle jest obowiązana. Tam czynna z siebie będzie, gdzie prawa dozwalają, gdzie prawa potrzebują dozoru egzekucji, a nawet silnej pomocy. Posłuszeństwo należy się jej zawsze od wszystkich magistratur, moc przynaglenia nieposłuszne i zaniedbujące swe obowiązki magistratury w jej ręku zosta-
wiamy.
Władza wykonawcza nie będzie mogła praw stanowić ani
tłumaczyć, podatków i poborów pod jakimkolwiek imieniem
nakładać, długów publicznych zaciągać, rozkładu
dochodów skarbowych przez sejm zrobionego odmieniać,
wojniy wydawać, pokoju ani traktatu i żadnego aktu dyplomatycznego definitive (6) zawierać. Wolno jej tylko będzie tymczasowe z zagranicznymi prowadzić negocjacje oraz
tymczasowe i potoczne dla bezpieczeństwa i spokojności
kraju wynikające potrzeby załatwiać, o których najbliższe-mu zgromadzeniu sejmowemu donieść winna.
Tron polski elekcyjnym przez familie mieć na zawsze
chcemy i stanowimy. Doznane klęski bezkrólewiów,
periodycznie rząd wywracających, powinność ubezpieczenia
Iosu każdego mieszkańca ziemi polskiej i zamknięcia na
zawsze drogi wpływom mocarstw zagranicznych, pamięć świetność i szczęścia Ojczyzny naszej za czasów familii ciągle panują cych, potrzeba odwrócenia od ambicji tronu i możnych
Polaków, zwrócenia do jednomyślnego wolności narodowej
pielęgnowania, wskazały roztropności naszej oddanie tronu polskiego prawem następstwa. Stanowimy przeto, iż po
życiu, jakiego nam dobroć boska pozwoli, elektor dzisiejszy saski w Polszcze królować będzie. Dynastia przyszłych królów polskich zacznie się na osobie Fryderyka Augusta,
dzisiejszego elektora saskiego, którego sukcesorom de
lumbis (7) z płci męskiej tron polski przeznaczamy. Najstarszy syn króla panującego po ojcu na tron następować ma.
Gdyby zaś dzisiejszy elektor saski nie miał potomstwa płci męskiej, tedy mąż przez elektora za zgodą Stanów zgroma
dzonych córce jego dobrany zaczynać ma linię następstwa
płci męskiej do tronu polskiego. Dla czego Marię Augustę
Nepomucenę, córkę elektora, za infantkę polską deklarujemy, zachowując przy narodzie prawo, żadnej preskrypcji (8)
podpadać nie mogące, wybrania do tronu drugiego domu
po wygaśnieniu pierwszego.
Każdy król wstępując na tron wykona przysięgę Bogu i
narodowi na zachowanie konstytucji niniejszej, na pacta
conventa, które ułożone będą z dzisiejszym elektorem
saskim jako przeznaczonym do tronu i które tak jak dawne
wiązać go będą.
Osoba króla jest święta i bezpieczna od wszystkiego; nic
sam przez się nie czyniący, za nic w odpowiedzi narodowi
być nie może; nie samowładcą, ale ojcem i głową narodu
być powinien i tym go prawo i konstytucja niniejsza być
uznaje i deklaruje. Dochody tak jak będą w paktach
konwentach opisane i prerogatywy tronowi właściwe,
niniejszą konstytucją dla przyszłego elekta zawarowane,
tkniętymi być nie będą mogły.
Wszystkie acta publiczne, trybunały, sądy, magistratury,
monety, stemple pod królewskim iść powinny imieniem.
Król, któremu wszelka moc dobrze czynienia zostawiona
być powinna, mieć będzie ius agratiandi (9) na śmierć
wskazanych prócz in criminibus status (10). Do króla
rozrządzenie najwyższe siłami zbrojnymi krajowymi w
czasie wojny i mianowanie komendantów wojska należeć
będzie, z wolną atoli ich odmianą za wolą narodu.
Patentować oficerów i mianować urzędniki podług prawa
niniejszego opisu, nominować biskupów i senatorów podług
opisu tegoż prawa oraz ministrów jako urzędników pierwszych władzy wykonawczej jego będzie obowiązkiem.
Straż, czyli rada królewska; do dozoru całości i egzekucji praw królowi dodana, składać się będzie:
1. z prymasa jako głowy duchowieństwa polskiego i jako
prezesa Komisji Edukacyjnej, mogącego być wyręczonym w
Straży przez pierwszego ex ordine (11) biskupa, którzy rezolucji podpisywać nie mogą;
2. z pięciu ministrów, to jest ministra policji, ministra pieczęci, ministra belli (12), ministra skarbu, ministra pieczęci do spraw zagranicznych;
3. z dwóch sekretarzy, z których jeden protokół Straży, drugi protokół spraw zagranicznych trzymać będą, obydwa bez votum decydującego.
Następca tronu z małoletności wyszedłszy i przysięgę na
konstytucję wykonawszy, na wszystkich Straży posiedzeniach, lecz bez głosu przytomnym być może.
Marszałek sejmowy, jako na dwa lata wybrany, wchodzić
będzie w liczbę zasiadających w Straży bez wdawania się w jej rezolucje, jedynie dla zwołania sejmu gotowego w takim zdarzeniu: gdyby on uznał w przypadkach koniecznego
zwołania sejmu gotowego wymagających rzetelną potrzebę,
a król go zwołać wzbraniał się; tedy tenże marszałek do
posłów i senatorów wydać powinien listy okólne, zwołując
onych na sejm gotowy i powody zwołania tego wyrażając.
Przypadki zaś do koniecznego zwołania sejmu są tylko
następujące:
1. w gwałtownej potrzebie do prawa narodu ściągającej się, a szczególniej w przypadku wojny ościennej,
2. w przypadku wewnętrznego zamieszania grożącego
rewolucją kraju lub kolizją między magistraturami,
3. w widocznym powszechnego głodu niebezpieczeństwie,
4. w osierociałym stanie Ojczyzny przez śmierć króla lub w niebezpiecznej jego chorobie.
Wszystkie rezolucje w Straży roztrząsane będą przez skład wyżej wspomniony. Decyzja królewska po wysłuchanych
wszystkich zdaniach przeważać powinna, aby jedna była w
wykonaniu prawa wola. Przeto każda ze Straży rezolucja pod imieniem królewskim i z podpisem ręki jego wychodzić będzie. Powinna jednak być popisana także przez jednego z ministrów zasiadających w Straży i tak podpisana do posłuszeństwa wiązać będzie, i dopełniona być ma przez komisje lub przez jakiekolwiek magistratury wykonawcze, w tych jednak szczególnie materiach, które wyraźnie niniejszym prawem wyłączone nie są. W przypa...
Metaloman