Moore Christopher - Najgłupszy anioł.pdf - Moore Christopher - izebel

CHRISTOPHER MOORE

NAJGŁUPSZY ANIOŁ

Tę książkę dedykuję Mike’owi Spradlinowi, który

powiedział: „Wiesz, powinieneś napisać książkę o Bożym

Narodzeniu.”

Na co odparłem: „Jaką książkę o Bożym Narodzeniu?”.

Na co on odparł: „Nie wiem. Może Gwiazdka w Pine

Cove albo coś.”.

Na co odparłem: „Się robi”.

PODZIĘKOWANIA

Autor pragnie podziękować osobom, które pomogły. Jak

zwykle, Nicholasowi Ellisonowi, mojemu nieustraszonemu

agentowi; Jennifer Brehl, mojej genialnej redaktorce; Lisie

Gallagher i Michaelowi Morrisonowi - za nieustanną wiarę w

moją umiejętność opowiadania historii; Jackowi Womackowi i

Leslie Cohen - za stawianie mnie przed czytelnikami i prasą;

Huffmanom - za przygotowanie lądowiska i ciepłe przyjęcie;

Charliemu Rodgersowi - za uważną lekturę, przemyślane uwagi

i znoszenie tego wszystkiego; w końcu, Taco Bobowi, któremu

z radością (i za jego zgodą, co psuję niemal wszystko)

zwędziłem pomysł na rozdział 16.

OSTRZEŻENIE OD AUTORA

Jeśli kupujesz tą książkę na prezent dla babci albo

dziecka, musisz wiedzieć, że zawiera ona brzydkie słowa, a

także pozbawione smaku opisy kanibalizmu i aktów płciowych

osób po czterdziestce. Nie miejcie do mnie pretensji.

Uprzedziłem.

ROZDZIAŁ 1

WKRADA SIĘ BOŻE NARODZENIE

Boże Narodzenie wkradło się do Pine Cove jak to

podstępne Boże Narodzenie: ciągnąc girlandy, wstążki i

dzwonki, rozlewając ajerkoniak, cuchnąc sosną i zapowiadając

świąteczną zagładę niczym odmrożenie pod jemiołą.

Zbudowane w pseudotudorowskim stylu Pine Cove, całe

wystrojone w świąteczne gadżety - migające lampki na

wszystkich drzewach wzdłuż Cypress Street, sztuczny śnieg w

rogach każdej wystawy sklepowej, miniaturowych Mikołajów i

olbrzymie świece na wszystkich latarniach - otworzyło podwoje

na napływ turystów z Los Angeles, San Francisco i Central

Valley, szukających prawdziwej, gwiazdkowej komercji. Pine

Cove, senne nadmorskie miasteczko w Kalifornii - istne miasto-

zabawka, w którym więcej było galerii niż stacji benzynowych,

więcej winiarni niż sklepów żelaznych - czekało, równie

kuszące jak pijana królowa balu maturalnego, a Boże

Narodzenie miało nadciągnąć już za pięć dni. Wraz z Bożym

Narodzeniem zbliżało się Dziecię. Jedno i drugie było

wspaniałe, nieodparte i cudowne. Pine Cove czekało tylko na

jedno z nich.

Co nie oznacza, że miejscowi nie odczuwali atmosfery

świąt. Dwa tygodnie przed i po świętach wiązały się z mile

widzianą falą pieniędzy, płynącą do tutejszych kas,

wygłodniałych już od lata. Każda kelnerka odkurzała swoją

mikołajkową czapkę, wkładała rogi renifera i sprawdzała, czy

ma w fartuszku parę działających długopisów. Recepcjoniści w

hotelach szykowali się na wściekłych uczestników wycieczek

„last minute”, dla których zabraknie miejsc, a dozorcy

przerzucali się ze zwykłych odświeżaczy powietrza o zapachu

pudru dla niemowląt na bardziej świąteczny odór sosny i

cynamonu. W butiku przyczepiono tabliczkę z napisem „oferta

świąteczna” do paskudnego swetra w renifery, dziesiąty rok z

rzędu podnosząc jego cenę. Łosie, masoni i weterani, będący w

zasadzie jedną bandą zapijaczonych staruchów, snuli

gorączkowe plany na doroczną świąteczną paradę przez Cypress

Street. W tym roku jej tematem miał być patriotyzm (głównie

dlatego, że taki był temat parady czwartego lipca i wszyscy

wciąż mieli dekoracje). Wielu mieszkańców zgłosiło się nawet

do obsługi skarbonek Armii Zbawienia, ustawionych przed

pocztą i Tanim Marketem. Zmieniali się co dwie godziny przez

szesnaście godzin dziennie. Ubrani w czerwone kostiumy i

przystrojeni sztucznymi brodami, machali swoimi dzwonkami,

jakby chcieli zdobyć złoty medal w wywoływaniu ślinotoku u

psa na Olimpiadzie Pawiowa.

- Dawaj forsę, skąpy sukinsynu - powiedziała Lena

Marquez, stojąca przy skarbonce w ten poniedziałek, pięć dni

przed Bożym Narodzeniem.

Przemierzała parking za Dalem Pearsonem, podłym

developerem z Pine Cove, który szedł do swojego pickupa, i

potrząsała dzwonkiem jak wściekła. Gdy wchodził do Taniego

Marketu, skinął jej głową i powiedział: „Dam pieniądze przy

wyjściu”, ale gdy osiem minut później wyłonił się ze sklepu,

niosąc torbę zakupów i worek z lodem, minął jej skarbonkę tak,

jakby używała jej do zbierania łoju z tyłków inspektorów

budowlanych i jakby musiał uciekać przed smrodem.

- Możesz się szarpnąć na parę dolców dla tych, którzy

mieli mniej szczęścia.

Zadzwoniła mu bardzo głośno tuż przy uchu, a on

odwrócił się, wykonując workiem lodu zamach mniej więcej na

wysokości bioder. Lena odskoczyła. Była szczupłą

trzydziestoośmiolatką o ciemnej cerze, a także delikatnej szyi i

idealnym obrysie szczęki tancerki flamenco. Długie, ciemne

włosy miała zwinięte po obu stronach swojej mikołajkowej

czapki w dwa precle w stylu księżniczki Lei.

- Nie możesz wiać przed Mikołajem! To zachowanie jest

złe pod tak wieloma względami, że nie mam czasu ich

wymieniać.

- Chyba raczej wyliczać - odparł Dale.

Łagodne, zimowe słońce odbijało się od nowej emalii,

którą niedawno pokrył sobie zęby. Miał pięćdziesiąt dwa lata i

był prawie zupełnie łysy. Jego silne ramiona stolarza wciąż były

szerokie i kanciaste, pomimo wiszącego poniżej piwnego

brzuszka.

- Chciałam powiedzieć, że to złe... ty jesteś zły... i skąpy. -

Moore Christopher - Najgłupszy anioł.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: