Przerwana lekcja muzyki - Kaysen Susanna.pdf - Ebooki filmowe - zuzala

SUSANNA KAYSEN

PRZERWANA LEKCJA MUZYKI

Susanna Kaysen urodziła się w 1948 roku w Cambridge, w stanie Massachusetts.

Napisała dwie powieści: Asa, as I Know Him oraz Far Afield. Praca nad tą ostatnią książką

wywołała w niej wspomnienia z prawie dwuletniego pobytu w szpitalu psychiatrycznym

McLean. Z pomocą prawnika wydobyła ze szpitalnego archiwum swoją

trzystupięćdziesięciostronicową kartotekę. Wkrótce powstała Przerwana lekcja muzyki.

W 1967 roku, po sesji terapeutycznej z psychiatrą, którego nigdy wcześniej nie

widziała na oczy, Susanna Kaysen została wsadzona do taksówki i odwieziona do szpitala

psychiatrycznego McLean. Większość czasu z dwóch kolejnych lat swego życia Kaysen

spędziła na oddziale psychiatrycznym dla nastolatek, w szpitalu, który słynął ze swej

niepośledniej klienteli. Byli tam: Sylvia Plath, Robert Lowell, James Taylor i Ray Charles.

Przerwana lekcja muzyki jest rzetelną i wnikliwą pracą, która każe zastanowić się nad

utrwalonymi przez nas definicjami normalności i nienormalności. Jest to książka szczera,

wzruszająca i chwytająca za serce, a zarazem dowcipna i zmuszająca do myślenia.

KU TOPOGRAFII WSZECHŚWIATA RÓWNOLEGŁEGO

Ludzie pytają: jak tam trafiłaś? W rzeczywistości chcą wiedzieć, czy ich może spotkać

to samo. Nie potrafię dać odpowiedzi na to ukryte pytanie. Mogę powiedzieć jedno: to nie jest

trudne.

Tak jak nietrudno jest ześlizgnąć się w objęcia wszechświata równoległego. Tyle ich

jest wokół nas: świat obłąkańców, świat przestępców, świat niepełnosprawnych, świat

konających, a może i świat zmarłych. Te światy istnieją równolegle obok naszego i są do

niego podobne, ale nie są jego częścią.

Georgina, przyjaciółka, z którą dzieliłam szpitalny pokój, ześlizgnęła się

błyskawicznie i absolutnie - jeszcze kiedy chodziła do trzeciej klasy ogólniaka. Siedziała w

kinie, oglądając film, gdy nagle przez jej głowę przetoczyła się potężna fala ciemności. Cały

świat zniknął jej z oczu na kilka minut. Wiedziała, że zwariowała. Rozejrzała się, chcąc

sprawdzić, czy pozostałych widzów spotkało to samo, ale nie, wszyscy siedzieli spokojnie,

pogrążeni w toczącej się na ekranie akcji. Wybiegła z kina, gdyż ciemność panująca w kinie

połączona z ciemnością, jaka zapadła w jej głowie, była nie do zniesienia.

- I co potem? - zapytałam ją.

- Potem dużo ciemności - odpowiedziała. Jednak większość ludzi przekracza granicę

stopniowo, robiąc w delikatnej membranie rozpostartej pomiędzy tu i tam szereg nakłuć,

zanim wreszcie ukaże się duże otwarcie. A któż potrafi oprzeć się, widząc otwarcie?

We wszechświecie równoległym prawa fizyki zostają zawieszone. Co leci w górę,

niekoniecznie musi upaść, ciało w spoczynku wcale nie musi w spoczynku pozostawać, nie

każda akcja wyzwala równorzędną i odwrotną reakcję. Również czas nie jest ten sam.

Może pędzić w kółko, może płynąć wstecz, może też niepostrzeżenie przemknąć od

teraz do kiedyś. Sama struktura molekularna ciała stałego jest bardzo płynna: stoły mogą się

stać zegarami, twarzami albo kwiatami.

Jednak o tym wszystkim dowiadujesz się później.

Jeszcze jedną przedziwną cechą wszechświata równoległego jest to, że choć z

zewnątrz pozostaje niewidzialny, to kiedy już trafi się do jego wnętrza, ciągle widać świat, z

którego się przybyło. Świat ten niekiedy wygląda groźnie i potężnie, trzęsie się jak olbrzymia

góra gęstej galarety, ale czasami jest zminiaturyzowany i maleńki, kusząco błyszczy i wiruje

po swojej orbicie. Jednak w żadnym z obu tych przypadków nie sposób go nie zauważać.

Z każdej celi na Alcatraz widać przez okno San Francisco.

TAKSÓWKA

- Masz pryszcz - powiedział lekarz. Miałam nadzieję, że nikt nie zauważy.

- Wyciskałaś go - ciągnął dalej. Kiedy obudziłam się tamtego ranka - odpowiednio

wcześnie, by nie spóźnić się na umówione spotkanie - mój pryszcz osiągnął ten stan

uzasadnionej nadziei, w którym błagał wręcz o wyciśnięcie; wołał i wzdychał tęsknie do

wolności. Oswobadzając go spod małej, białej kopułki, wyłuskując go do pierwszej krwistej

kropelki, poczułam, że należycie spełniłam swój obowiązek. Zrobiłam wszystko, co dla

pryszcza można było w tej sytuacji zrobić.

- Wyciskałaś, bo coś ci się w sobie nie spodobało - mówił dalej lekarz. Przytaknęłam.

Wyglądało na to, że będzie o tym mówił, dopóki nie przyznam mu racji, więc przytaknęłam.

- Masz chłopaka? Znowu przytaknęłam.

- Sprawia ci kłopoty? - Tak naprawdę to nie było pytanie, właściwie tym razem on

przytaknął za mnie. - Coś ci się w sobie nie spodobało - powtórzył. Uniósł się nagle zza

biurka i ruszył w moim kierunku. Był ciemnym, dość tęgim mężczyzną postawnym, z

widocznym już brzuszkiem, pod którym zaciskał się pasek od spodni.

- Potrzebny ci odpoczynek - oświadczył. Rzeczywiście, przydałby mi się odpoczynek,

tym bardziej że musiałam bardzo wcześnie wstać, aby przybyć punktualnie na spotkanie

(lekarz mieszkał daleko na przedmieściach), w dodatku dwa razy musiałam się przesiadać z

pociągu na pociąg. Na domiar złego wkrótce miałam całą tę drogę odbyć z powrotem, jadąc

do pracy. Już sama myśl o tym była bardzo męcząca.

- Nie sądzisz - pytał, stojąc ciągle nade mną - nie sądzisz, że potrzebny ci

odpoczynek?

- Tak - odparłam.

Wyszedł wielkimi krokami do sąsiedniego pokoju, skąd po chwili usłyszałam

rozmowę telefoniczną. Później często myślałam o tych następnych dziesięciu minutach -

moich ostatnich dziesięciu minutach.

Coś podpowiadało mi, by wstać i wyjść - minąć drzwi, przez które tu weszłam, przejść

kilka ulic do stacji kolejowej i poczekać na pociąg, który zabierze mnie do mojego

ogarniętego problemami chłopaka, do pracy i sklepu ze sprzętem gospodarstwa domowego.

Ale byłam zbyt zmęczona.

Lekarz wrócił wyraźnie zadowolony z siebie i bardzo czymś zaabsorbowany. Z jego

oczu biła duma.

Przerwana lekcja muzyki - Kaysen Susanna.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: