1. prawo handlowe to zespół norm z natury rzeczy należących przede wszystkim do dziedziny prawa cywilnego (prywatnego), które regulują organizację (ustrój) osób prowadzących działalność gospodarczą (przedsiębiorców) oraz czynności handlowe powstające między tymi podmiotami a innymi osobami występującymi zarówno w wewnętrznym (krajowym) jak i międzynarodowym obrocie gospodarczym.
2. . Podstawa normatywna prezentowanej dziedziny prawa jest szeroka. Na czoło wysuwają się dwa akty prawne: Kodeks cywilny oraz Kodeks spółek handlowych. Poza tym podstawa normatywna obejmuje źródła odnoszące się do poszczególnych podmiotów działalności gospodarczej a w szczególności spółek, przedsiębiorstw państwowych oraz innych, mniej istotnych podmiotów działalności gospodarczej, a także obrót papierami wartościowymi i akty prawne dotyczące postępowania układowego i upadłościowego. Źródłem prawa handlowego może stać się także zwyczaj, który był nazywany niekiedy „utrwaloną praktyką obrotu”. Odpowiada to raczej pojęciu zwyczaju niż prawa zwyczajowego albowiem zwyczaj jest to powszechnie stosowana (w danym okresie, środowisku i w danych warunkach społecznych) praktyka pewnego zachowania się. Ukształtowanie się pewnego zwyczaju nie jest samo w sobie zjawiskiem prawotwórczym. Doniosłość prawną zwyczaj uzyskuje dopiero wówczas, gdy konkretny przepis prawa odsyła do „ustalonego” zwyczaju, „przyjętego” zwyczaju, „miejscowego” zwyczaju itp
3
stary_hipis