Wymarzona nagroda.pdf

Jessica Hart

Wymarzona nagroda

ROZDZIAŁ PIERWSZY

– Będę miała romans.

Pel biegł na sąsiedniej ruchomej bieżni w tempie, którego

można mu było tylko pozazdrościć. Na dodatek przychodziło mu

to bez wysiłku, co było wysoce irytujące. Jednak Freya z

satysfakcją zauważyła, że w tym momencie wyraźnie potknął się i

stracił rytm.

– Co masz zamiar zrobić? – spytał, gdy odzyskał równowagę.

– Właśnie usłyszałeś.

– Kto jest tym wybrańcem?

– Dan Freer – rzuciła od niechcenia, walcząc z zadyszką.

Dopiero zaczęła przychodzić na treningi i na razie nieporadnie

korzystała ze wszystkich urządzeń, sapiąc i dysząc na granicy

omdlenia.

– No nie! – Pel spojrzał na nią kompletnie zaskoczony. – Chyba

nie ten sławny reporter Dań Freer, właściciel najbardziej

odlotowej skórzanej kurtki, znanej w całej telewizji?

– Właśnie o niego chodzi. Zagwizdał cicho.

– No, no! Kiedy to się stało?

– Jeszcze się nie stało – przyznała Freya. – Ale nastąpi to już

wkrótce! Doszłam do wniosku, że ty i Lucy macie rację. Czas,

żebym zmieniła swoje życie. Uwiedzenie Dana Freera będzie

pierwszym krokiem.

– Skąd ten pomysł? – spytał zaciekawiony Pel. Freya zwolniła

tempo do zwykłego chodu. Wreszcie mogła normalnie rozmawiać.

Oczywiście zdawała sobie sprawę, że czekało ją mnóstwo

zabiegów i wysiłku. Jednak najważniejszy był cel, który sobie

postawiła. Teraz potrzebowała pomocy Pela, żeby wspierał ją w

staraniach, by jej ciało stało się wysportowane, kształtne i

zgrabne. Takie, jak obiecał instruktor, który zaplanował dla niej

tortury nazywane treningiem.

– W przyszłym tygodniu mam urodziny – powiedziała do Pela,

który po dwudziestu minutach biegu nawet nie zaczął się pocić. –

Skończę dwadzieścia siedem lat. Jeszcze trzy lata i przekroczę

trzydziestkę! – dodała melodramatycznym tonem. – Wiesz, co

będzie potem?

– Będziesz miała lat trzydzieści jeden? – zasugerował Pel. –

Oczywiście, tylko zgaduję – dodał szybko.

Freya pokazała mu język.

– Dobrze wiesz, co mam na myśli. Zacznę się zbliżać do wieku

średniego i nie wiadomo kiedy zacznę nosić filcowy kapelusz i

hodować koty. Przedtem chcę skorzystać z życia! Utknęłam w

rutynie – zaczęła narzekać. – Nigdzie nie chodzę, niczym się nie

zajmuję i nie spotykam żadnych facetów.

– Ależ spotykasz różnych mężczyzn. Ja i Lucy ciągle widzimy

kogoś odpowiedniego, i to wprost przed twoim nosem.

– Na przykład?

– Na przykład Dominik. Wiem, że jest pośrednikiem handlu

nieruchomościami, ale to nie jego wina. Czyścioch, zamożny i

naprawdę cię lubi. Spojrzała na niego.

– Ty chyba znasz innego pośrednika o imieniu Dominik. Ten,

którego ja poznałam, nie był mną zainteresowany nawet w

najmniejszym stopniu!

– Był, ale nie zrobiłaś nic, żeby go zachęcić. – Pel pokiwał

głową z mądrym wyrazem twarzy. – Problem polega na tym, że

nie potrafisz dostrzec pewnych sygnałów.

– Ty i Lucy ciągle mi to powtarzacie – stwierdziła zaczepnie

Freya. Był to stały temat ich utarczek. – I tak nie był w moim

typie. Co prawda kiedyś zapowiedziałam, że zaczekam na Bena

Afflecka, ale nie wiadomo, kiedy będzie wolny. Tymczasem chcę

poznać kogoś bardziej interesującego niż pośrednik z Chigwell.

Męczy mnie już bycie grzeczną dziewczynką. Dla odmiany chcę

zacząć żyć niebezpiecznie i uznałam, że Dan byłby dla mnie

idealny.

Pel przyglądał się jej z lekkim powątpiewaniem.

– Nie uważasz, że jest jakby odrobinkę poza twoim zasięgiem?

– Cóż, dziękuję, że wierzysz w moje możliwości!

– Sama pokazałaś mi jego zdjęcie na okładce magazynu

„People”. Wyglądał na upartego twardziela – przypomniał Pel.

