Glukagon.pdf

(239 KB) Pobierz
Stężenie glukozy we krwi człowieka po okresie nocnego spoczynku wynosi
przeciętnie 80 mg/100 ml. W ciągu dnia stężenie to waha się w granicach od 80
mg/100 ml przed posiłkiem do około
120 mg/100 ml po posiłku. Jak to się dzieje, że mimo dużych zmian w dopływie i
wykorzystaniu glukozy jej zawartość we krwi utrzymuje się na stosunkowo stałym
poziomie?
Zawartość glukozy we krwi jest regulowana przede wszystkim przez wątrobę, która
może pobierać lub uwalniać znaczne ilości glukozy w odpowiedzi na sygnały
hormonów, a także w odpowiedzi bezpośrednio na stężenie glukozy. Kluczowymi
hormonami są insulina i glukagon.
Duże stężenie glukozy we krwi zmniejsza wydzielanie glukagonu przez trzustkę, a
zwiększa sekrecję insuliny. Spadek stężenia glukozy we krwi następuje kilka
godzin po spożyciu posiłku, co powoduje zmniejszenie wydzielania insuliny i
wzrost sekrecji glukagonu. Dzięki temu wolna glukoza jest w dużych ilościach
uwalniana z wątroby do krwi.
Do utrzymania stałego stężenia glukozy we krwi przyczynia się też zmniejszone
wykorzystanie glukozy przez mięśnie i tkankę tłuszczową wynikające stąd, że małe
stężenie insuliny utrudnia wchodzenie glukozy do tych tkanek. Jeśli stężenie
glukozy we krwi maleje, to zarówno mięśnie, jak i wątroba wykorzystują jako
substrat energetyczny kwasy tłuszczowe. Stężenie glukozy we krwi utrzymuje się
więc powyżej 80 mg/100 ml głównie dzięki trzem czynnikom: mobilizacji
glikogenu i uwalnianiu glukozy przez wątrobę, uwalnianiu kwasów tłuszczowych
przez tkankę tłuszczową oraz wykorzystaniu przez mięśnie i wątrobę kwasów
tłuszczowych jako substratu energetycznego zamiast glukozy.
To tyle w ramach wstępu. O insulinie już było, to teraz coś więcej o glukagonie.:)
Glukagon to liniowy polipeptyd zawierający 29 reszt aminokwasowych. Należy do
rodziny polipeptydów sekretynowych. Jest produkowany w trzustce. Najpierw
występuje w postaci proglukagonu (białko złożone ze 124 reszt aminokwasów), a
następnie ulega zamianie na właściwy hormon.
W porównaniu z insuliną ma przeciwne działanie fizjologiczne, ponieważ zwiększa
stężenie glukozy we krwi poprzez stymulowanie rozkładu glikogenu znajdującego
się w wątrobie. Zdolność zwiększania stężenia glukozy we krwi nazywa się
aktywnością hiperglikemizującą. Glukagon ponadto wpływa na pracę serca,
832757550.001.png
zwiększając częstotliwość jego skurczów, ma także właściwości lipolityczne, czyli
przyśpiesza uwalnianie kwasów tłuszczowych i ich utlenianie. Znalazł
zastosowanie w medycynie jako lek w przypadku hipoglikemii, wywołanej głównie
zawyżoną dawką insuliny, prowadzącej do tzw. wstrząsu insulinowego. W lekkim
stanie wystarczy przyjąć doustnie tabletki zawierające glukagon, a w ciężkich
przypadkach należy stosować iniekcję podskórną.
832757550.002.png 832757550.003.png 832757550.004.png
Glukagon stosuje się również w leczeniu przewlekłej niewydolności krążenia.
Podawany jest także przed badaniami radiograficznymi i endoskopowymi
przewodu pokarmowego. Struktura pierwszorzędowa glukagonu zastała
rozpoznana w 1956 roku, a jego pierwszą syntezę wykonano dopiero w roku 1968.
Sekwencja aminokwasów tworzących cząsteczkę glukagonu okazała się trudna do
syntezy, głównie z powodu dużej liczby hydroksyaminokwasów i aminokwasów
zasadowych.
Berg Jeremy M., Tymoczko John L., Stryer Lubert - Biochemia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin