GRY I ZABAWY DRAMOWE.doc

ALICJA BAJURSKA

ZESPÓŁ SZKÓŁ OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH

SZKOŁA PODSTAWOWA NR 9

GRY I ZABAWY DRAMOWE

OPRACOWANE NA PODSTAWIE DOSTĘPNYCH PUBLIKACJI

RUMIA 2006-02-06

GRY I ZABAWY DRAMOWE DLA DZIECI

1.      IMIĘ I GEST

Zabawa ułatwiająca zapamiętanie imienia. Stoimy w kole. Każda z osób przedstawia się wymieniając swoje imię i pokazuje gest – dowolny lub oznaczający np. czynność, którą lubi wykonywać.

5.Rzucanie imionami

Rzucamy w kręgu jakimś przedmiotem ( np., piłką), mówimy swoje imię i imię odbiorcy np. „Ala do Kasi” , „Kasia do Marka” itd.

6. „Pajęczynki – nić przyjaźni”

Dzieci siedzą w kręgu. Prowadząca osoba przedstawia się i rzuca do jakiegoś dziecka kłębek wełny, trzymając jednak jego koniec. Dziecko przedstawia się i rzuca kłębek do kogoś innego, trzymając jednocześnie nitkę przy sobie. Między dziećmi powstaje „pajęcza sieć”. Ostatnie dziecko zaczyna zwijać kłębek i kiedy dojdzie do dziecka trzymającego nitkę oddaje mu kłębek , mówiąc np. zwijaj dalej Olu.

7. „Bal klasowy”   

Dzieci stoją w kręgu. Osoba prowadząca poprzez klaskanie wymienia swoje imię i imię osoby wybranej np. Ania do Kasi. Można poprzez klaskanie dzielić wyrazy na sylaby. Do wyrazów 4 – sylabowych dodaje się element ruchu.

8. W kiwanego

W kręgu ustawiamy krzesła, o jedno krzesło więcej niż liczba uczestników. Dzieci siadają. Ten, kto ma krzesło po swojej prawej ręce kiwa palcem na któreś dziecko. To, do którego kiwa, powinno przebiec na puste miejsce. Następnie kiwa ten, kto ma puste miejsce po swojej prawej stronie itd. Dzieciom przedszkolnym, które nie odróżniają jeszcze prawej strony, trzeba mówić: teraz ty kiwasz. Wśród starszych dzieci można zbierać fanty za zgapienie się.    

9. Iskierka przyjaźni Dzieci stoją w kręgu i przekazują klaśnięcie po kole z możliwością zmiany kierunku lub przekazują klaśnięcia po przekątnej koła do uczestnika ( nawiązywanie kontaktu wzrokowego).

10. Ludzie do ludzi

Dzieci witają się poszczególnymi częściami ciała ( np. kolanami, stopami, plecami, łokciami).

11. Ozdobne jajka

Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Na kartce rysujemy np. kształt jajka, wpisujemy swoje imię i rysujemy jeden element dekoracyjny, a następnie przekazujemy dalej. Zabawa kończy się kiedy jajko wraca do właściciela. Można wszystkie jaja umieścić w koszu wielkanocnym.

13. Taniec – pieczenie ciasta

Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu i wykonują następujące ruchy:

- 8 ruchów: trzymanie makutry i kręcenie ciasta – 4 ruchy: strzepywanie mąki z siebie

- 2 ruchy: rozbijanie jajek

- 1 ruch: wrzucanie ich (chlup)

- 1 ruch: wyrzucanie skorupki za siebie ( siup)

- 4 ruchy: zagniatanie ciasta

- 4 ruchy: wrzucanie bakalii

- 2 ruchy: wałkowanie ciasta

- 2 ruchy: wkładanie do pieca

- 4 ruchy: dekorowanie

- 2 ruchy: częstowanie osoby po prawej stronie. Ćwiczenie ruchowe wykonujemy z podkładem muzycznym lub bez.

14. Budowanie domku

Dzieci siedzą w kręgu i wykonują następujące ruchy:

- 2 ruchy: kopanie lewa ręką

- 2 ruchy: kopanie prawa ręką

- 8 ruchów: układanie cegiełek

- w powietrzu- ręką rysujemy kształt domu

- 1 ruch: otwieranie drzwi

- 2 ruchy: wchodzenie lewą nogą i prawą

- podziwianie wnętrza

Ćwiczenie wykonujemy z podkładem muzycznym.

15. Co lubię?

Gra polecana szczególnie, jeśli dzieci nie znają się dobrze, ale mogą w nią zagrać również dzieci dobrze znające się. Dzieci ustawiają się w koło. Jedno trzyma małą piłkę i mówi: moje imię – Kasia , lubię …(np. chodzić na wycieczki, czytać, śpiewać, podlewać kwiatki itp.). następnie rzuca piłkę do innego dziecka w kole, a potem to powtarza: Kasia lubi …, moje imię … lubię … Każdy powtarza tylko imię poprzednika i co lubi, nie wszystkich. Nikt nie wygrywa. Gra kończy się, gdy piłka obejdzie wszystkich, ale można ją powtórzyć drugi raz.

16. Krótkie działania

Dzieci chodzą swobodnie po klasie. Osoba prowadząca wydaje kolejne polecenia, a dzieci je wykonują:

- chodzimy jak ludzie smutni

- chodzimy jak ludzie radośni

- chodzimy jak ludzie zmęczeni

- chodzimy jak ludzie energiczni

- chodząc, starajmy się uścisnąć jak najwięcej rąk

- wszyscy pływamy ( ruchy ramionami)

- wszyscy fruwamy, dotykając się czubkami palców

- stańmy dwójkami i powiedzmy swoją ulubiona zabawę

- stańmy dwójkami i powiedzmy sobie coś miłego

- spójrzmy w oczy wielu osobom

Jeżeli liczba dzieci jest nieparzysta, to osoba prowadząca włącza się do zabawy.

17. Cztery pory roku

Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Osoba prowadząca stoi w środku. Dzieci siedzące przybierają nazwy pór roku: wiosna, lato, jesień zima i głośno to oznajmiają. Osoba prowadząca wywołuje dowolne pory roku, a dzieci, które tę nazwę przybrały musza szybko zmienić się miejscami, przy czym osoba prowadząca stojąca w środku usiłuje zająć jedno miejsce. Dziecko, które zostało bez krzesła, staje w środku i woła nazwę jednej lub dwie pory roku. Inną odmiana mogą być owoce, warzywa, zwierzęta itd.

18. Księżniczki

Dzieci tworzą trzy osobowe zespoły: dwie osoby trzymają się za ręce i tworzą zamek, a jedna osoba wchodzi do środka i jest księżniczką. Na hasło:

Księżniczki – wszystkie dzieci stojące w środku koła zamek i szukają nowego. Osoba prowadząca stara się zająć miejsce dziecka. Dziecko, które zostało bez zamku, podaje następne hasło np. zamek – dwie osoby tworzą zamek opuszczają księżniczkę i szukają nowej. Inne hasło to:

Trzęsienie ziemi- zamek z księżniczką rozpada się i dzieci budują nowy zamek wraz z księżniczką.

19. Etiudy pantomimiczne ( wchodzenie w rolę poprzez ruch)

- dmuchanie piórka

- dmuchanie balonów

- przekazywanie gumy do żucia

- przekazywanie gorącego ziemniaka – przekazywanie psa , kota jeża

- pieczenie kiełbasek

- improwizowanie gry przez skakankę, w piłkę, - prezentacja modelki

- piłowanie drzewa. Można przeprowadzić wywiad z drwalem.

  Osoba prowadząca pyta: Kim jesteś? Co robisz? Itd.

21. Woda, wiatr, ogień

Dzieci stoją w pokoju w rozsypce. Osoba dorosła woła:

- woda! – dzieci wskakują na kanapy lub krzesła albo na „ wyspę” ułożoną na podłodze z gazet (inna wersja dzieci pływają”)

- wiatr! – dzieci kładą się na podłodze

- ogień! – dzieci uciekają z pokoju albo w wyznaczony kąt

- lew idzie! – dzieci chowają się za krzesłami.

Zabawa trwa dowolnie długo.

23. Co schowano?

Dzieci siedzą w kole, osoba dorosła układa na środku 10 przedmiotów ( zabawki, zegarek, kubek itp.).

Dzieci kładą ręce na podłodze i głowy na rękach. W tym czasie osoba dorosła chowa jeden przedmiot i woła: Już ! dzieci podnoszą głowy i zgadują, czego brakuje.

24. Komu trzeba się ukłonić?

Dzieci stoją lub siedzą w kole, w miarę możliwości w dość dużych odstępach. Jedno dziecko wychodzi z sali, pozostałe umawiają się, komu ma się ono ukłonić. Przywołane dziecko wchodzi, a pozostałe rytmicznie klaszczą – cichutko, gdy szukający jest daleko od wyznaczonego dziecka., głośniej gdy się do niego zbliża. Gdy jest całkiem blisko, klaszczą bardzo głośno.

25. Co się zmieniło?

Osoba dorosła kładzie na karcie papieru ( może być z bloku rysunkowego lub zeszytu ) trzy małe przedmioty, np. kolorowe guziki, autka itp. Dziecko ( dzieci ) przygląda się przez chwile układowi przedmiotów, potem się odwraca. W tym czasie osoba dorosła zmienia układ jednego przedmiotu i mówi: „Już – powiedz, co się na kartce zmieniło?” dziecko ma powiedzieć, jakie zauważa różnice w ustawieniu. Jeśli jest więcej dzieci, mogą wyjść, a potem wchodzić pojedynczo.

27. Wierszyk o kotku

Osoba dorosła mówi słowa, a dziecko odpowiada: miau.

Mały Jasio kotka

Przy kominku spotkał.

Pokłonił się kapeluszem,

Rozmawiać z kotkiem muszę:

Miał kotek siostrę?- miau.

Miał kotek pazurki ostre?- miau.

Miał kotek mamę i tatę?- miau.

Miał kotek na grzbiecie łatę?- miau.

Miał kotek miseczkę mleczka? - miau.

Teraz pusta jest miseczka,

A jeszcze bym chciał!

Miau, miau, miau.

30. Słowa przed piłką

Dzieci siedzą w kole, jedno trzyma piłkę. Jego sąsiad z prawej strony mówi mu głosno jakąś literę ( np. k ). Wtedy ono podaje piłkę sąsiadowi ze swej  lewej strony, a samo wypowiada trzy słowa na daną literę, ( jeśli grają młodsze dzieci, to dwa słowa ). Nie muszą to być rzeczowniki.

Dzieci szybko podają sobie piłkę. Jeśli piłka wróci do danego dziecka, a ono nie zdążyło jeszcze wypowiedzieć słów na podana literę, to daje fant. Jeśli zdążyło , to ono teraz mówi literę sąsiadowi z lewej strony, który trzyma piłkę i po usłyszeniu litery podaje ją w lewą stronę.

32. Co można kupić w sklepie?

Dzieci tworzą koło ( mogą siedzieć na krzesłach ), a jedno dziecko staje w środku z małą piłką i rzuca ją kolejno do dzieci, pytając za każdym razem : Co można kupić w sklepie…?

( wymienia jakiś sklep, np. spożywczy, drogeria, papierniczy itp. ). Dziecko , do którego została rzucona piłka, ma wymienić dwa ( lub trzy, zależnie od wieku dzieci ) towary, które są dokupienia w tym sklepie. Gdy je wymieni, odrzuca piłkę.

Nikt nie wygrywa. Po rzuceniu piłki kolejno do wszystkich dzieci do środka wchodzi następne dziecko.

Sklepy wymienia osoba dorosła.

33. Zwierzątko z gazety

Każde dziecko dostaje jedną kartkę z gazety ( stronę) i ma za zadanie, odrywając kawałki, „wyrwać” z gazety kształt jakiegoś zwierzaka. Potem każdy po kolei pokazuje swoje zwierzątko, a inni zgadują, co to jest. Jeśli nie mogą zgadnąć, dziecko mówi, jakie zwierzątko zaplanowało. Nikt nie wygrywa.

34. Wąż z gazety

Każde dziecko dostaje podwójny papier gazetowy (dwie strony gazety) i ma z niego zrobić jak najdłuższego węża, obrywając papier ruchem kołowym od zewnątrz ku środkowi . następnie dzieci porównują swoje węże i wygrywa ten, kto ma najdłuższego.

35. Co mam przywieźć?

Dzieci siedzą w kole albo półkolu. Osoba dorosła ( lub starsze dziecko ) stoi lub siedzi w środku i zwraca się do któregoś dziecka: jadę do ……( wymienia nazwę miasta, dzielnicy,

Lub wsi), co mam przywieźć? Dziecko zapytane ma tak odpowiadać, aby jego odpowiedz zaczynała się na tę samą literę, jak nazwa miejscowości, np.: z Poznania – pralkę, z Radomia – rower, z Katowic – kota itp. Jeśli jakieś dziecko się pomyli, daje fant.

37. Rysowanie po ciemku 

Jednemu dziecku daje się arkusz papieru oraz kredkę i zawiązuje mu się oczy. Inne dzieci podają 3 propozycje, co ma narysować. Dziecko wybiera jedno i rysuje po ciemku. Po skończeniu odsłania mu się oczy wszyscy oglądają obrazek. Następnie rysuje te z zawiązanymi oczami drugie dziecko ( inny temat ). Można zawiązywać oczy dwojgu dzieciom naraz. Nikt nie wygrywa. Gra wywołuje wiele wesołości.

Inna wersja tej:

W pudełku bez tylnej ściany wyciąć z przodu twory tak, aby mieściły się w nich ręce. Pod pudełko włożyć czysty papier i mazaki. Jedno dziecko wkłada ręce w pudełko, a inne podają mu dwa tematy do rysowania. Wybiera z nich jeden i rysuje. Po kolei rysują wszystkie dzieci, potem wiesza się obrazki i jedno może dostać nagrodę.

39. Taniec z miotłą

W grze bierze udział jedna osoba dorosła, która puszcza muzykę albo trzyma w rękach gong ( np. dwie pokrywki ), siedząc tak, że nie widzi dzieci.

Dzieci chodzą po pokoju i podają sobie nawzajem szybko miotłę, z tym, że każde musi stuknąć miotłą o podłogę dopiero wtedy wolno mu jest podać miotłę dalej. Kiedy muzyka się urywa lub zabrzmi gong, dzieci przestają ją podawać i stają. To dziecko, które zostało z miotłą w ręku, odchodzi z gry. Zabawa trwa dalej. Wygrywa ostatnie dziecko. Można też zastosować taką zasadę, że to dziecko, które zostaje z miotłą w ręku, daje fant, albo po prostu wszyscy wołają: Hip, hip, hura! Wtedy dziecko nie odchodzi i gra dalej razem.

41. Zajmowanie miejsc z muzykowaniem

Ustawia się w duże koło, licząc o jedno krzesło mniej niż liczba dzieci. Wszystkie dzieci chodzą w środku w koło, a jedno z nich ( też razem chodząc ) „muzykuje”. Tra la la la… W pewnym momencie mówi: Hop! – i wtedy wszyscy siadają szybko na krzesłach. Kto został bez miejsca,  ten teraz „muzykuje” i wszyscy znów chodzą dokoła. Nikt nie wygrywa .

43. Rozpoznawanie zapachów

Przygotowanie. Do małych słoiczków wkłada się różne pachnące substancje, np. pokrojona cebulę, kminek, majeranek, cynamon, czekoladę, wodę kwiatowa, cukier waniliowy, pokrojone jabłko, kawałek cytryny, kawałek pomarańczy, korzenie piernikowe, igliwie sosny itp.

Dziecko z zawiązanymi oczami ma rozpoznać, co jest w słoiczku. Jeżeli dzieci jest więcej, zawiązuje się wszystkim oczy i podaje się po jednym słoiczku. Dzieci kolejno mówią co rozpoznają. Następnie słoiczki się miesza i znów rozdaje, aż dzieci rozpoznają wszystkie zapachy.

44. Kto zdobędzie więcej kratek

Należy narysować na kratkowanym papierze 8 rzędów po 8 kropek w równych odległościach. Wygodniej jest stawiać punkty co dwie kratki. Jeden uczestnik wykreśla linie poziomą, lub pionową łączącą ze sobą dwa sąsiednie punkty – następnie robi to drugi uczestnik i tak na zmianę. Komu uda się zamknąć kwadracik, ten wpisuje w niego pierwszą literę swojego imienia oraz rysuje następna kreskę. Nieraz udaje się w ten sposób zamknąć naraz  kilka kwadracików. Wygrywa ten, kto ma na końcu więcej swoich liter.

45. W listonosza

...