Wędrówka karawany Abrama.doc

Wędrówka karawany Abrama

Cele lekcji

Uczeń powinien:

·         wiedzieć, dlaczego Abram opuścił swoje rodzinne miasto;

·         umieć opisać trasę wędrówki Abrama (nazwę głównych miejscowości i uwarunkowania geograficzno-przyrodnicze);

·         umieć wymienić obietnice, jakie Bóg dat Abramowi;

·         umieć wyjaśnić, w czym przejawiało się zaufanie Abrama do Boga.

Metody

krzyżówka, rozmowa kierowana, praca z podręcznikiem i „Atlasem biblijnym", opowiadanie, uroczyste czytanie Pisma Świętego

Środki dydaktyczne

kartki z literami słowa „ABRAM", podręcznik, „Atlas biblijny". Pismo Święte, świeca

Przebieg lekcji

1. Modlitwą rozpoczynającą katechezę mogą być słowa z Pisma Świętego: Lb 6, 24-26.

2. Pytamy uczniów o treść poprzedniej katechezy:

·         Jak nazywamy osoby, które poznaliśmy na poprzedniej lekcji?

·         Jaką rolę spełniał patriarcha?

·         Jakie były imiona trzech patriarchów biblijnych?

3. Wyjaśniamy, że dzieje jednego z patriarchów poznamy bliżej na lekcji. Imię jego odkryjemy przez rozwiązanie zadania. Zadajemy uczniom pięć pytań (tyle, ile jest liter w słowie Abram). Osobie, która poda prawidłową odpowiedź, dajemy kartkę z pierwszą literą wypowiedzianego słowa lub zapisujemy tę literę na tablicy. W ten sposób powstaje rozwiązanie, którym jest słowo: ABRAM.

Oto te pytania:

·         Jak brzmi imię pierwszego człowieka?

·         Kto jest Ojcem wszystkich ludzi?

·         Gdzie przebywali pierwsi ludzie?

·         Jak miał na imię brat Kaina?

·         Jak nazywamy naszą rozmowę z Bogiem?

4. Przypominamy, że imiona Abram i Abraham dotyczą tej samej osoby. W pewnym momencie życia Abrama Bóg zmienił jego imię na Abraham.

5. W celu ukazania cech charakteru Abrama omawiamy warunki życia mieszkańców starożytnego Ur. Zwracamy uwagę na to, że mieszkali w masywnych willowych domach, najczęściej dwukondygnacyjnych, składających się z 13-14 pomieszczeń. Dolna część była budowana z cegły, górna - z płyt glinianych. Ściany tynkowano na biało. Gdy weszło się do domu i minęło mały przedsionek, trafiało się na przestronny dziedziniec wyłożony pięknym kamiennym brukiem. Naokoło znajdowały się pomieszczenia: izba gościnna, kaplica domowa, kuchnia, pomieszczenia dla służby. W górnej części mieszkam znajdowały się pokoje dla członków rodziny i dla

gości. W takich warunkach żył Abram[1].

W trakcie opowiadania uczniowie spoglądają na mapę „Atlasie biblijnym" i odszukują miejscowość Ur oraz przyglądają się ilustracji domu zawartej w podręczniku.

6. Podkreślamy, że będący w komfortowej sytuacji życiowej Abram otrzymuje polecenie od Boga, by opuścił swą rodzinną ziemię i udał się do nieznanego kraju, który wskaże Pan. Abram wyruszył.

Zastanawiamy się nad odpowiedzią na pytanie:

·         Dlaczego wybrał się w drogę, której nie znał?

7. Stwierdzamy, że uczynił to, ponieważ ufał Bogu tak, jak nikt dotychczas. I chociaż droga była trudna i niebezpieczna, a wędrowcy borykali się z brakiem wody, tumanami gorącego, zapierającego oddech pustynnego piasku-wytrwale zmierzali do wyznaczonego przez Stwórcę celu.

8. Śpiewamy piosenkę:

Ruszaj, ruszaj, ruszaj tam

1. Wyruszył kiedyś tam Abram ze swego Ur Chaldejskiego,  bo wierzył, ho wierzył, bo wierzył, że

będzie laki czas. I usłyszy:

Ref. Ruszaj, ruszaj, ruszaj tam, - gdzie Ziemię Obiecaną daje ci Pan:- ruszaj, ruszaj, ruszaj tam, - gdzie Ziemia Obiecana jest.

2. Już czekasz tyle lat, - by raz chociaż przeżyć wraz z Bogiem chwilę. - Czy wierzysz, czy wierzysz, czy wierzysz, że - będzie taki czas i usłyszysz:

3. I wątpisz w życia sens,  masz dość świata, ludzi, samego siebie. - Czy wierzysz, czy wierzysz, czy wierzysz, że - będzie taki czas i usłyszysz:

4. Więc szukaj Boga wciąż, - niech On. będzie szansą dla ciebie wielką. - I uwierz, i uwierz, i uwierz, że -będzie taki czas, gdy usłysz ysz:

(Piosenka może być również zaśpiewana na zakończenie lekcji).

9. Wskazujemy na to, że Bogu podobała się taka postawa Abrama, dlatego nie tylko dał mu w posiadanie kraj, ale także skierował do niego wspaniałą obietnicę.

10. Uroczyste czytanie fragmentu z Pisma Świętego: Rdz 15,5-6.

11. Analizujemy z uczniami usłyszany tekst:

·         Jaką obietnicę daje Bóg Abramowi?

·         Jak się wobec niej i Boga zachował Abram?

Pytamy uczniów.

·         Czego mogę się nauczyć od Abrama?

12. W podsumowaniu stwierdzamy, że Abram uczy nas zaufania do Boga. Szczególnie w sytuacjach trudnych, może nawet beznadziejnych powinniśmy przychodzić do Niego wielką wiarą, że Bóg może uczynić wszystko. On nam błogosławi i daje łaskę.

13. Modlitwa kończąca, katechezę: „Ufam Tobie" (blok refleksyjny).

1