Organizacja systemu ochrony w Polsce.docx
(
31 KB
)
Pobierz
Organizacja systemu ochrony w Polsce
mgr Iwona Bruśk
Zakład Zdrowia Publicznego
Akademii Medycznej w Warszawie
Materiał do cyklu wykładów – zdrowie publiczne
Organizacja systemu ochrony w Polsce
Transformacja systemu opieki zdrowotnej w Polsce w latach 1999-2003
n
Transformacja systemu opi
eki zdrowotnej w Polsce
sytuacja przed rokiem 1999
n
Cele reformy systemu ochrony zdrowia
n
PUZ - struktura instytucjonalna systemu
n
Zasady funkcjonowania PUZ
n
NFZ - założenia systemu
Do końca 1998r.
Polski system opieki zdrowotnej charakteryzow
ał się;
n
finansowaniem opieki zdrowotnej ze środków budżetu państwa,
n
decydującą rolą administracji państwowej szczebla centralnego i wojewódzkiego w organizacji ochrony zdrowia,
n
przewagą finansowania bazy lecznictwa nad finansowaniem świadczeń.
Rozwiązan
ia zmierzające do stworzenia regulowanego rynku świadczeń w publicznym systemie opieki zdrowotnej wprowadzone w latach 1991-1998 :
n
kontraktowanie świadczeń zdrowotnych,
n
przekształcenie jednostek budżetowych w samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej
,
n
powstanie niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej,
n
prywatyzacja aptek i hurtowni leków,
n
przejęcie części zadań ochrony zdrowia przez samorządy lokalne,
n
wprowadzenie instytucji lekarza rodzinnego, jako podmiotu działającego na zasadach samodzielności g
ospodarczej w oparciu o kontrakt z publicznym płatnikiem,
n
wprowadzenie rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej,
n
wprowadzenie Rejestru Usług medycznych - instrumentu wspomagającego monitorowanie wykonania kontraktów i ich rozliczanie.
Mimo licznych prób cząstkowego modyfikowania i usprawnienia systemu nie zdołano wyeliminować negatywnych zjawisk, do których można zaliczyć:
n
upolitycznienie opieki zdrowotnej w zakresie finansowania i zarządzania,
n
niski poziom finansowania systemu publiczn
ej opieki zdrowotnej,
n
realny spadek dochodów pracowników sektora publicznego, w tym opieki zdrowotnej (sfera budżetowa), powodujący silne niezadowolenie tej grupy zawodowej,
n
ograniczenie dostępności do świadczeń.
n
W odbiorze społecznym publiczna służba zdro
wia była oceniana źle, a konieczność jej szybkiej naprawy była uznawana za sprawę pierwszoplanową.
n
W drugiej połowie lat 90-tych wszystkie siły polityczne dostrzegały konieczność przeprowadzenia gruntownych reform.
n
Wzrost znaczenia szarej strefy, wywołują
ce uzasadnione niezadowolenie pacjentów,
n
Częste przypadki nieracjonalnego wydatkowania środków publicznych (np. zakupy zbędnego sprzętu i aparatury medycznej).
Brak efektywnej polityki przestrzennego rozmieszczenia bazy lecznictwa - wieloletnie, kosztowne
inwestycje bez dostatecznego uzasadnienia na jednych terenach przy równoczesnym upośledzeniu pod tym względem innych czy wreszcie ukierunkowanie bazy leczniczej głównie na opiekę stacjonarną.
Koncepcja dotycząca organizacji służby zdrowia.
n
Pierwsza zakł
adała zwiększenie roli samorządów terytorialnych w zarządzaniu i finansowaniu opieki zdrowotnej. Prace zmierzające do wprowadzenia tej koncepcji w życie były prowadzone w ramach tzw. pilotażu. Obejmował on samorządy ówczesnych miast wojewódzkich w wyjątkie
m Warszawy.
n
Uczestnikom pilotażu wojewodowie przekazali, na podstawie umów, większość publicznych zoz-ów działających na danym terenie. Samorządy zaczęły finansować ochronę zdrowia, uzyskując na ten cel środki z budżetu państwa rozdzielane na podstawie fo
rmuły. Środki te były wydatkowane zarówno na nowe inwestycje jak i poprawę funkcjonowania istniejących publicznych zakładów. Prowadzono też prace nad nowymi narzędziami zarządzania, takimi jak umowy o świadczenia zdrowotne, by poprawić sprawność funkcjonow
ania ochrony zdrowia.
W lipcu 1995r. Do Sejmu RP wpłynęły dwa projekty ustaw o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym:
n
przedłożony przez Prezydenta RP, przygotowany przez Społeczną Komisję Zdrowia przy Krajowej Komisji Niezależnego Samorządu Związku Zawod
owego „Solidarność”
n
projekt rządowy, opracowany w ówczesnym Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej.
Oba projekty stały się podstawą prac Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej, które po przeszło rocznej debacie doprowadziły do uchwalenia przez Sejm w 1997r. Us
tawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.
n
Przyjęcie ustawy o PUZ oznaczało, że samorządy przestały być odpowiedzialne za finansowanie świadczeń zdrowotnych, choć nadal pełnią rolę organów założycielskich dla większości SP ZOZ-ów.
n
Rozwiązanie to było zgo
dne z obowiązującą w powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym zasadą rozdziału płatnika i świadczeniodawcy.
Cele reformy systemu ochrony zdrowia
Głównym celem działań reformatorskich było poprawienie poziomu bezpieczeństwa zdrowotnego społeczeństwa oraz:
n
poprawa stanu zdrowia społeczeństwa,
n
realizacja konstytucyjnych uprawnień obywateli w zakresie opieki zdrowotnej,
n
zapewnienie podmiotowej roli pacjenta w systemie,
n
wyrównanie dysproporcji w dostępie do świadczeń różnych grup społecznych,
Cele reformy sys
temu ochrony zdrowia cd.
n
dostosowanie struktury materialnej i organizacyjnej lecznictwa do potrzeb społecznych,
n
oddzielenie funkcji płatnika od funkcji wytwórcy świadczeń,
n
upodmiotowienia świadczenia zdrowotnego, które stało się usługą w obrocie gospodarcz
ym,
n
wprowadzenie kontraktowania świadczeń zdrowotnych,
n
stworzenie konkurencyjności na rynku pomiędzy realizatorami usług medycznych,
n
zwiększenie efektywności finansowania opieki medycznej, m. in. Poprzez większe wykorzystanie dostępnych środków finansowy
ch i zahamowanie lawinowego narastania zobowiązań,
n
poprawa warunków pracy pracowników ochrony zdrowia, a co za tym idzie, zwiększenie ich motywacji do pracy.
Struktury instytucjonalne systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowot
nego
Głównymi elementami
struktury instytucjonalne systemu PUZ były:
n
Kasy Chorych - instytucje samorządne, nie nastawione na zysk, których zadaniem jest zapewnienie ubezpieczonym świadczeń zdrowotnych mających na celu zachowanie zdrowia oraz zapobieganie chorobom i urazom, wczesne
wykrywanie chorób, leczenie, zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczanie.
W celu realizacji tych zadań kasy chorych gromadziły środki finansowe pochodzące ze składek, zarządzały nimi oraz zawierały ze świadczeniodawcami umowy o udzielanie usług zd
rowotnych, zarówno w
zakresie profilaktyki jak i leczenia.
n
Regionalna kasa chorych była podstawową jednostką organizacyjną ubezpieczenia zdrowotnego.
n
Wprowadzając system utworzono 16 regionalnych kas chorych oraz branżową kasę chorych dla służb mundur
owych.
n
Regionalna kasa chorych obejmowała zasięgiem swojego działania obszar zamieszkany przez co najmniej 1 000 000 ludności. Obszar działania kasy chorych uwzględniał granice administracyjne jednego lub kilku województw.
n
Świadczeniodawcy
- którymi z
godnie z definicją zawartą w ustawie o PUZ były zakłady opieki zdrowotnej wykonujące zadania określone w jego statucie oraz grupowa praktyka lekarska, grupowa praktyka pielęgniarek, położnych, osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej lub spe
cjalistycznej praktyki albo osoby, które uzyskały fachowe kwalifikacje do udzielania świadczeń zdrowotnych i udzielają ich w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Minister Zdrowia
- który odpowiadał za przygotowanie i realizację polityki zdrowotn
ej państwa. Dokonywał też zakupu określonych usług wysokospecjalistycznych, które nie były finansowane przez kasy chorych. Ponadto minister mógł zlecać kasom realizację programów zdrowotnych i profilaktycznych.
n
Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych (UNU
Z) -centralny organ administracji państwowej, realizujący od 1.01. 1999 roku funkcje nadzoru nad kasami chorych.
Pierwotna wersja ustawy zadania z tego zakresu powierzyła Ministrowi Zdrowia oraz regionalnym izbom obrachunkowym (kontrola gospodarki finanso
wej). Jednakże “brak wyspecjalizowanej instytucji nadzoru przy rozdzieleniu funkcji kontroli i nadzoru między kilka podmiotów” był, zgodnie z uzasadnieniem do nowelizacji ustawy, powodem wprowadzenia do systemu Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych.
n
Zadanie Urzędu - ochrona interesów osób ubezpieczonych.
UNUZ sprawował nadzór nad realizacją powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego stosując kryterium legalności nad działalnością Kas chorych i świadczeniodawców w zakresie realizacji umów z kasami cho
rych.
UNUZ sprawował nadzór nad gospodarką finansową kas chorych w zakresie legalności, rzetelności, a więc zgodności z wymaganiami wiedzy i techniki, celowości, gospodarności oraz zgodności dokumentacji finansowej ze stanem faktycznym.
n
Urząd zatwierdz
ał statuty kas chorych oraz badał uchwały rad kas, w zakresie zgodności z prawem i stwierdzał nieważność uchwały w całości lub części, jeżeli naruszała ona prawo lub stwarzała zagrożenie wystąpienia ujemnego wyniku finansowego. Kontrolą Urzędu objęty był r
ównież plan finansowy kasy na następny rok obrachunkowy oraz kwartalne i roczne sprawozdania finansowe. W przypadku stwierdzenia rażącego naruszenia przepisów prawa i nie usunięcia nieprawidłowości, UNUZ mógł ustanowić zarząd komisaryczny kasy chorych.
n
Z
dniem 1 stycznia 2003 r. zadania UNUZ miał
przejąć Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń - instytucja nadzorcza nad
podmiotami gospodarczymi prowadzącymi działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobowych.
n
ZUS i KRUS –
zajmowały się m.in. zbieran
iem składek i
przekazywaniem ich kasom chorych, kontrolą rzetelności odprowadzania składek i prawidłowości jej obliczenia, egzekwowaniem zaległości, odprowadzaniem składek za niektóre grupy osób objętych obowiązkiem ubezpieczenia, przekazywaniem kasom chor
ych informacji o
ubezpieczonych i wysokości pobieranych składek.
n
Krajowy Związek Kas Chorych
n
instytucja ta w systemie obowiązywała do 30 czerwca 2001r. Powołany był do reprezentowania wspólnych interesów regionalnych i branżowych kas chorych. Podobnie
jak kasy chorych, KZKCh miał osobowość prawną, którą uzyskał z chwilą wpisu do rejestru.
Podstawowe zasady systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego to:
1. Zasada solidarności społecznej - była wyrazem koncepcji sprawiedliwości społecznej. W myśl
tej zasady część kosztów leczenia biedniejszych lub bardziej chorych, opłacana była ze składek bogatszych lub zdrowszych ubezpieczonych.
2. Zasada samorządności - była podstawą funkcjonowania instytucji ubezpieczenia zdrowotnego, jakimi były kasy chorych.
Ustawa o puz wyraźnie stwierdzała, że kasa chorych, która miała osobowość prawną, była instytucją samorządną, reprezentującą ubezpieczonych.
3. Zasada samofinansowania systemu - oznaczała iż zarówno instytucje ubezpieczenia zdrowotnego - kasy chorych, ja
k również ich partnerzy - świadczeniodawcy - powinni finansować swoją działalność z uzyskanych przychodów, zachowując zasadę równowagi bilansu.
4. Zasada jawności finansów kas chorych - która realizowana była m.in. przez:
n
jawność umów (wprowadzenie obowi
ązku zamieszczania po zakończeniu konkursu ofert na stronie internetowej kas, informacji o zawartych umowach, z podaniem rodzaju, liczby i ceny zakupionych świadczeń oraz maksymalnej kwoty zobowiązania kasy chorych wobec świadczeniodawcy wynikającej z każ
dej umowy),
n
obowiązek ogłaszania przez kasy bilansu, rachunku zysków i strat oraz sprawozdania z
...
Plik z chomika:
ester.ka
Inne pliki z tego folderu:
Notatki na egzamin magisterski.docx
(97 KB)
testy.rar
(1086 KB)
EGZAMIN.docx
(87 KB)
Thumbs.db
(74 KB)
Bez nazwy 9(2).jpg
(43 KB)
Inne foldery tego chomika:
Dokumenty
filmy
Galeria
Muzyka
Nowy folder
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin