Urządzenia do uzdatniania wody
Wykład 1
Urządzenia do procesów mechanicznych
Proces cedzenia —do zatrzymania ciał stałych wleczonych po dnie:
Kraty – na SUW i oczyszczalniach, konstrukcyjnie kraty są zespołem prętów metalowych ustawionych w korycie prostopadle lub pod kątem od 60-90* pochylonych w kierunku zgodnym z przepływem wody lub ścieków
Podział krat:
a) W zależności od prześwitu między prętami
- gęste prześwit 10-20 mm
-średnie >20-30mm
-grube (rzadkie ) >30-50
b) sposób pracy :
-stałe
-wymienne
c) sposób oczyszczania:
-oczyszczane ręcznie
-oczyszczane mechanicznie
Zasada pracy kraty stałej- prędkość przepływu cieczy wynosi 0,3 m/s wyjątkowo dopuszczone jest zwiększenie przepływu do 0,5 m/s. krata jest urządzeniem wolnostojącym, dlatego w okresie zimowym grozi jej odmrażanie, dlatego stosuje się systemy ogrzewania krat.
Konstrukcja- w wersji podstawowej zbudowane z prętów stalowych o przekroju prostokątnym (szerokość 8-10 mm, długość 40-60 mm)
Krata koszowa – do zatrzymywania zanieczyszczeń w kanałach wyposażonych w studzienki, zanieczyszczenia zatrzymywane w części koszykowej
Krata stała ze zgarniaczem zgrzeblowym (może być ręczne)
Kraty schodkowe (ruchome)- składa się z elementów połączonych w ruchome segmenty nałożone na ruchome rolki.
Na bardzo małych oczyszczalniach – krata zbudowana z małych prętów, przed nią podajnik ślimakowy. Kraty występują na SOW i OŚ
Za kratami są sita(siatki)
Sita- częściej stosowane na SUW służą do zatrzymania zanieczyszczeń pływających, które przeszły przez kraty
Konstrukcja- w podst. Suw – zbudowane w postaci siatki rozpiętej na ramie, taka siatka składa się z siatki podtrzymującej o oczkach większych i siatki podstawowej która tworzy sito z siatki nierdzewnej z blachy perforowanej
Sita są urządzeniami zamkniętymi na hali sit. Na suw jest zbudowana komora do której jest wpuszczane sito do kanału przepływowego. Najczęściej w komorze sit znajdują się dwa sita. Sito pracujące zostaje zablokowane to wyciąga się je z kanału a w jego miejsce jest wstawiane sito czyste. Sita są czyszczone na hali sit strumieniem wody. Wykonane z prętów nierdzewnych, wielkość oczek w Siecie mieści się od 0,5 do 5 mm, blachy mogą być miedziane, oczka albo w kształcie koła o średnicy 2-5 mm lub w postaci szczelin 2/25 mm lub 3/25mm.
Sito taśmowe – wykonane w postaci taśmy z siatki z pręta nierdzewnego, taśma rozpięta między dwoma wałkami, górny napędzany jest silnikiem- powoduje okresowe przemieszczanie się sita ku górze.
Na terenie oczyszczalni także można stosować sita ale mają one inną konstrukcje. W oś to sita stateczne lub samoczyszczące się najczęściej przy ściekach przemysłowych, ale także w oczyszczalniach miejskich. Wykonane w postaci rusztu. Charakterystyczna budowa, na powierzchni następuje zatrzymanie zanieczyszczeń, ścieki są wprowadzane na ruszt od góry, w trakcie przepływu ścieków po powierzchni rusztu następuje oddzielenie zanieczyszczeń od cieczy. Zanieczyszczenia stałe powoli zsuwają się z rusztu gromadzą się albo na podłodze hali sit albo na następnym podajniku, zsuwanie się zanieczyszczeń zapewnia pochylenie rusztu od 25-60*(w zależności od konieczności)
MIKROSITO
Stosowane na SUW zatrzymują zanieczyszczenie, najczęściej plankton. Znajdują zastosowanie na OŚ, do oczyszczania ścieków przemysłowych celu wychwycenia substancji które można ponownie wykorzystać. Mikrosita stosowane po biologicznym oczyszczaniu ścieków w celu zatrzymania osadu biologicznego.
Mikrosita wykonane jaka mikrosita bębnowe zasilane zewnętrznie lub wewnętrznie(częściej). Zbudowane w postaci bębna, którego podstawę stanowi blacha ze stali nierdzewnej lub obecnie tkanina wykonana z tworzywa sztucznego. Gęstość i wielkość otworów stosowanych w sitach bębnowych 15-60 μm najczęściej stosowane 25-35μm. Średnica bębna może wynosić 2-5m. bęben zanużony w cieczy od 50-60 % średnicy. Prędkość obrotu 2-7 razy/min. Napłynięcie wody do środka bębna i filtracja zanieczyszczeń na wewnętrznych ściankach bębna, na zewnątrz woda w kanale a zatrzymane zanieczyszczenia są wynoszone ponad powierzchnie ścieków. Nad bębnem umieszczona jest dysza z wodą, która dokonuje oczyszczenia. Zanieczyszczenia zmywane z mikrolit są zatrzymywane w specjalnej komorze zbierającej i wyprowadzane poza mikrosita.
SEDYMENTACJA
Rozdzielenie zanieczyszczeń stałych od cieczy w wyniku sił grawitacji.
Sedymentacja w piaskownikach- zanieczyszczenia mineralne
Sedymentacja w osadnikach- gdzie zatrzymywana jest zawiesina organiczna
Urządzenia: 1-o pracy ciągłej (piaskowniki i osadniki) 2-o pracy okresowej lub cyklicznej- odstojniki np. na SUW służą do oczyszczania wody pochodzącej z procesu płukania filtra. zbiornik jednorazowo napełniany i po napełnieniu czekamy aż osad oddzieli się od cieczy. Po wyklarowaniu wody następuje spust wody i oczyszczenie odstojnika z zawiesin. Cykl powtarzamy.
Piaskowniki-częściej na terenie OŚ
Osadniki- zarówno oczyszczanie ścieków jak i uzdatnianie wody. W zależności od sposobu pracy i konstrukcji wyróżniamy osadniki o przepływie 1.poziomym 2.pionowym 3.radialnym
W zależności od typu sedymentacji: 1.osadniki do sedymentacji głębokiej (pionowe, poziome i radialne) 2.osadniki do sedymentacji płytkiej (wielostrumieniowe)
W zależności od przeznaczenia 1.wstępne (przed procesem) 2.wtórne (do zatrzymania zawiesin po określonych procesach, osadniki pokoagulacyjne, po procesach strącania lub natleniania) 3.urządzenia zespolone z komorą reakcji
Osadnik poziomy: -zbudowany w postaci zbiornika w kształcie wydłużonego prostokąta. W dnie zaraz po miejscu wpłynięcia cieczy znajduje się zbiornik na gromadzenie osadu w kształcie odwróconego ściętego ostrosłupa. Dno osadnika posiada spadek w kierunku przeciwnym do kierunku przepływu cieczy, jego zadaniem jest spowodowanie samoistnego zsuwania się osadu. Osadnik może być dodatkowo wyposażony w zgarniacze (w postaci łopatek zgarniających, zgarniacz jeżdzący po brzegu osadnika). Zbiorniki betonowe- minimum dwa takie osadniki. Najczęściej zbudowane zbiorniki o długości 30m i szerokości 4-10m i głębokości całkowitej 2,5-4m
Osadnik pionowy – zbudowany w postaci o rzucie prostokąta lub częściej koła. Osadnik pionowy zasilany jest od góry. W centralnej części znajduje się druga komara w postaci komory niezamkniętej i do niej wprowadzana jest ciecz. Ciecz doprowadzana do komory centralnej płynie w dół osadnika, a po wypłynięciu z komory centralnej ulega wznoszeniu i w trakcie wznoszenia dochodzi do sedymentacji zanieczyszczeń. Pod komorą właściwą osadnika pionowego znajduje się komora osadowa w kształcie odwróconego ściętego stożka-gromadzi osad po oczyszczaniu. Może występować tarcza odbijająca chroniąca osad przed pobudzeniem. Budowane z żelbetu ale także w postaci konstrukcji stalowych min 2 o średnicy 3-10m i głębokości 5-10m Ścieki zbierane są na całym obwodzie.
Osadnik radialny
Najczęściej osadnik kołowy, najczęściej z żelbetu. Ścieki doprowadzone pod dnem osadnika, centralnie. Dno osadnika posiada niewielki spadek w kierunku środka osadnika i w tym miejscu znajduje się komora do gromadzenia osadu np.: stożek. Po dnie osadnika mogą przesuwać się ramiona zgarniacza. Ścieki oczyszczone zbieranie z osadnika na obwodzie. Średnica urządzeń 15-40m max średnika 110m głębokość 1,5-3m
Można wprowadzić przegrody w komorze właściwej, wydłużenie przepływu . innym rozwiązaniem są przegrody wielostrumieniowe, przepływ cieczy przez pakiety wielostrumieniowe(zespół przegród lub przewodów wymuszających przepływ cieczy , i przesunięcie osadu w przeciwnym kierunku do przepływu tej cieczy).
Wykład 2
Urządzenia do procesu koagulacji
Urządzenia do przygotowania roztworów odczynników
a) Zbiorniki zaborowe służące do przygotowania stężonego roztworu odczynnika
b) Zbiorniki roztworowe inaczej zwane roboczymi. Są to zbiorniki w których przygotowujemy roztwór o stężeniu pozwalającym na wprowadzenie odczynnika do uzdatnianej wody
c) Zarobowo- roztworowe – pozwalają na przygotowanie zarówno roztworów stężonych jak i takich jakie wymagane jest w procesie
Wszystkie te wymienione zbiorniki wyposażone są w urządzenia mieszające. Mieszanie za pomocą sprężonego powietrza, strumienia cieczy (wprowadzanie cieczy w obieg poprzez zastosowanie pompy) mieszadła mechaniczne
Przykład a) zbiornika zaborowego przeznaczonego do przygotowania roztworu koagulantu dostarczonego w postaci stałej (zbrylonej). Zbiornik ten posiada komorę rozcieńczania na dnie której znajduje się ruszt pod którym umieszczony jest przewód perforowany do wprowadzania powietrza(2)). Pod komorą mieszania znajduje się komora do oddzielania zanieczyszczeń zawartych w odczynniku (odwrócony ścięty ostrosłup). Przewodem nr 1 wprowadzana jest woda do rozpuszczenia reagenta. Po napełnieniu komory i wprowadzeniu powietrza dochodzi do stopniowego rozpadu koagulantu. Proces ten przyśpiesza mieszanie powietrzem. Przygotowany roztwór odpływa przewodem 5. Dochodzi do oddzielenia zanieczyszczeń w roztworze i opadają one do komory osadniczej. Zanieczyszczenia odprowadzane są przewodem 6.
Przykład b) (granulat- służy do rozcięczania koagulantu stałego) W komorze tej elementem mieszającym jest mieszadło mechaniczne łopatkowe. Odpływ roztworu w części górnej komory (5). Komora nie posiada miejsca na oddzielenie zanieczyszczeń. Komory najczęściej mają kształt walca.
Zasady projektowania.
Roztwór jaki przygotowujemy w poszczególnych zbiornikach jest następujący:
· Dla zbiorników zarobowych 7-10 %
· Dla zbiorników roztworowych 4-10 % w przeliczeniu na bezwodny produkt (w jednostkach wagowych).
Czas pełnego cyklu procy komory obejmuje napełnienie komory,, rozpuszczenie koagulantu, odprowadzenie koagulantu (b), czyszczenie komory. Komora jest zajęta 10-12 godzin. Należy uwzględnić wody o różnych temperaturach – jak zastosuje się wodę o temp 40˚C to proces skraca się do 8 godz. Takie zbiornika należy zaprojektować min dwa.
Mieszanie zawartości za pomocą sprężonego powietrza, powietrze o odpowiednim natężeniu
a) Dla zbiorników zaborowych 8-10 l/s ma m2 komory
b) Dla zbiorników roztworowych 3-5 l/s ma m2 komory
Mieszanie mechaniczne:
· Mieszadła łopatkowe – prędkość 20-30 obrotów/ min a długość łopatki od osi mieszadła 0,4-0,35 średnicy zbiornika. Powierzchnia łopatki 0,1-0,2 m2 na każdy m3roztworu w zbiorniku.
Roztwór wapna
Wapno jest roztworem, który ma tendencje do osiadania. Najczęściej stosowanymi zbiornikami jest zbiornik zaopatrzony w mieszadło mechaniczne zapewniające ciągłe mieszanie roztworu. Do zbiornika takiego wprowadzamy wapno w postaci stałej w górnej części zbiornika , a wodę także w górnej części zbiornika gdzie następuje ich mieszanie. Odprowadzenie otworem dokonujemy na schemacie 4. Wapno wykazuje tendencję do wytrącania się w przewodzie dostawczym. Roztwór przygotowujemy jako roztwór 5%. Zastosowany zbiornik powinien posiadać objętość pozwalająca na przygotowanie roztworu na 6-12 godz.
Sytnik – zbiornik wykorzystywany do mieszania strumienia cieczy, dolna część sytnika zbudowana jest w kształcie odwróconego stożka, od dołu doprowadzana jest woda i wapno. Ściany posiadają pochylenie 40-45˚. Kiedy woda unosi się do góry powstaje wirowy prąd powodujący mieszanie się wody i wapna. Odprowadzane w górnej części sytnika. Prędkość unoszenia wody do góry 2m/s.
Urządzenia dawkujące
Dawkowniki
Przekazywanie do uzdatnianej wody odczynników w postaci: roztworu, stałej lub gazowej. Należy pamiętać ze dawkowanie roztworu jest najkorzystniejsze ponieważ zapewnia zastosowanie odpowiedniej dawki reagenta. Reakcja całej objętości odczynnika z wodą uzdatnianą (reakcja natychmiastowa).
Ze względu na sposób dawkowania wyróżniamy dawkowanie:
· O dawce stałej
· O dawce zmiennej proporcjonalnej do natężenia przepływu
· O dawce zmiennej dostosowanej do wymaganych właściwości uzdatnianej wody
Najczęściej o dawce stałej:
1) Dawkowniki pływakowe (przykład a z rysunku)
2) Pływak z elastycznym przewodem
Przewód pobierający ciecz zaopatrzony w rurkę pionową wystawioną ponad powierzchnie cieczy (nie zapowietrza się dzięki temu)
Schemat b
Pływak otwiera/odcina dopływ koagulantu stężonego do komory
Wprowadzanie bezpośrednio chemikaliów do przewodów. Strumień cieczy wykonuje funkcje mieszania, czasami są specjalne przegrody.
Dawkowanie o dawce zmiennej proporcjonalnej do natężenia przepływu:
1) Rozdzielenie cieczy na mniejsze strumienie co jest powodowane stałym dopływem
2) Schemat dawkowania syfonowego. Mieszanie poza zbiornikami: 1.zbiornik cieczy do uzdatnienia, 2.koagulant. W zależności od poziomu cieczy w zbiorniku
Dawkowanie o dawce zmiennej dostosowanej do wymaganych właściwości uzdatnianej wody:
Informacja jest przesyłana z czujnika analitycznego.
Komora szybkiego mieszania
Nie mogą się wytrącać kłaczki w procesie. Dzielimy w zależności od sposobu mieszania na:
· Komory hydrauliczne – mieszanie bez czynników zewnętrznych
a) Komory z przegrodami
b) Komory mieszania pionowo wirowe
· Komory z mieszaniem mechanicznym – mieszadła mechaniczne
Podział zależny od mechanizmu mieszającego
a) Wysokoobrotowe – śmigłowe
-turbinowe
b) niskoobrotowe – łopatkowe
- ramowe
Mieszalniki takie wykonane jako prostokątne z poprzecznie ustawionymi przegrodami. W przegrodach tych znajdują się albo przepusty, o kształcie prostokąta, ustawione w kolejnych przegrodach naprzemiennie lub otwory w przegrodach w postaci otworów o średnicy 20-100 mm. Przepusty i otwory rozdzielają strumień właściwy na mniejsze strumienie. Obie komory są wyposażone w komory przelewowe znajdujące się przed przegrodami. Doprowadzenie koagulantu za pomocą przewodów nr 1 i 2. Jeżeli projektujemy taką komorę to muszą być w niej minimum 3 przegrody. Odległość między przegrodami powinna wynosić dwie szerokości komory.
· komory cyrkulacyjne- wykorzystujemy cyrkulacje cieczy wytworzone przez pompy umieszczone najczęściej na zewnątrz
komory pneumatyczne – mieszanie z wykorzystaniem sprężonego powietrza wprowadzonego do komory
mieszalniki
-Komora o przepływie labiryntowym
-Komory o ruchu pionowo-wirowym – dolna część komory ma ściany nachylone pod kątem 30-45o . Do tej komory wprowadzamy wodę uzdatnioną i reagent. Następuje wirowy ruch cieczy ułatwiający mieszanie koagulantu i cieczy. Następnie woda z koagulantem przepływa do następnego urządzenia.
-Komory z mieszadłem mechanicznym - są to komory o kształcie najczęściej walcowym. Komora pierwsza zasilana jest w dolnej części a wypływ z niej znajduje się u góry. Komora trzecia natomiast zasilana odwrotnie, w komorze tej znajduje się kierownica. Woda przepływa ku dołowi komory.
Prędkość przepływu w komorach hydraulicznych wynosi 0,6 m/s w końcowej czesci komory. Natomiast przepływ przez przepusty, otwory około 1m/s. czas przebywania cieczy w komorze hydraulicznej to 20-30 s. Natomiast w komorze z mieszadłem mechanicznym 10-60 s. głębokość komory o przepływie hydraulicznym wynosi 2m .
Komora o mieszadłach mechanicznych – 30-60 obrotów na minutę, a prędkość przepływu wynosi około 1m/s.
Komory do wytwarzania kłaczków :
I . komory wolnego mieszania lub flotacji .
W zależności od sposobu przepływu dzielą się one na :
a) komory hydrauliczne:
- komory o przepływie labiryntowym poziomym –liczba przegród minimum 3 przegrody ustawione naprzemiennie. Powoduje to wydłużenie drogi cieczy przez komorę. Prędkość przepływu wynosi 1m/s. długość drogi powinna zapewnić wytrącenie się osadu kłaczkowego.
- komory o przepływie wirowym – woda uzdatniona odbierana jest na całym obwodzie komory.
- komory o przepływie śrubowo- wirowym – u góry wyprowadzona jest dysza wodoskrętna, następuje ruch śrubowy ku dołowi . jest to okres wytworzenia kłaczków. Wyróżniamy komorę zewnętrzną i wewnętrzną. Woda z koagulantem wprowadzana jest do komory wewnętrznej za pomocą obracającej się dyszy. W komorze centralnej wytwarzają się kłaczki osadu. Po wypłynięciu z komory centralnej zawiesina ulega wznoszeniu i następuje proces sedymentacji. Woda odbierana jest u góry komory na całym jej obwodzie. Prędkość przepływu cieczy w komorze powinna wynosić od 0,7 do 1,2 m/s.
b) komory z mieszadłem mechanicznym:
Mieszadła pływające po powierzchni cieczy. Mieszadło posiada indywidualny napęd – jest ono napędzane za pomocą silnika. W tych komorach najczęściej używane są mieszadła wolnoobrotowe.
Urządzenia te nie mogą istnieć samodzielnie. Klarowniki – urządzenia w których występuje osad w postaci zawieszonej (do procesu koagulacji). Inna nazwa to reaktory z osadem zawieszonym lub osadniki z osadem zawieszonym. Wyróżniamy klarowniki :
o pracy ciągłej
klarownik korytarzowy o pracy ciągłej – zbudowany jest z co najmniej trzech komór. Zasilanie w komorach zewnętrznych następuje otworem dolnym. W klarowniku jest pewna ilość osadu pobudzana przez wpływającą wodę. W trakcie procesu przepłynięcia osadu z komory nr 1 do komory nr 2 następuje proces rozdzielania wody od osadu. Woda uzdatniona odpływa w górnej części klarownika a osad sedymentuje.
o pracy pulsacyjnej
Pulsator – składa się z komory głównej o kształcie walca, w której w części centralnej umieszczona jest druga komora zwana dzwonem (dno komory jest perforowane). Występują tutaj dwie fazy: faza napełnienia, w której woda z koagulantem wprowadzana jest do dzwonu. W tym samym czasie w komorze głównej następuje proces sedymentacji zawartego tam osadu. Po wypełnieniu dzwonu następuje uwolnienie wody do komory głównej. Występuje ruch podczas którego osad zostaje unoszony i następuje przebieg koagulacji. Objętość osadu zostaje zwiększona. Nadmiar osadu usuwany jest do komory osadu nadmiernego. Po zakończeniu procesu koagulacji cykl się powtarza.
Akceptor – klarownik z mieszadłem mechanicznym, najczęściej w kształcie walca. W części centralnej klarownika znajduje się mieszadło mechaniczne. Komora osadu znajduje się pod tym mieszadłem. Doprowadzana jest tam woda do uzdatnienia i koagulant i o ile to konieczne to również wapno. Wapno doprowadzane jest bezpośrednio pod mieszadło mechaniczne. Po wprowadzeniu wody i reagentów mieszadło jest załączane i osad się podnosi. Następuje wtedy proces koagulacji. Po zatrzymaniu mieszadła mechanicznego następuje proces sedymentacji.
Wykład 3
Areatory –tylko do uzdatniania wody
Zadaniem ich jest napowietrzanie wody i stosujemy je w celu naruszenia wkładu węglowego w wodzie , szczególnie przed procesem odżelaziania i w celu zmniejszenia korozyjności wody , oraz odpędzenie gazów zawartych w wodzie , tj CO2 i siarkowodór
Konstrukcja powinna zapewnić stworzenia jak największej powierzchni kontaktowej powietrza z wodą. W zależności od konstrukcji dzielimy na grupy
1.areatory wprowadzające krople , cienkie stróżki wody lub warstwy wody do powietrza
2a wprowadzające powietrze do wody w postaci drobnych pęcherzyków
3a wprowadzające ……………………………. Pośrednie których nie można zaliczyć do powyższych grup
Do 1 gr. Zaliczamy aeratory:
rozdeszczowujące
Rozbryzgujące
Ociekacze
Kaskadowe
Rozdeszczająco –kaskadowe
Do 2 gr. zaliczamy
-a w których powietrze wtłaczane jest do wody np. a inka ,, lub a ciśnieniowe
Do 3 gr. zaliczamy dyszę białostocką
Warunki doboru areatora do wody
- zasadowość
<0,2 milival /L * areator ociekowy wyposażony dodatkowo w reaktor chemiczny służący do wiązania CO2
2-3 milival/L areator ociekowy z naturalnym lub sztucznym ciągiem powietrza
3-4 milival/L areator w postaci dyszy napowietrzającej
4-5 milival/L areator rozdeszczowujący , rozbryzgujący, kaskadowy
>5 milival /L areatory ciśnieniowe
A. wprowadzający do powietrza cienkie strugi wody powstałe w wyniku wypłynięcia wody z koryta , którego dno jest perforowane
A. wyposażony w dyszę sitkowe z których wypływa w postaci pojedynczej kropli , w przypadku tych 2 a. woda opada do komory zbierającej i dalej może być kierowana do osadnika lub bez pośrednio na filtr
A kaskadowo-rurowy zbudowany z kilku półek ,min 3 ,posiadających charakterystyczną budowę – zbudowane są z prętów i na każdej półce pręty umieszczone są przeciwlegle co zwiększa rozbryzgiwanie wody . woda doprowadzana jest do górnej części ar najpierw trafia na dysze drezdeńskie , dalej strumień spada na kolejne półki gdzie podlega rozdeszczowywaniu na kolejne strumienie , woda napowietrzona zbierana jest w dolnej części areatora
Ociekacz wielostopniowy półkowy , zbudowany jest z półek na których ułożony jest materiał powodujący rozbryzgiwanie wody ( na półkach np. otoczaki – materiał naturalny ) obecnie dominują a wypełnione materiałem lekkim w postaci kształtek z tworzywa sztucznego (11.10)
Przy zasadowości <2 mval/l (11,12) – konstrukcja areatora zawiera areator ociekowy + komora reakcji lub złoże wiążące CO2.
Górna część komora ociekowa, na dole komora reakcji
Działanie:
Woda uzdatniana wprowadzana jest do górnej części Arentowa, przepływa przez część ociekową , od dołu mamy przepływ powietrza ku górze i tak woda dochodzi do komory reakcji
Areator o sztucznym przepływie powietrza , w środku areator ociekowy. Woda doprowadzana do górnej części areatora i jest rozbryzgiwana nad powierzchnią na powierzchnią areatora za pomocą dyszy i wpływa na złoże ociekowe wypełnione kształtkami z tworzywa sztucznego. W kierunku przeciwnym od dołu ku górze wprowadzane jest sprężone powietrze.
Areator INKA pęcherzyki powietrza wprowadzane są do wody. Konstrukcja – ar. zamknięty w którym jest komora górna (gromadzenie wody) komora dolna (wprowadzane powietrze) pomiędzy komorami umieszczona jest płyta perforowana. Sprężone powietrze przedostaje się do wody w postaci małych pęcherzyków. Przepływ powietrza od dołu ku górze, nadmiar powietrza wydostaje się otworem u góry komory górnej(10). Po procesie napowietrzania odprowadzany przewodem (8).
Areator ciśnieniowy (rys 11,1 11,2) są to zbiorniki zamknięte i doprowadzana jest do nich woda i powietrze (do dołu lub góry), zawsze wtryskuje się wodę do komory wypełnionej powietrzem(rys 11.2 1-doprowadzenie wody 3-doprowadzenie powietrza)
Areator w postaci dyszy białostockiej ...
wronamis1