Howard E_Robert.pdf

Robert E. Howard

Zmierzch nad Stonehenge

Pod zamyślonym niebem olbrzymie kolumny

Jak giganci z zaświatów, wyniosłe i dumne,

Rzucają w głąb lądu swoje długie cienie.

Plączą się z nimi słońca ostatnie promienie,

Gdzieś ponad leci mewa samotna i szara.

Księżyc tli się jak gałąź wyciągnięta z żaru,

I wśród tych cieni ciosanych rękami Tytana

Tańczą kształty nieludzkie z mgły czarnej utkane.

Krwawy księżyc wspina się na nieba strome stoki,

Ciemność cofa się wolno i pierzchają mroki.

Z moczarów, z szeptem wiatru morskiego przygnany

Dudni jazgot posępny, bębnów rytm zapomniany,

Budząc duchy samotne co wśród ptaków i węży

Drzemią w Celtów ostatniej opuszczonej twierdzy.