Biuletyn_GRA_03_2009.pdf

Święta, tuż tuż…

UWE ROSENBERG

Urodzony 27 marca 1970 roku w Aurach w Niemczech. Jeden z za-

łożycieli wydawnictwa Lookout Games. Autor i wydawca gier plan-

szowych i karcianych. Do najbardziej znanych jego tytułów należą

Fasolki (Bohnanza), Mamma Mia!, Agricola, Le Havre, Nottingham,

Yellowstone Park.

Koniec roku zbliża się wielkimi

krokami. Na świąteczny okres

przygotowaliśmy mnóstwo

wspaniałych gier i łamigłówek.

Wysyp nowości jest naprawdę

imponujący. Z większością z nich

będą mogli Państwo zapoznać

się w tym numerze biuletynu,

a gwarantujemy, że to jeszcze nie

koniec niespodzianek w tym roku!

Tematem numeru jest bez wątpienia

„Trucizna” – wbrew nazwie, bardzo

sympatyczna i wciągająca gra

karciana, która przypadnie do

gustu szerokiemu gronu graczy.

Nie możemy, oczywiście, nie

wspomnieć o wyróżnieniu, jakie

zdobyło „Metro” na II edycji targów

gier i zabawek w Łodzi. Jeżeli ktoś

nie zna tej znakomitej gry rodzinnej,

teraz po nią sięgnie.

Kiedy zacząłeś swoją przygodę z grami

planszowymi?

Kiedy miałem cztery lata, mój dziadek nauczył

mnie grać w szachy. W wieku 14 lat pokochałem

Scotland Yard i Dampfross, w późniejszym czasie

również Kuhhandel.

W wieku 12 lat stworzyłem grę o piłkarzach.

Nie była nawet taka zła. Jakiś czas potem zaprojek-

towałem grę wyścigową, wykorzystującą kości. Być

może była to moja pierwsza naprawdę dobra gra. Moi

rodzice na pewno mają jeszcze jej egzemplarz.

Skąd czerpiesz pomysły na gry i jak wyglą-

da praca nad nimi? Czy masz jakieś określone

źródła inspiracji, czy może pomysły na nowe

gry same wpadają Ci do głowy?

To zależy od gatunku danej gry. W przypadku

pracochłonnych gier symulacyjnych czerpię inspi-

rację z tytułów obecnych na rynku. Antiquity miało

wpływ na powstanie Loyang. Löwenherz, Caylus

i Loyang doprowadziły mnie do Agricoli.

Jakie gatunki gier lubisz najbardziej?

Gry symulacyjne, najbardziej zaś te z nich, które

wykorzystują mechanikę worker placement.

Wymień, proszę, swoje trzy ulubione gry?

Agricola, Civilization, 1856.

Dlaczego właśnie te?

Gdyż można w nich w pełni poczuć klimat

przedstawionego świata, bez odwoływania się do

zmagań militarnych.

Jedną z Twoich najbardziej rozpoznawal-

nych gier są Fasolki (Bohnanza). Skąd się

wziął pomysł na tę grę i jak wyglądała praca

nad nią?

Na początku chciałem stworzyć grę opowiada-

jącą o telewizji, gdzie każdy miałby do dyspozycji

własną stację. W fazie pracy nad grą skorzystałem

z mechanizmu zarządzania zaczerpniętego z Civili-

zation. Postanowiłem go wyodrębnić i tak właśnie

– rozwijana długo w prototypach, najpierw jako

„Silo” (Silos), potem „Kolchose” (Kołchoz) – po-

wstała Bohnanza.

Czy masz swoich ulubionych twórców

gier? Czy masz jakiegoś planszówkowego ido-

la – osobę, którą podziwiasz za to, co zrobiła

dla hobby?

Francis Tresham, co zresztą chyba nie dziwi,

skoro do moich ulubionych gier należą Civilization

i 1856.

Serdecznie polecamy!

Porozmawiajmy jednak o Twoich grach.

Czy pamiętasz może, kiedy zacząłeś praco-

wać nad własnymi projektami? O czym była

Twoja pierwsza gra?

Zespół redakcyjny

ciąg dalszy na str. 11

Uwe Rosenberg na targach w Essen.

Wydawca:

G3 Spółka Cywilna

Pl. Niepodległości 1

62-510 Konin

tel./fax 063 245 20 54

tel. 063 245 75 18

www.g3poland.com

e-mail:

biuletyn@g3poland.com

Nakład:

20 000 egz.

Wydawnictwo nie ponosi odpowiedzialności

za treść reklam.

Wszystkie prawa zastrzeżone.

WYREMONTUJ WIEKOWĄ

POSIADŁOŚĆ I ZBIERZ JAK NAJWIĘCEJ

PREZENTÓW.

Graczy: 2-5

Wiek: od 8 lat

Czas: 60 min.

CALIFORNIA

Właśnie wydałeś odziedziczony spadek na zakup starej rezydencji położonej na słonecznym kalifornij-

skim wzgórzu. Niestety wiekowy dom nie jest w najlepszym stanie i trzeba włożyć wiele pracy, aby

przywrócić mu świetność. Rozpoczynasz od remontowania pokoi znajdujących się wewnątrz budynku.

Kiedy pokoje zostaną wyremontowane, to urządzasz je meblami, o których zawsze marzyłeś. Z czasem

zaczynają odwiedzać cię sąsiedzi, przynosząc ze sobą drobne prezenty.

Zwycięzcą zostaje gracz, mający na końcu najlepiej urządzony dom, w którym znajduje się najwięcej

prezentów.

ORIENTE

Każdy gracz jest jednym z władców Orien-

tu i dzierży w swoich rękach los ludzi.

W kolejnych latach stara się powiększać

swój majątek oraz zdobywać punkty zwy-

cięstwa poprzez wykorzystanie specjal-

nych umiejętności poddanych mu panów

lub poprzez zawieranie porozumień doty-

czących ataku i pokonania innych. Zwycię-

ża gracz, który ma najwięcej punktów.

Graczy: 4-12

Wiek: od 10 lat

Czas: 30-45 min.

SHANGHAIEN

Niesławne alejki w dokach Szanghaju

mogą być bardzo niebezpieczne. Niejeden

marynarz kręcił się po nich w poszu-

kiwaniu szybkiego napitku tylko po to,

aby następnego dnia obudzić się z bolącą

głową w kajucie parowca. Dlatego też ta

metoda zdobywania załogi przez pozba-

wionych skrupułów kapitanów znana jest

pod nazwą „Shanghaien” czyli podstępny

werbunek! Sławni kapitanowie rywalizują

ze sobą o to, który z nich stworzy najlepszą

załogę. Uzgodnili, że będą o nią rzucać ko-

śćmi, jednak tak naprawdę mają w głowie

tylko nieczyste zagrania.

Graczy: 2

Wiek: od 8 lat

Czas: 20 min.

MONUMENTY

Gracze usiłują zyskać wieczną sławę po-

przez wznoszenie okazałych budowli. Mo-

gą tworzyć nowe cuda świata lub próbować

przewyższyć rozmiarem już istniejące.

Ponadto gracze przy użyciu swoich kro-

nikarzy spisują relacje, które zwiększają

wartość wzniesionych konstrukcji. Dzięki

budowlom i obszernym relacjom najlepszy

gracz zapewni sobie miejsce w historii.

Wznoś cuda świata i pisz kronikę ich

dziejów!

Graczy: 2-4

Wiek: od 8 lat

Czas: 45-60 min.

TORRES

Seria niszczycielskich tornad wywołanych

przez wrogich magów podczas ostatniej

wojny obróciła wszystkie królewskie zam-

ki w ruiny. Pozostały jedynie fundamenty

tych olśniewających budowli. Wojna po-

zbawiła króla nie tylko zamków, ale także

młodości. Teraz podstarzały już król musi

wybrać sukcesora spośród swoich synów.

Zaprzągł więc ich do odbudowy zamków

i obiecał tron temu, który odbuduje naj-

wyższe i największe zamki. Wznieś naj-

większe zamki i sięgnij po królewski tron!

Graczy: 2-4

Wiek: od 12 lat

Czas: 60 min.

ADRESU SKLEPU SZUKAJ NA OSTATNIEJ STRONIE

W pracowni alchemika ogień wesoło strzela

pod trzema kociołkami, w których przygoto-

wywane są magiczne wywary. Każdy z mi-

strzów magii znajdujących się w pracowni

co jakiś czas dorzuca do jednego z kotłów

swój składnik, starając się przy tym, aby

zawartość naczynia nie wykipiała. Jednak

w związku z tym, iż alchemicy konkurują ze

sobą w tworzeniu wywarów, nie jest niczym

dziwnym, że często do kotła zamiast skład-

ników dodaje się zawartość i olki z trucizną,

chcąc pokrzyżować plany konkurencji. Jed-

nak trucizna to silna broń, która może obró-

cić się przeciwko temu, kto jej użył.

TRUCIZNA to karciana gra w warzenie wywarów,

przeznaczona dla 3-6 graczy w wieku od 8 lat. Jej

autorem jest jeden z najbardziej znanych na świecie

autorów gier Reiner Knizia, który w swoim dorob-

ku ma około 500 wydanych tytułów!

Ekwipunek alchemików

Trucizna zapakowana jest w niewielkie kartono-

we pudełko, wewnątrz którego znajduje się po 14

kart składników w każdym z 3 kolorów (czerwo-

nym, niebieskim oraz fioletowym), osiem zielonych

kart trucizny (czyli razem 50 kart) oraz bloczek do

zapisywania wyników.

Alchemiczny kodeks

Na początku każdej rundy karty składników

oraz trucizn są tasowane, a następnie rozdaje się je

wszystkie pomiędzy graczy. To wszystko, co należy

zrobić przed rozpoczęciem zabawy!

Gracze kolejno w turach zagrywają z ręki po

jednej karcie, umieszczając ją na jednym z trzech

stosów na środku stołu. Stosy te symbolizują ko-

ciołki, do których gracze dokładają swoje składniki.

Co ważne, w jednym stosie mogą znajdować się

karty składników jednego koloru i w żadnym mo-

mencie gry na stole nie może być więcej niż jeden

kociołek w danym kolorze.

Po dołożeniu swojej karty gracz sprawdza, czy

suma kart w kotle nie przekroczyła 13. Jeżeli nie,

gracz spokojnie kończy swój ruch, a kolejka prze-

chodzi na następną osobę. Jeżeli jednak suma kart

jest wyższa od 13, gracz musi zabrać karty z kotła

i umieścić je zakryte przed sobą. Karta, która do-

prowadziła do przekroczenia 13 (czyli sprawiła, iż

kociołek wykipiał), zostaje na stole i jest pierwszą

kartą w stosie.

A co z kartami trucizn? Mogą być one dokłada-

ne do kociołka każdego koloru, jednak jak łatwo się

domyślić, nikt nie chce być zmuszonym do zbiera-

nia trucizn, ponieważ te nie niosą ze sobą niczego

dobrego (o czym można przekonać się podczas

podliczania punktów).

Kiedy gracze zużyją już wszystkie karty, runda

się kończy i następuje sprawdzenie uzyskanych

wyników. Każdy gracz otrzymuje po 1 punkcie

ujemnym za każdą kartę składnika, którą wziął

w trakcie rozgrywki, oraz 2 punkty ujemne za

każdą zdobytą kartę trucizny. Jednak jeżeli gracz

ma najwięcej kart składników danego koloru (nie

trucizny!), to nie otrzymuje za dany kolor żadnych

punktów. Wyniki graczy są sumowane i zapisywane

w notesie.

Pełna rozgrywka składa się z tylu rozdań, ilu

graczy bierze udział w rozgrywce. W każdej ko-

lejnej rundzie inna osoba rozpoczyna zagrywanie

kart, tak aby wszyscy grający jeden raz byli roz-

poczynającymi. Po skończonej rozgrywce sumuje

się wyniki uzyskane przez graczy we wszystkich

rundach, a zwycięzcą zostaje osoba, która uzyskała

najmniej punktów ujemnych. Uzyskuje ona tytuł

mistrza alchemii i być może pewnego dnia uda się

jej zamienić ołów w złoto.

Wariant dodatkowy

Dla osób, preferujących trochę lżejszą wersję

gry, w której nie muszą analizować wszystkich

dostępnych kart, w instrukcji przewidziano wariant

dodatkowy. Od zwykłych zasad różni się on tym, iż

na początku rundy każdy gracz dostaje na rękę tylko

5 kart, a po zagraniu karty do kociołka dobiera na

rękę nową. Punktacja i wszelkie inne zasady pozo-

stają bez zmian.

rundy wiemy, jakie karty będziemy mieć do dyspo-

zycji, są czynnikami, które zapewnią dobrą zabawę

nawet wymagającym graczom. Co więcej, małe

rozmiary pudełka oraz przystępna cena gry stanowią

doskonały argument, aby zaopatrzyć się w ten „ze-

staw małego alchemika”..

Różne edycje – jedna gra

Trucizna została po raz pierwszy wydana w Sta-

nach Zjednoczonych pod tytułem Poison w 2005

roku. W Niemczech pojawiła się pod tym samym

tytułem w 2008 roku. Okazało się jednak, że kontro-

wersyjny tytuł gry sprawił, że klienci w obu krajach

podchodzili do gry nieufnie! Dlatego też w USA

została ona wznowiona w zupełnie innej tematyce

– za wielką wodą gracze teraz zbierają pączki w 3 ko-

lorach. Natomiast nasi zachodni sąsiedzi postanowili

zrobić jeszcze coś innego – odarli grę z wszelkiej

warstwy klimatycznej i sprzedają ją obecnie jako grę

w zbieranie liczb pod tytułem „13”. Jednak wierzy-

my, że słowiańska fantazja i zamiłowanie do magii

sprawią, iż tytuł ten doskonale zadomowi się nad

Wisłą w swojej oryginalnej formie.

Alchemikiem być

Trucizna to pozycja dość ciekawa. Z jednej strony

jest to tytuł, który doskonale sprawdzi się w gronie

imprezowym, w którym liczy się wesoła zabawa,

salwy śmiechu, proste zasady i podrzucanie znajo-

mym świń w postaci kart trucizn. Jednak możliwości

taktyczne oraz potencjał do kombinowania sprawią,

że tytuł ten przypadnie do gustu miłośnikom gier

wymagających wyczucia przeciwników, podjęcia

ryzyka oraz manipulacji posiadanymi zasobami.

Świadomość tego, że karty zagrane przez nas mogą

obrócić się przeciwko nam, oraz to, że od początku

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: