Palmer Diana Jedyna taka noc.pdf

DIANA PALMER

JEDYNA TAKA NOC

PROLOG

Steven Ryker energicznie przemierzał swój gabinet, paląc papierosa. Ten rozdział

swego życia, który uważał za definitywnie zamknięty już cztery lata temu, znów się otworzył.

Meg wróciła.

Bał się, choć nie uświadamiał sobie swego strachu. Przeżył już żałobę po tym, jak

Meg uciekła od niego, żeby zrobić karierę baletową w Nowym Jorku. Pocieszał się w

ramionach wielu chętnych kobiet. W końcu został sam z bolesnymi wspomnieniami. Wciąż

cierpiał i winił za to Meg. Chciał, żeby ona też poznała, czym jest ból. Chciał zobaczyć jej

piękne niebieskie oczy wypełnione łzami. Chciał zemsty za piekło, które mu zgotowała

poprzez swoje odejście bez słowa wyjaśnienia po tym, jak mu przyrzekła, że zostanie jego

żoną!

Ze złością zgasił papierosa. To taki sam nałóg jak miłość do Meg. Nienawidził

obydwu: papierosów i „blond wspomnień". Dotąd nie porzuciła go żadna kobieta. Oczywiście

żadnej też nie zaproponował małżeństwa. Był zadowolony ze swego kawalerskiego życia,

dopóki Meg nie pocałowała go, dziękując za prezent, jaki jej wręczył w dniu osiemnastych

urodzin. Wtedy jego życie diametralnie się zmieniło.

Ich rodzice zaczęli prowadzić wspólny interes, gdy Meg miała czternaście lat, a jej

brat, David, niewiele więcej. Rodziny zaprzyjaźniły się ze sobą. Dziewczyna wyrosła na

piękną kobietę, która zawładnęła jego sercem. Wszystko, co miał, ofiarował Meg. Ale jej to

nie wystarczyło.

Nie mógł jej wybaczyć, że go nie chciała. Pragnął Meg. Pragnął zemsty. Teraz

nadarzała się okazja. Meg odniosła jakąś kontuzję podczas prób i nie mogła na razie tańczyć.

A w dodatku jej zespół baletowy był w poważnych kłopotach finansowych. Jeśli dobrze to

rozegra, może otrzyma tę jedną, magiczną noc w ramionach Meg. Ale teraz nie będzie to noc

miłości i pożądania, o której marzył od lat. To będzie noc zemsty. Meg wróciła. Zamierzał

odpłacić jej pięknym za nadobne...

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Tego dnia Meg miała wyjątkowo zły humor. Ćwiczyła właśnie przy drążku, gdy

usłyszała telefon. Nienawidziła, gdy jej przerywano - to źle wpływało na koncentrację.

Wypadek, jaki miała podczas prób, sprawił, że przyjechała do rodzinnego domu w Wichita na

rehabilitację. Jej nastrój dodatkowo popsuł fakt, że musiała odebrać telefon i usłyszała jedną z

wielu kobiet Stevena.

Steven, prezes Ryker Air, przez całe popołudnie grał w tenisa z Davidem, bratem

Meg. Jak zwykle skierował swoje rozmowy telefoniczne tutaj. Zawsze była zazdrosna o

Stevena i irytowało ją, że musi rozmawiać z jego ,,przyjaciółeczkami".

- Czy mogę rozmawiać ze Steve'em? - zdecydowanie spytał kobiecy głos. Bez

wątpienia następna z długiej listy kochanek Stevena, pomyślała Meg ze złością.

- A kto dzwoni? - odparła, cedząc słowa. Nastąpiła chwila ciszy.

- Mówi Jane. A z kim rozmawiam?

- Mam na imię Meg - odpowiedziała zaczepnie, powstrzymując śmiech.

- Och - głos się zawahał. - Chciałabym rozmawiać ze Stevenem.

Meg nawinęła kabel telefoniczny na palec i zniżyła głos.

- Kochanie? - zamruczała, przysuwając usta do słuchawki. - Kochanie, obudź się.

Jakaś Jane chce z tobą rozmawiać.

Usłyszała głębokie westchnienie w słuchawce. Z trudem powstrzymała chichot. Mogła

sobie wyobrazić, o czym myśli tamta kobieta. Błękitne oczy roziskrzyły się, a na delikatnej

twarzy okolonej jasnymi włosami błąkał się uśmiech.

- Nigdy bym nie przypuszczała...! - oburzony głos wręcz eksplodował w jej uszach.

- Och, a powinnaś. - Meg zawiesiła głos, wzdychając teatralnie. - On jest taki

wspaniały w łóżku! Steven, kochanie...?

Kobieta przerwała połączenie. Meg zakryła usta dłonią i odłożyła słuchawkę. Dobrze

ci tak, Steven, pomyślała mściwie.

Ostrożnie stąpając, wróciła do pokoju ćwiczeń. Nie używała go zbyt często, odkąd

większą część roku spędzała w Nowym Jorku. Meg, podobnie jak David, miała udziały w

Ryker Air. Brat był wiceprezesem. Jednak tylko dzięki bystrości Stevena nie stracili majątku,

gdy nastąpiła próba przejęcia firmy. Steven miał teraz większość udziałów. I tak być

powinno, pomyślała Meg wspaniałomyślnie. Bóg jeden wie, jak ciężko na to pracował przez

te wszystkie lata.

W trakcie ćwiczeń Meg poczuła się podle. Nie powinna stwarzać nieporozumień

między Stevenem a jego aktualną partnerką. Przecież nie byli zaręczeni już od czterech lat!

W zamyśleniu podniosła ręcznik i owinęła go dokoła długiej szyi. Miała na sobie

różową trykotową bluzkę, getry i żałośnie wyglądające stare baletki. Utkwiła w nich smętny

wzrok. Nosiła je tylko do ćwiczeń i jeśliby ktokolwiek ją w nich zobaczył, byłby przekonany,

że jest bez grosza. W zasadzie tak było. Od roku starała się, by zostać główną tancerką w

nowojorskim zespole baletowym. Miała właśnie zatańczyć swoją pierwszą solową rolę i

przypuszczalnie byłby to punkt zwrotny w jej karierze. Niestety, źle skoczyła. Wspomnienie

tego wypadku było równie bolesne, jak naderwane ścięgno w kostce. Przez swoją

niezgrabność może już nigdy nie dostanie żadnej głównej roli!

Wróciła do ćwiczeń z determinacją na twarzy. Starała się nie myśleć o nieuniknionym

starciu ze Stevenem, gdy ten dowie się, co powiedziała jego przyjaciółce. Dzięki niemu jej

życie nabierało rumieńców.

Przypomniała sobie, że to przez kilka pierwszych lat znajomości walczyła z nim ze

wszystkich sił, nie starając się nawet ukrywać swojej niechęci. Ale w wieczór osiemnastych

urodzin sprawy przybrały niespodziewany obrót. Steven dał jej naszyjnik z pereł, a ona

nieśmiało pocałowała go w dowód wdzięczności. Nie było to jednak przyjacielskie,

zdawkowe cmoknięcie w policzek, lecz prawdziwy pocałunek w usta.

Szczerze mówiąc, Steven był tak samo zaskoczony tym, co się stało, jak Meg. Ale

zamiast ją odepchnąć i wyśmiać, niespodziewanie i namiętnie odwzajemnił pocałunek. Potem

żadne z nich nie odezwało się ani słowem.

Od tego pocałunku wszystko się zmieniło. Jakby niechętnie, Steven zaczął zapraszać

ją na randki i nim upłynął miesiąc, oświadczył się. Jednak Meg, pomimo całej szalonej

miłości, jaką czuła do Stevena, była rozdarta między pragnieniem małżeństwa a baletem.

Steven, najwyraźniej coś przeczuwając, zwiększył tempo. Długi okres pieszczot prawie

zakończył się całkowitym zbliżeniem, ale gdy Stevena poniosła namiętność, jego

nieskrywany zapał wystraszył Meg. Wyniknęła z tego kłótnia i powiedział jej kilka przykrych

rzeczy.

Tego samego wieczoru, zaraz po ich gwałtownej sprzeczce, Steven publicznie pojawił

się ze swą byłą kochanką, Daphne. Następnego dnia zdjęcia tej pary ukazały się w kolumnie

towarzyskiej miejscowego dziennika, nie pozostawiając żadnych wątpliwości co do

charakteru tej znajomości.

Meg czuła się kompletnie zdruzgotana. Długo płakała. Zamiast jednak stawić czoło

Stevenowi i walczyć o związek, następnego ranka wyjechała do Nowego Jorku. To, co

widziała, mówiło samo za siebie. Zaczęła podejrzewać, że Steven chciał ją poślubić tylko po

to, by powiększyć swój pakiet akcji.

Podobno na wieść o jej wyjeździe Steven upił się do nieprzytomności, pierwszy i

ostatni raz w życiu. Dziwna reakcja jak na człowieka, który chciał ją poślubić tylko dla

pieniędzy. Ale nie zadzwonił i nigdy nie uczynił aluzji do krótkiego okresu ich

narzeczeństwa. Jego zachowanie było zimne i poprawne; nie dotknął jej też ani razu od tam-

tego czasu. Tylko jego oczy pieściły ją bez przerwy, i to w sposób, który sprawiał, że czuła

dreszcze na całym ciele. Bardzo dobrze więc się stało, że większość czasu spędzała w

Nowym Jorku. Gdyby częściej spotykała Stevena, bez wątpienia nawiązałaby z nim romans.

Nie miałaby dość siły, by mu się oprzeć, a on był wystarczająco doświadczony, by o tym

wiedzieć. Oboje utrzymywali dystans. Wielka namiętność, którą do niego czuła, choć głęboko

ukryta, nie zblakła przez te wszystkie lata. Zrezygnowawszy ze swej miłości, Meg wmówiła

sobie, że jest zadowolona z życia, jakie wiedzie.

Steve wciąż przychodził do domu Shannonów, żeby spotkać się z Davidem. Także ich

rodziny widywały się podczas pikników i świąt, choć w okrojonym składzie. Mason Ryker,

ojciec Stevena, zmarł na atak serca, a John i Nicole Shannon - rodzice Meg i Davida - zginęli

w katastrofie lotniczej. Amy Ryker, matka Stevena, mieszkała teraz w Palm Beach i rzadko

przyjeżdżała do domu.

Meg znalazła ukojenie w swej pracy. Żyła tylko tańcem. Godziny spędzane codziennie

na wyczerpujących ćwiczeniach i bezustanna dieta sprawiły, że nie myślała o żadnych

związkach. Zresztą tylko Steven umiał sprawić, by miała ochotę na jakiekolwiek kontakty

damsko - męskie.

Rozmasowała bolące ścięgna i jej myśli wróciły do telefonu tajemniczej Jane. Kim

ona, do diabła, jest? Wyobraziła sobie filigranową blondynkę o nienagannej figurze i mocniej

napięła mięśnie.

Był już najwyższy czas, by wyciągnąć z piekarnika pieczeń, którą przygotowywała na

kolację. David, wciąż w stroju do tenisa, wrócił do domu. Był podobny do siostry, mieli

charakterystyczne oczy i zbliżony kolor włosów, ale David oczywiście był wyższy i potężnie

zbudowany.

Uśmiechnął się do niej szeroko.

- Pomyślałem, że warto cię uprzedzić. Wpadłaś po same uszy. Steve miał telefon, gdy

był u siebie, i chyba nie jest zbyt zadowolony.

Zamarła ze strachu, gdy Steven Ryker wszedł i stanął za jej bratem. Miał trochę ponad

metr osiemdziesiąt wzrostu i bardzo ciemne włosy. Onieśmielał ją. Z powodzeniem mógłby

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: