Wesołe przedszkole trzylatka - wrzesień,
tydzień 1. PAJACYK FIK–MYK
Potrzebne będą: Wizytówki z imionami dzieci i personelu, Instrumenty muzyczne – tamburyn, talerze. CD 1 tamburyn, talerze.
Dzień 1. Wesołe przedszkole trzylatka
Zapis w dzienniku
I. Zabawy muzyczno-ruchowe Cicho, głośno – dziecko reaguje dowolnym ruchem na zmianę sygnału muzycznego. Zabawa edukacyjna Mam na imię – dziecko poznaje imiona swoich kolegów z grupy przedszkolnej i zapamiętuje je. Słuchanie piosenki Do przedszkola idzie maluch – dziecko chętnie słucha piosenek i próbuje zapamiętać słowa oraz melodię.
II. Opowiadanie Beaty Szurowskiej Smutna przygoda Pajacyka – dziecko poznaje głównego bohatera swojej książeczki, zapamiętuje jego imię. Zabawa ruchowa Pajacyki – dziecko potrafi wykonać podskok rozkroczny po zademonstrowaniu przez N. prawidłowego ruchu.
III. Zabawy w kącikach zainteresowań – dziecko przestrzega ustalonych norm zabaw w grupie, odkłada zabawki na miejsce
Przebieg zajęć
1. Powitanie dzieci i rodziców pierwszego dnia w przedszkolu. Spacer po sali przedszkolnej maluchów. Zapoznanie z personelem grupy i innymi dziećmi (według pomysłu N., np. Wesoły pociąg, Gąsienica, z przygotowanymi wcześniej rekwizytami).
2. Zabawa edukacyjna Mam na imię – dzieci zebrane z rodzicami na dywanie w kole. Każdy z rodziców przedstawia swoje dziecko, wchodząc w jego rolę. Podaje imię dziecka, wiek, co lubi robić, ulubioną zabawkę itd. Następnie każdy z rodziców wymienia imiona zapamiętanych dzieci.
3. Moja wizytówka – umieszczenie przez rodziców wizytówek z imieniem (przygotowanych przez N.) na krzesełkach, przydzielonych przez N. zgodnie ze wzrostem dzieci.
4. Słuchanie piosenki Do przedszkola idzie maluch.
5. Zabawa muzyczno-ruchowa Cicho, głośno. Dzieci z rodzicami zebrani na dywanie w parach. N. demonstruje instrumenty (tamburyn, talerze) i ich brzmienie. Na głośny sygnał grany na talerzach – po dywanie poruszają się w dowolny sposób tylko rodzice. Na cichy sygnał – poruszają się dzieci. Gdy usłyszą oba instrumenty, poruszają się w parach.
1. Słuchanie opowiadania. Beaty Szurowskiej Smutna przygoda Pajacyka.
Smutna przygoda Pajacyka
Hej! Hop! Jestem pajacyk Fik-Myk! Hopsasa! – lubię robić różne śmieszne fiki-myki, bo jestem wesoły. Ale raz byłem smutny, bardzo smutny. Posłuchajcie...
– Oj, kiedy wreszcie dzieci zaczną się z nami bawić? – zapytała zniecierpliwiona lala Ala.
– Ja już jestem gotowe, wr, wrr, wrrr... – zawarczało wesołe Autko.
Ja też patrzyłem, jak dzieci kończą malować obrazki, myją ręce, a potem biegną do nas. I trochę się bałem…
– Ja chcę się bawić! – krzyczała piłka Kropka.
– I ja! I ja! – podskakiwały inne zabawki.
Ja też krzyczałem i podskakiwałem. Dzieci z hałasem wpadły do naszego kącika. W końcu mała Ania wzięła mnie do ręki, a ja uśmiechnąłem się do niej wesoło. Ale Ania skrzywiła się:
– Nie chcę pajacyka! Jest brzydki!
A potem odrzuciła mnie daleko. Spadłem na dywan obok półki z zabawkami Zabolała mnie głowa i nóżka. I zrobiło mi się strasznie smutno... Dobrze wiedziałem, dlaczego nie podobam się dzieciom. Miałem pourywane pomponiki u czapeczki i kubraczka. Ktoś wcześniej zbyt mocno się mną bawił. Wsunąłem się więc za starą piłkę na półce i z żalem patrzyłem, jak inne zabawki bawią się z dziećmi. Nagle poczułem, że jakieś ręce podnoszą mnie do góry! Skuliłem się zawstydzony i wtedy usłyszałem głos Kasi:
– Chodź do mnie, mały pajacyku.
A potem Kasia zaniosła mnie do Pani, która wzięła igłę z nitką i raz, dwa przyszyła mi oderwane pomponiki.
– Jaki śliczny pajacyk! – zawołały dzieci, a ja z radości od razu zrobiłem kilka swoich
fików-myków.
– Pajacyk Fik-Myk! – zawołała Ania.
– Podoba mi się to imię – uśmiechnęła się Pani.
Mnie też się spodobało, bo Fik-Myk to bardzo ładne imię dla kogoś, kto lubi fikać i mykać.
Potem długo bawiłem się z dziećmi, a Pani nauczyła nas nowej piosenki. Jeśli chcesz, to baw się razem z nami. Zaczynamy!
To Fik-Myk skacze tak. Zaraz ci pokażę, jak!
Raz dwa trzy Hop, hop, hopsasa, skacze zając raz i dwa.
Raz i dwa, raz dwa trzy! Skacze zając, a z nim my!
Tiki tak, tiki tak, kiwa główką mały ptak.
Raz i dwa, raz dwa trzy! Ptak się kłania, a z nim my!
Hej, hej, w górę hop, grzbiet wygina czarny kot.
Raz i dwa, raz dwa trzy! Razem z kotem ćwicz i ty!
2. Rozmowa z dziećmi na temat wysłuchanego opowiadania i ilustracji w książce. N. zadaje dzieciom pytania:
Dlaczego pajacyk był smutny? Kto chciał się bawić pajacykiem?
Dlaczego pajacyk nie podobał się dziewczynce? Kto pomógł pajacykowi?
Jak dzieci nazwały pajacyka? Dlaczego?
3. Zabawa ruchowa Pajacyki. Dzieci zamieniają się w pajacyki i rozbiegają się po sali. Na umówiony sygnał zatrzymują się i skaczą jak pajacyki (N. demonstruje dzieciom, jak skacze pajacyk – podskok rozkroczny dostawny). N. umawia się z dziećmi, że raz skaczą tylko nogi pajacyków, a raz tylko ramiona. Na koniec zabawy pajacyki odpoczywają na dywanie.
4. Nauka na pamięć wybranego fragmentu rymowanki z opowiadania Smutna przygoda pajacyka.
1. Zabawy w kącikach zainteresowań. Zapoznanie dzieci z regułami wspólnej zabawy. Przestrzeganie zasady niewyrywania sobie zabawek, odkładania ich na właściwe miejsce.
2. Wyjście na teren ogrodu przedszkolnego – zabawy konstrukcyjne w piaskownicy. Zwrócenie uwagi na bezpieczeństwo zabaw dzieci
Dzień 2. Idzie maluch do przedszkola
I. Potrzebne będą: chusta animacyjna lub duży kawałek materiału, nadmuchany balonik, dowolne nagranie muzyki, np. Mozarta. CD 1 klej, sznureczki.
I. Zabawy integracyjne z rodzicami z cyklu zabaw z chustą animacyjną – dziecko bawi się wesoło w gronie rówieśników i rodziców. Uczy się reagować w odpowiedni sposób na instrukcje słowne N. Zabawa ruchowa Podaj balonik – dziecko uczy się współpracować z innymi dziećmi.
II. Opowiadanie Beaty Szurowskiej Smutna przygoda Pajacyka – dziecko aktywnie słucha opowiadania, ćwiczy percepcję słuchową. Nauka pierwszej zwrotki piosenki Do przedszkola idzie maluch.
III. Pajacyki – papieroplastyka, karty pracy – dziecko wykonuje samodzielnie pracę plastyczno-techniczną według słownej instrukcji N.
1. Zabawy integracyjne z cyklu zabaw z chustą animacyjną.
2. Zabawa ruchowa Podaj balonik – dzieci siedzą w kole na dywanie, bardzo blisko siebie. N. włącza muzykę, a dzieci podają sobie balonik od jednego do drugiego dziecka. Po zatoczeniu jednego kręgu dzieci cofają się i zabawa rozpoczyna się od nowa. Ponownie po zatoczeniu koła dzieci cofają się (dzieciom jest coraz trudniej podawać balonik sąsiadowi, proponujemy więc, że mogą położyć się na brzuchu). Teraz balonik może wędrować w przeciwnym kierunku.
3. Nauka na pamięć wybranego fragmentu rymowanki z opowiadania Smutna przygoda pajacyka.
1. Słuchanie czytanego przez N. fragmentu opowiadania B. Szurowskiej Smutna przygoda pajacyka. N. prosi, aby dzieci w odpowiednim fragmencie reagowały, np. skacząc jak pajacyki, naśladowały odgłosy innych zabawek.
2. Słuchanie piosenki Do przedszkola idzie maluch
3. Nauka pierwszej zwrotki piosenki.
• Wysłuchanie piosenki. • Wysłuchanie pierwszej zwrotki śpiewanej przez N.
• Powtarzanie za N. słów pierwszej zwrotki. • Wspólne z N. śpiewanie pierwszej zwrotki.
4. Zabawa muzyczno-ruchowa przy piosence. N. demonstruje dzieciom, w jaki sposób będą się poruszać, gdy usłyszą słowa piosenki: tup, tup, tup – przytupują głośno, la, la, la – machają ramionami, podskakują na słowa hop, hop, hop.
1. Pajacyki – wykonanie pajacyków z kart pracy. Przy pomocy N. i rodziców wypchnięcie szablonów z pajacykami. Sklejenie pajacyków. Doklejenie czapeczki. N. wykonuje dziurkaczem otworki, przez które dzieci próbują przewlec sznurek do zawieszenia. Zawieszenie pajacyków w sali. Zabawy w liczenie pajacyków.
2. Zabawy w ogrodzie przedszkolnym. Propozycje zabaw:
• Zabawa Polowanie na liście. N. demonstruje dwa liście drzew z przedszkolnego ogrodu. Zadaniem dzieci będzie poszukiwanie takich samych liści.
• Zabawa ruchowa Pomniki w parku. N. prosi, aby dzieci na wybrany przez niego sygnał dźwiękowy i hasło: stop zatrzymały się w bezruchu, zadaniem dzieci jest udawać parkowe pomniki. • Zabawa konstrukcyjna w piaskownicy Zamki.
Dzień 3. Poznajemy Fik-Myka
Potrzebne będą: dowolne nagranie muzyczne. woreczki, tamburyn.
I. Zabawa ruchowa Rodzina pajacyków – dziecko uczy się współpracy podczas wspólnych zabaw. Zabawa muzyczno-ruchowa Tańczące pajacyki – dziecko potrafi wejść w rolę, wyznaczoną mu przez N.
II. Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 1. Dziecko nabiera wiary we własne możliwości, przełamuje nieśmiałość.
III. Praca z książką – dziecko ćwiczy spostrzegawczość. Zajęcia plastyczne Portret Fik--Myka – dziecko współpracuje z N., opisuje wygląd pajacyka własnymi słowami.
1. Zabawa ruchowa Rodzina pajacyków – wszystkie dzieci to pajacyki i skaczą po całej sali, jak pajace. Gdy dwoje dzieci dotknie się, pozdrawiają się: Dzień dobry, miły pajacyku i dalej podskakują razem, trzymając się za rękę. Kto ich spotka i dotknie jednego pajacyka, uprzejmie pozdrawia i również się do nich przyłącza. Zabawa kończy się, gdy cała rodzina pajacyków skacze ze sobą, trzymając się za ręce w dużym kole.
2. Zabawa muzyczno-ruchowa Tańczące pajacyki. N. wybiera jedno dziecko, które jest dobrym pajacykiem, reszta pajacyków jest zepsuta. Gdy rozlegnie się muzyka, zepsute pajacyki-dzieci muszą naśladować ruchy jedynego dobrego pajacyka. N. wybiera dzieci do roli dobrych pajacyków.
Ćwiczenia gimnastyczne – zestaw 1.
Część wstępna
1. Dzieci stają w kole i zamieniają się w krasnoludki i wielkoludy. Maszerują najpierw na palcach, wyprostowane, a potem kucają i poruszają się jak krasnoludki.
2. Wielkoludy idą na spacer do lasu i zrywają jagody. Dzieci wykonują skłony, wstają i prostują się, rozglądają po lesie i szukają jagód.
Część główna
1. Dzieci spacerują po sali, na uderzenie w tamburyn stają i próbują naśladować ruch pajacyków. Chodzą po sali, nie uginając nóg, wymachują rytmicznie rękoma.
2. Pajacyki skaczą po dywanie, słysząc uderzenie w tamburyn stają w bezruchu.
3. Dzieci-pajacyki biorą woreczki i kładą je sobie na głowy. Starają się poruszać po sali tak, by nie zderzyć się z innymi dziećmi i by woreczek nie spadł na dywan.
4. Dzieci kładą woreczki na dywanie, próbują je wziąć w palce stopy i przenieść w inne miejsce.
5. Dzieci kładą woreczki na dywanie i biegają swobodnie po sali. Na hasło N.: pajacyki do domu – przybiegają do swoich woreczków i w dowolny sposób przykrywają je ciałem.
Część końcowa
1. Marsz w kole, na uderzenie w tamburyn – mocne tupnięcie nogą.
1. Wysłuchanie opowiadania Smutna przygoda pajacyka.
2. Zabawa dydaktyczna
Jak ma na imię pajacyk? Odszukaj go wśród przedszkolnych zabawek. ...
stepniaczek