Konie W5:                                                                                                                              24.11.2006r.

Program żywieniowy:

1.  Ustalenie zapotrzebowania z uwzględnieniem stanu fizjologicznego i wykonywanej pracy.

2.  Zbilansowanie dawek pokarmowych i ekonomika żywienia.

3.  Systematyczna kontrola masy ciała (stała m.c. przy zmieniających się obciążeniach treningowych i startach daje informacje o prawidłowym zbilansowaniu dawki pokarmowej).

4.  Analiza chemiczna składu dawki podstawowej (na tej podstawie opracowuje się w zależności od aktualnego zapotrzebowania dodatki energetyczne, białkowe oraz mineralne i witaminowe.

5.  Stała kontrola we krwi wybranych wskaźników hematologicznych, biochemicznych, zawartość mikro i makroelementów oraz witamin.

6.  Przeprowadzenie testów wydajności organizmu.

7.  Stała kontrola zdrowia, samopoczucia i apetytu.

ü      Aby nie było szoku na pastwisko (rozwolnieniem kału, biegunki)okres przejściowego żywienia.

ü      Nie czekamy aż trawa osiągnie dojrzałość 15-20cm, tylko zaczynamy bardzo wcześnie podając dawkę (metoda na łagodne przejście i zachowanie kondycji źrebaków).

ü      Ustalamy teoretyczne zapotrzebowanie które modyfikujemy w razie potrzeby.

ü      Systematyczna kontrola m.c. – jeśli przy wzięciu do ciężkiej pracy nie traci więcej niż 1% m.c. uznajemy dawkę za wystarczającą.

ü      Zapasanie koni – gorsza wymiana ciepła z otoczeniem i przegrzanie u koni użytkowanych w bardzo szybkim tempie. Przy zapasaniu konia zwiększone problemy z zaźrebieniem, problemy z porodami, mniej miejsca dla źrebięcia.

ü      Analiza składu chemicznego: siana, owsa, pastwiska.

ü      Badanie składu krwi i składu włosa. Kontrola służy ocenie stanu zdrowia konia.

ü      Ogromne zróżnicowanie pasz, zależy od fazy zbioru.

ü      Test V200 – mówi o pokryciu potrzeb pokarmowych i jak długo  koń może pracować. Dobrze gdy nie przekracza 200.

ü      Pierwszą oznaką przetrenowania jest utrata apetytu.

ü      Im intensywniejszy wysiłek i praca w szybkim tempie, tym wyższy poziom Hb we krwi.

ü      Konie wyścigowe pracują w długu tlenowym.

ü      U koni skoczków trening krótszy i mniej intensywny – praca tlenowa mięśni (11-17% Hb). Gdy poniżej 11% - anemia.

ü      Koń po wysiłku nie może być odwodniony, jeśli pobieramy krew.

ü      Koń ma bardzo duże zdolności adaptacyjne do wysiłku – w czasie zagrożenia może wyrzucać erytrocyty do krwioobiegu.

ü      Przy pracy w intensywnym tempie Ht musi być wyższy (ponad 40%).

ü      Ht powyżej 50% - błąd pobrania.

ü      Opad Biernackiego – oceniany po wysiłku w celu oceny odwodnienia.

ü      Poziom cukru we krwi – cukier służy do odżywienia tkanki nerwowej, niedobór świadczy o zmęczeniu.

ü      Białko całkowite – wskaźnik odwodnienia organizmu po ciężkim wysiłku, bo mniej osocza i krew jest bardziej gęsta, większa lepkość krwi.

ü      Związki mineralne tj. Na, K, Cl, Mg. Pompa K-Na-K, niedobór K w intensywnym treningu, chlorki wpływają na równowagę kationowo-anionową organizmu, Mg nie jest dobrym wskaźnikiem przygotowania koni do treningu.

Wskaźniki hematologiczne:

              Hg g/100ml              Ht%              OB (15min)

Konie wkkw              13,6+-1,18              39,0+-2,95              6,0+-4,50

Konie skoki              12,4+-1,06              36,7+-2,63              9,4+-4,70

Konie rajdy              12,6+-1,55              38,0+-2,87              6,5+-0,62

XX wyścigi              13,6-0,31              42,6+-4,36              0,7+-0,62

OO wyścigi              12,7+-0,79              40,1+-2,63              1,8+-1,01

Wahania                11-17                32-48                do 12

Wskaźniki biochemiczne:

              Glukoza mmol/l              białko całkowite g/l

Konie wkkw              5,7+-0,37              68,8+-3,94

Konie skoki              5,6+-0,29              67,1+-4,12

Konie rajdy              5,9-0,32              71,0+-3,27

XX wyścigi              6,1+-0,39              60,2+-2,39

OO wyścigi              5,7+-0,35              64,2+-2,81

Wahania              2,8-8,0                53-79

Związki mineralne:

              Na              K              Chlorki              Mg

Konie wkkw              137,0+-0,51              3,3+-0,31              101,5+-1,46              1,05+-0,07

Konie skoki              137,9+-1,48              3,6+-0,24              97,9+-1,94              0,89+-0,05

Konie rajdy              137,5+-1,08              3,5+-0,21              98,5+-2,79              0,90+-0,10

XX wyścigi              135,9+-0,64              3,4+-0,16              104,1+-2,21              1,07+-0,09

OO wyścigi              136,5+-0,78              3,5+-0,24              100,4+-1,84              1,09+-0,08

Wahania                132-156              2,8-5,0                    95-110              0,74-1,90

Rasy koni hodowane w Polsce:

3 grupy rasowe koni:

1) GORĄCOKRWISTE: (szlachetne)

a.      konie późno dojrzewające

b.      o budowie i cechach wewnętrznych pozwalających na swobodny     ruch i przystosowanie do pracy w szybkim tempie

c.      o pobudliwym układzie nerwowym, żywym temperamencie, szybkie reakcje na bodźce

d.      charakteryzujące się suchością tkanki i dobrym umięśnieniem

e.      reprezentują głównie wierzchowy typ użytkowy (wierzchowo-zaprzęgowy) i zaprzęgowy

-          pełna krew angielska (typ użytkowości - wierzchowej)

-          czysta krew arabska (typ użytkowości – wierzchowej)

-          rasy półkrwi (lokalne konie x konie czystej krwi)

·         angloaraby półkrwi

·         konie śląskie (typ użytkowości zaprzęgowej)

·         konie wielkopolskie

·         konie małopolskie (dawniej typ wszechstronnie użytkowy)

·        

półkrwi angielskiej                                hodowane z przewagą

·         konie szlachetne półkrwi                            cech wierzchowych

2) ZIMNOKRWISTE:

a.      wcześnie dojrzewające, o dużej masie ciała, obfitym i silnie otłuszczonym umięśnieniu

b.      małej pobudliwości i spokojnym temperamencie

c.      charakteryzujące się limfatycznością tkanek

d.      pracują w wolnym tempie, głównie jako zwierzęta pociągowe

e.      podstawowymi chodami są u nich stęp i kłus

W Polsce:

·          konie sztumskie

·          sokólskie

·          łowicko – sochaczewskie

·          lidzbardzkie

Za granicą: rasa ardeńska, bretońska, belgijska, perszerony, shire’y angielskie, clydesdale, koń szlezwicki.

-          Księgi stadne polskich koni zimnokrwistych.

-          Pieniądze na ochronę lokalnych zasobów genetycznych.

3) RASY PRYMITYWNE:

a.      wytworzone na drodze selekcji naturalnej pod wpływem warunków środowiskowych => dobre przystosowanie do warunków środowiska, dobry rozród, długowieczność, twardość w pracy

b.      konie powstałe przy dominującym wpływie lokalnych warunków przyrodniczych

c.      charakteryzuje je niewielki wzrost i masa ciała, żywotność, dobra zdrowotność, dobre wykorzystanie paszy

2 rasy koni – obie hodowla zachowawcza:

·          koniki polskie (pochodne tarpana)

·          konie huculskie = hucuły (Karpaty wschodnie)

·          kuce i konie małe - hodowla hobbystyczna, hipoterapia, zawody dla kucy i koni małych, mogą startować w konkursach jeździeckich

·         kuce szetlandzkie (szetlandpony)

·         kuce walijskie (typ wierzchowy)

·         kuce wierzchowe(miniatura konia wierzchowego)

·         inne rasy: haflingery, fiordingi

Kuc Falabella:

·          wyhodowany w Argentynie, samiec 70-75 cm wysokości w kłębie

·          najmniejszy koń, powstały dzięki kojarzeniom krewniaczym  - wzrost homozygotyczności, rośnie frekwencja genów semiletalnych, dużo chorób genetycznych)

Shire:

·          pochodzenie z Wielkiej Brytanii, pow. 170 cm w kłębie, waga 1000 - 1200kg

·          białe odmiany na nogach, intensywnie owłosione

·          siła pociągowa, konkursy prac polowych (orki), użytkowane pod siodłem, zawody w ujeżdżaniu

TYP UŻYTKOWY WIERZCHOWY: (rasy gorącokrwiste)

Koń pełnej krwi angielskiej:

·         duży wzrost 175 – 182cm (duży wzrost nie za dobry, bo duża m.c., większe obciążenie nóg konia – nie idzie w parze ze skocznością)

·         słabo rozwinięta tkanka podskórna, widoczne rozwinięte grupy mięśni, ścięgna i kości

·         długa skośnie ustawiona łopatka

·         długie dźwignie kończyn (możliwość długiego wykroku => uzyskanie dużej szybkości)

·         sylwetka da się wpisać w stojący prostokąt

·         sylwetka - niecałe 100%, konie urodziwe (inaczej typ zaprzęgowy 104-108% - sylwetka wydłużona, dużo krótsze kończyny)

·         konie urodziwe

·         głowa: delikatna i proporcjonalna, mała trzewioczaszka w stosunku do mózgowioczaszki

·         szyja: długa, osadzona pod kątem 45o (proste wejście tchawicy do płuc, co zapewnia dobrą wentylację płuc)

·       &#...