Ostudy(1).odt

Przebarwienia skóry

Przebarwienia skóry to problem z pogranicza kosmetologii i dermatologii.

Problem dermatologiczny pojawia się wówczas, gdy zmiany ogniskowe kolorytu skóry są genetycznie uwarunkowane (zwiększona liczba melanocytów w skórze) lub są następstwem zaburzeń hormonalnych, lub też konsekwencją zażywania leków.

O problemie kosmetycznym mówimy wtedy, gdy pojawiające się przebarwiania są słabo nasilone, a dążenia pacjenta do likwidacji zmian wynikają z jego potrzeby poprawy własnego wyglądu i samopoczucia.

Kolor skóry zawdzięczamy gromadzącej się w naskórku melaninie, a także hemoglobinie (w postaci utlenionej i zredukowanej) oraz barwnikom karotenoidowym. Karnacja jest tym ciemniejsza, im więcej barwnika zgromadzi się w naskórku. O aktywności komórek barwnikowych wytwarzających melaninę decyduje wiele czynników. Największe znaczenie ma intensywność oddziaływania słońca. Ważną rolę odgrywają także czynniki hormonalne m.in. estrogeny, progesteron i hormon melanotropowy (MSH), a pośrednio także testosteron i hormony tarczycy.

Przebarwienia skóry to ograniczone lub uogólnione zmiany kolorytu skóry. Powstają głównie w wyniku zaburzeń wytwarzania barwnika i nierównomiernego, nadmiernego gromadzenia się melaniny, wynikają ze znacznego rozrostu komórek barwnikowych lub powodowane są nadmiernym wpływem czynników pobudzających aktywność melanocytów. Na powstawanie plam barwnikowych duży wpływ mają także nasze indywidualne predyspozycje i skłonności.

www.stres.o7.pl

Rodzaje przebarwień

Ostudy

Następną grupą zmian barwnikowych, które są przyczyną szukania porady

kosmetyczno-lekarskiej są przebarwienia typu ostudy (chloasma, melasma). Powstają w wyniku nagromadzenia się barwnika dość płytko w naskórku. Ten rodzaj przebarwień powstaje prawie wyłącznie u kobiet.

Lokalizują się w obrębie czoła, policzków, nosa, górnej wargi, niekiedy w okolicy żuchwy. Najprawdopodobniej główną przyczyną powstawania plam są żeńskie hormony. Czasem plamy prowokowane są przyjmowaniem środków antykoncepcyjnych lub mogą pojawić się w pierwszych miesiącach ciąży.

Nie należy również zapominać o przebarwieniach słonecznych. Słońce jest podstawowym czynnikiem wywołującym plamy. Są one zwykle większe, ale mniej liczne od wcześniej wymienionych piegów. Nierównomiernie rozłożony barwnik lokalizuje się głównie w naskórku. W przypadku silniejszych poparzeń słonecznych, może dojść do nagromadzenia się melaniny głębiej, w skórze właściwej. Plamy słoneczne łatwiej powstają w miejscach uszkodzonego i podrażnionego naskórka np. po depilacji.

Różnorodny pod względem etiopatogenezy charakter przebarwień wymaga uważnego i różnego leczenia. Odpowiednią metodę stosuje się w zależności od głębokości (warstwy skóry), na jakiej znajduje się pigment. Im płytsze jest przebarwienie (barwnik znajduje się tylko w powierzchownych warstwach naskórka), tym łatwiejsze bywa leczenie.

W przypadku zmian znajdujących się głębiej w skórze właściwej, leczenie trwa zwykle dłużej i zwykłe kosmetyki rozjaśniające, wcierane w skórę nie sprawdzają się. Podstawę w takim postępowaniu stanowi także stwierdzenie, a następnie wyeliminowanie czynnika przyczynowego. Rozpoczynanie leczenia nie ma sensu, jeżeli sam zainteresowany nadal opala się i nie chroni właściwie skóry przed nasłonecznieniem.

Lekarze w celu wybielania plam przebarwieniowych wykorzystują różne zewnętrznie stosowane leki i zabiegi. Leczenie rozpoczyna się od używania preparatów silnie złuszczających i likwidujących nagromadzony nieprawidłowo barwnik. Preparaty te zawierają

  hydrokinon
  kwas witaminy A
  kwas glikolowy
  kwas kojowy i azelainowy

Przygotowują skórę do planowanych, dalszych zabiegów, choć zdarza się, że są na tyle skuteczne, że można na nich zakończyć leczenie. Takie postępowanie sprawdza się w przypadku dość jasnych, świeżych plam posłonecznych i hormonalnych.

Gdy wymienione sposoby zawodzą, lekarz proponuje zabiegi polegające przede wszystkim na głębokim złuszczaniu (kwas retynowy, trójchlorooctowy, kwasy owocowe). Niektóre z zabiegów złuszczających są tak bolesne, że wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym. W przypadku plam soczewicowatych na rękach lub twarzy najlepiej sprawdza się metoda krioterapii czyli miejscowego mrożenia. Po zakończonym zabiegu na skórze tworzą się ciemne strupki, które goją się po upływie 2-3 tygodni. W leczeniu przebarwień stosuje się także lasery (barwnikowe, CO2, argonowe), które złuszczają konkretne przebarwienie bez ingerencji w zdrową skórę, dając bardzo dobre efekty końcowe.

Leczenie plam przebarwieniowych nie jest procesem prostym. W przypadku większości wymienionych zabiegów mogą wystąpić powikłania. Jednym z efektów ubocznych po zastosowaniu np. metod laserowych są blizny. Lekarz rozpoczynając leczenie musi uprzedzić pacjenta o konieczności wielomiesięcznego, regularnego stosowania preparatów odbarwiających a także o jednoczesnym stosowaniu silnych środków chroniących przed światłem.

Piegi
Do najczęstszych zmian skórnych związanych z nierówną pigmentacją należą piegi (ephelides). Na niewielkiej przestrzeni obserwuje się zwiększenie zawartości barwnika w warstwach żywych naskórka i w skórze właściwej. Szczególną skłonność do tego rodzaju przebarwień mają osoby o naturalnie blond i rudych włosach. Najczęściej powstają one na skórze twarzy, dekoltu i rąk. Są bardzo drobne i zwykle układają się symetrycznie po obu stronach twarzy i na rękach. W okresie jesiennym i zimowym piegi stopniowo bledną a wraz z pierwszymi, wiosennymi promieniami słońca na nowo się uwidaczniają.

Plamy soczewicowate

Kolejną często występującą formą przebarwień są plamy soczewicowate (lentigines). W przypadku tych zmian stwierdza się zwiększenie liczby melanocytów w obrębie warstwy podstawnej naskórka, co jednocześnie łączy się ze zwiększeniem zawartości barwnika w naskórku. Zmiany mogą sięgać również skóry właściwej (obecność chromatoforów z barwinkiem). Plamy soczewicowate zwane popularnie "wątrobowymi" powstają na twarzy, głównie skroniach i grzbietach rąk. Najczęściej tworzą się u osób starszych, z jasną karnacją pod wpływem słońca. Powstają w wyniku długoletniego działania promieni słonecznych na nie osłoniętą skórę. Błędem jest powszechne twierdzenie, że powstawanie plam soczewicowatych jest związane z działaniem czynników wewnętrznych.

www.stres.o7.pl

www.eksiegarnia.webnode.com