Januszwska Halina-Dal.pdf

HANNA JANUSZEWSKA

Dal

Czasem , gdy wstać mi się nie chce,

bo świt jest szary i zimny,

to chciałbym, wiecie, zbudzić się,

choćby na krótko kimś innym.

Miałbym kudłaty, rudy łeb,

nie blond jak jakiś kurczak,

płynąłbym łajbą piracką het

banderą wicher by furczał!

A na banderze: czaszka i

na krzyż piszczele dwa gnaty,

i ta bandera tłukłaby

nad moim łbem kudłatym.

Nikt by nie wołał: "Sprzątnij!", "Wróć!",

"Włóż sweter!", "Weź ciepły szalik!"

Po oceanach mógłbym pruć

wciąż dalej, dalej, dalej.

Ciąłbym cyklony rufą w pół,

bez szala i rozpięty,

i wicher by mi skórę tłukł

od szyi aż po pępek.

Ster bym obracał rwąc przez szkwał,

aż łapy bym zakrwawił.

Lecz z łap skrwawionych bym się śmiał

i strachem bym się bawił.

I pchałbym się pod szum, pod wiatr,

wciąż naprzód, wciąż donikąd,

w nieznany świat, w daleki świat

z burzami i z muzyką.

Lecz budzik (szelma wie, co mus!)

wdarłby się w dziki cyklon.

Wtedy bym szybko zmienił kurs

w siebie z powrotem wniknął.

Więc oczy bym otworzył i

zobaczył to, co zawsze:

podłogę, okno, szafę, drzwi,

codzienne, zwykłe, nasze.

Wtedy już mógłbym szybko wstać,

wypić codzienne mleko,

lecz musiałbym się cicho śmiać,

jak ktoś, co był daleko.

A potem wdziałbym sweter (niech!),

wziąłbym ten głupi szalik,

bo wszystko nic i pusty śmiech,

gdy się przybywa z dali.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: