JOANNA CHMIELEWSKA - Autobiografia - 07 - Okropności.pdf - Joanna Chmielewska - książki - magnolia75

JOANNA CHMIELEWSKA

AUTOBIOGRAFIA TOM 7

OKROPNOŚCI

Wszystkie osoby, obszczekane w niniejszym utworze, z góry najgoręcej

przepraszam. Tych, którzy zdążyli przenieść się na lepszą stronę, uprzejmie

proszę o niestraszenie po nocach.

Po dniach też.

Wielce skruszona Autorka

Komu się nie podoba, może nie czytać. Naprawdę nie ma takiego

przepisu, że koniecznie trzeba, a zaniechanie lektury zostanie surowo ukarane.

Szczególnie, że ta akurat lektura, obawiam się, będzie ciężkostrawna.

Nie mam innego sposobu na przekazanie społeczeństwu całej poniższej

treści, jak tylko w tej idiotycznej postaci. Nie będę czytać wszystkiego, co do

tej pory napisałam, ponieważ od własnych przeżyć niedobrze mi się robi. A

wpływu na przeszłość nie posiadam, nie dam rady zlikwidować osobistego

zidiocenia, drugiej wojny światowej, Hitlera, minionego, chwalić Boga,

ustroju, aczkolwiek może minionego nie całkowicie, ani też żadnych innych

wydarzeń historycznych. Mam cichą nadzieję, że osoby odpowiednio młodsze

wyciągną sobie ze mnie jakieś sensowne wnioski i na moich błędach czegoś

się nauczą, chociaż doskonale wiem, czyją to mamusią jest nadzieja.

No dobrze, ale głupi ma szczęście, nie?

Do rozpoczęcia niniejszego utworu skłoniła mnie myśl, jak się okazało,

błędna.

Otóż ci od wymiany wodomierza umówili się, że przyjdą przed trzecią.

Znaczy, przed piętnastą. Wymiana wodomierza spadła na mnie znienacka,

niczym grom z jasnego nieba, musiałam załatwić pilną i ważną sprawę przez

telefon i wiadomo było, że załatwianie potrwa dłuższą chwilę.

Gotowa byłam głowę na pniu położyć, że zadzwonią mi do furtki

dokładnie w środku załatwiania, odczekałam zatem odpowiednio długo,

doskonale wiedząc, że punktualność jest w naszym narodzie ciałem obcym, a

znaczenia słowa większość ludzkich jednostek musi szukać w encyklopedii. O

szesnastej trzydzieści zadzwoniłam, zaczęłam załatwiać, cały czas

zastanawiając się, co zrobię, jeśli mi przerwą w połowie i, ku mojemu

zdumieniu, załatwiłam do końca bez przeszkód, a ci od wodomierza w samym

środku nie przyszli.

Przyszli później.

Nie do pojęcia.

W czasie oczekiwania i zastanawiań rozważałam kwestię przypadkowości

zjawisk międzyludzkich, skojarzenia ruszyły Niagarą, w rezultacie zaczęłam

to pisać i niech wszyscy do nich mają pretensję. Do tych od wodomierza.

Dosyć mam odpowiedzialności za błędy całego świata!

Za własne również.

Właściwie wszystko razem powinno nosić tytuł:

JOANNA CHMIELEWSKA - Autobiografia - 07 - Okropności.pdf