Sanderson_Gill_Znakomity_Specjalista.pdf

Gill Sanderson

Znakomity specjalista

Tłumaczyła

Krystyna Rablńska

PROLOG

To mógł być jeden z najszczęśliwszych dni w życiu

doktora Aleksa Storma, gdyby nie... Ale nie uprzedzajmy

faktów.

Alex wysprzątał rnałe służbowe mieszkanie przy szpi

talu, a bagaże — pudla oraz kufry — zgromadził pośrodku

pokoju. Były gotowe do przewiezienia na północ kraju.

Trzy dni temu wydał pożegnalne przyjęcie dla wszystkich

przyjaciół i przeciął wszelkie więzy łączące go z tym

miejscem.

Ostatni raz podszedł do okna. Spojrzał na bezładną

miejską zabudowę, wciągnął w płuca przesycone spalina

mi powietrze. Szesnaście lat spędził w Londynie, a poło

wę z nich właśnie w tym szpitalu. Nie narzekał, uznał

jednak, że czas odejść, zwolnić tempo. Przecież życie ma

tyle do zaoferowania...

Doktor Storm nigdy nie odstępował od raz powziętego

postanowienia. Postarał się więc o nową posadę — został

ordynatorem oddziału nagłych wypadków szpitala Dell

Owen w Liverpoolu. To tam miał się rozpocząć nowy

rozdział w jego karierze.

Przy pierwszej wizycie miasto mu się spodobało. Snuł

plany, że kiedyś kupi domek w podmiejskiej dzielnicy

albo apartament w położonym nad rzeką zaadaptowanym

na mieszkania starym magazynie. Zamiast pracować

GILL SANDERSON

w weekendy, będzie robił piesze wycieczki po Walii

i Krainie Jezior. Odwiedzi siostrę i jej rodzinę, pozna

nowych ludzi, zdobędzie krąg przyjaciół, może nawet

zwiąże się z jakąś dziewczyną? Do tej pory liczyła się d!a

niego tylko praca, a sprawy sercowe były na dalszym

planie. Pukanie do drzwi wyrwało go z zadumy.

- Poczta!

Alex otworzył drzwi, wziął od portiera plik przesyłek

i podziękował mu. Położył listy na stole, przysunął bliżej

kosz do śmieci. Materiały reklamowe wyrzucił od razu.

kilka broszur odłożył do przejrzenia na później. Wśród

listów zwróciła jego uwagę adresowana odręcznie koper

ta z Australii, opatrzona po obu stronach dużym napisem:

POUFNE.

Zmarszczył brwi i spojrzał na stempel - list nadano

w Perth. Miał w Perth kolegę ze studiów. Dicka Fletchera.

ale to nie było jego pismo. Poza tym z Dickiem utrzy

mywał stały kontakt za pomocą poczty elektronicznej.

Wzruszył ramionami i rozciął kopertę. Wewnątrz znaj

dowała się pojedyncza, ręcznie zapisana kartka. Żadnego

adresu, żadnego numeru skrytki pocztowej. Litery były

wyraźne, jak gdyby autor pisał powoli, namyślając się nad

każdym słowem.

Alex usiadł wygodnie w fotelu, ale przeczytawszy

pierwszą linijkę, podskoczył i zacisnął dłonie na brzegu

kartki. Kiedy skończył czytać, wrócił do początku listu

i tak uczynił kilkakrotnie. Potem sięgnął po kopertę,

zajrzał do środka, jak gdyby szukał w niej jakiś dodat

kowych informacji. W końcu zmiął papier i cisnął w kąt.

Ze zdenerwowania aż zrobiło mu się słabo. Powoli

wstał z fotela, podszedł do umywalki w rogu pokoju, nalał

ZNAKOMITY SPECJALISTA

szklankę wody i wypił ją duszkiem. Porem wypił jeszcze

jedną. Spostrzegł- że dłonie mu drżą. Jego dłonie nigdy

nie drżały, nawet w najcięższych chwilach.

Z trudem dotarł z powrotem do fotela. Ze wzrokiem

utkwionym w pustą ścianę przesiedział nieruchomo na

stępną godzinę.

Nagle otrząsnął się z otępienia. A może to jakiś kawał?

Przez jedno mgnienie chwycił się tej myśli, ale natych

miast zreflektował się. Nie, nie, to nie może być głupi

żart, to wszystko jest zbyt przekonujące, zbyt praw

dopodobne... Uśmiechnął się do siebie gorzko. Zawsze

potrafiłem stawić czoło faktom, obojętnie jak bardzo

nieprzyjemnym. powiedział do siebie w duchu. I teraz też

się nie ugnę.

Wstał, przeszedł przez pokój, podniósł zmiętą kartkę

z podłogi, wygładził. Potem jeszcze raz przeczytał list,

chociaż jego treść znał prawie na pamięć. Niestety nie

znalazł żadnego nowego tropu, żadnej nadziei. Brak

adresu nie dziwił go, nie stanowił jednak przeszkody.

Gdyby mu zależało, mógłby poprosić Dicka, by prze

prowadził dyskretne śledztwo. Przy odrobinie starań

dotarłby do adresata.

Może to nie jest taki zły pomysł...?

Ale wpierw musi jeszcze coś sprawdzić. I to koniecz

nie. A dopóki nie zdobędzie pewności, całkowicie po

święci się pracy. Z doświadczenia wiedział, że to najlep

szy sposób na kłopoty.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Do widzenia. Sam. Będzie mi ciebie brakowało. Ale

jeśli kiedykolwiek w przyszłości zechcesz zmienić pracę,

zwróć się do mnie. W Afryce potrzeba pielęgniarek

właśnie takich jak ty.

Brodaty mężczyzna objął i uściskał siostrę oddziało

wą, Samanthę Burns, zwaną przez wszystkich Sam.

Dziewczyna ucałowała go serdecznie, i zrobiło jej się

smutno. Z doktorem Richardem Stokesem tworzyli zgra

ny tandem.

- Nam też będzie ciebie brakowało. Richard. Ale

jeszcze się przecież nie żegnamy. Jutro wieczorem spot

kamy się wszyscy na bankiecie, jaki szpital wydaje na

twoją cześć.

— To prawda, ale już teraz żegnam się z oddziałem

i ostatni raz widzę cię w pielęgniarskim mundurku. Nie

jest to może zbyt twarzowy strój, lecz na ciebie zawsze

miło spojrzeć. - Objął wzrokiem szczupłą postać uśmie

chniętej i ciemnowłosej Sam, schludnie uczesanej we

francuski warkocz.

— To mój wrodzony wdzięk—rzuciła beztrosko. - Prze

praszam - dodała — skorzystam z chwili spokoju i sko

czę do dyżurki, bo mam tam kilka rzeczy do zrobienia.

No to do jutra. Pa!

W pokoju pielęgniarek zastała już starszą koleżankę.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: