Leki dla ryb.pdf

Spis tre Ļ ci:

•

Akryflawina

•

Astaksantyna

•

Bł ħ kit metylenowy

•

Chloramina

•

Formaldehyd

•

F M C

•

Trichlorfon

•

Kwas fosforowy i jego sole

Kationy miedzi Cu 2+ (siarczan (VI) i chlorek miedzi (II))

•

Nadmanganian potasu

•

Rivanol

•

Sól kuchenna

•

Tiosiarczan sodu

•

Wodorow ħ glan sodu

•

Ziele ı malachitowa

Akryflawina (Trypaflawina)

Z cał Ģ pewno Ļ ci Ģ , jest to jeden z najpopularniejszych, uniwersalny, a zarazem skuteczny,

akrydynowy Ļ rodek leczniczy oraz dezynfekcyjny. Znany i stosowany w akwarystyce od wielu

lat na całym Ļ wiecie. Zalecany przez ichtiologów do celów dezynfekcyjnych, k Ģ pieli krótko- i

długotrwałych, p ħ dzlowania ran, regeneracji płetw, ochrony ikry i wyl ħ gu przed inwazj Ģ

szkodliwych mikroorganizmów, w tym grzybów, powoduj Ģ cych ple Ļ niawk ħ .

Jak wspomniałem wcze Ļ niej Akryflawina jest to pochodna akrydyny, pełna nazwa to 3,6-

diamino-10-metyloakrydyna. Jest to Ň ółtawo-br Ģ zowy proszek daj Ģ cy zielonkawe roztwory

wodne. Wzór sumaryczny to C 14 H 15 N 3 , a masa molowa 225,29 g/mol.

W Ļ rodkach rynkowych jest zmieszana z Proflawin Ģ (3,6-diaminoakrydyna) o czym si ħ rzadko

mówi. Wzory strukturalne obu zwi Ģ zków poni Ň ej:

Akrydyna i jej homologi maj Ģ własno Ļ ci antyseptyczne. Działanie Akryflawiny polega na tym,

Ň e wnika ona (interkaluje) do DNA (lub RNA) powoduj Ģ c deformacj ħ podwójnej helisy DNA

przez rozsuni ħ cie zasad azotowych, co jest przyczyn Ģ bł ħ dnej replikacji - Akryflawina jest

mutagenna. Bł Ģ d w replikacji polega na delecji lub insercji pojedynczych par nukleotydów, a w

dalszej konsekwencji do mutacji typu zmiany ramki odczytu. Akryflawina mo Ň e działa ę

szkodliwo na drobnoustroje równie Ň dlatego, Ň e jest inhibitorem mitochondriogenezy.

Mo Ň na j Ģ kupi ę pod nazwami Akryflawina, Trypaflawina, Acriflavin, JEST Składnikiem

preparatów takich jak Mycopur czy Omnipur (sera). Akryflawiny nie nale Ň y miesza ę z

preparatami wydzielaj Ģ cymi aktywny chlor (np. Chloramina) lub tlen (KMnO4, woda

utleniona(perhydrol), dwuchromian potasu). Nie nale Ň y jej równie Ň stosowa ę przy pH powy Ň ej

8. Akryflawin ħ usuwamy z wody akwariowej poprzez adsorpcj ħ na w ħ glu aktywnym lub

wymian ħ wody.

Astaksantyna

Zacznijmy od chemii, wzór sumaryczny to: C 40 H 52 O 4 , a masa molowa: 596.84 g/mol. Teraz

prawdziwa rze Ņ , pełna nazwa chemiczna astaksantyny to : (6S)-6-hydroksy-3-

[(1E,3E,5E,7E,9E,11E,13E,15E,17E)-18-[(4S)-4-hydroksy-2,6,6-trimetylo-3-okso-1-

cycloheksenylo]-3,7,12,16-tetrametylooktadeka-1,3,5,7,9,11,13,15,17-nonaenyl]-2,4,4-

trimetylo-1-cycloheks-2-enon je Ļ li Ň yjemy po przeczytaniu tego to mog ħ przej Ļę dalej.

Astaksantyna to barwnik (pigment), a dokładniej karotenoid nale ŇĢ cy do du Ň ej klasy

fitochemikalii (zwi Ģ ków chemicznych pochodzenia ro Ļ linnego) zwanych terpenami

(organiczne zwi Ģ zki chemiczne o ogólnym wzorze (C 5 H 8 ) n , ich główny "szkielet" powstał w

wyniku poł Ģ czenia pi ħ ciow ħ glowych jednostek izoprenowych, Astaksantyna to tetraterpen ķ

zawiera 40 atomów w ħ gla). W Ļ ród karotenoidów sklasyfikowano j Ģ do ksantofili do tej grupy

nale ŇĢ te Ň luteina i lykopen. Jak znaczna ilo Ļ ci karotenoidów wykazuje intensywne zabarwienie

- jest mocno czerwona. Za barw ħ astaksantyny odpowiadaj Ģ sprz ħŇ one wi Ģ zania podwójne

C=C. Wzór strukturalny przedstawia rysunek ponizej:

Astaksantyna jest cz ħ sto porównywana do beta-karotenu (jej skrócona nazwa chemiczna to

3,3'-dihydroksy-4,4'-diketo-beta-karoten), jednak w strukturze i działaniu antyoksydacyjnym

(przeciwutlenaj Ģ cym) znacznie si ħ ró Ň ni. Działa dziesi ħę razy silniej ni Ň beta-karoten i ponad

pi ħę set razy mocniej ni Ň witamina E.

Astaksantyna jest czerwonym barwnikiem nadaj Ģ cym barw ħ : algom, łososiom, pstr Ģ gom,

krewetkom, krylowi oraz flamingom (st Ģ d ich charakterystyczna ró Ň owo - czerwona barwa).

Przybli Ň ona zawarto Ļę astaksantyny w wybranych naturalnych Ņ ródłach (zawarto Ļę w ppm):

Łoso Ļ 5, Plankton 60, Kryl 120, Krewetki 1200, Dro Ň d Ň e Phaffia rhodozyma 8000, Algi

Haematococcus pluvialis 40 000.

W zwi Ģ zku z tym, Ň e nadaje ona barw ħ zwierz ħ tom, słu Ň y akwarystom jako naturalny Ļ rodek

wybarwiaj Ģ cy i jest dodatkiem do pokarmów wzmacniaj Ģ cych ubarwienie ryb akwariowych.

Na koniec kilka ciekawostek o Astaksantynie:

•

Najbogatszym naturalnym Ņ ródłem Astaksantyny s Ģ algi Haematococcus pluvialis. Algi

te naturalnie akumuluj Ģ spore ilo Ļ ci tego barwnika (3-4 a nawet wi ħ cej procent

masowych ich wagi po wysuszeniu).

•

Tylko organizmy tak proste jak algi i dro Ň d Ň e mog Ģ wytwarza ę astaksantyn ħ ; nie maj Ģ

tej zdolno Ļ ci organizmy wy Ň sze. Dostarczaj Ģ astaksantyn ħ do organizmu wraz z

pokarmem

•

Zwalcza szkodliwe wolne rodniki. Opó Ņ nia przemiany oksydacyjne białek co jest

charakterystyczne dla zespołu zmian starczych

•

Astaksantyna w przeciwie ı stwie do wielu karotenoidów, nie przekształca si ħ w

organizmach Ň ywych w witamin ħ A (Retinol).

Bł ħ kit metylenowy

Bł ħ kit metylenowy to barwnik tiazynowy, o nazwie chlorek 3,7-bis(dimetyloamino)feno-5-

tioazynowy. Wzór sumaryczny C 16 H 18 ClN 3 S, masa molowa 319,86 g/mol. Kolejny preparat,

b ħ d Ģ cy zwi Ģ zkiem organicznym, który wykazuje działanie antyseptyczne. Kształt cz Ģ steczki

(na rysunku poni Ň ej) wskazuje, ze bł ħ kit metylenowy ma wła Ļ ciwo Ļ ci polarne (asymetryczna

budowa i cz ħĻ ciowo przemieszczony ładunek elektryczny), a przez to dobrze rozpuszcza si ħ w

wodzie, ulegaj Ģ c rozpadowi na dodatni jon organiczny i ujemny jon chlorkowy Cl - .

W postaci krystalicznej ma barw ħ ciemnoniebiesk Ģ , roztwory wodne równie Ň maj Ģ niebieskie

zabarwienie.

U Ň ywa si ħ go jako zabarwiacza komórek w bakteriologii, w chemii jako wska Ņ nika reakcji

utlenianie-redukcja, znalazł te Ň zastosowanie w Toksykologii - dział Ģ odtruwaj Ģ co w razie

zatrucia cyjankami (jonami CN - ) i tlenkiem w ħ gla (czadem, CO). Dział Ģ reduku Ģ c grup ħ

hemow Ģ z methemoglobiny do hemoglobiny. Blokuje równie Ň akumulacj ħ cyklicznego

guanozynomonofosforanu (cGMP) poprzez inhibicj ħ enzymu - cyklazy guanylowej.

Rezultatem jest redukcja odpowiedzi dla zwi Ģ zków methemoglobinotwórczych jakimi s Ģ np.

cyjanek pokasu czy tlenek w ħ gla.

W weterynarii u Ň ywa si ħ go jak antyseptyka - zabija grzyby i pierwotniaki. Działanie

antyseptyczne jest Ļ ci Ļ le zwi Ģ zane z negatywnym wpływem bł ħ kitu na procesy oddychania

wewn Ģ trzkomórkowego patogenów. Bł ħ kit metylenowy zabarwia komórk ħ i uszkadza jej

metabolizm. Bł ħ kit metylenowy potrafi równie Ň utleni ę enzym lub jak ĢĻ inn Ģ cz Ģ steczk ħ

patogenu b ħ d Ģę w tej sytuacji akceptorem wodoru. Utleniaj Ģ c sam si ħ redukuje, powstaje w ten

sposób biel metylenowa. Enzym po utlenieniu albo traci aktywno Ļę albo zmienia wła Ļ ciwo Ļ ci i

katalizuje inn Ģ reakcj ħ przez co komórka patogenu ginie.

Bł ħ kitu nie mieszamy ze Ļ rodkami wydzielaj Ģ cymi aktywny chlor lub tlen. Preparat usuwamy

przez adsorpcj ħ na w ħ glu do którego ma du Ň e powinowactwo. Jest tak poniewa Ň posiada

boczne ła ı cuchy w ħ glowodorowe (grupy metylowe -CH3)

Chloramina

Zwi Ģ zek nieorganiczny o wzorze NH 2 Cl, b ħ d Ģ cy znanym Ļ rodkiem odka Ň aj Ģ cym, u Ň ywanym w

roztworach wodnych. Dział Ģ lepiej od samego chloru, poniewa Ň jest trwalsza w roztworach,

ponadto Chloramina ma mniejsz Ģ tendencj ħ do tworzenia ze ze zwi Ģ zkami organicznymi

szkodliwych halogenometanów ( chloroformu CHCl 3 i czterochlorku w ħ gla CCl 4 ) .

Komponenty te zostały uznane za rakotwórcze w 1979 przez Ameryka ı sk Ģ Agencj ħ Ochrony

ĺ rodowiska (US EPA, Environmental Protection Agency), teraz jest regulowana ich zawarto Ļę

w wodzie i ograniczenie stosowania czystego chloru do chlorowania wody. Poza tym, woda

traktowana chloramin Ģ wydziela mniej zapachu chloru ni Ň ta po u Ň yciu gazowego chloru, ma

te Ň lepszy smak.

Masa molowa chloraminy to 51.48 g/mol, a wzór strukturalny prezentuje si ħ nast ħ puj Ģ co:

Ponadto nazwa Chloramina stosowana jest jako potoczne, jako ogólne okre Ļ lenie zwi Ģ zków

organicznych, w których chlor jest zwi Ģ zany jest bezpo Ļ rednio z azotem z grupy aminowej lub

amidowej, przykładowe chloraminy to:

•

Chloramina B - sól sodowa N-monochlorobenzenosulfamidu,

•

Chloramina DH - N,N-dichloro-2,4,6,2',4',6'-heksachlorodifenylomocznik,

•

Chloramina T - sól sodowa N-monochlorotoluenosulfamidu.

Chloramina B to biały lub Ň ółtawy proszek krystaliczny o zapachu chloru. Działa odka Ň aj Ģ co,

antyseptycznie, odwadniaj Ģ co (niweluje inne zapachy).

Chloramina T-Biała substancja krystaliczna, rozpuszczalna w wodzie, to ona jest stosowana w

preparatach akwariowych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: