Metoda rachunku sumienia - schemat.pdf - Duchowość Ignacjańska - angela74

Sposób odprawiania rachunku sumienia

Celem rachunku sumienia nie jest „liczenie grzechów”, ale poszukiwaniem Boga –

który Cię kocha i działa w Twoim codziennym życiu. Ignacjański rachunek sumienia to

codzienny dialog człowieka z Bogiem o wzajemnej miłości: o miłości Boga do mnie i mojej

do Boga. To pytanie Boga o Jego zaproszenia i wezwania oraz o moje odpowiedzi na tę

miłość. Dialog ten, aby był autentyczny, wymaga postawy wewnętrznej szczerości wobec

siebie, ludzi i wobec Boga – żądania od swej duszy zdania sprawy – jak mówi św. Ignacy.

Jest to proces dążenie do poznania prawdy o sobie i Bogu, naszym Ojcu. Jesteśmy

zaproszeni, aby z pomocą łaski Bożej porządkować to, co zmienić możemy - na co mamy

wpływ. A także akceptować to, czego zmienić nie możemy, przyjmując to jako wyraz Bożej

woli dla nas.

Rachunek sumienia składa się z 5 etapów:

1. Dziękować Bogu Panu naszemu za otrzymane dobrodziejstwa.

Dziękczynienie wypływa z wiary, że wszystko pochodzi od Boga. W takiej

ufności dziękuję za wszystko, co mnie spotkało w ciągu minionego dnia: osoby,

wydarzenia, radości, a także problemy i słabości, których doświadczyłem.

Rzeczy dobre i trudne, których czasem nie umiem od razu zrozumieć.

Dziękować znaczy najpierw stawiać Boga na pierwszym miejscu.

2. Prosić o łaskę poznania grzechów i odrzucenia ich precz.

Prosić o światło Ducha Świętego, aby zobaczyć siebie samego. Tylko dzięki

temu światłu jest możliwe spojrzenie na siebie - na swoje grzechy i słabości z

miłością, tak, jak patrzy na mnie Bóg. Prosić znaczy uświadamiać sobie, że

przeciw złu nie wystarcza moja siła, że potrzebuję pomocy Boga.

3. Żądać od duszy swojej zdania sprawy z myśli, słów i czynów.

Dokonać „przeglądu” swojego postępowania od ostatniego rachunku sumienia

- najpierw, co do myśli, potem, co do słów i uczynków. Przypatrzeć się w

świetle wiary wydarzeniom, które miały miejsce. Zobaczyć motywy i źródła

postępowania. Patrzeć, jakie były moje myśli, uczucia i pragnienia, które

zrodziły dane czyny. Poznawać, w jaki sposób Bóg we mnie działał i do czego

mnie prowadził, ku czemu zapraszał i jak na to odpowiadałem?

4. Prosić Boga, Pana naszego, o przebaczenie win.

Przepraszać za te sytuacje, w których nie posłuchałem Bożego wezwania, nie

zrobiłem tego, do czego mnie wzywał Pan. Przebaczać tym, którzy mnie

poranili, prosić o przebaczenie tych, których ja poraniłem, pomodlić się za

nich, a także przebaczyć sobie swoje ludzkie słabości i ograniczenia. Pojednać

się ze sobą. Wzbudzić skruchę i żal serca, które zawierza się całkowicie

przebaczającej Miłości, oddać siebie w ramiona Miłosiernego Ojca.

5. Postanowić poprawę przy Jego łasce.

Zapytać Boga, w czym mam się poprawić? Jest to konkretne, pełne nadziei

postanowienie poprawy jednej drobnej rzeczy , pamiętając, że nie mogę zmienić

wszystkiego.

Rachunek sumienia to „kwadrans szczerości” przed Panem (trwa ok. 15 min).

Materiał na potrzeby rekolekcji radiowych

Metoda rachunku sumienia - schemat.pdf