Biuletyn Informacyjny TPZN 1-2009 (1).pdf

Żurku smacznego

Baranka cukrowego

Pisanek wymarzonych

Świąt mile spędzonych

Dyngusa mokrego

BIULETYN INFORMACYJNY NR 1/2009

Habemus triumviratuum !

Exultate omnes generationes !!!

Członkom oraz Sympatykom TPZN

Z okazji Świąt Wielkiej Nocy

Życzy Triumwirat

Tegoroczne III Wybory do Triumwiratu TPZN odbyły sie w zasadniczej turze

w dniu 1 kwietnia 2009 r. Oddano 17 ważnych głosów na 31 osób uprawnionych

do głosowania, co oznacza frekwencję wyborczą na poziomie 55%. Jest to

frekwencja odpowiadająca wymogom Statutu TPZN dla uznania wyborów za

ważne.

Wyniki wyborów do Triumwiratu TPZN:

Kolega Nabializm TPZN 005 uzyskał 48 punktów i obejmuje funkcję Prezesa

TPZN

Kolega Wrocek TPZN 033 uzyskał 30 punktów i obejmuje funkcję Wiceprezesa

TPZN

Kolega Harpsycho TPZN 001 uzyskał 10 punktów i obejmuje funkcję

Sekretarza Triumwiratu TPZN.

Pozostali Koledzy kandydujący do Triumwiratu TPZN, tzn. Kolega Vdn TPZN 018

i Kolega Orpio TPZN 029, uzyskali w Wyborach po 7 punktów.

Niniejszym ogłaszam ukonstytuowanie sie nowego Trumwiratu TPZN w

powyżej podanym składzie z dniem 2 kwietnia 2009 r.

Kolegom Prezesowi i Wiceprezesowi TPZN serdecznie gratuluję i cieszę się

bardzo z możliwości współpracy z Wami! Uzyskane przez obu Kolegów poparcie

(Maciek – 94% możliwych głosów na stanowisko Prezesa, Darek – 88%

możliwych głosów na stanowisko Wiceprezesa) stanowi absolutnie jednoznaczny

dowód woli wyborców co do obsadzenia kluczowych stanowisk w TPZN.

Szczególne gratulacje należą się Maćkowi z okazji ponownego wyboru na

Prezesa – jego wynik wyborczy stanowi kolejny rekord w historii TPZN, co

dowodzi w jakim stopniu Towarzystwo nasze zadowolone jest z jego pracy na

tym stanowisku.

Marek (Harpsycho) – TPZN 001

Sekretarz Triumwiratu TPZN

Prezes TPZN w stanie spoczynku

Zespół redakcyjny: Nabializm, Harpsycho, Vdn, Orpio, Wrocek

www.tpzn.pl

Oddając w ręce członków TPZN pierwszy numer

Biuletynu Informacyjnego mamy nadzieję, że zostanie on

nie tylko życzliwie przyjęty przez Kolegów, ale również stanie się

regularną formą wymiany informacji na temat działalności

Towarzystwa Przeciwników Złomu Numizmatycznego.

Zespół redakcyjny w składzie Nabializm, Harpsycho, Vdn,

Orpio i Wrocek zwraca się do wszystkich z prośbą

o czynny udział w redagowaniu treści Biuletynu, poprzez

nadsyłanie propozycji informacji, które Waszym zdaniem

powinny być zamieszczane na jego łamach, a także propozycji

artykułów (nie koniecznie nawet na tematy stricte

numizmatyczne), które mogłyby zostać opublikowane

w naszym Biuletynie.

Finansowanie Forum

Zgodnie z informacją uzyskaną od Kolegi Prankstera, głównego administratora

naszego forum, nadszedł coroczny termin wniesienia opłaty za korzystanie z

serwera oraz opłaty za domenę.

W celu uzyskania środków na powyższe niezbędne do dalszego funkcjonowania

forum opłaty proponuję przeprowadzenie na Forum TPZN aukcji literatury

numizmatycznej (lub związanej z Naszymi zainteresowaniami), z której cały

dochód zostanie przeznaczony właśnie na ten cel.

Każdy z Kolegów zapewne znajdzie jakąś pozycję (książkę lub czasopismo), którą

będzie mógł przeznaczyć na aukcję. Moim zdaniem takie rozwiązanie nie

tylko zapewni dalsze funkcjonowanie Forum TPZN, ale również niewielkim

nakładem finansowym, da możliwość uzupełnienia własnej biblioteczki.

Regulamin aukcji:

1) Aukcja zostanie przeprowadzona w dniach 1826 kwietnia br.

2) Uprawnionym do udziału w aukcji, tj. zarówno wystawiania obiektów

przeznaczonych na licytację, jak i licytowania ich, jest każdy zarejestrowany na

forum.

3) Udział w aukcji jest dobrowolny.

4) W cenie wywoławczej powinien być zawarty koszt wysyłki listem zwykłym, który

to koszt ponosi sprzedający.

5) Licytacja odbywa się jawnie na forum.

6) Osoba, która wylicytuje daną pozycję zobowiązana jest w terminie 7 dni

dokonać zapłaty za wylicytowany obiekt na konto, którego numer zostanie podany

w powiadomieniu wysyłanym po zakończeniu aukcji.

7) Po dokonaniu wpłaty wystawiający w terminie 7 dni prześle wylicytowany obiekt

na adres wskazany mu przez wygrywającego licytację.

8) Uzyskane z aukcji środki nie mogą być wykorzystane na żaden inny cel.

9) W przypadku uzyskania na aukcji kwoty wyższej niż wymagana na pokrycie

bieżących należności związanych z dalszym funkcjonowaniem forum, nadwyżka

zostanie przeznaczona jako zaliczka na opłatę za funkcjonowanie forum w roku

przyszłym (2010).

10) Wszelkie spory mogące wyniknąć z tytułu udziału w aukcji będą rozstrzygane

wyłącznie we własnym sumieniu jej uczestników.

11) Udział w aukcji oznacza akceptację niniejszego regulaminu.

Zespół Redakcyjny

Zmiany w Statucie TPZN

Na pierwszym zebraniu nowo wybranego Triumwiratu podjęte zostały decyzje

dot. wprowadzenia zmian w Statucie TPZN, sposobu finansowania forum (opłata

za korzystanie z serwera i opłata za domenę) oraz publikacji wewnętrznego

biuletynu informacyjnego.

Głosowanie nad zmianami w Statucie zostało ogłoszone na forum w dniu

8 kwietnia br. i decyzją Członków TPZN z dniem 10 kwietnia br. wszystkie

zaproponowane zmiany, tj. w: Art.3, Art.4, Art.5, Art.6c i Art.7 weszły w życie.

Szczegółowa informacja na stronie: http://forum.tpzn.pl/index.php/topic,643.0.html .

Triumwirat

Rada Pięciu

W celu wykorzystania potencjału Kolegów Vdn (TPZN 018) i Orpio (TPZN 029),

ich doświadczenia i zaangażowania w pracę na rzecz naszej społeczności –

zgodnie z Art.5 Statutu TPZN – jednomyślną decyzją Triumwiratu postanowiono

zaproponować im stały udział w pracach kierownictwa naszego Towarzystwa jako

członkom Rady Pięciu.

Obaj Koledzy Orpio i Vdn nie zawiedli naszych oczekiwań i wyrazili zgodę na swój

udział w Radzie.

Niniejszym ogłaszam powołanie z dniem 11 kwietnia 2009 r. Rady Pięciu

w składzie: Nabializm (Prezes TPZN), Wrocek (Wiceprezes TPZN), Harpsycho

(Sekretarz TPZN), Vdn (TPZN 018) i Orpio (TPZN 029).

Darek (Wrocek) – TPZN 033

Wiceprezes

Maciek (Nabializm) – TPZN 005

Prezes

Maciej Nabiałek

Nabializm

Gryf – (gryfis, gryfon, łac. gryphus, gr. gryps). Jego nazwa wywodzi się od

indogermańskiego "grabh" chwytać , mityczne zwierzę przedstawiane z łbem i przednimi

szponami , skrzydłami orła z tułowiem lwa.

Gryf

Pierwsze znane wizerunki gryfa pochodzą z dorzecza Tygrysu i Eufratu, prawdopodobnie

pojawił się na początku w starożytnej północnej Mezopotamii, Syrii, Egipcie oraz Indii.

Najstarsze jego wizerunki liczą około 6 tysięcy lat. Pierwsza literacka wizja gryfów jest

zawarta w sumeryjskim eposie o Gilgameszu 1 , gdzie są złymi duchami Dwurzecza między

Tygrysem a Eufratem. W Asyrii, która powstała po rozpadzie Sumeru, gryfy zdobiły pałace

królewskie i były wyobrażeniem bóstw religijnych. Jest znany wizerunek wielkiej bogini

Tiamat 2 , która walczy z bogiem Mardukiem 3 : ma głowę i skrzydła orła, końskie uszy, szyję

zdobioną łuskami ryb, tułów, łapy i ogon lwa, pazury podobne do ludzkich palców.

W sali tronowej pałacu w Knossos na Krecie były malowidła gryfów bez skrzydeł, a na

sarkofagu jednego z władców rysunek rydwanu zaprzężonego w gryfy. Gryfy ciągnęły też

rydwan Aleksandra Wielkiego, gdy ten przybył na koniec świata, by zbadać, czy ziemia

styka się z niebem .

Lambert of St. Omer, Liber Floridus : Lille and Ninove; 1460

Herodot z Halikarnasu 4 (483426 p.n.e.) napisał, że Gryfy zamieszkiwały góry Indii, w

gniazdach ze złota. Herodot, opisujący walkę gryfów z jednookimi Arimaspami, nazywa te

stwory skrzydlatymi bestiami, „psami Zeusa z ptasimi dziobami, które nie szczekają”.

Herodot Opisał tą historię wierszem, który mu podyktował w wizji Arysteasz „opętany

przez Feba”, przedsięwziął niezwykłą wyprawę za Don, do krainy jednookich Arymaspian,

za którą siedzą gryfy strzegące złota. Arysteasz nie wrócił żywy z tej podróży wiadomo, że

pochodził z Prokonezu (grecka kolonia wysp na Propontysie obecnie morze Marmara).

Był wędrowcem, zniknął z rodzinnych okolic na 6 lat. Arysteasz opowiadał niesamowite

historie o tym, jak dotarł do środkowej Azji poprzez krainę Scytów, należącego do obcego

świata, dzikiego i groźnego. Jak przemierzał tajemnicze krainy, stepy i pewnego dnia

wkroczył w góry Kaukazu, gdzie mieszkało plemię długowłosych ludzi, którzy ponoć

zjadali ciała swych zmarłych rodziców i przechowywali ich czaszki, nazywano ich

Isedończykami. Ci tajemniczy mieszkańcy opowiedzieli Grekowi o istnieniu wiecznie

chłodnej krainy mieszczącej się na wschodzie. Kraina ta przypominała mu tę, o której

słyszał w legendach jeszcze w swej rodzimej krainie. Legenda głosi, iż do krainy wchodzi

się przez pieczarę, siedlisko Boreasza 5 , boga wiatrów północnych. A zwała się ona

Hiperboreą, czyli Plecami Północnego Wiatru. Na granicy tej krainy mieszkało plemię

Arymaspian, dzikich jednookich ludzi, którzy cierpieli wielką biedę i uprawiali ziemię a

grzebiąc w rzekach szukali złota. Arymaspianie podejmowali próby zdobycia skarbu, który

spoczywał wysoko w górach. Nikomu się to jednak nie udało, gdyż skarb wyścielał gniazda

gryfów, które gromadziły złoto i pilnie go strzegły. Po powrocie Arysteasz opowiedział tę

historię w swych rodzinnych stronach, jednak po krótkim czasie znowu zniknął i nigdy już

nie powrócił. Niektórzy twierdzili, że sam postanowił zdobyć skarb gryfów. Gryfy często

napadały na poszukiwaczy złota, rabując im cały wydobyty drogocenny dobytek. Ich

ulubionymi kamieniami były szmaragdy. Te właśnie kamienie ukrywały w swoich złotych

gniazdach na szczytach gór. Wielu śmiałków próbowało zdobyć te bogactwa, ale zamiast

szmaragdów i innych bogactw, znajdowali śmierć w szponach gryfa.

Bazyliką Świętego Piotra, na zapinkach z IV w p.n.e., odkrytych w państwie czeskim,

także na sprzączkach o 1300 lat późniejszych, odkopanych w grodziskach Słowian na

terenie Węgier.

Gryf występuje głównie w Grecji na monetach z Abdery i Teos

Abdera zasłynęła jako miejsce urodzenia filozofów Demokryta i Protagorasa.

Przedstawienie wizerunku gryfa na najstarszych monetach

Najbardziej szczegółowy opis potwora przedstawił sir Johna Maundeville'a 6

"Z tej ziemi (Turcji) pójdą do ziemi baktryjskiej, gdzie ludzie są chytrzy i źli i gdzie są

drzewa dające wełnę, z których robi się tkaniny (...). Na tej ziemi jest wiele Gryfów, więcej

niż gdziekolwiek indziej, a niektórzy mówią, że przód ich ciał jest tak jak u orła, a tył jak u

lwa, i to jest prawda, tak bowiem są stworzone; ale Gryf jest ośmiokrotnie większy od lwa i

silniejszy od stu orłów. Gryfy bez wątpienia mogą porwać i zanieść do gniazda konia z

jeźdźcem lub dwa woły sprzężone do orki, mają bowiem u nóg szpony wielkości kopyt

byka, z których robią sobie czary do picia, a ze swych żeber łuki do strzelania."

IONIA, Teos. około 510495 p.n.e. AR Stater (11,97g). Gryf siedzący na prawo z

podniesioną łapą.

Rozmiarami gryf przypomina uskrzydlonego asyryjskiego byka, egipskiego sfinksa,

perskiego simurga, indyjskiego Garudę i arabskiego Roka; był tak ogromny, że mógł

przyćmić słońce. W Asyrii i na Wschodzie pojawił się jako „rozrywający chmóry ożeł”,

„król stworzeń”. Na wschodzie jego symbolika jest wspólna ze smokiem, jako reprezentan

tem mądrości i oświecenia.

W starożytnej Grecji był on świętym zwierzęciem solarnym poświęconym Apollinow, jak i

bogini Atenie, również bogini zemsty Nemezis 7 . Towarzyszył często także Dionizosowi.

Spotykamy go również w mitologii Rubinów, a także ludów zamieszkujących Kaukaz.

Gryf jest strażnikiem. Według legend strzegł skarbów właśnie greckiego boga, Apollina

któremu był poświęcony. Te bogactwa znajdowały się na Pustyni Scytyjskiej w krainie

Hyperborejczyków (ewentualnie w Etiopii lub Indiach). Gryf jest też na hełmie Pallas

Ateny, był na hełmach Achillesa, zdobił pancerz króla Epiru Pyrrusa (319272 p.n.e.). W

starożytnym Rzymie również pojawiał się często zarówno na budowlach, jak też na

uzbrojeniu. Chronił przed niebezpieczeństwem, był na napierśnikach Gajusza Juliusza

Cesara, Kaliguli i Marka Antoniusza. Jego wizerunki znaleziono w starych grobowcach pod

Tracja. Abdera. około 500 480 p.n.e. Srebrny octadrachma (29,26 g). gryf siedzi

skierowany w lewo, z prawą podniesioną łapą, pod nią hasło ABDH

Tracja, obszar Morza Czarnego, Pantikapaion AV Stater (9,11g). Około 340 pne. Brodata

głowa, w wieniecu z liści bluszczu / PAN, Gryf stojący na lewo stoi na łodydze pszenicy,

trzymając dzidę w ustach. Weber 2690, Kopenhaga SNG 20, Gulbenkian 588, SNG Lockett

1095.

1 Gilgamesz – wczesnohistoryczny król szumerskiego miasta Uruk. W micie walczy z bykiem niebiańskim i z Chuwawą, demonicznym władcą lasu cedrowego. Znane jest również jego daremne

poszukiwanie wiecznego życia. Po deifikacji zaliczono go do bogów świata podziemnego. U Hetytów pojawia się jako Giszgimamsz, u Hurytów jako Galgamisz; w tekstach ze starożytnej Azji

mniejszej imię jego zawsze pisze się z determinatywem oznaczającym boga. Liczne wizerunki na pieczęciach i płaskorzeźbach pokazują, jak Gilgamesz walczy z Lwem albo trzyma go

pokonanego pod pachą; wg literatury fachowej ten ostatni motyw wykazuje również Damuzi

2 Tiamat (po akkadzku „morze”), w mitologii starożytnego Dwurzecza imię pramacierzy wszystkiego, uosobienia słonych wód i małżonki boga wód słodkich Apsu. Tiamat to potworzyca

chaosu w rodzaju smoka wiodąca się z praczasów, pobita przez Marduka, który z jej dwóch połówek uczynił niebo i ziemię. W służbie Tiamat pozostaje demoniczny Kingu.

3 Marduk ( z szumerskiego Amar‐utuk „cielak boga słońca”, po hebrajsku Merodah), pierwotnie bóg miasta Babilonu, od czasów króla Hammurabiego awansujący na boga państwowego. Jego

dominującą pozycję podbudował epos o stworzeniu Enuma elisz , opisujący zwycięstwo Marduka nad Tiamat

Sir John Mandeville (zm 1372) uważany za kompilatora, podróżnika po krajach Bliskiego Wschodu, przypisuje się mu dzieła Podróże.

Połączenie dwóch zwierząt wyższych, solarnych, wyraża dobrotliwy raczej charakter tej istoty, przez Greków poświęconej Apollinowi i Nemesis – B. G. P., Diccionario Universal de la

mitologia o de la Fabula, Barcelona 1835

http://pl.wikipedia.org/wiki/Herodot

5 Boreasz (spolszczone, po grecku Boreas) w mitologii greckiej uosobienie ostrego wiatru północnego. Córka króla ateńskiego Oreithyia, została przez niego zaskoczona przy zabawie i

uprowadzona do jego ojczystej Tracji. Kiedy podczas wojny gwałtowna burza zdziesiątkowała flotę perską, w Atenach rozwinął się kult Boreasza. ‐ W. R. Agard

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: