Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
1. Model ekonomiczny.
Model ekonomiczny oparty jest na prawach idealizacyjnych, czyli twierdzeniach ogólnych, dotyczących bezpośrednio nie obiektów rzeczywistych, lecz pewnych typów idealnych.
Należy zaznaczyć, że: rzeczywiste obiekty zbliżają się do idealnych, lecz nigdy się z nimi nie pokrywają, prawa idealistyczne są pustospełne, czyli bezpośrednich obiektów nie dotyczą, prawa te pozwalają opisać badane zjawiska i procesy w „czystej postaci” bez wpływów ubocznych.
Model idealistyczny – są to zachowania ludzi w dziedzinie gospodarowania.
Zakłada się, że ludziom znany jest cel gospodarowania.
Przypisujemy im wiedzę o warunkach gospodarowania.
Zakładamy, że ludzie postępują racjonalnie, czyli że w myśl ich wiedzy o warunkach gospodarowania wybierają czynności, których skutkiem jest najwyższy stopień preferowanych przez nich celu gospodarowania.
Modele te poddaje się stopniowej konkretyzacji, dochodzi się do tzw. praw faktualnych, czyli odwołujemy się do doświadczeń sprawdzając ich sens.
2. Co to jest ustrój gospodarczy.
Ustrój gospodarczy jest czynnikiem rozstrzygającym o tym czy społeczeństwo będzie ubogie czy bogate.
Składa się on z reguł prawnych, które przesądzają o tym, komu oraz jakie prawa przysługują do posiadania oraz kto i jakie musi wykonać czynności gospodarcze.
Przepisy te mają charakter generalny, czyli nie wskazują obywateli z imienia i nazwiska lub indywidualnej nazwy lecz wskazują określony typ podmiotów.
3. Co to jest liberalizm, etatyzm.
Liberalizm – to pogląd w myśl którego gospodarka funkcjonuje tym lepiej, im mniej czynności gospodarczych jest zastrzeżonych dla instytucji lub przedsiębiorstw państwowych, a więcej tych czynności jest dostępna każdemu obywatelowi, oraz im mniej jest czynności nakazanych. Akceptuje się : wolność i własność, wolności gospodarcze, wolny rynek, zasady wolnej konkurencji, działa „niewidzialna ręka rynku”.
Etatyzm – to pogląd w myśl, którego, gdy więcej czynności gospodarczych jest wyłącznie zastrzeżonych dla instytucji lub przedsiębiorstw państwowych, jest więcej czynności nakazanych to ustrój jest bardziej etatystyczny, a gospodarka bardziej zetatyzowana.
Ustrój im bardziej liberalny, tym jest w niższym stopniu etatystyczny.
Ustrój im bardziej etatystyczny, tym jest mniej liberalny.
4. Ustrój demokratyczny a niedemokratyczny zwany totalitarnym.
Ustrój demokratyczny – forma ustroju państwa, w którym uznaje się wolę większości obywateli jako źródło władzy i przyznaje wszystkim obywatelom swobody i prawa polityczne zapewniające im udział w sprawowaniu władzy „ci co są u góry słuchają tych co są na dole”.
Ustrój totalitarny – jest to ustrój polityczny, w którym państwo kontroluje i reglamentuje wszelkie przejawy życia obywateli, występuje w nim scentralizowana kontrola całej gospodarki.
5. Równowaga a nierównowaga makroekonomiczna.
Równowaga – jest wtedy, gdy na rynku jakiegoś dobra, na danym terytorium popyt na dobro jest równy podaży na to dobro.
Linia oznaczona jako D to funkcja popytu.
Popyt jest tym wyższy im niższe są ceny .
Popyt jest popytem efektywnym, czyli ten który reprezentują posiadacze środków pieniężnych przed wejściem na rynek.
Linia oznaczona jako S to funkcja podaży.
Podaż w gospodarce rynkowej jest tym większa, im wyższe są ceny, spowodowane jest to dążeniem przedsiębiorców do maksymalizacji zysków.
Zmienna niezależna (poziom cen) przebiega wzdłuż osi rzędnych, każdemu poziomowi ceny odpowiada jakiś poziom popytu i podaży na osi odciętych.
Jednej tylko cenie odpowiada równość tych dwu wielkości, czyli cenie równej OR - jest to cena równowagi przy której wielkość popytu zgłaszanego przez kupujących odpowiada wielkość podaży oferowanej przez przedsiębiorstwa.
Równowaga globalna - jest wtedy, gdy w jakimś kraju w pewnym okresie suma popytu zgłoszonego w tym okresie na wszystkie dobra równa jest sumie podaży dóbr w tym czasie zaoferowanych.
Należy wspomnieć iż w równowadze globalnej zawarte są nierównowagi cząstkowe, czyli:
ex ante - równowaga przed rozpoczeńciem procesu gospodarczego,
ex post - równowaga po zakończeniu procesu gospodarczego.
Gdy istnieją równowagi cząstkowe na rynku wszystkich towarów na każdym terytorium kraju i w każdym momencie badanego okresu mamy do czynienia z równowagą idealną.
Równowaga globalna = równowadze idealnej, są to twory teoretyczne.
W rzeczywistości mamy do czynienia z nierównowagą globalną, której towarzyszą nierównowagi cząstkowe.
Nie równowaga - jest w tedy, gdy na rynku jakiegoś dobra na danym terytorium popyt lub podaż na dobro jest różny od podaży lub popytu na to dobro.
Rozróżniamy:
Nierównowagę podażową - jest ona charakterystyczna dla gospodarki rynkowej, występuje wtedy nadwyżka dóbr bądź nadwyżka mocy produkcyjnej.
Jest to nadwyżka równa BC oferowana przy poziomie cen równym ON.
Jest to ilość o którą wielkość podaży przewyższa wielkość popytu przy danym poziomie cen.
Nierównowaga popytowa - jest ona charakterystyczna dla gospodarki centralnie zarządzanej, gdzie popyt i podaż nie reagują na cenę.
Podaż nie reaguje na zmianę ceny, utrzymuje się na poziomie OC.
Cena ON znajduje się poniżej ceny równowagi, dzieje się tak dlatego, iż w tego typu gospodarce przed. pańs. objęte są dyrektywami produkcyjnymi, które nie biorą cen pod uwagę.
Gdy cena jest niższa od ceny równowagi występuje niedobór rynkowy - kolejki.
Niedobór ten stanowi ilość dóbr, o którą wielkość popytu przekracza wielkość podaży przy stałych cenach.
6. Koszt całkowity, koszt przeciętny, koszt zmienny, koszt marginalny( krańcowy ),
koszt alternatywny.
Koszt alternatywny - jest to najwyższa utracona wartość w związku z dokonanym wyborem ( koszt utraconych okazji ).
Koszt marginalny (krańcowy) - to wielkość zmiany kosztu całkowitego spowodowana zmianą wielkości produkcji o jednostkę
DTC - przyrost kosztów zmiennych
DQ - przyrost produkcji
Koszt zmienny -są to wydatki poniesione na zakup czynników zamiennych, zależą od rodzaju produkcji (VC).
Koszt przeciętny - (koszt jednostkowy) to koszty całkowite związane z wytworzeniem jednostki dobra. Rozróżniamy: Przeciętny koszt stały
FC - stałe koszty
Q - ilość produkcji
Przeciętny koszt zmienny
VC - zmienny koszt
Przeciętny koszt całkowity
TC - całkowity koszt
Koszt przeciętny całkowity
AC=DFC + DVC
Koszt całkowity - są to całkowite koszty zmienne i całkowite koszty stałe:
TC=FC+VC
Koszty stałe FC są niezależne od ilości produkcji
Całkowity koszt produkcji = całkowite koszty zmienne + całkowite koszty stałe
Jeżeli nic nie jest produkowane to koszty stałe występują stale, bez względu na poziom produkcji.
Wraz ze wzrostem produkcji wzrastają koszty całkowite, co jest spowodowane zwiększeniem kosztów zmiennych.
Wzrost produkcji w ciągu 8 h pracy o jednostkę spowoduje spadek kosztów krańcowych oraz spadek kosztu przeciętnego.
Dalszy wzrost jednostkowy produkcji spowoduje osiągnięcie punktu, od którego zaczyna wzrastać koszt krańcowy i przeciętny.
Spadek kosztów przeciętnych spowodowany jest tym, że koszty stałe rozkładają się na coraz większą ilość wytworzonych produktów.
Coraz mniejsza część kosztu stałego przypada na jednostkę wytwarzanego dobra.
Z biegiem czasu z uwagi na zużycie i awarie maszyn jesteśmy zmuszeni zwiększyć koszt stały co w efekcie podnosi koszt przeciętny.
7. Równowaga w warunkach wolnej konkurencji
W warunkach wolnej konkurencji, czyli w gospodarce rynkowej występuje nierównowaga podażowa.
W gospodarce rynkowej celem przedsiębiorcy jest maksymalizacja zysku, czyli różnica pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskanym utargiem.
Koszt poniesiony to:
równowartość środków zużytych w trakcie działalności gospodarczej, płace, amortyzacja, kapitał trwały, koszt surowca.
Przy założeniu cen stałych.
Punkt równowagi przedsiębiorstwa
u - utarg krańcowy i przeciętny
k - koszt krańcowy
k1 - obniżony koszt krańcowy
Koszt krańcowy k początkowo przy niskiej produkcji jest wyższy od przeciętnego utargu u , który w sytuacji cen stałych jest także utargiem krańcowym, oznacza to, że przedsiębiorstwo od momentu wytwarzania równego OA ponosi straty.
Po przekroczeniu punktu OA każda następna jednostka przynosi zysk.
Po przekroczeniu progu OB.
Wyrównują się straty i zyski.
Dalsze powiększanie ilości wytwarzanych produktów daje przedsiębiorstwu zysk.
Zysk krańcowy, który jest osiągnięty dzięki sprzedaży po kolejnej jednostki jest początkowo coraz większy, a po osiągnięciu rozmiarów produkcji równych OC zaczyna spadać. Wytwarzanie poza poziom OD jest nieopłacalne, gdyż każdy następny produkt przynosi stratę zmniejszając zysk globalny.
Gdy produkcja przedsiębiorstwa rynkowego osiągnie rozmiary OD mówimy, że został osiągnięty punkt równowagi.
Gdyby przedsiębiorca nadal chciał zwiększyć swoje zyski powinien on obniżyć koszty, zracjonalizować metody wytwarzania.
Krzywa k1 wskazuje obniżenie kosztu krańcowego, dzięki czemu wzrasta zysk maksymalny.
Przy założeniu cen zmiennych
Przedsiębiorca dąży do maksymalizacji zysków przez podniesienie ceny.
Gdy założymy, że rozmiary produkcji pozostaną niezmienne a popyt rośnie, że pojawią się dodatkowe zasoby pieniężne cena chwilowo zostanie ustalona na poziomie równoważącym popyt z podażą.
Popyt wskazuje skłonność do osłabnięcia, lecz nie pociąga to za sobą natychmiastowego obniżenia cen.
Popyt jest zbyt wysoki, jego nadwyżka likwidowana jest poprzez wzrost cen.
Wzrost ceny produktów nabywczych przez przedsiębiorcę to wzrost kosztów.
Krzywa kosztu krańcowego przesuwa się ku górze, co powoduje, iż punkt równowagi przesuwa się w lewo.
Ilość nabywców maleje.
Im wyższa cena tym niższy popyt.
Prosta obrazowująca utarg przesuwa się ku górze, punkt równowagi ulega przesunięciu w prawo, co oznacza zwiększenie produkcji.
8. Omów wybrane mierniki cyklu
Klasyczny cykl koniunkturalny dzieli się na 4 fazy.
Faza recesji – spadek produkcji krajowej;
wskutek załamania się popytu pojawia się nadprodukcja towarów;
przedsiębiorstwa zmniejszają ceny towarów lub ograniczają tempo ich wzrostu;
spadają zyski przedsiębiorstwa i płace zatrudnionych;
maleje wpływ budżetu państwa z podatków od zysków i płac;
przedsiębiorstwa nadal ograniczają produkcję, likwidacja nadgodzin, zmniejszenie czasu pracy, redukcja zatrudnienia;
pojawienie się bezrobocia;
spada popyt na dobra inwestycyjne i konsumpcyjne, czyli ograniczenie inwestycji, niskie płace i zyski co powoduje ograniczenie cen towarów i zmniejszenie produkcji;
słabe przedsiębiorstwa bankrutują, następuje selekcja w gospodarce;
spadek rentowności firm skłania właścicieli do sprzedaży akcji;
pojawia się deficyt w budżecie państwa, czyli mniejsze wpływy podatkowe a większe wydatki na cele socjalne dla bezrobotnych i ubogich.
Faza depresji – utrzymywanie się produktu krajowego na niskim poziomie;
popyt stabilizuje się a spadek produktu krajowego osiąga dno;
wzrost liczby bezrobotnych wywołuje spadek płac, co daje przedsiębiorcom podstawę do obniżenia cen;
rośnie realna podaż pieniądza i obniża się stopa procentowa.
Faza ekspansji – wzrost produkcji;
zaczyna powoli rosnąć popyt globalny;
pojawia się dodatkowy popyt w sektorach prywatnym, publicznym, przedsiębiorstwa zwiększają produkcję;
rosną zyski przedsiębiorstw oraz płace pracowników w skutek czego zwiększa się zatrudnienie; rośnie popyt konsumpcyjny i inwestycyjny;
powstają nowe firmy; rosną płace;
zwiększający się popyt stymuluje wzrost cen;
maleje publiczny deficyt budżetowy, rosną wpływy podatkowe budżetu a maleją wydatki na pomoc społeczną.
Faza rozkwitu – Szczytu – stabilizacja produkcji na najwyższym poziomie;
wzrost PKB osiąga swój szczyt i produkcja stabilizuje się na wysokim (potencjalnym) poziomie; bezrobocie występuje na poziomie naturalnym; gospodarka trafia na ograniczenia podażowe; zasoby czynników produkcji w danym czasie są ograniczone i społeczeństwo ze względów technicznych nie jest w stanie wytworzyć więcej dóbr niż produkt potencjalny.
9. Produkt Krajowy Brutto, Produkt Krajowy Netto, Produkt Narodowy Brutto, Produkt Narodowy Netto, Dobrobyt Ekonomiczny Netto.
Produkt Krajowy Brutto – PKB jest miarą dóbr i usług wytworzonych przez czynniki wytwórcze zlokalizowane na terytorium danego kraju, niezależnie od tego kto jest ich właścicielem.
PKB - jest to suma produktów i usług finalnych, tzn. dóbr zakupionych przez ostatniego użytkownika.
Produkt Narodowy Brutto - PNB jest to produkt krajowy skorygowany o saldo dochodów z tytułu własności czynników produkcji przez krajowców za granicą oraz dochodów obcokrajowców z tytułu własności czynników produkcji w danym kraju.
PKB i PNB to wartość pieniężna w cenach rynkowych wszystkich produktów i usług finalnych wytworzonych w gospodarce danego kraju.
Produkt krajowy i narodowy netto - PKN i PNN to ich wartość pomniejszona o amortyzacje.
Amortyzacja to zmniejszenie wartości kapitału trwałego w skutek jego faktycznego i ekonomicznego zużycia.
Dobrobyt ekonomiczny netto-DEN
PKB – plagi +jednostka wolnego czasu
PKB - plagi (zanieczyszczenie środowiska + pewne wartości, których rynek nie wycenia, a które wpływają na dobrobyt, czas wolny, bezpieczeństwo narodowe).
10.Deprecjacja, aprecjacja-spadek wartości pieniądza w skutek inflacji.
Kurs walutowy oddziałowując na poziom cen w exporcie i imporcie bezpośrednio wpływa na równowagę płatniczą kraju.
Deprecjacja -czyli obniżka kursu waluty krajowej, powoduje spadek cen exportowych i wzrost cen importowanych.
Następuje pogorszenie ToT. Przy odpowiednio wysokich elastycznościach popytu krajowego i zagranicznego prowadzi to do poprawy bilansu handlowego ze względu na efekt wolumenowy.
Aprecjacja -czyli wzrost kursu waluty krajowej pociąga za sobą wzrost cen w exporcie i spadek cen w imporcie.
Następuje poprawa ToT, który stymuluje reakcje wolumenowe, czyli spadek wielkości exportu i wzrost importu.
Bilans handlowy pogarsza się.
Deficyt bilansu kapitałowego prowadzi do deprecjacji waluty, a nadwyżka tego bilansu do aprecjacji waluty.
11.Dewaluacja
Jest to urzędowe obniżenie wartości danej waluty w stosunku do innych walut lub złota mające na celu poprawienie bilansu płatniczego przez zwiększenie opłacalności exportu z drugiej strony powoduje wzrost cen krajowych.
13. Baza monetarna - ilość gotówki
Pieniądz symboliczny (gotówka) tworzony jest przez bank centralny, który zleca mennicy państwowej wydrukowanie banknotów i wybicie monet, tak powstaje baza monetarna.
Baza monetarna M0 jest sumą gotówki będącej w posiadaniu ludności C i pieniędzmi, które banki trzymają jako rezerwy R
M0 = C + R
M0 - to łączna ilość banknotów i bilonu będąca w posiadaniu społeczeństwa, które przechowuje ów zasób przy sobie i w sejfach bankowych.
Nazwany jest zasobem pieniądza wielkiej mocy i stanowi tzw. bazę monetarną.
M0 to aktyw finansowy o największym stopniu płynności, ale nie przynoszący żadnego dochodu.
Po podstawieniu
M0 = CuD + ReD
M0 = (Cu + Re) D
Wskaźnik preferencji na gotówkę ...
stary_hipis