– Rozumiem, że ja nie jestem wystarczająco uparta. Pel

spojrzał na przyjaciółkę. Poruszała się po bieżni, dysząc z

wysiłku. Kosmyki włosów kleiły jej się do spoconej twarzy.

– Byłabyś, ale nie chce ci się za bardzo wysilać. Przykro mi, że

akurat ja musiałem ci to powiedzieć.

– Przecież się staram – odpowiedziała z westchnieniem. –

Przyszłam tu, żeby ćwiczyć, prawda?

– Tak, ale robisz to bez przekonania. Tylko spójrz na siebie.

Pędzisz po bieżni jak ślimak, który właśnie zapadł w drzemkę.

Jeśli naprawdę chcesz zmienić swoje życie, musisz dać z siebie

trochę więcej.

Freya, mamrocząc pod nosem, przekręciła regulator o jedną

kreskę na podziałce. Bieżnia nieznacznie przyspieszyła. Pel

spojrzał znacząco. Zrezygnowana Freya dołożyła kolejne trzy

poziomy, nie przestając złorzeczyć.

– Problem polega na tym, że jesteś bardzo ładna – mówił dalej.

– Podobasz się wszystkim i to ułatwia ci wiele spraw. Jednak nie

jesteś taka twarda, jak próbujesz wszystkim wmówić. Chodzi mi

tylko o to, żebyś w tym twoim nowym wcieleniu nie poczuła się

nagle bardzo pokrzywdzona.

– Pewnie uważasz, że najlepszy sposób na uniknięcie

przykrości to zabarykadowanie się w domu? Otóż żyję w ten

sposób od pięciu lat i mam już serdecznie dość! Wreszcie zdałam

sobie sprawę, że najwspanialszy mężczyzna na świecie sam nie

zapuka do moich drzwi. Muszę po prostu wyjść i poszukać go.

Wyobraź sobie, że ledwo podjęłam tę decyzję, Dan zjawił się w

moim biurze. Zupełnie jakby w całą sprawę wmieszało się

przeznaczenie!

Ruchoma bieżnia przesuwała się teraz pod jej stopami o wiele

szybciej. Freya kurczowo przytrzymywała się uchwytu, żeby nie

spaść z urządzenia wprost pod nogi któregoś z wysportowanych

instruktorów, kręcących się po sali z filozoficzną zadumą i

spoglądających na ćwiczących z lekką pogardą.

– Ach, Pel, on jest boski – wydyszała. – Ma ciemnobrązowe

oczy, a gdy uśmiechnie się do ciebie, dosłownie roztapiasz się u

jego stóp. Na dodatek ma niski głos. Czujesz, jak wibruje, i

przechodzą cię ciarki.

Poczuła dreszcz na samą myśl o cudownym głosie Dana.

– Wygląda na to, że jest wspaniały – stwierdził Pel z lekką nutą

zazdrości.

– To prawda. Jest seksowny i pociągający. Jest też inteligentny,

dowcipny i prowadzi interesujące życie. Dan nie jeździ metrem do

jakiegoś biura. Wyjeżdża na tereny objęte walką i unikając kul,

przygotowuje relację albo w przebraniu zbiera materiały do

reportaży interwencyjnych. – Westchnęła. – Każdy facet w

porównaniu z nim wydaje się nudny.

– Dziękuję bardzo!

– Wiesz, że nie chodzi o ciebie. – Freya odruchowo chciała

machnąć ręką, ale nie odważyła się wypuścić uchwytu. – Dan jest

też bardzo uprzejmy. Kiedy telefonuje do redakcji, zawsze

zamienia ze mną kilka słów, nim przełączę go do redaktora działu

międzynarodowego. Nie jest taki jak inni dziennikarze.

Brakowało jej oddechu i mówiła urywanymi zdaniami.

– Potrafią... tylko narzekać... na swoje... wydatki, a Dan...

naprawdę chce wiedzieć, co... masz do powiedzenia. Pel, możemy

już przestać? – poprosiła zasapana. – Nie jestem w stanie

rozmawiać na tej maszynie!

Wiedziała, że Pel ma ochotę stanąć nad nią jak brutalny

sierżant i zmusić ją do jeszcze większego wysiłku. Po cichu

liczyła na to, że bardziej zainteresuje go jej plan uwiedzenia Dana

Freera.

Miała rację. Skorzystali z natrysku i dwadzieścia minut później

siedzieli wygodnie rozparci w klubowym barku. Pela rozpierało

zadowolenie z siebie, a Freya wreszcie odetchnęła z ulgą.

– Co na to wszystko powiedziała Lucy? – spytał Pel, podając

Frei dżin z tonikiem.

– W zasadzie nie ma nic przeciwko temu. Jedynie nazwisko

Dana zupełnie jej się nie podoba. Powiedziała, że w żadnym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: