Gal-lit.pdf

L ist św. Pawła do GaLacjan

Autor : apostoł Paweł (mógł mieć wówczas 41 lub 44 lata).

Czas : 49 lub 52 r. po chr.

Miejsce : antiochia

Cel : Podkreślenie prawdy, że usprawiedliwienie, obiecane

jeszcze przed nadaniem Prawa, oraz rozwój ducho-

wego życia stają się udziałem grzesznika wyłącznie

dzięki wierze w jezusa chrystusa.

Temat : Usprawiedliwienie jest sprawą wiary.

du człowieka, c ale za sprawą jezusa chrystusa i Boga

ojca, który Go wzbudził z martwych d – 2 oraz wszy-

scy bracia, a którzy są ze mną, do kościołów b w Galacji: c

3 niech wam towarzyszą łaska a i pokój, b pochodzące od

Boga, naszego ojca, oraz Pana, jezusa chrystusa. 4 on

samego siebie wydał za nasze grzechy, a aby nas wyrwać

ze zła panującego w obecnym wieku, b zgodnie z wolą

Boga c i naszego ojca, 5 któremu niech będzie chwała na

wieki. amen. a

1 a Dz 7:58, 8:1,3;

9:1-30; 11:25,30;

13:1-4,7,9,13; 15:2

b Rz 1:5; 1Kor

9:1-2,5; 15:9;

2Kor 11:5; 12:11

c Tt 1:3 d Dz 2:24;

Rz 4:24

2 a Flp 4:21 b 1Kor

7:17; 11:16 c Dz

16:6; 1Kor 16:1

3 a J 1:14; Rz 5:2;

Ga 2:9,21; 5:4 b J

14:27; Rz 1:7; Ef

1:2; Flp 1:2; Flm 3

4 a Mt 20:28; 1Kor

15:3; Ga 2:20; Ef

5:2,25; 1Tm 2:6;

Tt 2:14; 1P 2:24

b Dz 26:18; 2Kor

4:4; Ef 2:2; 1J 5:19

c Ef 1:5

5 a Rz 11:36

6 a Rz 8:30; Ef

1:18 b Dz 15:1; Rz

16:17; 2Kor 11:4

7 a Dz 15:24;

Ga 5:10,12

b Jr 23:16,36

8 a 2Kor 11:14 b Rz

9:3; 1Kor 16:22

Dziwna łatwowierność

6 dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego,

który was powołał a w łasce chrystusa, do innej dobrej

nowiny. b 7 jednak innej nie ma. są tylko jacyś ludzie,

którzy was niepokoją a i chcą przekręcić b to, co przekazał

nam chrystus. 8 ale choćby nawet ktoś z nas albo sam

anioł z nieba a głosił wam dobrą nowinę różną od tej,

którą wam przekazaliśmy, niech będzie przeklęty! b 9 jak

powiedzieliśmy przedtem, tak teraz powtarzam: jeśli ktoś

wam głosi dobrą nowinę różną od tej, którą już przyjęli-

ście, niech będzie przeklęty!

10 czy mówiąc tak, zamierzam zjednać sobie ludzi, czy

Boga? albo może chodzi mi o przypodobanie się ludziom? a

Gdybym nadal zabiegał o ludzkie względy, nie byłbym

sługą chrystusa. b

10 a Rz 2:29; 1Ts

2:4 b Rz 1:1

Powitanie

1 Paweł, a apostoł b – posłany nie przez ludzi i nie z powo-

List do Galacjan 1:11

394

11 a Dz 20:24;

Rz 2:16; 16:25;

1Kor 15:1-2

12 a 1Kor 15:3

b 1Kor 2:10; 2Kor

12:1; Ga 2:2; Ef

3:3; Tt 1:3; Obj 1:1

13 a Dz 8:3; 9:1,2;

22:4-5; 26:9-11;

1Kor 15:9; Flp 3:6;

1Tm 1:13

14 a Dz 21:20;

22:3 b Mt 15:2-6

15 a 1Kor 1:21; Ef

1:5,9 b Iz 49:1; Jr

1:5; Łk 1:15; Dz

9:15 c Rz 1:1; 8:28

d Rz 12:3; 1Kor

3:10; 15:10; Ef

3:2,8; 1Tm 1:14

16 a Ga 2:20; 4:6

b Dz 9:15; 22:21;

26:17-18; Ga

2:7-9; Ef 3:8 c Mt

16:17; Ef 6:12

17 a Dz 9:19-22

18 a J 1:42; 1Kor

1:12; 3:22; 9:5;

15:5; Ga 2:9,11,14

b Dz 9:26-28

19 a Mt 13:55;

Mk 6:3; Dz 12:17;

15:13; 21:18; 1Kor

15:7; Ga 2:9,12;

Jk 1:1

20 a Rz 9:1;

1Tm 2:7

21 a Dz 15:23,41

b Dz 6:9; 21:39;

22:3; 23:34; 27:5

22 a 1Kor 1:2 b Dz

9:31; 1Ts 2:14

23 a Dz 6:7; 13:8;

14:22; Rz 16:26;

1Kor 16:13; Ga

3:2,5,7,9,23,25;

Ef 4:13; 1Tm 1:19;

3:9,13; 4:1,6; 5:8;

6:10,12,21; 2Tm

3:8;4:7; Tt 1:13; Jd

3,20; Obj 14:12

24 a Mt 9:8;

Dz 21:19-20

Pochodzenie Pawłowej dobrej nowiny

11 oznajmiam wam bowiem, bracia: dobra nowina, którą

wam głosiłem, a nie jest owocem myśli ludzkiej. 12 nie

przejąłem jej od człowieka, ani nikt mnie jej nie nauczył.

Mam ją a dzięki objawieniu jezusa chrystusa. b 13 Bo na

pewno słyszeliście o moim wcześniejszym postępowaniu

w judaizmie. wyjątkowo prześladowałem wtedy i niszczy-

łem Kościół. a 14 jako wyznawca judaizmu robiłem więk-

sze postępy, niż wielu innych z mojego pokolenia, bo gor-

liwiej a przestrzegałem moich ojczystych tradycji. b 15 Gdy

jednak spodobało się Bogu, a który mnie wyznaczył jesz-

cze w łonie mojej matki b i powołał c dzięki swojej łasce, d

16 żeby we mnie a objawić swego syna, abym głosił Go

między poganami, b nie radziłem się ciała ani krwi. c 17 nie

udałem się też do jerozolimy, do tych, którzy przede mną

byli apostołami, lecz natychmiast odszedłem do arabii,

po czym znów wróciłem do damaszku. a 18 następnie, po

trzech latach, wybrałem się do jerozolimy, żeby poznać

Kefasa. a Przebywałem u niego piętnaście dni. b 19 co do

innych apostołów, nie widziałem żadnego poza jaku-

bem, bratem Pańskim. a 20 Pisząc to, oświadczam wobec

Pana, że nie kłamię. a 21 Potem udałem się w okolice syrii a

i cylicji. b 22 a kościoły chrystusowe a w judei b osobiście

mnie nie znały. 23 Ludzie słyszeli jedynie, że ten, który

ich kiedyś prześladował, teraz głosi wiarę, a którą wcześ-

niej zwalczał – 24 i z mego powodu chwalili Boga. a

395

List do Galacjan 2:14

jerozolimy. a tym razem wraz z Barnabą. b Zabrałem

ze sobą również tytusa. c 2 Udałem się tam natomiast

w związku z objawieniem. a na osobności, przy osobach

bardziej wpływowych, przedstawiłem dobrą nowinę,

którą głoszę wśród pogan. b nie chciałem, aby się oka-

zało, że biegnę, lub biegłem, na próżno. c 3 wtedy nawet

tytusa, który był przecież ze mną, nie nakłaniano – jako

Greka a – do obrzezania. 4 stało się tak pomimo nacisków

fałszywych braci, a którzy znaleźli się we wspólnocie

z ukrytym zamiarem wyszpiegowania wolności, b danej

nam w chrystusie, i wzięcia nas w niewolę. c 5 nie ustąpili-

śmy im ani na chwilę. chcieliśmy bowiem, ze względu na

was, utrzymać prawdę dobrej nowiny. 6 ważne jest nato-

miast stanowisko ludzi, którzy zdawali się coś znaczyć.

oczywiście to, kim oni byli wcześniej, nie ma dla mnie

znaczenia. dla Boga też nie jest to ważne. a otóż ze strony

tych znaczniejszych nie usłyszałem, że mam coś doda-

wać do głoszonego poselstwa. 7 Przeciwnie, zdali sobie

sprawę, że Bóg zlecił mi a głoszenie dobrej nowiny wśród

osób nieobrzezanych, b podobnie jak Piotrowi c pośród

obrzezanych. 8 ten bowiem, który skutecznie użył Piotra,

jeśli chodzi o apostolstwo pośród obrzezanych, skutecz-

nie użył mnie w odniesieniu do pogan. a 9 Gdy więc zdali

sobie sprawę z danej mi łaski, a jakub, b Kefas c i jan d – ludzie

uchodzący za filary e – uścisnęli mnie i Barnabie rękę na

znak wspólnoty. f Uczynili to w przekonaniu, że my mamy

iść do pogan, a oni do obrzezanych. 10 Prosili nas tylko,

abyśmy pamiętali o ubogich, a co zawsze starałem się mieć

na uwadze. b

1 a Dz 15:2 b Dz

4:36; 9:27; 11:22;

12:25; 13:1;

14:20; 15:12,22;

1Kor 9:6; Ga

2:13 c 2Kor

2:13; 7:6,13,14;

8:6,16,23; 12:18;

2Tm 4:10; Tt 1:4

2 a Ga 1:12 b Dz

15:12 c 1Kor

9:24,26; Ga 4:11;

5:7; Flp 2:16; 1Ts

3:5; Hbr 12:1

3 a Dz 16:3

4 a Dz 15:1,24;

2Kor 11:26; Ga

1:7; 2P 2:1 b Ga

5:1,13 c Rz 8:15;

Ga 4:9

6 a Pwt 10:17;

2Krn 19:7; Jb

34:19; Dz 10:34;

Rz 2:11; Ef 6:9; Kol

3:25; 1P 1:17

7 a 1Kor 9:17; 1Ts

2:4; 1Tm 1:11;

Tt 1:3 b Dz 9:15;

22:21; Ga 1:16

c Mt 4:18-19;

10:5-6; 16:16-19;

Dz 1:15; 2:14;

1P 1:1

8 a Dz 15:12

9 a Rz 1:5; 1Kor

15:10; Ga 1:15

b Ga 1:19 c Ga

1:18 d Mt 4:21; Dz

3:1; 4:19 e 1Tm

3:15; Obj 3:12 f Flp

2:1; 1J 1:3,7

10 a Pwt 15:7-8,11;

Est 9:22; Mt 26:11

b Dz 11:29-30;

24:17; Rz 12:13;

15:26; 1Kor 16:1;

2Kor 9:1,12

11 a Ga 1:18

b Dz 11:19; 13:1;

15:30,35

12 a Dz 11:3

b Dz 10:28

13 a Dz 4:36

Paweł w obronie prawdy o łasce

11 Gdy jednak Kefas a przybył do antiochii, b otwarcie mu

się przeciwstawiłem, dlatego że zawinił. 12 otóż zanim

pojawiły się osoby z otoczenia jakuba, jadał razem z po-

ganami. a Po ich przybyciu natomiast zaczął ich unikać b

z obawy przed zwolennikami obrzezania. 13 w tej dwu-

licowości dołączyli do niego również inni Żydzi. nawet

Barnaba a dał się wciągnąć w ich obłudę. 14 Gdy zauważy-

Stosunek przywódców Kościoła do Pawła

2 Potem, po czternastu latach, znów wybrałem się do

List do Galacjan 2:15

396

14 a Hbr 12:13

b Ga 1:18

c 1Tm 5:20

łem, że postępują niewłaściwie, a wbrew prawdzie dobrej

nowiny, powiedziałem do Kefasa b wobec wszystkich: c

jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz również po pogańsku, a nie

tylko po żydowsku, to dlaczego zmuszasz pogan do życia

wyłącznie po żydowsku? 15 My jesteśmy rdzennymi

Żydami, a a nie grzesznymi poganami. 16 wiemy jednak,

że człowiek dostępuje usprawiedliwienia nie dzięki speł-

nianiu uczynków nakazanych przez Prawo. a dostępuje

go tylko dzięki zawierzeniu jezusowi chrystusowi. b dla-

tego my również uwierzyliśmy w chrystusa jezusa – by

mieć usprawiedliwienie dzięki zawierzeniu chrystusowi,

a nie dzięki uczynkom nakazanym przez Prawo. Bo dzięki

uczynkom nakazanym przez Prawo nie zostanie uspra-

wiedliwiona żadna istota. 17 jeśli zaś szukając usprawied-

liwienia w chrystusie, a sami okazaliśmy się grzesznikami,

to czy chrystus pozostaje na usługach grzechu? w żad-

nym razie. 18 Bo jeśli na nowo buduję to, co zburzyłem,

dowodzę, że jestem przestępcą. 19 a przecież ja z powodu

Prawa umarłem dla Prawa, aby żyć dla Boga. a 20 jestem

ukrzyżowany razem z chrystusem. a Żyję już nie ja – żyje

we mnie chrystus. b teraz żyję w ciele, lecz żyję c wierząc d

synowi Bożemu, który mnie pokochał e i wydał za mnie

samego siebie. f 21 nie lekceważę łaski Bożej. a Bo jeśli

usprawiedliwienie osiąga się dzięki przestrzeganiu Prawa, b

to chrystus umarł c nadaremnie.

15 a Dz 22:3;

Flp 3:5

16 a Ps 143:2; Dz

13:39; Rz 3:20

b Dz 13:38; Rz

3:28; 4:5; 5:1;

9:30; Ga 3:11; Ef

2:8; Flp 3:9

17 a Rz 3:24

19 a Rz 6:11; 7:6;

1Ts 5:10

20 a Rz 6:6; Ga

6:14 b J 14:20;

15:4-5; 17:23,26;

Rz 8:10 c J

6:57; 14:19 d Ga

3:22,26 e J 13:1;

17:23; 1J 3:16

f Ga 1:4; 1Tm 2:6;

Tt 2:14

21 a Ga 5:4 b Rz

9:31; Ga 3:21 c 1P

2:24; 3:18

Usprawiedliwienie sprawą wiary

3 o, nierozumni a Galacjanie! Kto was otumanił, b was,

1 a Łk 24:25

b Ga 5:7 c 1Kor

1:23; 2:2

2 a J 20:22; Dz

2:38; 10:47; 15:8;

Ga 4:6; Ef 1:13;

Hbr 6:4 b Rz

3:20,28; Ga 2:16

c J 5:24; Rz 10:16-

17; Hbr 4:2

3 a Ga 4:23,29;

5:13,16-17,19,24;

6:8,12-13

4 a Hbr 10:32

5 a 1Kor 12:10

przed których oczami nakreślony został obraz ukrzyżo-

wanego jezusa chrystusa? c 2 Powiedzcie mi jedno: dzięki

czemu otrzymaliście a ducha? dzięki uczynkom nakaza-

nym przez Prawo, b czy dzięki słuchaniu z wiarą? c 3 czy

aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w duchu,

a teraz chcecie skończyć w ciele? a 4 czy na próżno tak

wiele doświadczyliście? a Może rzeczywiście na próżno.

5 czy zatem ten, który daje wam ducha, i dokonuje

wśród was cudów, a czyni to dzięki temu, że spełniacie

uczynki nakazane przez Prawo, czy dzięki temu, że słu-

chacie z wiarą? – 6 tak jak było w przypadku abrahama,

że uwierzył on Bogu i uznano mu to za sprawiedliwość . a

6 a Rdz 15:6; Rz

4:3; Jk 2:23

397

List do Galacjan 3:18

7 otóż wiedzcie, że ci, którzy wywodzą się z wiary, są

synami abrahama. a 8 Pismo zaś, które przewidywało, że

Bóg będzie usprawiedliwiał pogan na podstawie wiary, a

już wcześniej zapowiedziało abrahamowi: W tobie będą

błogosławione wszystkie narody . b 9 tak więc ci, którzy idą

drogą wiary, dostępują błogosławieństwa wraz z wierzą-

cym abrahamem. a

7 a Łk 3:8; 19:9;

J 8:39

8 a Rz 3:30 b Rdz

12:3; 18:18;

Dz 3:25

9 a Rz 4:16

10 na wszystkich bowiem, którzy polegają na uczynkach

Prawa, ciąży przekleństwo, gdyż jest napisane: Przeklęty

każdy, kto nie trwa we wszystkim, co zostało nakazane

w zwoju Prawa . a 11 to natomiast, że Prawo nikogo nie

usprawiedliwi przed Bogiem, a jest rzeczą oczywistą. czy-

tamy przecież: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie . b 12 tym-

czasem w Prawie nie chodzi o wiarę. Raczej żyć będzie ten,

kto przestrzega przykazań . a 13 chrystus natomiast wykupił

nas a od przekleństwa Prawa b przez to, że zamiast nas stał

się przekleństwem, c zgodnie ze słowami: Przeklęty każdy,

kto zawisł na drzewie. d 14 a wykupił nas, aby błogosła-

wieństwo abrahama a stało się w chrystusie jezusie udzia-

łem pogan, tak, abyśmy obiecanego ducha b otrzymali

dzięki wierze.

10 a Pwt 27:26;

Jr 11:3

11 a Rz 3:20; Ga

2:16 b Ha 2:4; Rz

1:17; Ga 2:20;

Hbr 10:38

12 a Kpł 18:5; Ez

20:11; Rz 10:5

13 a Rz 3:24; 8:3;

Ga 4:5 b Rdz 3:17

c 2Kor 5:21 d Pwt

21:23; Dz 5:30;

10:39

14 a Rz 4:9,16 b Dz

2:33,39; Ef 1:13

Dziedzictwo sprawą obietnicy

15 Pozwólcie, bracia, że użyję przykładu z życia codzien-

nego. weźmy jakieś prawomocne postanowienie. a 1 Mimo,

że jest ono tworem ludzkim, nikt go nie podważa i niczym

nie uzupełnia. 16 odnosząc to do abrahama, trzeba zauwa-

żyć, że otrzymał on obietnice dla siebie i swego nasienia. a

nie powiedziano, że dla nasion – jako wielu – lecz: i two-

jemu nasieniu, b czyli jednemu. tym nasieniem jest chry-

stus. 17 Ponadto w tym przypadku mamy przymierze

uprawomocnione już wcześniej przez Boga. i nie uchyla go

Prawo nadane czterysta trzydzieści lat później. a nie może

ono podważyć obietnicy. 18 Bo jeśli dziedzictwo opiera się

15 a Hbr 9:17

16 a Łk 1:55; Dz

20:32; 26:6; Rz

9:4 b Rdz 12:7;

13:15; 17:7; 22:18;

24:7

17 a Rdz 15:13; Wj

12:40; Dz 7:6

1 postanowienie : gr. diaqh ,kh ( diateke ), oznacza: (1) Przymierze, porozumienie,

traktat pomiędzy dwiema stronami, a także obietnicę lub deklarację woli ze

strony Boga; (2) testament lub ostatnią wolę określającą warunki dziedzi-

czenia spadku.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: