DYREKTYWA RADY 92-117-EWG z dnia 17 grudnia 1992 r.pdf

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

03/t. 14

31992L0117

L 62/38

DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH

15.3.1992

DYREKTYWA RADY 92/117/EWG

z dnia 17 grudnia 1992 r.

dotycząca środków ochrony przed określonymi chorobami odzwierzęcymi i odzwierzęcymi

czynnikami chorobotwórczymi u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego, w celu

zapobieżenia zakażeniom i zatruciom przenoszonym przez żywność

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

sytuacja odnosząca się do salmonellozy uzasadnia przyjęcie

natychmiastowych środków kontroli niektórych rodzajów

zagrożonej gospodarki rolnej;

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę

Gospodarczą, w szczególności jego art. 43,

harmonizacja zasadniczych wymagań dotyczących ochrony

zdrowia publicznego zakłada uprzednie określenie związków

między Wspólnotą, laboratoriami referencyjnymi oraz wykony-

waniem działań technicznych i naukowych;

uwzględniając wniosek Komisji ( 1 ),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ( 2 ),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 3 ),

szczegółowe zasady dotyczące wkładu finansowego Wspólnoty

w zakresie niektórych działań zawartych w niniejszej dyrek-

tywie zostały ustanowione decyzją Rady 90/424/EWG z dnia

26 czerwca 1990 r. w sprawie wydatków w dziedzinie wetery-

narii ( 5 );

a także mając na uwadze, co następuje:

zwierzęta żywe i produkty pochodzenia zwierzęcego znajdują

się w wykazie w załączniku II do Traktatu; gospodarka hodow-

lana oraz wprowadzenie na rynek produktów pochodzenia

zwierzęcego stanowią ważne źródło dochodu rolników;

właściwym jest ustanowienie przepisów dotyczących procedury

ustanawiającej bliską efektywną współpracę między Państwami

Członkowskimi a Komisją, w zakresie przyjęcia środków

wykonawczych,

racjonalny rozwój tego sektora oraz poprawa jego produktyw-

ności mogą być osiągnięte przez wprowadzenie środków wete-

rynaryjnych, których celem jest ochrona i podniesienie

poziomu w zakresie zdrowia publicznego i zdrowia zwierząt

we Wspólnocie;

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

konieczne jest zapobieżenie i ograniczanie za pomocą odpo-

wiednich środków pojawiania się chorób odzwierzęcych, które

stanowią zagrożenie dla zdrowia ludzi, w szczególności

poprzez żywność pochodzenia zwierzęcego;

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy dotyczące gromadzenia

informacji w zakresie chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych

czynników chorobotwórczych oraz odpowiednich środków,

które należy podjąć wPaństwach Członkowskich oraz na

poziomie wspólnotowym.

Wspólnota podjęłajuż działania dotyczące zlikwidowania

niektórych chorób odzwierzęcych, w szczególności gruźlicy

bydła, brucelozy bydła, brucelozy u kóz i owiec oraz

wścieklizny; zalecane jest gromadzenie informacji epidemiolo-

gicznych o tych chorobach;

Artykuł 2

środki te powinny być stosowane bez uszczerbku dla dyrek-

tywy Rady 89/397/EWG z dnia 14 czerwca 1989 r., w sprawie

urzędowej kontroli środków spożywczych ( 4 );

Do celów niniejszej dyrektywy:

1) „choroba odzwierzęca” oznacza choroby i/lub zakażenia,

które mogą być naturalnie przeniesione ze zwierzątna

człowieka;

w celu określenia priorytetów dotyczących działań zapobiegaw-

czych konieczne jest zgromadzenie informacji w Państwach

Członkowskich o przypadkach chorób odzwierzęcych u ludzi,

zwierząt domowych, w paszach zwierzęcych oraz u zwierząt

dzikich;

2) „odzwierzęcy czynnik chorobotwórczy” oznacza jakąkol-

wiek bakterię, wirus lub pasożyta zewnętrznego, które

mogą spowodować chorobę odzwierzęcą;

3) „zatwierdzone laboratorium krajowe” oznacza laboratorium

zatwierdzone lub uznane przez właściwy organ Państwa

Członkowskiego do przeprowadzania badań próbek urzędo-

wych w celu wykrywania odzwierzęcych czynników choro-

botwórczych;

Komisja powinna śledzić rozwój sytuacji epidemiologicznej po

to, aby zaproponować odpowiednie środki;

( 1 ) Dz.U. C 253 z 27.9.1991, str. 2.

( 2 ) Dz.U. C 326 z 16.2.1991, str. 223.

( 3 ) Dz.U. C 79 z 30.3.1992, str. 6.

( 4 ) Dz.U. L 186 z 30.6.1989, str. 23.

( 5 ) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 19. Decyzja zmieniona decyzją

91/133/EWG (Dz.U. L 66 z 13.3.1991, str. 18).

03/t. 14

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

4) „próbka” oznacza próbkę pobraną przez właściciela lub

osobę odpowiedzialną za zakład lub zwierzęta, lub pobraną

w jego imieniu, w celu jej zbadania na obecność odzwierzę-

cego czynnika chorobotwórczego;

c) diagnoza oraz identyfikacja odzwierzęcego czynnika choro-

botwórczego są zgłaszane do właściwego organu;

d) właściwy organ gromadzi informacje dotyczące odzwierzę-

cych czynników chorobotwórczych, których obecność

została potwierdzona w wyniku przeprowadzonych testów

lub badań, oraz każdego przypadku klinicznego chorób

odzwierzęcych wymienionych w załączniku I pkt I u ludzi i

zwierząt;

5) „próbka urzędowa” oznacza próbkę pobraną przez właściwy

organ w celu przeprowadzenia testów na obecność odzwie-

rzęcego czynnika chorobotwórczego. Próbka urzędowa

zawiera odniesienie do gatunku, rodzaju, ilości i metody

pobrania, a także do pochodzenia zwierzęcia lub produktu

pochodzenia zwierzęcego; taka próbka ma być pobierana

bez wcześniejszego uprzedzenia;

e) inne Państwa Członkowskie są regularnie informowane w

ramach Stałego Komitetu Weterynaryjnego, utworzonego

na mocy decyzji 68/361/EWG ( 4 ), o odnotowanych przy-

padkach klinicznych zgodnie z lit. d).

6) „właściwy organ” oznacza centralny organ lub władze

Państwa Członkowskiego, które są odpowiedzialne za moni-

torowanie stosowania przepisów dotyczących zdrowia

publicznego, zdrowia zwierząt lub innych zagadnień wete-

rynaryjnych wynikających z niniejszej dyrektywy, albo

każdy inny organ, któremu organ centralny powierzył takie

zadania.

2. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16 przepisy

niniejszego artykułu mogą być rozszerzone w celu objęcia nimi

chorób odzwierzęcych lub odzwierzęcych czynników choro-

botwórczych wymienionych w załączniku I pkt II i III.

Artykuł 3

1. Każde Państwo Członkowskie zapewnia, aby środki

podjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą przez właściwy organ

były koordynowane na szczeblu krajowym i lokalnym, w

szczególności w odniesieniu do badań epidemiologicznych.

Artykuł 5

1. Właściwy organ oceni informacje zgromadzone zgodnie

z art. 4 ust. 1 lit. d). Powiadomi on Komisję do dnia 31 marca

każdego roku o tendencjach i źródłach zakażeń chorobami

odzwierzęcymi, odnotowanych w ciągu ostatniego roku.

2. Właściwy organ szczebla lokalnego jest wspierany przez

zatwierdzone laboratoria krajowe.

3. Każde Państwo Członkowskie wyznaczy zatwierdzone

krajowe laboratoria referencyjne w zakresie chorób odzwierzę-

cych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych wymienio-

nych w załączniku I pkt I, w których możebyć przeprowa-

dzona identyfikacja odzwierzęcego czynnika chorobotwórczego

lub ostateczne potwierdzenie jego obecności.

2. Ustęp 1 nie wyklucza częstszego powiadamiania Komisji

przez Państwo Członkowskie, czy też wniosków Komisji

dotyczących dodatkowych informacji w przypadku, gdy

okoliczności to uzasadniają. Komisja oceni informacje dostar-

czone przez Państwa Członkowskie i do dnia 1 października

każdego roku złoży sprawozdanie Stałemu Komitetowi Wetery-

naryjnemu.

Artykuł 4

3. Do dnia 1 stycznia 1996 r. Komisja przedłoży Radzie

sprawozdanie dotyczące nabytych doświadczeń,zzałączonymi

propozycjami poprawy systemu sprawozdawczego w spra-

wach, wobec których Rada podejmie decyzję kwalifikowaną

większością głosów.

Państwa Członkowskie gwarantują, że:

a) podmioty gospodarcze lub kierownicy zakładów zatwier-

dzonych zgodnie z dyrektywami 64/433/EWG ( 1 ),

71/118/EWG ( 2 ) i 77/99/EWG ( 3 ) zostali zobowiązani do

przechowywania przez minimalny okres, który zostanie

wyznaczony przez właściwy organ, oraz podania do jego

wiadomości, na jego wniosek, wyników badań na obecność

chorób odzwierzęcych wymienionych w załączniku I pkt I;

Artykuł 6

b) wyodrębnienie oraz identyfikacja odzwierzęcych czynników

chorobotwórczych lub ustanowienie jakiegokolwiek innego

dowodu na ich obecność spoczywają na osobie odpowie-

dzialnej za laboratorium lub, w przypadku gdy identyfikacja

czynnika przeprowadzana jest w innym miejscu niż labora-

torium, na osobie odpowiadającej za badanie;

Komisja śledzi rozwój sytuacji w odniesieniu do chorób

odzwierzęcych we Wspólnocie, szczególnie na podstawie infor-

macji zgromadzonych na podstawie art. 5 i 8, oraz:

a) prowadzi określone badania, w szczególności w odniesieniu

do oceny ryzyka powstającego w wyniku odzwierzęcych

czynników chorobotwórczych, procedur diagnostycznych i

środków kontroli, we współpracy z właściwymi laborato-

riami krajowymi, wspólnotowymi laboratoriami referencyj-

nymi określonymi w art. 13 i Stałym Komitetem Weteryna-

ryjnym utworzonym na mocy decyzji 81/651/EWG ( 5 );

( 1 ) Dz.U. L 121 z 29.7.1964, str. 2012/64. Dyrektywa ostatnio zmie-

niona dyrektywą 91/497/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 69).

( 2 ) Dz.U. L 55 z 8.3.1971, str. 23. Dyrektywa ostatnio zmieniona i

zaktualizowana dyrektywą 92/116/EWG (Dz.U. L 62 z 15.3.1993,

str. 1).

( 3 ) Dz.U. L 26 z 31.1.1977, str. 85. Dyrektywa zaktualizowana

dyrektywą 92/5/EWG (Dz.U. L 57 z 2.3.1992, str. 1) oraz ostatnio

zmieniona dyrektywą 92/45/EWG (Dz.U. L 268 z 14.9.1992, str.

35).

( 4 ) Dz.U. L 255 z 18.10.1968, str. 23.

( 5 ) Dz.U. L 233 z 19.8.1981, str. 32. Decyzja zmieniona decyzją

86/105/EWG (Dz.U. L 93 z 8.4.1986, str. 14).

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

03/t. 14

b) określi zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16 sposoby

gromadzenia próbek i przeprowadzania badań w krajowych

laboratoriach określonych w art. 3 ust. 2 i 3. W przypadku

salmonelli powinna to wykonać do dnia ustanowionego w

art. 17;

b) uwzględniać szczególną sytuację wkażdym Państwie Człon-

kowskim;

c) wykazać liczbę zatwierdzonych laboratoriów krajowych, w

których przeprowadzane będą badania oraz identyfikacja

salmonelli, a także procedury zatwierdzające te laboratoria.

c) ustanowi wytyczne dotyczące środków zwalczania chorób

odzwierzęcych.

Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 16:

Artykuł 7

— plany określone w ust. 2, zmienione, jeśli zaistnieje taka

potrzeba, zostaną zatwierdzone nie później niż wc ągu

sześciu miesięcy od chwili ich przedłożenia,

System pozwalający na śledzenie przemieszczania zwierząt

hodowlanych, ustanowiony decyzją Komisji 89/153/EWG ( 1 ),

zostanie wprowadzony w związku ze środkami związanymi z

chorobami odzwierzęcymi i odzwierzęcymi czynnikami choro-

botwórczymi, ustanowionymi w niniejszej dyrektywie.

— do uprzednio zatwierdzonego planu mogą być wprowa-

dzane zmiany lub uzupełnienia, w celu uwzględnienia

rozwoju sytuacji w danym Państwie Członkowskim lub

jednym z jego regionów.

Artykuł 8

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie przedłożą Komisji do dnia 1

października 1993 r. krajowe środki, które podejmą w celu

realizacji celów niniejszej dyrektywy ze względu na choroby

odzwierzęce wymienione w załączniku I pkt I i II, z wyjątkiem

tych, które zostałyjuż podjęte w zakresie brucelozy i gruźlicy

na podstawie planów już zatwierdzonych w ramach legislacji

wspólnotowej.

1. Szczegółowe zasady dotyczące wkładu finansowego

Wspólnoty w zakresie środków dotyczących uboju i

zniszczenia oraz pobierania próbek urzędowych zgodnie z

załącznikiem III sekcja I pkt V, oraz w zakresie działalności

laboratoriów wymienionych w załączniku IV, zostaną ustano-

wione zgodnie z decyzją 90/424/EWG.

Mogą one obejmować rodki w celu wykrywania chorób

odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych

wymienionych w załączniku I pkt III.

W odniesieniu do środków określonych w załączniku III wkład

finansowy przewidziany w decyzji 90/424/EWG nie może

działać na korzyść hodowców, którzy naruszyli wymagania

niniejszej dyrektywy.

Państwa Członkowskie, które posiadają krajowe plany wykry-

wania chorób odzwierzęcych wymienionych w załączniku I pkt

II, mogą przedłożyć je Komisji jako informacje wymagane

zgodnie z akapitem pierwszym.

50 % kosztów związanych z zastosowaniem środków dotyczą-

cych uboju i zniszczenia określonych w akapicie pierwszym

zostanie pokrytych ze wspomnianego wyżej wkładu finanso-

wego Wspólnoty.

Państwa Członkowskie przedkładają Komisji co roku sprawo-

zdanie dotyczące sytuacji epidemiologicznej w zakresie

włośnicy.

2. W art. 4 decyzji 90/424/EWG dodaje się ust. 3 w

brzmieniu:

Komisja zbada środki podane do wiadomości przez Państwa

Członkowskie, w celu określenia, czy są one zgodne z celami

niniejszej dyrektywy. Poinformuje ona Państwa Członkowskie o

swoich wnioskach w ramach Stałego Komitetu Weterynaryj-

nego.

„3. Przepisy art. 3 z wyjątkiem ust. 2 tiret czwarte oraz

ust. 5 tiret drugie stosuje się w przypadku, gdy pojawią się

choroby odzwierzęce wymienione w dyrektywie

92/117/EWG, pod warunkiem że ich pojawienie się

stanowi nagłe zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. Niniejszy

warunek zostanie spełniony po podjęciu decyzji przewi-

dzianej w art. 3 ust. 3.”

2. W przypadku salmonelli u ptactwa domowego Państwa

Członkowskie muszą przedłożyć Komisji do dnia 1 stycznia

1994 r. plany sporządzone zgodnie z kryteriami ustanowio-

nymi w załącznikach II i III. Plany te muszą:

Artykuł 10

a) precyzowaćśrodki podjęte w odniesieniu do salmonelli w

celu dostosowania do minimalnych wymagań ustanowio-

nych w załączniku III;

1. Z dniem 1 stycznia 1994 r. Państwa Członkowskie wpro-

wadzą minimalne środki ustanowione w zakresie salmonelli w

załączniku III sekcja I.

( 1 ) Dz.U. L 59 z 2.3.1989, str. 33.

03/t. 14

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

Państwa Członkowskie muszą, do dnia 1 stycznia 1994 r., usta-

nowić przepisy określające środki, które należy podjąć w celu

uniknięcia pojawienia się salmonelli w gospodarstwach rolnych,

biorąc pod uwagę zasady określone w załączniku II do dyrek-

tywy 90/539/EWG.

Artykuł 13

Wspólnotowe laboratoria referencyjne wymienione w

załączniku IV są odpowiedzialne, zgodnie z zadaniami i

obowiązkami w nim opisanymi, za łączność i koordynację

krajowych laboratoriów referencyjnych określonych w art. 3

ust. 3.

Rada, stanowiącwiększością kwalifikowaną, do dnia 1 stycznia

1995 r., na wniosek Komisji sporządzony w świetle opinii

uzyskanej od Naukowego Komitetu Weterynaryjnego, oraz na

podstawie zebranych doświadczeń w czasie wykonywania

niniejszej dyrektywy, zadecyduje w sprawie środków wymaga-

nych w celu kontroli salmonelli w stadach niosek.

Artykuł 14

Do czasu przyjęcia tych środków Państwa Członkowskie mogą,

z poszanowaniem przepisów Traktatu, zachować przepisy

krajowe w odniesieniu do niosek.

1. Wpisanie i pozostanie we wspólnotowym wykazie

państw trzecich lub ich części, z których przywóz jest dozwo-

lony w odniesieniu do zdrowia, wymagają przedłożenia przez

dane państwa trzecie planu zawierającego szczegóły gwarancji

udzielonych przez to państwo, w odniesieniu do inspekcji

dotyczących chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników

chorobotwórczych.

2. Rada, stanowiącw ększością kwalifikowaną na wniosek

Komisji sporządzony na podstawie informacji zebranych

zgodnie z art. 5 i 6 oraz art. 8 ust. 1, zadecyduje o potrzebie

zastosowania szczególnych środków dotyczących kontroli

innych chorób odzwierzęcych o podobnym zagrożeniu.

Efekt tych gwarancji musi być nie mniejszy niż wynikający z

gwarancji określonych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 11

Komisja zatwierdzi te plany zgodnie z procedurą przewidzianą

w art. 16. Gwarancje alternatywne do tych, które wynikają z

zastosowania niniejszej dyrektywy, są dozwolone zgodnie z tą

procedurą, pod warunkiem że nie są one bardziej korzystne od

tych, które są stosowane w odniesieniu do handlu.

1. Biegli z Komisji mogą przeprowadzić badania na miejscu,

w niezbędnym zakresie do jednolitego stosowania niniejszej

dyrektywy i we współpracy z właściwymi władzami Państw

Członkowskich. W tym celu mogą oni sprawdzić, czy Państwa

Członkowskie zapewniają właściwe stosowanie niniejszej

dyrektywy, poprzez kontrolę reprezentatywnego procentu

gospodarstw. Komisja poinformuje właściwy organ o wynikach

przeprowadzonej kontroli.

2. W przypadku gdy nie zostanie podjęta żadna decyzja

zgodnie z ust. 1, do dnia 31 grudnia 1995 r., w odniesieniu

do danego państwa trzeciego, zamieszczenie tego państwa w

wykazie określonym w ust. 1 zostanie zawieszone zgodnie z

procedurą przewidzianą w art. 16.

3. Przestrzeganie przez właściwe władze państwa trzeciego

realizacji planów zostanie sprawdzone przez biegłych wspólno-

towych, w czasie kontroli przewidzianych w regułach wspólno-

towych.

Dane Państwo Członkowskie podejmie wszelkie środki, które

okażą się niezbędne do uwzględnienia wyników tych kontroli.

Jeżeli Państwo Członkowskie nie podejmie takich środków, po

zbadaniu sytuacji przez Stały Komitet Weterynaryjny możliwe

jest podjęcie odpowiednich środków na mocy procedury usta-

nowionej w art. 16.

Artykuł 15

2. Szczegółowe przepisy w celu wykonania niniejszego

artykułu, szczególnie w odniesieniu do częstotliwości i sposobu

przeprowadzania kontroli określonych w ust. 1 akapit

pierwszy, zostaną przyjęte na mocy procedury wymienionej w

art. 16.

Rada może zmieniać lub uzupełniać załączniki, stanowiąc

większością kwalifikowaną na wniosek Komisji.

W szczególności załącznik III zostanie poddany kontroli na

mocy niniejszej procedury do dnia 1 stycznia 1996 r.

Artykuł 16

Artykuł 12

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje sięśrodki ochronne

określone w dyrektywie 90/425/EWG ( 1 ) dotyczącej kontroli

weterynaryjnych, przeprowadzanych w zakresie handlu w celu

zakończenia tworzenia rynku wewnętrznego.

1. Gdy ma być stosowana procedura określona w niniejszym

artykule, przewodniczący niezwłocznie przedstawia sprawę

Komitetowi, z własnej inicjatywy lub na wniosek Państwa

Członkowskiego.

2. W ramach Komitetu głosy Państw Członkowskich są

ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący

nie bierze udziałuwgłosowaniu.

( 1 ) Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona

dyrektywą 91/496/EWG (Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56).

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

03/t. 14

3. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, które

należy podjąć. Komitet wydaje opinię w sprawie tych środków

w terminie, który przewodniczący może ustalić stosownie do

pilności przedłożonych spraw. Opinie są przyjmowane więk-

szością 54 głosów.

4. a) Komisja przyjmuje środki i stosuje je niezwłocznie, gdy

są one zgodne z opinią Komitetu;

b) gdy środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub gdy nie

zostanie dostarczona żadna opinia, Komisja przedkłada

bezzwłocznie Radzie wniosek dotyczący środków, które

należy podjąć. Rada przyjmuje środki kwalifikowaną

większością głosów.

Jeżeli trzy miesiące po przedłożeniu wniosków Radzie nie

przyjęła ona żadnych środków, Komisja przyjmuje środki i

stosuje je niezwłocznie, chyba że Rada odrzuciła je zwykłą

większością głosów.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odnie-

sienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy

ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odnie-

sienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawo-

wych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach

objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 18

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 1992 r.

Artykuł 17

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy usta-

wowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania

niniejszej dyrektywy przed dniem 1 stycznia 1994 r.

W imieniu Rady

J. GUMMER

Przewodniczący

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: