Puzzle
Dzień, niby taki sam jednak inny.
Układa swoje kolory na palecie barw,
Lecz, nikt mnie nie pyta,
Czy takie w moich oczach są odpowiednikami?
Moich marzeń i pragnień?..Czasami maluje szarą ścieżkę, po której na oślep stawiam kroki i błądzę poszukując tego, co nie nadejdzie.
Niekiedy jest łaskawy, rzucajac mi pod stopy odbicie tęczy.
Wtedy maszeruję zdecydowanym krokiem, pod błękitnym nieba sufitem zbierając radośnie wyrastające niczym kwiaty marzenia.
Kolekcjonuję dni, jakimi jestem obdarowywana.
Każdy dzień tworzy z mojej wędrówki niesamowite puzzle,
Które u kresu mojego życia ułożą się w jedną całość....
(wiersz jest objęty prawami autorskimi)
( Katarzyna Karkiewicz.)
Wiola-Andrzej