ASHLEY SUMMERS.pdf

ASHLEY SUMMERS

Ulga dla serca

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ach, te decyzje, pomyślała Valerie Hepburn, wy chodząc spod prysznica. WciąŜ

trzeba decydować i decydować. Nie lękała się podejmowania waŜnych

postanowień, lecz tym razem wiele mogła stracić, gdyby dokonała

niewłaściwego Wyboru. Sięgnęła po ręcznik i wytarła krople wody spływające

po alabastrowych ramionach na kształtną pierś o jędrnym sutku i... na puste

miejsce obok niej. Pojedyncza, niezbyt duŜa wypukłość sprawiała smutne

wraŜenie; Valerie poczuła bolesny ucisk w Ŝołądku.

Pospiesznie odwróciła wzrok i kontynuowała nie spokojne rozmyślania. Ach, te

decyzje, westchnęła cięŜko. I zmiany. PowaŜne zmiany, które mogły za grozić

jej duchowej równowadze albo przynajmniej w znacznym stopniu zmienić styl

Ŝycia. Czy zdoła po raz kolejny sprostać takiemu wyzwaniu?

— Na pewno dasz sobie radę. Nie poddajesz się łatwo, prawda? — skarciła

ponurą kobietę po drugiej stronie lustra. Chodzi oto, czy naprawdę chciała

kolejnej zmiany, skoro dopiero niedawno uporządkowała wreszcie swoje Ŝycie.

Od czterech dni gościła u siostry i bez przerwy się zastanawiała, czyj warto

opuścić dom w Clinton w stanie Missisipi, przenieść się do Teksasu i

zamieszkać w niewielkim, uroczym miasteczku, skąd w ciągu czterdziestu

minut moŜna było dojechać do wielkiego, gwarnego miasta. Tyle spraw naleŜało

wziąć pod uwagę. Valerie zastanawiała się przede wszystkim, jak dzieci

przyjmą taką decyzję.

Wzruszyła ramionami z irytacją. Trudno przewidzieć, co powiedzą na tę

przeprowadzkę, a zatem nie warto się zadręczać, argumentowała, próbując

odsunąć niespokojne myśli. Wszystko się okaŜe, gdy dzieci w końcu usłyszą

nowinę — rzecz jasna, jeśli będzie o czym mówić.

Przestała się zastanawiać nad trudnymi problemami i energicznym ruchem

przerzuciła ręcznik przez plecy. Zerknęła na wylegującego się w pokoju białego

perskiego kocura imieniem Dempsey, który ziewnął i przeciągnął się

rozkosznie. Zaczepiał wszystkie znajome koty w okolicy i staczał z nimi

zwycięskie bitwy. Towarzyskie stworzenie, jak na ulubieńca Stephanie

przystało, pomyślała Valerie i uśmiechnęła się z czułością. Przez ostatnie cztery

dni na nowo zaprzyjaźniła się .z siostrą (a właściwie z siostrą przyrodnią, jako

Ŝe miały róŜnych ojców, poprawiła się w myśli). Stephanie miała mnóstwo

znajomych i wielu z nich zdąŜyła juŜ przedstawić swojemu gościowi.

Prowadziły oŜywione Ŝycie towarzyskie.

— Co za duŜo, to niezdrowo — mruknęła Valerie. Lustro nie kłamało. Miała

podkrąŜone oczy. Z drugiej strony przyjemnie było spędzać czas w miłym

towarzystwie, zwłaszcza jeśli oznaczało to rozrywkę bez dodatkowych

zobowiązań.

Bez zobowiązań — oto słowa, które Valerie chętnie ostatnio uŜywała. Za

miesiąc miała skończyć czterdzieści lat, ale drętwiała ze strachu na samą myśl o

randce.

Pochyliła się, a ciemne włosy o rudawym połysku opadły na twarz niczym gęsta

zasłona. Wytarła starannie długie nogi. Przyszło jej do głowy, Ŝe gdyby miała

ochotę nadal się zamartwiać, powodów nie zabraknie. Pieniądze wypłacone po

śmierci męŜa przez towarzystwo ubezpieczeniowe zainwestowała w małą firmę

ogrodniczą, którą odziedziczyła po ciotce na spółkę z siostrą. Była to ryzykowna

decyzja. Valerie zastanawiała się, co Rob powiedziałby na to. Był wspaniałym

męŜem, ale nie lubił działać pochopnie.

Valerie miała zaufanie do siostry. Stephanie była prawdziwą kobietą interesu.

Przed trzema laty firma ogrodnicza była typowym przedsiębiorstwem

rodzinnym, w którym para właścicieli zajmowała się wszystkim. Po przejęciu

spadku siostra dokonała powaŜnych zmian. Chcąc rozszerzyć ofertę, zaciągnęła

kredyt i obciąŜyła hipotekę domu, równieŜ odziedziczonego po ciotce. Gdy

okazało się, Ŝe potrzebne są dalsze inwestycje, uzyskała kolejną poŜyczkę na

kupno działki sąsiadującej ze szklarnią i zaczęła rozbudowę firmy.

Teren znajdował się w pobliŜu autostrady i trzeba było słono za niego zapłacić,

ale Valerie bez oporów przystała na zaciągnięcie poŜyczek. Była księgową i bez

trudu potrafiła zinterpretować dane rachunkowe. Zakupienie terenów leŜących

przy autostradzie okazało się niezwykle korzystnym posunięciem, potrzebny był

jednak kosztowny sprzęt do urządzania terenów zielonych. Valerie zwlekała

przez kilka miesięcy, ale w końcu zlikwidowała skromne lokaty i zainwestowała

wszystkie pieniądze we wspólne przedsiębiorstwo.

Nie poŜałujesz, przysięgam, zapewniała Stephanie. Valerie miała nadzieję, Ŝe

siostra wie, co mówi. Potrzebowała duŜo pieniędzy, by wykształcić dwie córki.

— Hej, Val, jesteś w domu? — wesoły, kobiecy głos wyrwał ją z zadumy. Po

chwili do łazienki wpadła urocza blondynka. Valerie zamarła w bezruchu. Prze

raziła się własnej nagości. Nie zdawała sobie sprawy z upływu czasu i sądziła,

Ŝe nadal jest w domu sama. Drzwi prowadzące z łazienki do sypialni zostawiła

otwarte. Stephanie skwapliwie to wykorzystała i pod biegła do niej, paplając

wesoło.

— Och, tu jesteś! Mam nadzieję, ze ugotowałaś pyszny obiad, poniewaŜ...

Urwała niespodziewanie, gdy Valerie wyprostowała się i błyskawicznym

ruchem przycisnęła ręcznik do piersi. Owinęła się miękką, róŜową tkaniną od

ramion do ud, ale i tak nie mogła ukryć pięknej figury. Przypominała

marmurowy posąg.

— Och, Val, przepraszam — zawołała Stephanie, podnosząc ręce w błagalnym

geście. — Skąd miałam wiedzieć, Ŝe nie powinnam wchodzić do łazienki!

— Nic nie szkodzi, Steffie. Wiem, Ŝe nie chciałaś mnie urazić. — Valerie

uspokoiła się powoli i stanęła w swobodniejszej pozie. Dostrzegła zmieszanie

siostry.

— Ale jesteś uraŜona — odparła Stephanie z chmurną miną Valerie zdobyła się

na wymuszony uśmiech Jej siostra uwaŜała chodzenie nago po mieszkaniu za

rzecz całkiem naturalną.

— To prawda, trochę mi głupio. Nie przywykłam do takich sytuacji —

oznajmiła chłodno.

Stephanie trochę się rozchmurzyła. Podeszła do marmurowej wanny.

— Ja równieŜ — powiedziała cicho. — Nie przyszło mi do głowy... Wyjdę, jeśli

sobie Ŝyczysz... alej chciałabym zobaczyć na własne oczy, jak wyglądasz po

operacji. Nie z ciekawości, tylko dlatego, Ŝe bardzo cię kocham

— dodała pospiesznie.

Valerie Ŝachnęła się, niemile zdziwiona tą prośbą. Zapadła nieprzyjemna cisza.

Po chwili usta Valerie wykrzywił bolesny grymas. Nie tylko nieoczekiwana

prośba siostry wytrąciła ją z równowagi. Z przykrością pomyślała, Ŝe to przykre

uczucie obnaŜyć się przed śliczną, dwudziestopięcioletnią kobietą o

nieskazitelnie gładkiej skórze i doskonałej sylwetce. Natura hojnie obdarzyła jej

siostrę; nawet układanie gęstych, złotorudych włosów nie wymagało Ŝadnego

wysiłku. To mi nie ułatwi decyzji, pomyślała ze smutkiem Valerie, ale po chwili

ogarnęły ją wyrzuty sumienia.

— Trudno mi będzie spełnić twoją prośbę — powie działa łamiącym się głosem.

— Nikomu dotąd nie pokazywałam tego... zniekształcenia. — Z pozorną

niedbałością pozwoliła, by ręcznik opadł do talii.

— Niezbyt przyjemny widok, prawda? — zauwaŜyła, usiłując odgadnąć z miny

Stephanie, jaka byłą jej pierwsza reakcja.

— Nie jest tak źle — odparła zdecydowanie dziewczyna. Pociemniałymi ze

współczucia oczyma wpatrywała się w bliznę. — Rany odniesione w uczciwej

walce nie szpecą. — Nagłe głos jej się załamał. Śliczną twarz ścisnął skurcz.

Valerie nie wiedziała, co od powiedzieć na odwaŜne i krzepiące słowa siostry,

więc tylko się uśmiechnęła.

— Uwierz mi, Val, myślałam, Ŝe to gorzej wygląda — zapewniła Stephanie. -

Dzięki, Ŝe mi pokazałaś tę bliznę. — Podniosła błyszczące od łez oczy. — Serce

mi się kraje, kiedy pomyślę, ile przecierpiałaś. Mam wraŜenie, Ŝe się na mnie

zawiodłaś. Powinnam była do ciebie przyjechać...

— Nie gadaj głupstw. Jak mogłaś przyjechać, skoro cię nie zawiadomiłam o

operacji? — obruszyła się Valerie. Próbowała uspokoić siostrę, która

potrząsnęła energicznie złocistą czupryną.

— Wiedziałam, co cię spotkało. Ciotka Lillian mnie zawiadomiła. Uznałam, Ŝe

nie powinnam się wtrącać. Wierz mi, teraz bardzo tego Ŝałuję. Powinnaś mnie

była zawiadomić.

Valerie milczała. Nic nie zmieni przeszłości. Stephanie westchnęła cięŜko i

dodała:

— Z drugiej strony dotychczas niewiele nas łączyło, prawda? Moim zdaniem to

jeszcze jeden powód, Ŝebyś się tu przeprowadziła. Jesteśmy nie tylko

wspólniczkami, stanowimy rodzinę Po śmierci taty jedynie tymi zostałaś.

Powinnyśmy trzymać się razem, nie sądzisz? Czternastoletnia róŜnica wieku nie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: